สับสนค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

pongsakorn28287
คุณปูคุงโกรธใครมาหรือปล่าวครับ?
เห็นใส่เป็นชุดเลย(กับคุณวิงเวียนน่ะ)

กราบขออภัยครับ หากเป็นว่าเป็นเช่นนั้น
ต้องขอโทษด้วย หากทำให้คุณพงศ์ตกกะใจ
ใจเพียงแต่ อยากแลกเปลี่ยนเหตุผลกัน อธิบายกันด้วยเหตุผล นะครับ

คงหายตกใจแล้วนะครับ

อนึ่ง แม้แต่ฝ่ายที่สนับสนุน คัดค้าน และประนีประนอมพระอภิธรรม ต่างก็อ้าง "พระไตรปิฎก"
ขณะที่ฝ่ายที่สี่ ไม่เชื่อพระไตรปิฎก เชื่อแต่กาลามสูตร(สงสัยว่ามาจากฟ้า?) และเชื่อเฉพาะข้อความว่า ปัจจัตตัง ในพระไตรปิฎกเท่านั้น(ก็เลยไม่รู้ว่า เป็นฝ่ายเชื่อพระไตรปิฎกด้วย?)

ตัวอย่างเรื่องพระอภิธรรม เป็นเรื่องดีครับ
เพราะหากมามุ่งกันที่สารัตถแห่งพระอภิธรรมแล้ว ทุกฝ่ายคงเห็นดีเห็นงามว่า เป็นของดี วิเศษ เพิ่มศรัทธาให้แก่กล้าขึ้นได้

แต่จำเป็นสำหรับใครบ้างนั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่ง และเป็นของฟุ่มเฟือยสำหรับใครบ้างนั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งไม่น่าจะเป็นสาระสำคัญในส่วนนี้

นอกจากนี้ พระอภิธรรม มีประโยชน์ในแง่อธิบายธรรม ปฏิภาณ โวหาร แต่จะมีประโยชน์ในตอนปฏิบัติหรือไม่นั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่งเช่นกัน ซึ่งไม่น่าจะต้องนำมาอภิปรายกันอีก

แต่เรื่องสำคัญสุด คือ พระอภิธรรม เป็นของดี มีประโยชน์ นี่คงจะเห็นตรงกันที่สุด

นอกจากนี้ พบว่า ในปัจจบัน ยังไม่เห็นว่ามีผู้ใดมีสติปัญญาสามารถพิสูจน์ได้ว่า พระอภิธรรม มีผิดที่ส่วนไหนบ้าง ผิดอย่างไร และที่ถูกนั้นเป็นอย่างไร อยากให้พูดกันตรงๆมากกว่า "ติเรือทั้งโกลน" ครับ

หรือว่า ต่อๆไป มหาเถร ต้องมี กบว.ฝ่ายสงฆ์ คอยตรวจสอบคำสอน หรือ เป็นแกนกลางในการ ทำหน้าที่จัดพิมพ์ เผยแผ่ พระธรรมเทศนาที่ถูกต้อง

อนุโมทนา ครับ

ตอบเมื่อ: 02 ก.พ.2006, 1:42 pm

นอกจากนี้ แม้แต่มีศรัทธาใน ไตรสิกขา อริยมรรคมีองค์แปดแล้ว
ในทางปฏิบัติ ภิกษุที่ปฏิบัติ ก็ยังหลงผิดได้อยู่

กรณีมีมาแล้วว่า ภิกษุบางรูป ได้น้อมนิโรธมาสู่ตน ซึ่ง หลวงปู่มั่น ได้เมตตาแนะนำสั่งสอนว่า การน้อมนิโรธมาสู่ตนนั้น เป็นนิโรธปลอม อย่างนี้เป็นต้น

มิพักต้องพูดถึงความเห็นของชาวบ้านๆ ว่า ต้องตีความพระนิพพาน และนิพพานมีหลายแบบ เพราะความเห็นของผู้ไม่ศึกษาและไม่รู้ นั้นรับฟังได้ยาก

อุปมา ให้ตาสีตาสา ไถนาทำไร่ มารับรองทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษของไอน์สไตน์ คงทำไม่ได้เป็นแน่ มิใช่หรือ? เพราะในเรื่องนี้ ต้องให้ผู้ศึกษา ผู้รู้รับรอง

พระธรรม ก็เช่น กัน ผู้รู้ วิญญูชน ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัตรงปฏิบัติชอบ ย่อมรับรอง
หาใช่ให้ชาวบ้านรับรองพระธรรมผ่านระบอบประชาธิปไตยนั้น คงทำไม่ได้
เพราะผู้รับรอง ไม่รู้สิ่งที่ตนเองจะรับรองนั่นเอง

การให้ภิกษุที่ยังไม่บรรลุธรรมสั่งสอนแนะนำภาคปฏิบัติ จึงเป็นเรื่องหมิ่นเหม่ ต่อการหลงได้ง่ายดาย

จึงเห็นว่า ชาวพุทธเร่งหาวิธี และ มหาเถรจึงควรมีมาตรการป้องกัน แก้ไขในเรื่องนี้ มิให้แตกแยกเป็น สายสำนักต่างๆ ที่หากปล่อยเนิ่นนานไปแล้ว จะแก้ไขยากลำบาก

กล่าวมาทั้งหมดนี้ เพื่อร่วมกันหาเหตุปัจจัยแห่งความแตกแยก เพื่อหาวิธีดับเหตุปัจจัยนั้น ก็เท่านั้นเอง

อนุโมทนา