สิ่งกระทบใจในชีวิตประจำวันที่ทำให้หวั่นไหว หลงยินดี หลงโกรธ

ผู้เยี่ยมชม

ความหวั่นไหวหลงยินดี และหลงโกรธ ในชีวิตประจำวัน เกิดขึ้นตลอดเวลา ทางทวารทั้ง ๖ ได้แก่ รูปทางตา เสียงทางหู กลิ่นทางจมูก รสทางลิ้น สัมผัสทางกาย คิดนึกทางใจ ......การระลึกรู้ ที่เรียกว่า สติ จึงเข้ามามีความสำคัญในจุดนี้มาก สติ ที่รู้ นี้ จะช่วยรักษาจิตมิให้หวั่นไหว หลงเพลินในโกรธ เพลินในความยินดี จากรูปที่มากระทบ ทางทวารทั้ง ๖ ที่กล่าวมา การฝึกเพื่อเจริญสติ สามารถพัฒนาได้ด้วยการฝีกฝนระลึกรู้ ใน กาย เวทนา จิต ธรรม หรือใน กายใจนี้ จับดูอาการ ดูอารมณ์ที่มากระทบ ทวารทั้ง ๖ ใช้ชีวิตตามปกติ อย่างเป็นปกติ ฝึกฝนจนรู้นั้นเกิดด้วยตนเอง ความสุขจะเกิดขึ้นภายในใจ ซึ่งต้องสัมผัสด้วยตนเอง ไม่สามารถถ่ายทอดด้วยวาจา ให้ผู้อื่นรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นได้ ....กุศลใดที่เกิดในการเขียนข้อความสั้นๆนี้ ขอกราบอุทิศถวายแด่พระรัตนตรัยอันสุดประเสริฐ มารดาบิดา ผู้มีพระคุณแม้น้ำ๑ หยด เจ้ากรรมนายเวร ญาติสนิมมิตรสหาย

ตอบเมื่อ: 16 ก.พ.2006, 6:11 am

ขุน เดช พิมพ์ว่า:

ความหวั่น ไหวหลงยินดี และ หลง โกรธ ในชีวิตประ จำ วัน เกิดขึ้นตลอด เวลา ทางทวารทั้ง ๖ ได้ แก่ รูปทางตา เสียงทางหู กลิ่นทางจมูก รสทางลิ้น สัมผัสทางกาย คิดนึกทาง ใจ ......การระ ลึกรู้ ที่ เรียกว่า สติ จึง เข้ามามีความสำ คัญ ในจุดนี้มาก สติ ที่รู้ นี้ จะ ช่วยรักษาจิตมิ ให้หวั่น ไหว หลง เพลิน ใน โกรธ เพลิน ในความยินดี จากรูปที่มากระ ทบ ทางทวารทั้ง ๖ ...........ที่กล่าวมา การฝึก เพื่อ เจริญสติ สามารถพัฒนา ได้ด้วยการฝีกฝนระ ลึกรู้ ใน กาย เวทนา จิต ธรรม หรือ ใน กาย ใจนี้ จับดูอาการ ดูอารมณ์ ที่มากระ ทบ ทวารทั้ง ๖ ใช้ชีวิตตามปกติ อย่าง เป็นปกติ ฝึกฝนจนรู้นั้น เกิดด้วยตน เอง ความสุขจะ เกิดขึ้นภาย ใน ใจ ซึ่งต้องสัมผัสด้วยตน เอง ไม่สามารถถ่ายทอดด้วยวาจา ให้ผู้อื่นรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น ได้ ....กุศล ใดที่ เกิด ในการ เขียนข้อความสั้นๆ นี้ ขอกราบอุทิศถวาย แด่พระ รัตนตรัยอันสุดประ เสริฐ มารดาบิดา ผู้มีพระ คุณ แม้น้ำ ๑ หยด เจ้ากรรมนาย เวร ญาติสนิมมิตรสหาย

ผู้เยี่ยมชม

สาธุ ขออนุโมทนา

ตอบเมื่อ: 17 ก.พ.2006, 6:05 am

ข้าพเจ้าก็มีความทุกข์เหลือเกินเกี่ยวกับสามี มีใครจะช่วยได้บ้าง แต่ความจริงไม่ได้อยากร้องขอใครดอก เพียงระบายเท่านั้น

ผู้เยี่ยมชม

ทุกข์เพราะความมี ถ้าคิดว่าไม่มี "สามี" ก็ไม่มีเหตุแห่งทุกข์นั้นใช่ไหมคะ สู้ สู้

ตอบเมื่อ: 26 ก.พ.2006, 11:19 pm

ไม่ต้องไปทุกข์เพราะสามีหรอกครับ ต่างคนต่างเกิด ต่างคนต่างตาย จะมัวไปห่วงเขามากทำไม ?
ทำหน้าที่ภรรยาที่ดี ก็พอแล้ว เขาจะเห็นหรือไม่เห็น ไม่สำคัญ
เพราะตายแล้วก็ไปกันคนละทาง ไม่ได้เจอกันอีกหรอก...

ทำบุญใส่ตัวเราเองไว้มากๆ ดีก่า... นะ แลบลิ้น

[/img]