ไร้ซึ่งการแสวงหา

ตอบเมื่อ: 26 เม.ย.2005, 8:23 am

จากแอ่งแก่งลำน้ำเหนือ
ไหลเอื้อเฟื้อแยกแตกสาย
เซาะโขดโลดแซะแวะปลาย
มิหน่ายหลายหลากจากภู

ธารน้อยลอยเลาะเซาะหิน
หลั่งรินดินอวลครวญคู่
ไอคลุ้งฟุ้งหมอกออกสู่
ริ้วลู่ภู่คลี่รี่ลมวน

สู่แอ่งแก่งลานฐานสงบ
โอบอบจบนิ่งวิ่งเวียนค้น
ภูล้อมรอมอวลมวลดล
พฤกษ์ระคนหนลาดพาดเนิน

อ้อมอกกกเนินเพลินพฤกษ์
เขียวผลึกตรึกสะท้อนย้อนเงาเขิน
ฟ้าใสไร้เมฆเลส บ่ เกิน
ทาบเหินเนินสมุทรสุดนที

เปรียบแอ่งน้ำในใสบริสุทธิ์
ไร้จุดจุลกลืนคลื่นร้อนรี่
ไร้ซึ่งถึงที่หมายใดใดมี
ไร้ซึ่งที่แสวงหาปรารถนาใน

มณี ปัทมะ ตารา
จารเมื่อ...11/11/2004-20:32

ตอบเมื่อ: 26 เม.ย.2005, 9:03 am

ธารล้วนแตกแยกไหลในสายน้อย
ค่อยค่อยลอยไหลแซะแวะแอ่งหล่ม
จนน้ำหลากมากล้นพังโคลนตม
จนหลั่งล้นรินเมตตากรุณาใน

..........ภาพประกอบธรรมชาติของน้ำตก ไม่แตกต่างจากขั้นตอนในการปฏิบัติธรรมเลยค่ะ ล้วนแล้วเป็นเพียงสภาวะธรรม.....

.....เปรียบเหมือนความอยากได้ อยากมี อยากเป็น และเสาะแสวงหาในระยะเริ่มแรก

.....ตลอดระยะเวลาการเดินทาง ทุกอย่างก็เป็นเพียงสภาวะธรรม ไม่มีสถานที่อันสวยสดงดงามดุจปราสาทราชวังปรากฏอยู่เลย

.....เปรียบเหมือนผู้ปฏิบัติ ที่เข้าสู่สภาวะธรรมของหยดสุดท้ายที่มิอาจทำลายได้คือ...หยดแห่งพุทธะ...ซึ่งการปฏิบัติ ต้องเข้าไปเห็นการเกิดดับของจิตว่าเหลือเพียงหยดจริงๆ

.....ในความว่างเปล่า ก็ยังมีจิตอยู่ เป็นเพียง...จิตที่อ่านไม่ออก...เท่านั้น

มณี ปัทมะ ตารา
จารเมื่อ...11/11/2004-20:32

ผู้เยี่ยมชม

....ในความว่างเปล่า ก็ยังมีจิตอยู่ เป็นเพียง...จิตที่อ่านไม่ออก...เท่านั้น ...
.. ..ในความว่างเปล่า ก็ยังมีจิตที่..สงบนิ่งอยู่..
..ผู้รู้ที่สงบนิ่งอยู่..และเหล่าบริวารทั้งหลายที่..สงบนิ่งอยู่เช่นกัน.. ..

ตอบเมื่อ: 26 เม.ย.2005, 4:47 pm

สาธุๆๆ ด้วยครับ

ยิ้ม

ผู้เยี่ยมชม

สาธุจ้า