คำสอนของสมเด็จองค์ปฐม

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2008, 7:05 pm

“ฟุ้งซ่านนักก็ให้นึกถึงมรณานุสติ ว่าเรากำลังจักตายอยู่ในปัจจุบันนี้แล้ว หากปล่อยจิตให้เศร้าหมองว่างจากความดีแล้วไซร้ มรรคผลนิพพานจะไม่ได้อะไรเลย หากตายตอนนี้ มีแต่จักตกเป็นเหยื่อของอบายภูมิ”

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2008, 7:08 pm

วิธีคิดแบบรวบรัดเพื่อตัดตรงไปพระนิพพานได้ง่ายที่สุด
“เจ้าจรงใคร่ครวญอย่างนี้ จงคิดว่า เราเป็นผู้ไม่มีอะไรเลย ทรัพย์สินไม่มี ญาติ เพื่อน ลูก หลาน เหลนไม่มี แม้ร่างกายเราก็ไม่มี เพราะทุกอย่างที่กล่าวมามีสภาพพังหมด เราจะทำกิจที่ต้องทำตามหน้าที่ เมื่อสิ้นภาระคือร่างกายพังแล้ว เราจะไปนิพพาน เมื่อความป่วยไข้ปรากฏจงดีใจว่าวาระที่เราจะมีโอกาสเข้าสู่พระนิพพานมาถึงแล้ว เราสิ้นทุกข์แล้ว คิดไว้อย่างนี้ทุกวัน จิตจะชิน จะเห็นเหตุผล เมื่อจะตายอารมณ์จะสบาย แล้วก็จะเข้านิพพานได้ทัน”

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2008, 7:09 pm

“กฏแห่งกรรมหลีกเลี่ยงกันไม่พ้นหรอก แต่พุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ทำให้ผ่อนหนักเป็นเบาได้ แต่ก็ไม่ควรจักประมาท เป็นที่รู้อยู่ 84,000 พระธรรมขันธ์ ตถาคตสรุปลงไว้แค่ จงอย่าประมาท เท่านั้น”

ตอบเมื่อ: 23 ส.ค. 2008, 7:25 pm

“พวกเจ้าใช้ความเพียรในการเกิดมาแล้ว นับกัปไม่ถ้วน เพลานี้ในชาติเดียว เวลาอันเหลืออยู่น้อยนิด จงหมั่นใช้ความเพียรในการดับเถิด นิพพานัง ปรมัง สุขัง รอพวกเจ้าอยู่ในความเพียรนั้นแล้ว”

ตอบเมื่อ: 24 ส.ค. 2008, 11:18 am

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 3:57 pm

“การปฏิบัติธรรมนั้น นั่ง ยืน เดิน หรือนอน อิริยาบทไหนก็ได้ แม้แต่ถ่ายทุกข์ เราจะพิจารณาไปก็ได้ว่า นี่นะถ้าไม่กินก็ไม่ต้องมานั่งปวดฯลฯ ได้ทั้งนั้นสำคัญที่ใจ ทำใจให้เป็นอิสระ ไม่เกาะกาย ไม่เกาะสิ่งประกอยกาย เช่น รวมถึงวัตถุ วัสดุต่าง ๆ “

ตอบเมื่อ: 28 ส.ค. 2008, 4:00 pm

“ใครจักกรุณาไม่สำคัญ สำคัญอยู่ที่ตัวของเจ้าเอง ต้องหมั่นกรุณาตัวของเจ้าเอง จงรู้เอาไว้เถิดว่าคราวใดที่เจ้ายังอารมณ์จิตให้เร่าร้อนไปด้วย ไฟโมหะ โทสะ ราคะ นั้น เจ้าได้สิ้นความกรุณาแก่ตัวเจ้าเอง”

ตอบเมื่อ: 29 ส.ค. 2008, 3:46 pm

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 9:52 am

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 10:00 am

“พระธรรมย่อมอยู่เหนือสิ่งอื่นใด ตถาคตผู้เป็นต้นตำรับก็ยังเคารพสักการะในพระธรรม พระธรรมแม้จักตกอยู่ในมือคนชั่ว ก็ยังเป็นพระธรรม ธรรมที่เที่ยงแท้นั้น 84,000 พระธรรมขันธ์ ใครผู้ใดเล่าที่ยังบังอาจบิดเบือนพระธรรมนี้ได้นั้นไม่มี ขอพวกเจ้าจงเป็นผู้รู้แจ้งแทงตลอดในธรรมเถิด”

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 10:02 am

“อยู่ในโลก ทำกิจกรรมของโลก เล่นละครของโลก แต่เราจะไม่ให้เป็นจริงตามที่โลกกำกับ เชื่อสิผู้กำกับนั้นต้องเชื่อและเล่นให้ได้แต่อย่าให้มันเป็นจริง ให้มันอยู่แค่ตัวสำคัญคือตัว “รู้” อยู่เพียงแค่รู้ เขาด่าเราอย่าไปโกรธเขา เรารู้ นิ่งเสีย ทิ้งเสีย นึกว่ากรรมของสัตว์ หรือ ถ้าเขาด่าเราด้วยความก็ต้องยอมรับ “รับ” มีหลายอย่าง ไม่ใช่ต้องยิ้มแล้วเอ่ยปากว่า “จริงจ้ะ” นิ่งแล้วคิดใช้ปัญญาให้มาก ๆ แล้วใช้สมาธิข่มจิต ศีลข่มกิริยา”

ตอบเมื่อ: 31 ส.ค. 2008, 12:28 pm

รู้จักปลง(กับสังขารและทุกสิ่งรอบตัว) หมั่นศึกษา-ปฏิบัติธรรม และตั้งมั่นอยู่ในความไม่ประมาท ชีวิตนี้ ก็มีความสุขแล้ว สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับ ท่าน JARUWAN_G ด้วยจ้า

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 2:37 pm

เวลาที่น้อยนิด

ตอบเมื่อ: 02 ก.ย. 2008, 5:36 pm

“คนเราจะทำอะไรต้องมีสมาธิเป็นเบื้องต้น สมาธิจะบอกเราให้เกิดปัญญาว่า อะไรควรทำ อะไรควรละวาง สมาธิจะระงับอารมณ์ร้อน อารมณ์ร้อนของโทสะ อารมณ์ร้อนของโมหะ อารมณ์ร้อนของโลภะ สามอารมณ์แจ้งชัดแค่ไหนรู้ไหม

อารมณ์โลภะ คือ อารมณ์ที่ไม่รู้จักพอ
อารมณ์โทสะ คือ อารมณ์โกรธเพราะอคติ
อารมณ์โมหะ คือ อารมณ์หลง หลงว่าเราถูก หลงว่าเรารู้ เราเก่ง

“เรารู้” ตัวนี้ จะทำให้หู ตา ปัญญา มืด เหล่านี้ต้องควบคุมด้วยสมาธิ สมาธิก่อให้มีสติ เมื่อสติเกิดแล้วจะมีปัญญา ปัญญาจะคอยควบคุมให้เราสุขุมเหมือนอยู่ในที่สูง มองเห็นเบื้องล่างชัดเจน เท่านี้ ประโยชน์ของสมาธินั้นมหาศาลมาก สมาธิเกิดขึ้นได้ทุกอิริยาบถและตลอดเวลา”

ตอบเมื่อ: 02 ก.ย. 2008, 5:39 pm

“อย่าพูดมากไร้สาระ ต้องพูดมากอย่างมีสาระ อย่าไปจับสิ่งที่ไม่เป็นสาระ แล้วนำเอามาเป็นเครื่องวุ่นวายแกตัว มีเชือกก็ให้ใช้งาน อย่าเอามาเล่นจนเชือกพันตัว ไอ้ความกลัวโน่นกลัวนี่ อย่าไปกลัวเกินกว่าเหตุ เหตุมีมาจึงค่อยสู้ จำไว้นะ ถ้ามากเรื่องก็มากความ อย่าเอมาห่วง มองข้างหน้าคือสิ่งที่ต้องทำ มองข้างหลังคือสิ่งที่เป็นครู พวกผู้ใหญ่จงตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ของเธอให้ดี พวกเด็กก็จงเล่าเรียน อย่าขี้เกียจมากจบมาจะได้รับใช้สนองคุณบิดามารดา ชาติ พระศาสนา เวลาน่ะมันไม่คอยท่าใครหรอก”

ตอบเมื่อ: 05 ต.ค.2008, 6:00 am

นี่ละพ่อเรา..สุดยอดหาใดปาน โดนตบด้วยพระธรรมไปหลายที