จิต

ตอบเมื่อ: 16 ก.พ.2006, 5:43 am

สงสัยทำไมบุคคลที่รักษาศิล 5 มาตลอดเวลาสิ้นใจจิตคิดไม่ดีเพียงเสี้ยววินาที
ต้องตกนรกด้วยแล้วถ้าเราปฏิบัติตรงกันข้ามกับจได้ไปที่ดีๆจะเสียเลามั๊ยกับการปฏิบัติ ผีเสื้อ

ผู้เยี่ยมชม

อารมณ์ปฏิสนธิจิตแห่งสรรพสัตว์ในโลกทั้งหลาย ซึ่งบังเกิดขึ้นในขณะใกล้จะตาย ๓ ชนิด คือ กรรม ๑
กรรมนิมิต ๑
คตินิมิต ๑

ดังกล่าวมานี้ย่อมเกิดแก่สรรพสัตว์ทุกรูปนาม ไม่มียกเว้นว่าจะเป็น มนุษย์หรือสัตว์ อารมณ์เหล่านี้ย่อมอุบัติเกิดขึ้นอย่างเที่ยงแท้ไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะตายด้วยอาการอย่างใดก็ตาม ก็ต้องเกิดขึ้นก่อนแล้วจึงตาย ถ้าไม่เกิดอารมณ์เหล่านี้ก็ยังไม่ตาย แม้บุคคลที่กำลังเดินไปอย่างไม่รู้ตัว แล้วถูกคนย่องมาข้างหลัง แอบฟันด้วยดาบอันคมกล้าคอขาดกระเด็น เช่นนี้ อารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งนั้นก็ต้องปรากฎขึ้นก่อน แล้วจึงดับจิตตายไป มิฉะนั้นคนกำลังนอนหลับเพลินอยู่ ถูกคู่อริใจขลาดย่องเข้ามาแล้วเงือดเงื้อซึ่งดาบอันคมกริบ ฟันคอสุดแรงเกิด จนศรีษะหลุด จากบ่า อย่างนี้เขาก็ต้องเห็นอารมณ์ทั้ง ๓ นั้นก่อน แล้วจึงจะขาดใจตาย แม้คนที่โชคร้ายจมลงในน้ำลึก ก่อนที่จะขาดใจตาย อารมณ์เหล่านั้นย่อมพลันมาปรากฎให้เห็นก่อนเช่นเดียวกัน เพราะวาระจิตนั้นเร็วพลันหนักหนา พึงทราบว่า แม้แต่แมลงวัน ตัวหนึ่งบังเอิญมาเกาะอยู่ที่ด้ามสิ่ว ในขณะที่คนงานเงือดเงื้อค้อนขึ้นแล้วตอกลงที่ด้ามสิ่วนั้นโดยพลัน ถูกแมลงวันบี้แบนตายทันที! อย่างนี้ก็คงมีกรรมหรือกรรมนิมิต คตินิมิตอย่างใดอย่างหนึ่งปรากฎเป็นอารมณ์ขึ้นก่อนแล้ว แมลงวันนั้นจึงจะทำกาล กิริยาตายไป ดังนั้น เราท่านทั้งหลายก่อนที่จะขาดใจตาย คือ ในขณะที่กำลังย่างเข้าสู่แดนมฤตยู ย่อมเห็นอารมณ์ทั้ง ๓ อย่างใดอย่างหนึ่งแน่นอน เมื่อต้องเห็นแน่แล้วก็ขอให้เห็นอารมณ์ที่เป็นฝ่ายกุศลเถิด อย่าเกิดเห็นอารมณ์ฝ่ายอกุศลเลยจะเป็น การดี แต่การที่จะเป็นไปตามความปรารถนาเช่นว่ามานี้เป็นสิ่งที่เป็นไปโดยยากหนักหนา เพราะว่าใจเรานี้ย่อมเป็นอนัตตา ใครจะไปบังคับบัญชาไม่ได้ จะคิดจะเห็นอะไรก็เป็นไปตามเรื่องตามราวที่เขาปรารถนา หากว่าจิตใจเป็นอัตตา เราสามารถ บังคบบัญชาได้แล้วไซร้ ป่านนี้ก็น่าดูน่าชม คือ พวกเราไม่ต้องทำบุญทำกุศลอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่สั่งบังคับจิตของตนไว้เสียแต่ในตอนที่กำลังดีๆ อยู่ คือในขณะนี้เลยทีเดียวว่า " เว้ย...เฮ้ยเจ้าจิต! เวลาตูข้าจะขาดใจตายนั้น เจ้าต้องเห็นคตินิมิตที่ดีๆ คือทิพยวิมานเมืองแมนแดนสวรรค์นะเว้ย อย่าลืมเสียล่ะ เพราะข้าอยากจะไปเกิดบนสวรรค์เมืองฟ้า " สั่งไว้เสียอย่างนี้ ก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องสิ้นเปลืองทำบุญให้เหนื่อยยากไปเปล่าๆ แต่นี่มันใช่เช่นนั้นที่ไหนเล่า เพราะเจ้าจิตของเรานี้มีสภาวะเป็น อนัตตาหาตัวตนมิได้ ใครจะสั่งอย่างใดย่อมไม่ฟังทั้งสิ้น ถวิลหาสิ่งใดย่อมจะเป็นไปตามใจชอบ เมื่อจิตชอบบาป มีบาปสลักอยู่ ในจิต ครั้นจวนจะตาย ก็จะเห็นนิมิตที่เป็นบาป ตรงกันข้าม คือ หากว่าจิตชอบกุศล ก็ย่อมจะเห็นนิมิตอารมณ์ที่เป็นบุญกุศล ดีงาม ฉะนั้น ถ้าไม่อยากเห็นอารมณ์ที่เป็นอกุศล ก่อนที่จะขาดใจตาย เพราะเกรงว่าจะพาเราไปอบาย ก็ต้องพยายามฝึกจิต ของเราให้ชอบในบุญกุศลเสียแต่บัดนี้ แล้วเมื่อถึงที่สำคัญที่ว่านั้น จิตก็จะเห็นอารมณ์ที่ดีงามเป็นกุศลเอง นี่แลเป็นทางเดียว ที่จะนำเราไปสู่สุคติภูมิได้
คักลอกมาจาก ท่านผู้รู้ทำ link ไว้
http://www.geocities.com/SouthBeach/Terrace/4587/dieing.htm