ตัดแม่ตัดลูกเรื่องผู้ชายของแม่ที่รุ่นเดียวกับลูก

ตอบเมื่อ: 24 เม.ย.2008, 2:27 pm

มารดาตัดแม่ตัดลูก กราบเรียนคุณแม่ว่าลูกรักคุณแม่มาก ลูกได้นำเงินส่งให้มารดาเสมอ แต่ที่ทำให้ลูกรู้สึกปวดหัวเสมอมา คือ มารดาของลูกมีกิ๊กหนุ่มซึ่งมีอายุรุ่นเดียวกับลูกมาติดพัน และเป็นผู้ซึ่งมาเช่าอาศัยและเป็นชาวต่างชาติ ประเทศอินเดีย ร่วมทั้งมีคนอินเดียมาเช่าบ้านลูกจำนวนหนึ่ง แต่ตัวลูกเองอยู่บ้านไม่ได้ ต้องเช่าบ้านคนอื่นอยู่ ไม่ทราบว่าเพราะอะไร ลูกกับแม่ต้องมีปัญหาทะเลาะกันทุกครั้ง ลูกเสียใจว่าแม่ทำไมมาหึงลูก ทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ซึ่งลูกไม่ได้มีใจด้วยเลย ลูกก็มีรุ่นพี่มาชอบซึ่งนับว่าเป็นแฟน ทุกคนในบ้านรู้หมด แต่แม่กลับมาคิดว่าลูกชอบชายอินเดียคนเดียวกับแม่ ลูกเป็นห่วงแม่จะถูกทำร้ายหรือถูกหลอกลวง บางครั้งลูกขาดสติทะเลาะกับแม่หน้าบ้าน ลูกได้จ้าบจ้วงมารดาซึ่งไม่เคยทำมาก่อนเลย มารดากลับคิดว่าที่ลูกทำเพราะลูกไม่ได้ในชายอินเดียผู้นั้น แต่เจตนาของลูกไม่ได้คิดไม่ดีต่อมารดา แม่คะลูกควรทำอย่างไรดีคะ แม่เคยโมโหลูกโทรมาด่าว่า เรื่องที่ลูกไล่กิ๊กของแม่ออกจากบ้าน เหตุเพราะลูกได้ฟังจากมารดาว่าทำไมลูกสาวยังไม่แต่งงาน (ระวังลูกเจ๊ให้ดีเถอะ จะมาหลงผม) นี้เป็นคำพูดที่มารดากล่าวกับลูกว่ามันคิดด่าว่าลูก ลูกเลยโมโหเอาคลิปมือถือที่แม่เคยให้กิ๊กหนุ่มอินเดียไปใช้ซึ่งเป็นมือถือของพี่ชายลูกที่เสียไปแล้ว ตอนแม่กับกิ๊กทะเลาะกันแม่ก็จะอ้างว่าลูกขอมือถือคืน เมื่อลูกนำมือถือมาเปิดดูก็เห็นรูปมารดากับผู้หญิงอื่นๆที่มีอะไรกับชายผู้นี้ด้วยอาการที่โป๊เปลือย หรือนุ่งผ้าเช็ดตัว แต่พอลูกให้มารดาดู มารดากลับไปให้ชายอินเดียลบออกและบอกว่ามันถ่ายเล่น ลูกทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ บ่อยครั้งที่มารดาทะเลาะกับชายอินเดียเสมอ จนลูกรับเรื่องมาตลอด แต่ลูกเข้าใจว่ามารดารักชายผู้นี้มาก ลูกไม่ควรขัดขวางพวกเขา ลูกควรอยู่เฉยๆ ทุกปีวันเกิดลูก ลูกจะไปกราบมารดาเสมอ แต่ปีนี้ลูกไม่ได้ไปกราบเพราะยังมีเรื่องกันอยู่ ลูกไม่อยากไปจ้าบจ้วงมารดาลูกจึงไม่ไปหาท่านเลย และยังไม่ได้ขอขมาท่านเลย ลูกอยากกลับไปขอขมามารดามาก แต่ลูกก็กลัวว่าจะมีปัญหาอีก แม่คะ ลูกเป็นลูกที่อกตัญญูหรือเปล่าคะ ลูกยินดีอยากให้มารดามีความสุขเสมอ (ปล. ถ้าแม่คิดว่าลูกควรไปขอขมาแม่ลูกก็จะยอมทำคะ ลูกจะยอมทำทุกอย่าง ลูกเพียงให้แม่อ่านและพิจารณา ลูกเคยไปกราบขอขมาแม่อยู่หลายครั้ง แต่เรื่องแม่กับลูกก็ยังไม่ดีขึ้น ลูกเลยท้อมากคะ)

ตอบเมื่อ: 24 เม.ย.2008, 2:31 pm

เมตตาด้วยเถิด

ตอบเมื่อ: 24 เม.ย.2008, 10:00 pm

มนุษยย์มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ อย่าคิดมาก วางตัวในที่เหมาะสม
บางเรื่องเราก็ทำได้แค่มองเฉย ๆ ทำอะไรไม่ได้นะคะ
ทำใจ รอเวลา สวดมนต์ไหว้พระ อธิฐานจิตให้บังเกิดสิ่งดีดีในชีวิต เชื่อเช่นนั้นแล้วจะได้รับเช่นนั้นนะคะ
แล้วเวลาที่เลวร้ายจะผ่านพ้นไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ

ปัฏ

ตอบเมื่อ: 24 เม.ย.2008, 10:20 pm

หน้าที่ลูกก็ยังคงดำเนินไปเพราะท่านคือผู้ให้กำเนิด เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด
ไปกราบเท้าขอขมาแม่ก็ดีน่ะค่ะ...ก็เป็นการแสดงความคิดเห็นและก็ได้กระทำเสมอมา
บุญคุณท่านนั้นตอบแทนได้ไม่หมดไม่สิ้นดั่งที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้...........
......หาทางให้ท่านเข้ามาสู่ทางสัมมาทิฏฐิจะเป็นการแสดงความกตัญญูกตเวที..ตอนนี้ยังหาทางไม่ได้ก็แผ่กุศลให้กับท่านและเทวดาที่รักษาตัวท่านไปก่อน...รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรของท่าน..
ทำบ่อยๆๆด้วยจิตที่เป็นสมาธิ สาธุ

ตอบเมื่อ: 25 เม.ย.2008, 8:08 pm

แนะนำให้อ่านหนังสือเล่มนี้ค่ะ หนี้ศักสิทธิ์

http://www.thawsischool.com/dhamma-book/download/neesaksit.pdf
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=9516

อภัย เป็นสิ่งที่ควรทำในอันดับแรก

ตอบเมื่อ: 28 เม.ย.2008, 10:55 am

ตั้งใจทำสิ่งที่ทำต่อไปครับ นั่นคือแสดงความปรารถนาดีแก่แม่ในทุกโอกาส อดทน รอเวลาให้ทุกอย่างคลี่คลาย ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้อินเดียคนนั้น สร้างกรรมดีตัดรอนกรรมชั่วที่อาจส่งผลอยู่ จะบรรเทาเบาบางลง บางที หากเค้าได้รับกุศลแล้ว อาจทำให้หลายอย่างดีขึ้น

ผมเองเคยล่วงเกินด้วยคำพูด จนแม่คิดทำร้ายตัวเอง เกือบตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิดแล้ว ดีที่บุญยังคุ้ม ขอขมาแล้วดูแลท่านให้ดี ตอนนี้ทุกอย่างกลับร้ายกลายเป็นดีครับ แม่ลูกได้อยู่ด้วยกันหลังจากพรากจากกันมาเกือบสามสิบปี เอาใจช่วยในกุศลเจตนาที่มีต่อพระอรหันต์ของลูกทุกคนครับ

ตอบเมื่อ: 28 เม.ย.2008, 12:26 pm

.... ...ผมมีข้อความดีๆมาให้อ่านไว้เป็นเพื่อนใจยามทุกข์ครับ.....

* สิ่งที่แข็งที่สุด...เอาชนะได้ด้วย...สิ่งที่อ่อนที่สุด..

เมื่อประตูบานหนึ่งปิด...อีกบานหนึ่งก็เปิด..แต่บ่อยครั้ง..ที่เรามัวแต่จ้องบานประตูที่ปิด...
.....จนไม่ทันเห็นว่า...มีอีกบานที่เปิดอยู่..
...อย่ามัวค้นหา....ความผิดพลาด
...จงมองหา.........หนทางแก้ไข

...อารมณ์ขัน...เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุด...ที่ช่วยรักษาสิ่งอื่นได้...เพราะทันทีที่...เกิดอารมณ์
ขัน...ความรำคาญ..และความขุ่นข้อง+หมองใจ...จะหายไป
....กลับกลายเป็น...ความเบิกบาน..แจ่มใส...เข้ามาแทนที่
....อย่ากลัว..ที่จะ...นั่งหยุดพัก.......เพื่อที่จะคิด
1 นาที.. ที่คุณโกรธ...เท่ากับ..คุณได้สูญเสีย 60 วินาที แห่งความสงบ..ในจิตใจ..ไปแล้ว..
....หนทางเดียว...ที่จะรักษาภาพพจน์..ไว้ได้....คือการซื่อสัตย์....ตลอดเวลา *....... สู้ สู้

...

ตอบเมื่อ: 28 เม.ย.2008, 4:52 pm

ขอบคุณทุกคำตอบที่เข้ามานะคะ ตอนนี้ก็ได้แต่เฝ้าดูและรอเวลาคะ คุณแม่ตอนนี้เที่ยวกลางคืนบ้าง เข้าใจคะว่าคุณแม่คงทุกข์ แต่เพราะความรักทำให้ตัดใจไม่ได้ เป็นห่วงสุขภาพ เพราะท่านเริ่มทานยาลดความอ้วน และดื่มเหล้า โชคดีที่คนที่บ้านส่วนหนึ่งก็ได้ช่วยดูแลสอดส่องให้ บางส่วนก็สนับสนุนท่านไปในทางที่ผิด เห็นดีเห็นงามไปกับท่าน เป็นเพราะเงินหรืออะไรก็ตาม ลูกคนนี้ก็ยังรอคะ หวังจะได้ไปกราบขอขมาท่านสักวันหนึ่ง คิดถึงคุณแม่และที่บ้านมาก แต่เข้าไปตอนนี้ก็กลัวว่าอันตรายจะเข้ามาถึงตัว เราไม่รู้ว่าทางโน้นเค้าคิดอย่างไรกับเรา กลัวมากเลยคะ วันนี้ไปถวายเพลพระและสวดมนตร์แผ่บุญกุศลให้ท่าน ให้ท่านหลุดจากความหลง ให้ท่านได้เกิดปัญญาบ้าง ลูกเองก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ขอบคุณทุกท่านที่เมตตา มันอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเลยนะคะ แต่ลูกเชื่อในเจตนาคะ อะไรก็ตามที่ทำให้ท่านกลับมาหาดีขึ้น ระลึกได้ มีสติ ขอบุญนั้นที่ลูกได้ทำจงบังเกิดแม่แด่มารดาของลูกด้วยเถิด ซึ้ง

ตอบเมื่อ: 01 ก.ย. 2008, 2:12 am

หนังสือเรื่องหนี้ศักดิ์สิทธิ์ดีมากค่ะ อ่านแล้วลูกจะรู้สึกรักแม่ยิ่งขึ้นไปอีก สาธุ