มาฟังแม่สุนัขกับลูกสุนัขคุยกัน (นิทานท่านพุทธทาสภิกขุ)

ตอบเมื่อ: 26 ส.ค. 2008, 2:04 pm

**มาฟังแม่สุนัขกับลูกสุนัขคุยกัน ::นิทานคำกลอนของท่านพุทธทาสภิกขุ :: **

เมื่อมนุษย์ทั้งหลายเบื่อที่จะเข้าวัด แม่หมาตัวหนึ่งก็พาลูกหมาไปฟังเทศน์
ทางที่จะเข้าวัดนั้นต้องผ่านป่าช้าที่ทิ้งศพมนุษย์ ด้วยความเคารพในธรรม
แม่หมาจึงเร่งลูกเพราะกลัวจะไปสายส่วนลูกหมานั้นกำลั งหิว จึงขอกินศพก่อน

… ผู้อ่านลองฟังคำโต้ตอบของหมาแม่ลูกคู่นี้ดู …

แม่หมา : เจ้าจะกินตรงไหนไวบอกแม่
ลูกหมา : รสเลิศแท้ตาผีไม่มีสอง

แม่หมา : อย่าเลยลูก ตามันแส่แต่มอง ทั้งโขนหนังนั่งจ้องกระจกเงา จะหาแลแต่สิ่งที่สวยงาม อย่าน่ะ...เจ้าจะทรามขืนกินเข้า
ลูกหมา : ถ้าอย่างนั้นฉันกินหูมันได้ไหมเล่า

แม่หมา : หูมันเฝ้าแต่จะฟังเสียงสอพลอ
ลูกหมา : (รำพึง) แม่จ๋า หูมันคงไม่ฟังพระสั่งสอน
ลูกขอวอนกินจมูกได้ไหมหนอ

แม่หมา : อย่าเลย ถ้าเจ้าหยิ่งในเหล่ากอ มันชอบพอแต่จะดมกลิ่นดีๆ
ลูกหมา : ถ้าอย่างนั้นลูกจะกินลิ้นมันนะ

แม่หมา : ตายละ...สับปลับ ปล้อนปลิ้นลิ้นคนนี่ ปากว่า ชอบนิพพานอย่างโน้นนี้ แท้จริงซิ สังสารวัฏฏ์ เต็มอัตรา
ลูกหมา : ถ้าอย่างนั้นฉันกินมือได้ไหมแม่

แม่หมา : อับ-ปรีย์ แท้เทียวลูก มือคนหนา หน้าไหว้หลังหลอกต่อครูบา ทั้งเข่นฆ่าเฆี่ยนตีพ่อแม่ตัวลูกหมา : ถ้าอย่างนั้นลูกขอกัดกินตีนของมัน

แม่หมา : ลูกเอ๋ยนั้นมันร้ายอยู่ใช่ชั่ว ไม่ย่างเท้าเข้าฟังธรรมประจำตัว เดินไปทั่วแต่ทางแห่งอบาย ลูกหมา : แม่จ๋าลูกขอกินหัวใจผี(นะแม่นะ)

แม่หมา : (ขนตั้งชัน) หยุดนะอย่านะนั้น กาลีน่าใจหาย ตัวกู-ของกู อยู่นั้น นะลูกชาย ใจคนร้ายโสมมเสียสิ้นดี...
นั้นแหละ ลูกหมาที่น่าสงสารจึงได้รู้จักสัตว์ที่เรียกตนเองว่า "มนุษย์" ซึ่งแปลว่า
"มีใจสูง" ดีขึ้น จึงจ้องมองดูศพด้วยดวงตาเหยียดหยาม ถ่มเขฬะรดแล้วว่า….

"อ้ายมนุษย์ชาติชั่วเรียกตัวว่ามนุษย์ ผลที่สุดไม่มีดีอะไรนี่ อนิจจาหมาไม่กินขำสิ้นดี เสียแรงที่ฉลาดอ้ายชาติคน"

"ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ...สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว"