บาปเขา-บาปเรา

ตอบเมื่อ: 20 มี.ค.2007, 10:33 pm

คนเรานี้อาจมีที่พลาดผิด
ด้วยลืมคิดบางครั้งจึงพลั้งเผลอ
พึงระวังหาก “ผิดตน” ค้นไม่เจอ
หลงเลิศเลอ “ข้าดีแท้” ตนแน่ใจ

โทษผู้อื่นนั้นไซร้ใหญ่นักหนา
ดุจผืนฟ้าพสุธาชลาศัย
โทษของตนน้อยนิดมิผิดไป
จึงเปรียบให้เบ็ดเสร็จเท่าเม็ดงา

บาปผู้อื่นยิ่งใหญ่ใครก็รู้
ลืมตาดูเห็นพลันไม่ทันหา
แต่บาปตนช่างเล็กเหลือคณา
บดบังตาซ้อนไว้ใต้พื้นดิน

การเพ่งโทษโจทก์ใครนั้นง่ายนัก
แต่จะมักนำความตามติฉิน
มองออกนอกก่อหมองมัวทั่วธานินทร์
เกิดราคินทุกข์แท้เป็นแน่นอน

อันโทษตนนั้นยากรู้เพราะอยู่ลึก
จึงต้องตรึกตรวจใจไม่ถ่ายถอน
เพียรทำตามคำพระละนิวรณ์
เชิญชวนย้อนมองเข้าในให้ยิ่งเอย

ตรงประเด็น