ธรรมะของหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ

ตอบเมื่อ: 18 ต.ค.2007, 12:42 pm

ขออนุญาตนำเสนอบทความที่ยกเพียงบทสรุปบางส่วนมาจากหนังสือ "กระแสธรรม" ของหลวงพ่อสนอง กตปุญโญ

"มรรคคืออะไร"
มรรคคือ ตัวสติที่เข้าไปรู้ที่จิต
การที่ไปรู้ที่จิตตัวเราเองนี่แหละคือ รู้วิชชา
พอรู้แล้วก็ดับทันที
ตัวดับก็คือ ตัวนิโรธ
ตัวรู้ก็คือ ตัวมรรค
ตัวเกิดนั่นคือ ตัวสมุทัย
...................................................

"สมาธิ คือความตั้งใจมั่น"
เช่น เราหัดภาวนาหายใจเข้า"พุท" หายใจออก "โธ" ไม่ไปยึดอารมณ์ภายนอก ก็เรียกว่า "ลมละวาง" ลมไม่โกรธไม่ชัง ไม่หวงไม่หึง ไม่เสียดายอะไรใครจะดีจะชั่วเรื่องของเขา มันรู้ว่าดีชั่วที่ตัวเรา ทุกข์สุขที่ตัวเรา

...................................................

"ความทุกข์ไม่ใช่คนอื่นเบียดเบียนเรา"
ความทุกข์จริงๆ แล้วคือตัวเราเบียดเบียนตัวเราต่างหาก

ความเป็นจริงนั้นไอ้ตัวที่เราคิดนั่นมันไม่ดีต่างหาก ความเกลียดความโกรธ ความไม่พอใจในตัวเรานั่นแหละ คือตัวสังคมไม่ดีในใจเรา เราไม่สามารถทำใจเราให้มีเมตตาต่อคนที่เขาไม่ดี เราอภัยให้เขาไม่ได้

ฉะนั้นจึงว่าทุกข์ ไม่มีใครทำให้เรา คนที่เกิดมาในโลกนี้ไม่ใช่ใครทำให้เราเลย ตัวเราทำตัวเราเอง อย่าไปโทษว่าคนโน้นไม่ดี คนนี้ไม่ดี

ถ้าเรายอมรับความจริงแล้ว ทุกข์จะไม่เกิดกับเราเลยเหมือนใบบัวขังน้ำแต่ใบบัวไม่เคยเปียกน้ำเลย ฉันใดก็ฉันนั้นบุคคที่มีธรรมะย่อมไม่โกรธไม่รำคาญและไม่เกลียดไม่ชังตอบ ใจบุคคลนั้นไม่ขุ่นมัวเลย.

ทุกข์ไม่ใช่ใครทำให้ มันเป็นเรื่องของใจเราเอง อย่าไปโทษคนอื่น อย่าไปโทษคนโน้น คนนี้ว่าไม่ดี ที่โกรธ ที่เกลียดนั้นใจเราไม่ดี ที่ไปรัก ไปหลงนั้นเพราะใจเราก็ไม่ดี โทษทุกข์มันตามมาเพราะเราไม่ได้ใช้ ปัญญาในการฝึกจิตตัวเองนั่นเอง.

...................................................

ตอบเมื่อ: 18 ต.ค.2007, 1:54 pm

ทำใจของเราให้เป็นกลาง ก็คือ
ทำใจให้ว่าง
ทำใจให้สว่าง
ทำใจให้เฉย ให้สงบ

....................................................

คนเราพอมีสติปัญญา
มีบุญกุศลขึ้นมาจะทำมาหากินก็เจริญวัน เจริญคืน อยู่กับครอบครัวก็อยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข ไม่มีปัญหาในครอบครัว พอแก้ปัญหาหัวใจตัวเองตก ทุกสิ่งทุกอย่างที่มาก็ ดีหมด.

....................................................

ทำเมื่อใดก็ ได้รับผลเมื่อนั้น
ทำใจดีเดี๋ยวนี้ก็ ได้รับผลตอบแทนดีเดี๋ยวนี้
ได้กำลังใจเดี๋ยวนี้ อิ่มใจเดี๋ยวนี้ สงบใจเดี๋ยวนี้
ทุกข์ต่างๆ ก็จะดับเดี๋ยวนี้เลย

.....................................................

ความเป็นจริง ธรรมะ นี่ก็คือ จิตของเรา
คือกายของเรา มันเป็นเรื่องของกายใจเราทั้งหมด

.....................................................

เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้านั้น
เป็นธรรมะสำหรับ คนที่มีปัญญา ฟังแล้วจะรู้ลึกซึ้งเข้าใจได้
เพราะเป็นเรื่อง นามธรรม มองด้วยตาเนื้อไม่เห็น จับไม่ได้
พิสูจน์ไม่ได้ด้วยวัตถุเคมี หรือ ด้วยวิทยาศาสตร์ใดๆ แต่พิสูจน์ได้ด้วย
การประพฤติ ปฏิบัติ ด้วยการมีศีล มีสมาธิ มีปัญญา หรือมี สติ
ปัฏฐาน ๔
เข้าไปพิจารณาไตร่ตรองอารมณ์นั้นๆ ที่เข้าไปกระทบสัมผัสแก่อายตนะของเรา

......................................................

ตอบเมื่อ: 18 ต.ค.2007, 6:33 pm

นี่คือ ตัวตัณหา
ไม่ใช่ว่า ตัณหา นี่จะอยู่กับคนชั้นไหน วรรณะไหน
ขึ้นอยู่กับยามที่เราเผลอตัว ที่เราได้แล้วเราก็อยากได้อีก
ไม่รู้จักอิ่ม นั่นแหละ คือ ตัวตัณหา

...................................................

สมาธินี่ เป็นการทำเบรค
คนเราโดยมาก ใจไม่มีเบรค
เพราะไม่มีสมาธิ ไม่มีสติ ไม่มีการควบคุมใจตัวเอง
ก็กลายเป็นคน ใจไม่ดี คอยมีเรื่องอยู่ทุกวัน
เพราะขาดสติทุกวัน

....................................................

ถ้าพูดไม่ดีก็หยุดพูด
ทำใจให้มันดีก่อน เดี๋ยวมันก็ออกมาดีเอง
ปัญหาก็แก้กันตรงใจอย่างเดียว.

.....................................................

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 8:20 am

ตามดูไปเถอะ ดูความคิดนึกนั่นแหละ !
ไอ้จิตที่เขาเรียกว่าบุญ ว่าบาป ที่ว่าวิญญาณ ที่ว่านรกสวรรค์นิพพานนั่นแหละจิต ถ้าเราไม่รู้ คิดแล้วก็ไม่เห็นอะไรเลย ถ้าเรานั่งไม่รู้จิตคิดจะให้มันสงบอย่างเดียว เราจะไม่รู้อะไรเลย

การตามดูจิตตัวเองได้ จะใช้ได้แล้ว แต่ว่าคนเราไปกลัวความคิดตัวเองเลยเลิก นึกว่าไม่สงบ นึกว่านั่งแล้วไม่ได้อะไร นั่นแหละได้แล้ว ถ้าคนไหนรู้ใจตัวเองนั่นแหละใช้ได้ไห้ตามดูตัวเองคิดนึกเรื่อยๆไปเลยทั้งวันทั้งคืน จะเว้นก็เวลาหลับ ตื่นขึ้นมาก็ตามดูจิต ภาวนาเรื่อยๆ ตามหนักเข้าๆ เราจะรู้ทันทีเลย คล้ายว่าตามจิตจนจนน่ะ พอจิตมันจนท่าแล้วมันจะหยุด จะทำให้เรารู้เรื่องต่างๆ ภายในจิตหมด
ฉะนั้นการดูจิตนี้คือ ถูกต้อง ไม่ต้องไปสงสัยอะไร

..........................................................

ชาวบ้านแก้ทุกข์กันด้วย การย้อนกันไป ย้อนกันมา
แก้เจ็บกันไป แก้เจ็บกันมา
ผลที่สุดคือ การสร้างทุกข์ให้แก่กัน
ไม่ใช่ทางดับทุกข์เลย

...........................................................

สตินี้จะปล่อยให้เกิด ไม่เกิดหรอก
สมาธิจะปล่อยให้เกิด ไม่เกิดหรอก
ปัญญานี้จะปล่อยให้เกิด ไม่เกิดหรอก
ศรัทธาก็ดี สติก็ดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี ต้องสร้างขึ้นมา

.............................................................

ถ้าไม่สงบเราก็พิจารณาความไม่สงบ ว่ามันเป็นอย่างไรจึง
ไม่สงบ
ภาวนาไปกับความไม่สงบนั่นแหละ ! หนักๆ เข้ามันก็สงบไปเอง อย่าไปหนีความไม่สงบ
อย่าไปกลัวความไม่สงบ
เราก็ต้องต่อสู้กับความไม่สงบนั้น
ผลที่สุด ความไม่สงบก็กลายเป็น ความสงบขึ้นมา

...............................................................

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 12:01 pm

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 1:06 pm

การตามดูจิตตนเองเป็น ธรรมของโสดาบันนะ
ตั้งแต่โสดาบันขึ้นไปดูจิตตัวเองออก จิตมีราคะ มีโทสะ มีโมหะ พอใจไม่พอใจ
เฝ้าดูจิตภายในจิตตัวเอง ถ้าไปดูข้างนอกมันไม่เห็น ต้องดูที่มันเกิด มันดับ
ไปตามอารมณ์ที่มันกระทบ

.............................................

บุญคือใจเย็นนั่นเอง
ใครว่านั่งกรรมฐานไม่ดี
ใครว่าหลับตาไม่ฉลาด

เมื่อก่อนลืมตามันก็ ขี้โกรธ แต่พอมาหลับตาทำใจให้สงบมันไม่โกรธ
เลยว่าหลับตาดี ทำให้ได้ดูใจตัวเองบ่อยๆ ถ้าใจดีแล้วมันดีไปเอง
.............................................

โปรดติดตามอ่านต่อไป แลบลิ้น

.............................................

ตอบเมื่อ: 19 ต.ค.2007, 10:55 pm

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณตะแง๊ว

ธรรมะสวัสดีวันพระค่ะ

ดอกไม้

ตอบเมื่อ: 26 ต.ค.2007, 12:41 pm

ตอบเมื่อ: 26 ต.ค.2007, 12:42 pm

ตอบเมื่อ: 26 ต.ค.2007, 1:55 pm