สัญญาที่ผิด มีผลเกิดญาณที่ผิด

ตอบเมื่อ: 30 ก.ค.2008, 5:37 pm

คุณ กรัชกาย พูดมาถูกต้องแล้วในเรื่องของวิญญาณ

ส่วนคุณ วลัยพร นี่ผมว่าคุณควรไปศึกษาให้มาก และ ความรู้ของคุณยังไม่ได้เรื่องเลยครับ ผมไม่อยากจะพูด พูดไปก็ทะเลาะกัน
เพราะว่า จิตของคุณนี้ยังไงมันก็เหมือนเดิม

ตอบเมื่อ: 30 ก.ค.2008, 8:13 pm

อ้างอิงจาก

คุณ กรัชกาย พูดมาถูกต้องแล้วในเรื่องของวิญญาณ

ส่วนคุณ วลัยพร นี่ผมว่าคุณควรไปศึกษาให้มาก และ ความรู้ของคุณยังไม่ได้เรื่องเลยครับ ผมไม่อยากจะพูด พูดไปก็ทะเลาะกัน
เพราะว่า จิตของคุณนี้ยังไงมันก็เหมือนเดิม

--- คุณขันธ์ ... ท่าจะตกข่าว ดิฉันได้ไปตั้งกระทู้ใหม่ชื่อการทำงานของขันธ์ 5 ตรงกระทู้นี้เลยไม่มีข้อความที่ดิฉันและหลายๆท่านได้สนทนากันต่อ ขอยืมสำนวนคุณพลศักดิ์มาใช้หน่อยนะคะคุณพลศักดิ์

" อย่าพยายามดูจิตดิฉันเลยเลย ความรู้ของดิฉันได้เรื่องหรือไม่ได้เรื่อง ดิฉันย่อมรู้ดี คุณควรใช้จิตพุทธะของคุณดูจิต ที่ยังมีกิเลสของคุณจะดีกว่า "

ที่ต้องขอยืมสำนวนคุณพลศักดิ์มาเพราะว่าคำพูดแบบนี้ดิฉันคิดเองไม่เป็นค่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่ง ดิฉันไม่เคยอวดอ้างว่าดิฉันรู้อะไรเลย ไม่เคยอวดอ้างภาษาสมมติบัญญัติว่าเรียกตัวเองว่าเป็นอะไร ยังเป็นคนธรรมดาที่ยังมีกิเลส ถ้าหมดกิเลสแล้วคงไม่เข้ามาที่ลานนี้หรอกค่ะ แล้วอีกอย่างไม่ใช่คนประเภทนี้ด้วยค่ะ ลองอ่านดูนะคะ เดี๋ยวนี้เห็นมีเยอะได้แต่มองดูเฉยๆ เพราะนั่นก็กุศลของเขา ผลเป็นเช่นนี้เพราะมีเหตุมาก่อน ยิ่งชอบอวดอ้าง ชอบหมิ่น ชอบละเมิดผู้อื่นมากเท่าไหร่ก็รับวิบากกรรมไปเต็มๆ

อธิโมกข ได้แก่ ศรัทธา คือเกิดศรัทธาขึ้นมามากมาย เป็นศรัทธาที่มีกำลังมาก เพราะจิตและเจตสิกผ่องใสเป็นอย่างยิ่งด้วยอำนาจศรัทธากล้า พาให้นึกคิดไปใหญ่โต เช่น คิดถึงคนทั้งหลายอยากให้เขาได้เข้ากัมมัฏฐานอย่างตนบ้าง เป็นต้นคนที่รักใคร่ชอบ บิดา มารดา อุปัชฌาอาจารย์ อันศรัทธาชนิดนี้มีความรุนแรงมาก ขนาดที่ว่าแม้ท่านผู้มีพระคุณเหล่านั้นได้ตายไปแล้ว ตนก็แทบจะไปขนกระดูกท่านเหล่านั้นมาปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐานเหมือนตนบ้างทีเดียว เมื่อนึกใกล้เข้ามาถึงอาจารย์ผู้ให้กัมมัฏฐานแก่ตนในปัจจุบัน ก็เกิดว่าตนได้พบเห็นธรรมะได้รับความสุขอยู่ในขณะนี้ ก็เพราะได้อาจารย์ช่วยแนะนำสั่งสอนตามแนวทางพระพุทธศาสนา ซึ่งแต่ก่อนนี้เคยเชื่อบ้าง ไม่เชื่อบ้าง แต่บัดนี้เชื่อจริงๆ ถ้าทำกุศลใดๆในภายหน้า ก็จะทำเฉพาะกุศลที่เกี่ยวกับวิปัสสนานี้ เพราะได้เห็นคุณค่าของการปฏิบัติ ถ้าโยคีผู้นั้นเป็นบรรพชิตก็เกิดคิดวางแผนการณ์สร้างมโนภาพว่า เมื่อตนสำเร็จออกจากกัมมัฏฐานไป จะต้องไปหาที่ที่เหมาะตั้งสำนักวิปัสสนากัมมัฏฐานขึ้น แล้วตั้งตัวเองเป็นอาจารย์สั่งสอนให้คนทั้งหลายได้รู้จักพระศาสนาที่ถูกต้อง ว่าประโยชน์ที่แท้จริงคือการวิปัสสนานี้เอง คนทั้งหลายยังโง่มากที่ไม่รู้จักปฏิบัติอย่างที่ตนกำลังทำอยู่นี้ เป็นที่น่าสงสาร ฉะนั้น จะต้องช่วยเขาไม่ให้หลงผิด จะได้พ้นทุกข์ เมื่อคิดเพลิดเพลินไปด้วยศรัทธาอันแรงกล้า โยนั้นก็เลยลืมมูลกัมมัฏฐานคือการรตั้งสติกำหนด ทำให้กัมมัฏฐานรั่ว คือบกพร่อง อันที่จริงความศรัทธาที่เกิดขึ้นนี้เป็นของดี เพราะเป็นศรัทธาที่เกิดขึ้นในขณะที่จิตบริสุทธิ์ผุดผ่อง ซึ่งคนธรรมดาจะเกิดศรัทธาขนาดนี้ไม่ได้ แต่ที่จะเป็นวิปัสสนูปกิเลสก็เพราะว่า เมื่อจิตเพลิดเพลินไปด้วยศรัทธา ก็ทำให้ละเลยมูลกัมมัฏฐาน คือการตั้งสติกำหนด ทำให้เสียเวลาในการปฏิบัติวิปัสสนา และเมื่อมนสิการไม่ดี มีตัณหา,มานะ,ทิฏฐิเข้ามาประสมด้วย ก็จะทำให้การบำเพ็ญซัดส่ายยิ่งขึ้น ไม่ก้าวหน้าไปเท่าที่ควร

คนส่วนมากชอบมองนอกตัว ชอบเพ่งโทษผู้อื่น แทนที่จะดูจิตตัวเองให้มากๆว่าจิตที่กำลังคิดก่อนที่จะลงมือให้เกิดการกระทำนั้นเป็นกุศลหรืออกุศลทันไหม ไม่ต้องกลัวว่าสนทนาแล้วจะทำให้ต้องทะเลาะกับดิฉัน เพราะพอคุณเริ่มเปิดฉากมา ดิฉันก็ไม่สนทนาด้วยแล้วล่ะค่ะไม่คิดจะมีวิบากกรรมร่วมด้วย
เจริญในธรรมค่ะคุณขันธ์ สาธุ

ตอบเมื่อ: 30 ก.ค.2008, 9:39 pm

อ้างอิงจาก:

คนส่วนมากชอบมองนอกตัว ชอบเพ่งโทษผู้อื่น

บัณฑิตพึงโจทย์โทษตน สาธุ

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 12:14 am

คุณขันธ์ครับ

แต่ละคนก็เข้าใจความจริงของศาสนาแตกต่างกัน คุณก็ไปคิดว่าคุณวลัยพรยังรู้น้อย ผมก็คิดว่า
คุณรู้น้อยมาก ทั้งนี้เพราะระดับของกิเลสอวิชชาที่อยู่ในจิตของเราแตกต่างกัน

ผมเห็นด้วยว่า เราไม่ควรไปดูจิตของคนอื่น แล้วคิดว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ควรดูจิตตนเอง
จะดีกว่า อย่างที่คุณขันธ์เคยเตือนคนหนึ่งที่ตามด่าว่าผมไปว่า คุณขันธ์ไม่ได้ห่วงผม แต่ห่วงจิตของเขา
ที่คอยเพ่งโทษผม

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 11:24 am

อ้างอิงจาก:

แต่ละคนก็เข้าใจความจริงของศาสนาแตกต่างกัน คุณก็ไปคิดว่าคุณวลัยพรยังรู้น้อย ผมก็คิดว่า
คุณรู้น้อยมาก ทั้งนี้เพราะระดับของกิเลสอวิชชาที่อยู่ในจิตของเราแตกต่างกัน

ผมเห็นด้วยว่า เราไม่ควรไปดูจิตของคนอื่น แล้วคิดว่าเขาเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ควรดูจิตตนเอง
จะดีกว่า อย่างที่คุณขันธ์เคยเตือนคนหนึ่งที่ตามด่าว่าผมไปว่า คุณขันธ์ไม่ได้ห่วงผม แต่ห่วงจิตของเขา
ที่คอยเพ่งโทษผม

คุณใบไม้ครับ คุณยังไม่รู้เรื่องอะไร คนรุ้น้อยผมก็บอกว่า รุ้น้อย
และคนรุ้มากผมก็บอกว่า รุ้มาก จะต้องไปคิดอะไร ก็มันเป็นแบบนั้น

ส่วนคนที่ผมเตือน มันคนละกรณี นะครับนี่ผมไม่ได้ไปตามราวีใคร แต่ผมตามปกป้อง ธรรมของคุณกรัชกราย ที่มีคนไม่ีรู้ มาบอกว่าธรรมนั้นผิด
และคนไม่รุ้อย่างคุณวลัยพร ก็ยังสร้างกระทู้ใหม่ด้วยความสะใจอันไม่ได้ดูใจตัวเอง

เรื่องก็เรื่องเดิมนะครับ
คุณใบไม้ คุณอย่าเอาปัญญาแบบปุถุของคุณมาตัดสินธรรม

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 1:30 pm

งานเข้ากันถ้วนหน้าเลยนะคับห้องนี้
ใช้สิทธิพาทย์พิงตามข้อบังคับการประชุมไม่แพ้สภาผู้แทนเลยทีเดียวเชียว

ยิ้มเห็นฟัน

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 9:57 pm

อ้างอิงจาก

คนไม่รุ้อย่างคุณวลัยพร ก็ยังสร้างกระทู้ใหม่ด้วยความสะใจอันไม่ได้ดูใจตัวเอง

-- คุณขันธ์ ที่คุณโพสมานั้นมันก็ความคิดของคุณ ยิ่งคุณพูดออกมามากเท่าไหร่ก็บ่งบอกถึงว่าตัวคุณเป็นเช่นนั้น คุณก็เลยโพสออกมาลักษณะเช่นนี้ ดิฉันได้เคยสนทนากับคุณกรัชกายมาก่อน ก่อนที่จะมาสนทนาตรงนี้กัน เราไม่เคยมาเพ่งโทษต่อกัน คุยกันฉันท์มิตรมาตลอด
--- มันสะใจตรงไหนหนอ ... ดิฉันเข้าไปอ่านที่ดิฉันสทนากับคุณกรัชกายแล้ว ยังไม่เห็นข้อความตรงไหนเลยที่แสดงความสะใจออกมา คุณกระมังที่รู้สึกสะใจที่ได้โพสข้อความลักษณะเช่นนี้ มันต้องมีเหตุมาก่อน ผลจึงเป็นเช่นนี้ ดิฉันอโหสิกรรมให้คุณในสิ่งที่คุณได้กระทำด้วยคำพูดกับดิฉันเช่นนี้ และหากเราเคยมีวิบากร่วมกันมา ดิฉันขออโหสิกรรมด้วยค่ะ ไม่คิดจะโกรธเคืองใดๆคุณทั้งสิ้น หากคุณยังรู้สึกอยากที่จะพูด อยากระบายความสะใจที่มันยังรู้สึกว่าสะใจไม่พอก็ขอเชิญตามสบายค่ะ ยินดีค่ะ ถ้าคุณทำแล้วมันทำให้คุณรู้สึกว่าคุณดีขึ้นมาได้ ดิฉันอนุโมทนาค่ะเพราะถือว่าได้สร้างกุศลให้เกิดขึ้นกับคนๆหนึ่ง พูดจริงๆนะนี่ไม่ได้ประชดประชันแต่อย่างใดค่ะ
ขออนุโมทนา สาธุ ล่วงหน้าค่ะ

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 10:25 pm

คุณ ขันธ์ ครับ

เราทุกผู้ทุกนามก็เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายไม่ใช่เหรอครับ

การมองแต่เพียงข้างนอก โดยไม่มองข้างใน ย่อมไม่มีทางเห็นโลกตามเป็นจริงได้ เพราะมรรคผลนิพพานไม่ได้อยู่ตามท้อง ฟ้า อากาศ หรือ ตามต้นไม้ หรือสิ่งใดทั้งสิ้น แต่อยู่ในจิตใจ

ตอบเมื่อ: 31 ก.ค.2008, 10:43 pm

พวกคุณก็ศึกษาธรรมะมาเยอะ จึงมีความรุ้ขนาดนี้ การเเลกเปลียนสนทนาธรรมเป็นเรือ่งยาก เป็นมงคลข้อหนึ่งของชีวิต เหมือนการชกกับคู่แข่ง จิตใจต้องได้รับการฝึกอย่างมาก จึงจะเป็นการสนทนาธรรม ไม่ใช่สนทนากรรมตามกาล การที่แต่ละฝ่ายมีความคิดแตกต่างกันเป็นเรื่องดี เพราะจะได้เป็นการตรวจสอบความคิดที่แตกต่างกันว่าอันไหนเป็นความจริงที่จริงยิ่งกว่า คนที่เข้ามาที่ลานแห่งนี้ล้วนเป็นผู้แสวงหาทางไปนิพพานกันทั้งนั้น ควรจะคิดมีเมตตาต่อผู้ที่สนทนาด้วยกัน ไม่มองคนไหนรู้มากกว่ารุ้น้อยกว่า แต่ควรจะมองกันที่ระดับคุณธรรมทีมีอยู่ในตน ส่วนตัวผมศึกษาพุทธศาสนามาเช่นกัน แต่ไม่เคยศึกษาเรื่อง อภิธรรม กับการ วิปัสสนา จึงไม่มีความรุ้จะไปพูดเรื่องเหล่านั้นได้ ที่ปฏิบัตอยุ่ปัจจุบัน ก็แค่เรือ่ง ทานกับสมาธิเท่านั้น ปัจจุบันก็มีความคิดที่จะปฎิบัติ สติปัฎฐานสี่ไว้ จะได้เป็น นิสัยไปในภายภาคหน้า สำหรับความคิดที่แตกต่างอยากถามว่า สิ่งที่พวกคุนแต่ละคนรู้มานั้นเป็นความจริง เป็นสัจธรรมรึเปล่า แล้วคนที่เห็นแตกต่างกับเรา นั้นเขารู้มาไม่ถูกต้องจริงเหรอ ลองเผื่อใจไว้บ้างฝ่ายที่รู้ผิดๆมาอาจจะเป็นตัวเราเองก็ได้