การกระทำต่อไปนี้จะบาป? หรือไม่?

ผู้เยี่ยมชม

มีชายคนหนึ่ง เรียนแพทย์จนปี 5 เริ่มมาสนใจธรรมมะ และไม่ทราบด้วยเหตุผลใด พอจบไปทำงานใช้ทุนจนหมด ก็ลาบวชและไม่สึกอีกเลย พ่อ แม่ ญาติพี่ น้อง ที่รอคอยความหวังส่งเสียให้เรียนให้เป็นแพทย์ แต่เมื่อลูกทำอย่างนี้จะบาปหรือไม่ บาปมากไหม? ควรจะทำอย่างไร ซึ่งเขาบอกว่า เหมือนกับเขาได้ค้นพบความจริง ที่เรียนมานาน(เรียนแพทย์)นั้น เป็นสิ่งหลอกลวง แต่สิ่งที่ได้ตัดสินใจลงไปนี้ เป็นความจริงของชีวิต

ตอบเมื่อ: 24 ก.พ.2005, 1:14 pm

ถามว่า.....บาปหรือไม่.....ไม่บาป.....เพราะการตัดสินใจของชายผู้นี้ เมื่อบวชและไม่สึก พร้อมได้ลงมือปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง ก็ย่อมค้นพบความจริงของชีวิต ความจริงของโลกอย่างชัดเจน

คนเราส่วนมาก มักรู้จักโลกธรรมเพียง 4 คู่ ที่เรียกกันว่า โลกธรรม 8 มีลาภ-เสื่อมลาภ มียศ-เสื่อมยศ สรรเสริญ-นินทา สุข-ทุกข์ แต่ลืมนึกถึงโลกทั้งโลกในทุกแง่ทุกมุมทั้งหมดทั้งสิ้น ตลอดไปจนการเอาชนะมันด้วย

ปกติธรรมดาของปุถุชนที่หว่านพืชก็เพื่อหวังผลแน่นอน แต่ผลของการตัดสินใจของชายผู้นี้ย่อมก่อเกิดบุญกุศลไปถึงบิดา มารดา ญาติ พี่น้องอย่างบริสุทธิ์ที่สุด

มนุษย์ควรปฏิบัติตนให้ประเสริฐ ทั้งร่างกายและจิตใจ ด้วยการนำความรู้ทางโลกมากมายหลายแขนงที่สอนกันในมหาวิทยาลัย มาดับทุกข์ให้กับกาย พร้อมๆไปกับการนำความรู้ทางธรรม ทางจิตใจที่พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้และบอกให้เราได้รู้ตาม มาปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ให้กับจิตใจ.....นี่คือคำตอบแห่งความเป็นจริงของชีวิตที่ชายผู้นี้ได้ค้นพบ.....

ธรรมะสวัสดี

มณี ปัทมะ ตารา

ผู้เยี่ยมชม

สาธุ ๆ ๆ โมทนาครับ

ผู้เยี่ยมชม

....

ตอบเมื่อ: 25 ก.พ.2005, 2:46 am

ยินดีด้วยนะที่เข้าถึงธรรมได้เร็วกว่าอีกหลายๆคน

ผู้เยี่ยมชม

โรคทางกายหรือโรคทางจิตใจอย่างไหนสำคัญกว่ากัน ถ้าบวชเพื่อปฏิบัติธรรม แล้วนำธรรมนั้นมาช่วยเหลือมนุษย์ให้พ้นทุกข์ทางจิตใจ เปรียบเทียบกับเป็นหมอช่วยเหลือคนไข้ป่วยทางกาย ก็แล้วแต่คนจะมอง

"สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม ส่วนอีกคนมองเห็นดาวอยู่พราวพราย" ชายคนนั้นจะเป็นผู้ตัดสินใจด้วยตัวเขาเองว่าบาปหรือไม่ก็โดยการประพฤติปฏิบัติของเขานั้นเอง

ผู้เยี่ยมชม

ไม่บาปค่ะ คุณพ่อ,คุณแม่, พี่ๆน้องๆ โชคดีมากๆที่มีสมาชิกครอบครัวอย่างนี้ คุณลูกท่านนี้ได้ช่วยเหลือบุพการีโดยตรง และอาจจะเป็นที่กฎแห่งกรรม ทำให้เป็นอย่างนี้ด้วยค่ะ กรรมดีที่คุณลูกได้สะสมมาในอดีตมาสนองให้เดินทางแบบนี้ ขออนุโมทนาด้วย จากใจจริงค่ะ

ผู้เยี่ยมชม

อุปมาให้ฟังง่ายๆ อย่างนี้ครับ เหมือนกับว่าเราทุกคนอาศียอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง เราอยู่กันมานานจนคุ้นเคยกับป่าดีพอสมควร อาหารจะเอาจากไหน ที่พักอาศัยจะพักที่ไหน เราทุกคนรู้หมด ต่อมามีชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นเรี่ยวแรงในการหาอาหารในป่า เขาเพิ่งค้นพ้บว่า ป่าที่เขาอยู่มาตลอดขีวิต กลับมีทางออก และเขาเริ่มเห็นแสงรำไร และเริ่มรู้สึกว่า ป่าที่เหมือนบ้านของเขานั้น มันไม่ใช่บ้านที่แท้จริง แต่เขาหลงอยู่ในป่านี้มานานแล้วต่างหาก และตอนนี้กำลังเจอทางที่จะพาออกไปจากป่านี้ไปสู่ดินแดนแห่งความสุข เขาจึงสละทุกอย่างมุ่งหน้าสู่ทางออกนั้น เพราะไม่มีใครเชื่อว่า ป่าแห่งนี้มีทางออกไปได้ ทุกคนคุ้นกับป่าแห่งนี้มานานแสนนาน จึงไม่เชื่อเขา และต่อว่าเขาว่าอุตสาห์สอนวิชาหาของป่าให้เขาแต่เขากลับไปสนใจเรื่องทางออกลมๆแล้งๆ เขาทำเช่นนี้ผิดหรือไม่

ผมตอบได้เลยว่า เขาไม่ได้ทำผิดครับ เพียงแต่ว่า เขาจะทำหน้าที่ลูกที่สมบูรณ์หรือไม่เท่านั้นเอง

1. ถ้าเขาทำหน้าที่ลูกได้ไม่สมบูรณ์ คือ เมื่อ เขาหาทางออกได้แล้ว เขาออกไปคนเดียวไม่กลับมาบอกพ่อแม่เลย แต่เขาก็ไม่ผิดเพียงแต่ไม่สมบูรณ์เท่านั้น

2. ถ้าเขาทำหน้าที่ลูกที่สมบูรณ์ คือ เมื่อหาทางออกได้แล้ว เขาต้องกลับมาบอกพ่อแม่ให้ออกตามไปด้วย แม้พ่อแม่จะไม่เชื่อ ก็ต้องหาวิธีการ อย่างนี้จึงจะได้ชื่อว่าทำหน้าที่ลูกที่สมบูรณ์ ดังเช่น ที่พระสารีบุตร เป็นพระอรหันต์ไปแล้ว ย้อนกลับมาโปรดพ่อแม่ ก่อนที่ท่านจะนิพพาน เป็นต้น