การทำสมาธิอย่างนี้ถูกต้องหรือไม่ค่ะ

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2008, 11:55 am

อยากสอบถามผู้รู้ว่าเมื่อทำสมาธิจนกระทั่งรู้สึกว่าลมหายใจมันหายไป แล้วก็ไปพิจารณาตรงที่จมูกค่ะว่าลมหายใจของเรากระทบตอนเข้าและออกอย่างนี้ถูกต้องมั้ยค่ะ และมีขอข้อแนะนำถึงวิธีการทำที่ถูกต้องค่ะ และการทำวัตรเช้าเย็นต้องเวลากี่โมง แล้วทำที่บ้านได้หรือไม่ หรือถ้าเราเลิกงานดึกๆ (2 - 3 ทุ่ม) ให้สวดมนต์พาหุงแค่นั้นได้รึเปล่าค่ะ
ขอขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ ปรบมือ

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2008, 12:08 pm

การปฏิบัติภาวนาด้วยการกำหนดลมหายใจเข้าออก(อานาปานสติ) มี ๒ แบบครับ

ดูที่ นี่ ครับ :

http://www.tlcthai.com/club/list_topic.php?club=buddhism&club_id=1278&table_id=1&cate_id=788

ตอบเมื่อ: 04 ก.พ.2008, 6:40 pm

ถึงคุณ pan_panda

จริงๆ แล้วลมหายใจไม่ได้หายไป เพียงแต่ละเอียดขึ้นเท่านั้นครับ ซึ่งอาจทำให้เราไม่สามารถจับลม หรือรู้สึกถึงตัวลมได้ ถ้าถึงขั้นนี้ แสดงว่า กายเริ่มเบา จิตก็เริ่มเบาแล้ว ครับ จะมีสติ-สัมปชัญญะมากขึ้นมาอีกนิด ถ้าอยากจะชำนาญในกองลม ให้จับลม 3 จุดให้ได้คือลมต้องผ่าน 3 จุดน่ะครับ คือ ปลายจมูก หทัย (ลิ้นปี่) และ สุดที่สะดือ อันนี้ลมเข้า ถ้าลมออกก็ไล่ออกมาตามจุด

ถ้าสามารถจับได้ 3 จุดเมื่อไหร่ ถ้าอยากทราบการปฏิบัติก็ถามมาได้ครับ

อันนี้ผมฝึกจากประสบการณ์จริงคือตัวเองเคยฝึกมา
ส่วนเรื่องการสวดมนต์ก็เอาตามสะดวก แต่ต้องทำทุกวันนะครับ ลมจะละเอียดยิ่งๆ ขึ้นไปอีก

ขอให้เจริญในธรรม สาธุ

ตอบเมื่อ: 09 ก.พ.2008, 9:54 pm

ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ยังสังเกตไม่ได้ แต่จะพยายามค่ะ อายหน้าแดง

ตอบเมื่อ: 10 ก.พ.2008, 9:16 am

อ้างอิงจาก:

เคยแต่ว่ามีเสียงตัวเราคุยสอนธรรมะให้ตัวเองฟัง แล้วตัวเองก็ไปคุยแสดงความคิดเห็นกับสิ่งที่ได้ยินว่าหลักธรรมนั้นถูกต้องอย่างโน้นอย่างนี้ ควรต้องปฏิบัติตามอะไรทำนองเนี้ยค่ะ
และนั่งตอนกลางวันที่ห้องนอนแล้วมีกลิ่นหอมมา ถามที่ผู้รู้เค้าบอกว่าเป็นผัสสะที่กระทบเข้ามาใช่หรือไม่ค่ะ
(แต่ตอนนี้ลมหายใจหายไปแล้ว) ถ้าใครทราบขอช่วยตอบหน่อยนะค่ะ

pan_panda
09 ก.พ.2008, 10:01 pm
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14817

คุณ pan_panda อ่านวิธีกำหนดนามรูป ทางทวารทั้ง 6 ที่กรัชกายกล่าวไว้ที่กระทู้หนึ่งแล้ว

นะครับ

คุณติดนิดเดียว คือไม่กำหนดสิ่งที่เป็นปัจจุบันธรรมหรือปัจจุบันอารมณ์

แต่ละขณะๆ จึงเป็นอย่างนั้น มีอาการอย่างนั้น

อาการดังว่านี้เป็นกันเยอะมาก เท่าที่ติดตามอ่านที่สอนปฏิบัติกันตามเว็บไซต์ธรรมะทั่วๆไป

คือ บริกรรมแต่ลมหายใจเข้าออกอย่างเดียวเลย อย่างอื่นอารมณ์อื่นเกิดก็ปล่อยไม่กำหนดรู้

สิ่งนั้นๆ ตามที่มันเป็น ตามที่เรารู้สึกเสียด้วย

หากปัญหาดังกล่าว เกิดเป็นอีก คุณกำหนดตามอาการนั้นทันทีที่รู้สึกตัว เช่น คิดหนอ ๆๆๆ กลิ่น

หนอๆๆๆ แล้วปล่อย กลับไปติดตามลมเข้าออกต่อไป เท่านี้เอง

เมื่อใดอารมณ์อื่นมากระทบอีก ก็วางลมหายใจ กำหนดสิ่งที่กระทบความรู้สึกนั้นเสียก่อน

เราปฏิบัติอย่างนี้ ต่อให้มีอารมณ์อื่นๆ สักร้อยสักพันปรากฏ กำหนดไปตามอาการนั้น

เป็นอันจบปริญญากิจ ต่อทุกขอริยสัจ

ส่วนลมหายใจที่หาย เราก็กำหนดรู้สิ่งที่ปรากฏชัดอื่นได้

เช่น รูปนั่ง หรือ ตรงก้นกบที่กดกับพื้นชัดๆ พร้อมกับตามรู้ดูทันความคิดไปด้วย

เมื่อลมหายใจปรากฏ ก็ตามลมหายใจต่อได้ พร้อมกับตามดูรู้ทันความคิดไปด้วย

แต่ไม่ใช่ดูเฉยๆดังที่ทำๆนะครับ

คิดอย่างไรกำหนดอย่างนั้น “ฟุ้งซ่านหนอๆๆ” เป็นต้น เมื่อฟุ้งซ่าน

ได้กลิ่นอะไรเหม็นหอมอย่างอย่างไร ภาวนาตามอาการ “กลิ่นหนอๆๆ”

ปฏิบัติอย่างนี่แหละ คือ การตามดูรู้ทัน รูป นามตามเป็นจริง เป็นการสร้างสติสัมปชัญญะ

ทำลายอวิชชา สร้างวิชชา

.....

เข้าไปหาความรู้ความเข้าใจทางธรรมปฏิบัติตามหลักพุทธะ ที่ลิงค์นี้บ้างนะครับ

http://www.free-webboard.com/index.php?user=vipassanatipani

ตอบเมื่อ: 02 พ.ค.2008, 11:29 am

RARM
ผมนั่งสมาธิแบบแค่รู้ว่าลมหายใจมันเข้ายาว-สั้น ออก ยาว-สั้น

แล้วบริกรรม พุท-โธ ผิดไหมครับ สาธุ