คนรู้ตัวว่าจะตายคิดอย่างไร

ตอบเมื่อ: 07 มี.ค.2007, 11:06 am

...ผศ.นายสัตว์แพทย์พงศ์ศักดิ์ ศรีธเนศชัย...

ท่านสาธุชนทั้งหลาย ขอให้ท่านกระทำแต่ความดี ละเว้นความชั่ว
ก่อนตายจะได้ระลึกแต่สิ่งดีๆ จากไปแล้วจะได้ไปสู่สุขคติ

ผมเกือบจะเสียชีวิตแล้วในวันที่ 12 ธันวาคม 2547 เวลา 09.00 น.
ผมมีอาการแน่นหน้าอกอย่างรุนแรงที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ผมกำลังจะเดินทางไปจังหวัดราชบุรี
เพื่อเยี่ยมนักศึกษาที่วัดพระศรีอารย์
ผมมีอาการหน้ามืดทรุดลงกับพื้น
ผมพยายามเดินมาที่รถ ของในมือผมหล่นลงกับพื้น
หายใจไม่ออก ผมรู้แล้วว่า ผมเป็นโรคเส้นเลือดหัวใจตีบ
ผมพยายามมองหาคนเพื่อช่วยเหลือผม
แต่บริเวณนั้นไม่มีใครอยู่เลย
ทางเดียวที่จะรอดตายผมต้องช่วยตัวเอง
ผมพยายามขึ้นรถแขนช้ายปวดร้าว มีอาการวูบอยากจะหลับ
ต่อมาแขนขวาเริ่มมีอาการปวดร้าว

ผมคิดในใจว่าต้องไม่หลับและไปพบหมอให้เร็วที่สุด
ผมพยายามขับรถออกจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ด้วยความยากลำบาก
แขนยกไม่ขึ้น หน้ามืดอยากจะหลับ
ใจหวิวๆ ขับรถออกมาถนนพหลโยธินหวังว่าจะพบตำรวจ
แต่วันนั้นไม่มีตำรวจอยู่เลย
ผมต้องพยายามไปโรงพยาบาลพญาไท 2 โดยเร็วที่สุด
ผมอาจเสียชีวิตระหว่างทาง โรคนี้ตายเร็วมาก
ใจหายคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ ไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน

ใจเริ่มติดถึงเหตุการณ์ในอดีตที่ผ่านมา คิดถึงลูกว่าลูกจะอยู่อย่างไร
ตอนนั้นลูกผมได้รับทุน AFS อยู่ที่ประเทศเยอรมัน
จิตเริ่มคิดถึงอดีตผ่านมาทบทวนเหตุการณิต่างๆในอดีต
เห็นภาพในอตีตย้อนไปเรื่อยว่าเราได้เคยทำอะไรลงไปบ้าง
แต่ผมเห็นภาพต่างๆว่าผมไม่ได้ทำชั่ว ผมทำแต่ความดี
ช่วยเหลือคนอยู่เสมอ สิ่งใดที่เราคิดว่าสร้างบุญกุศลผมจะทำทันที
ผมพยายามขับรถจนถึงโรงพยาบาล
หมอได้ทำบัลลูนและใส่สปริงที่เส้นเลือด
ผมจึงรอดตายมาทุกว้นนี้
ผมคิดเสมอว่าแต่ละวันที่ผ่านไป คือ กำไรชีวิต
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมลืมไป
แต่น้องสาวได้บอกผมว่าจำได้ไหมก่อนผมเข้าโรงพยาบาล 3 เดือน
ผมได้ช่วยชีวิตนกตัวหนึ่งบาดเจ็บอยู่ที่ชั้น 3 ที่บ้านแม่
ผมนำนกตัวนั้นส่งโรงพยาบาลสัตว์ที่เขาดิน
ผลบุญครั้งนั้นทำให้ผมรอดชีวิต

สาธุชนทั้งหลายจงทำแต่ความดีเวลาเราเหลือน้อยแล้ว
ทุกวันนี้หากผมมีโอกาสทำบุญกุศล
แล้วผมจะรีบทำทันที เพราะผมไม่รู้จะจากโลกนี้ไปเมื่อไร

หวังว่าบทความนี้คงจะเป็นอุทาหรณ์ที่ดีแก่คนที่คิดจะทำชั่ว

ดอกไม้

คัดลอกจาก...คุณดาว
http://www.watkoh.com/

สาธุ

ตอบเมื่อ: 27 เม.ย.2007, 11:05 pm

นับได้ว่าผู้เขียนมีสติดีมากที่พาตัวเองจนถึงหมอได้อย่างปลอดภัย
อนุโมทนาความรู้ที่ท่านนำมาเผยแพร่ด้วยเทอญ สาธุ