เรื่องทำดีไม่ได้ดี (สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี)

ตอบเมื่อ: 10 มี.ค.2007, 11:09 pm

ในการพบกันครั้งหนึ่ง มีสุภาพสตรีสาวสวยได้เรียนถามต่อข้อความอันเป็นเหตุให้สุภาพสตรีสาวสวยได้เรียนถามต่อข้อความอันเป็นเหตุให้สุภาพสตรีสาวผู้นั้นมิได้รับความสบายใจว่า ตนนั้นได้ตั้งใจทำแต่ความดีตลอดมา โดยมุ่งเข้าศึกษาธรรมของพระพุทธองค์ ทั้งสมาธิและวิปัสสนา ด้วยจิตใจที่ศรัทธาเชื่อมั่นจึงมาปฏิบัติในวัด ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืนค่ำมืดดึกดื่นอย่างใด ก็จะมาบำเพ็ญตนปฏิบัติมิได้ขาด แต่ผลของการปฏิบัติเช่นนี้กลับทำให้ไม่ได้รับความดีเลย มีแต่เสียงครหานินทาในทางที่ทำให้ต้องเสื่อมเสีย จึงขอเรียนถามต่อท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ว่า เป็นเพราะเหตุใดที่ทำดีแล้วจึงไม่ได้ดี

ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ทรงเล่าเรื่องชาดกให้ฟังว่า

สมัยหนึ่ง พระเจ้าอชาตศัตรูเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วทูลถามว่า

"คนบางคนเห็นชัดว่าประกอบแต่กุศลกรรมให้เป็นประโยชน์แก่มวลชน แต่กลับถูกลงโทษให้ได้รับทุกขเวทนา มีประการต่างๆ ทำไมกรรมดีจึงไม่ส่งผลให้ ข้าพระพุทธเจ้าไม่เชื่อว่ากรรมมีจริง"

พระศาสดาตรัสว่า "เอาอย่างนี้ ตถาคต จะยกอุทาหรณ์ให้ฟัง สมมติว่ามีมหาโจรคนหนึ่งทำการปล้นสะดมให้ทุกข์ร้อนแก่ข้าราชบริพารและประชาชนในแคว้นของพระองค์ เมื่อถูกราชบุรุษคุกคามเอาตัวมาลงโทษ จึงหลบหนีไปยังแคว้นอื่นแล้วประพฤติตนเป็นคนดี ทำแต่กุศล จนชนในแคว้นนั้นสรรเสริญว่าเป็นคนดี ต่อมาราชบุรุษรู้ข่าวว่าคนร้ายปลอมตัวมา จึงตามมาลงโทษข้อนี้ฉันใดมหาบพิตร บุคคลบางคนในโลกนี้ประพฤติแต่กรรมดี แต่ก็ได้รับผลร้าย เพราะราชบุรุษ คือ กรรมเก่าที่เรียกว่า อปราประกรรมตามมาให้ผล"