ใครเป็นที่พึ่งกันแน่ ท่านมีคิดเห็นอย่างไรครับ

ผู้เยี่ยมชม

ท่านมีความคิดเห็นอย่างไร กับพุทธภาษิตทั้งสองบทนี้ จริงๆ แล้วทั้งสองบทขัดแย้งกันหรือไม่ อย่างไรครับ

1. ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน

2. พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งของเรา

ผู้เยี่ยมชม

เกี่ยวกับเรื่องนี้ เป็นปัญหาที่มีคนสงสัยกันมาก บางคนก็คิดว่า หลักธรรมทางพระพุทธศาสนามีความขัดแย้งกัน

ขอเรียนอย่างนี้นะครับว่า

๑. อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ หมายถึง ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน คือ การจะกระทำในสิ่งต่างๆ การกิน การนอน การเดิน การยืน การทำมาหากิน การปฏิบัติธรรมนั้น ตัวของเราเอง ต้องเป็นผู้ปฏิบัติเอง เป็นผู้กระทำเอง ผู้อื่นไม่สามารถจะทำแทนได้ เช่น การกินข้าว เราต้องตักกินเอง จะให้ผู้อื่นกินข้าว แล้วอิ่มแทนเรา หรือให้คนอื่นกิน แล้วเราอิ่ม ย่อมเป็นไปไม่ได้

๒. ที่ว่าพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ดังที่เคยท่องกันมา คือ พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

สิ่งที่ต้องทำความเข้าใจ ก็คือความแตกต่างระหว่างคำว่า นาถ และ สรณะ

นาถ แปลว่าที่พึ่ง คือ เป็นสิ่งที่สามารถให้เราได้พึ่งพิง ในการช่วยส่งเสริมเรา ในด้านต่างๆ

สรณะ แปลว่า ที่ระลึก คือ เป็นสิ่งที่ให้เราระลึกถึง ในด้านต่างๆ เช่นระลึกถึง พระคุณ พ่อ แม่ ระลึกถึงคำสอนของครูอาจารย์ นอกจากระลึกถึงความดีของท่านแล้ว เราก็ระลึกในด้านนำเอาท่านเป็นแบบอย่าง

ที่ว่า พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ นั้น มีความว่า ข้าพเจ้า ขอระลึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ระลึกถึง คือ ระลึกในพระคุณของพระพุทธเจ้า ในด้านพระเมตตา กรุณา ความบริสุทธิ์ของพระองค์ ระลึกถึงพระธรรม คือระลึกในพระธรรม และน้อมนำมาปฏิบัติ ระลึกถึงพระสงฆ์ คือระลึกว่า พระสงฆ์ เป็นผู้ที่สืบทอดคำสอนของพระพุทธศาสนา เป็นผู้ที่นำเอาคำสอนของพระพุทธเจ้า มาเผยแผ่ต่อเรา เป็นประดุจพี่ใหญ่ของเรา (ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา) เป็นผู้ที่เราพึงระลึกว่า ท่านได้ปฏิบัติในศีลาจารวัตรอันงดงาม เป็นแบบอย่างที่ดีของพุทธบริษัท และเราพึงถวายการอุปถัมภ์ต่อท่าน ในด้านต่างๆ เนื่องจากท่านไม่สามารถประกอบอาชีพหาปัจจัยต่างๆได้เอง

สรุปง่ายๆว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ระลึกถึง ในด้านการระลึกถึงพระคุณ ในด้านการนำมาเป็นแบบอย่างปฏิบัติ ส่วน ตนเองนั้น เป็นที่พึ่ง โดยเฉพาะในด้านการปฏิบัติธรรม คือ

เราระลึกถึงพระธรรม และเราต้องการจะนำธรรมะมาปฏิบัติ (ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ ) เราก็ต้องกระทำเอง ต้องปฏิบัติเอง จะไปให้คนอื่นทำบุญแทนกันไม่ได้ (อัตตาหิ อัตตโน นาโถ)

ปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือ เราแปลคำว่า สรณะ เป็นที่พึ่ง อย่างเดียว ไม่ได้แปลถึง ที่ระลึก ซึ่งเป็นคำแปลที่ให้ความหมายได้อย่างชัดเจน และไม่ขัดต่อพุทธภาษิตว่า ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน ด้วย

หวังว่าพอทำความเข้าใจได้นะครับ

ตอบเมื่อ: 25 เม.ย.2005, 2:19 am

ท่านโชโฮกล่าวไว้ชอบแล้ว

พุทโธ อัปปมาโณ คุณของพระพุทธเจ้าหาประมาณมิได้

ผู้เยี่ยมชม

ขอบคุณมากเลยครับ

ผู้เยี่ยมชม

1. ยึดแนวทางของ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่ท่านสอน เป็นแนวทางในการดำรงชีวิต (พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณังคัจฉามิ)

2. นำเอาคำสอนนั้นมาประพฤติปฏิบัติด้วยตัวเอง ไม่เอาแต่บนบานศาลกล่าว หรืออธิษฐานขอนั้นขอนี้ เช่นอยากรวยแต่งานการไม่ทำรอถูกหวยอย่างเดียว เป็นต้น (ต้องทำเอาเอง=อัตตาหิ อัตตโนนาโถ)

ผู้เยี่ยมชม

เอาพระพุทธเป็นผู้นำ เอาพระธรรมเป็นแผนที่ เอาพระสงฆ์ดีเป็นพี่เลี้ยง

เอาตนเองนี่แหละไว้พึ่งพา

ผู้เยี่ยมชม

พระอาจารย์สุรพจน์ สทฺธาธิโกท่านเขียนเป็นกลอนเอาไว้ในหนังสือ มหาสติปัฏฐาน ๔ ภาคปฏิบัติ เลยขอคัดลอกมาให้อ่านนะคะ

พระพุทธเจ้าสอนให้ อาศัยเราตถาคต ไปเนืองๆ

เราตถาคต...อยู่ที่ ความรู้สึก

เมื่อเราอาศัยความรู้สึกไปเนืองๆ ได้ชื่อว่า พึ่งพระพุทธ

พระพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม

เมื่อเราเห็นความรู้สึกอันนี้เอง

ได้ชื่อว่า พึ่งพระธรรม

สุปฏิปันโน สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า

ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง เพื่อดับทุกข์

เมื่อเราพึ่งความรู้สึกภายใน ก็ตัดอารมณ์ทางใจได้

ได้ชื่อว่า พึ่งพระสงฆ์

โอปนยิโก น้อมความรู้สึกเข้ามาภายในดวงจิต

เป็น อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ

พึ่งตนเอง...

พอความรู้สึกตัวมากขึ้น จะเห็นแต่ความรู้สึกเกิด-ดับ

ไม่เห็นตัวเราเอง

ก็เข้าสู่สภาวะ สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา

เราอาศัยธรรม คือ ความรู้สึกเป็นที่พึ่ง ที่เกาะ

จะเกิดสภาวธรรมต่างๆ

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภิเวสาย

สภาวธรรมทั้งหลายทั้งปวง ล้วนไม่ควรยึดมั่น

อาศัยเราตถาคต พึ่งพระพุทธ ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา ผู้ใดเห็นเรา ผู้นั้นเห็นธรรม พึ่งพระธรรม สุปฏิปันโน สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรง เพื่อดับทุกข์ พึ่งพระสงฆ์ โอปนยิโก พึ่งตนเอง... สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา สพฺเพ ธมฺมา นาลํ อภิเวสาย

ผู้เยี่ยมชม

ตอบเมื่อ: 18 พ.ค.2005, 5:06 pm

ผู้เยี่ยมชม

ขอฝากข่าวถึงชาวพุทธทุกท่านครับ ขณะนี้ ฤทธิพร อินสว่าง/แก้ว ลายทอง ได้ร่วมมือกันทำเพลงเพื่อปลุกจิตสำนึกชาวพุทธให้ร่วมมือ ร่วมใจกันฟื้นฟูพุทธศาสนา หากหน่วยงานหรือสื่อมวลชนใด มีกุศลเจตนา ต้องการร่วมเผยแพร่ เพื่อจรรโลงพุทธศาสนา ติดต่อขอรับซีดีเพลงได้ที่ 07-9762850 งานนี้ทำเพื่อรับใช้พระพุทธศาสนา จึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ

ผู้เยี่ยมชม

อนุโมทนาค่ะ