ผู้ปฏิบัติธรรมชั้นสูงกับเรื่องทางโลก

ผู้เยี่ยมชม

เรื่องทางโลก สำหรับผมคนธรรมดาๆ บางเรื่องพิจารณาดูก็ตัดสินได้ว่าเป็นอย่างไง แต่บางเรื่อง ไม่สามารถตัดสินได้

เลยมีคำถามว่า ผู้ปฏิบัติธรรมขั้นสูง เวลาเขามองเรื่องทางโลก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เขาสามารถตัดสินได้หรือไม่ว่า เรื่องนั้นดี ถูกต้อง สมควรแล้ว หรือ ไม่ดี ไม่ถูกต้อง หรือไม่สมควร

ขอขอบคุณล่วงหน้านะครับ............

ผู้เยี่ยมชม

ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่ข้อความว่า...... ย่อมดีกว่าแน่นอน ....ไม่ตรงกับคำถาม

ผู้เยี่ยมชม

ผู้ที่ปฏิบัติธรรมมามาก สติของท่าน เต็มเปี่ยม ความรู้ ความเห็นก็แจ่มแจ้งกว่า คนธรรมดา การตัดสินใจย่อมดีกว่า แน่นอนครับ ไม่เชื่อก็ลองนั่งธรรมะ ฝึกสติวันละ 3 ชั่วโมงดูสิครับ

ลองอ่านเรื่อง ประวัติของพระจูฬปันถก เทียบกับเรื่องของพระสารีบุตรดูสิครับ

ผู้เยี่ยมชม

ทะไม คำถามเดียว กับคุณกาแฟ ในลานธรรมเรยอะคับ อิๆๆ

เท่าที่พอจะจำได้ก็คือ ถ้าเข้าใจหลักปฎิจสมุปบาท อยางแจ่มแจ้ง ก็จะตัดสินได้นะคับ

ว่าสิ่งใดถูกหรือผิด ควร ไม่ควร

แต่ในสายของผม

ผมเชือ่ว่า ผู้ที่เข้าใจสภาวะ วิญญาณแฝงในทุกสรรพสิ่ง

เข้าใจ เรื่องวิญญาณเป็นปัจจัยให้เกิดนามรูป และทุกสิ่งสำเร็จมาจากวิญญาณ

แม้ไม่ต้องรู้ ไม่ต้องอ่านรายละเอียดอะไรมากมาย แม้ยังไม่ถึงขั้นอริยะ

ก็จะมีหลักในการตัดสินได้ค่อนข้างมั่นคงแน่นอน ว่าสิ่งใด ถูกผิด ควร ไม่ควร

เพราะเมื่อเห็นและเข้าใจในเหตุ ของการเกิด และดับ ของทุกสรรพสิ่งแล้ว

ทุกอย่าง ก็ไม่ใช่ปัญหา ถึงเวลา ก็จะสิ้นสงสัยเอง อะคับ

.. ผมเข้าใจแค่บางแง่ อธิบายได้แค่บางมุม แต่ก็ยังไม่ได้อย่างที่ใจนึกซะที หุๆๆ

ตอบเมื่อ: 22 ม.ค. 2006, 11:08 am

กราบสวัสดี คุณเดกดอย

ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็มองเป็นธรรมดาโลก สังคมเป็นอย่างนี้ สังคมทุกระดับก็ย่อมมีคนอยู่ทุกระดับเช่นกัน ไม่ว่าสังคมไหน คนเป็นอย่างนี้ เพราะทุกคนมีกิเลส โทสะ โมหะ โลภะ ราคะ มากน้อยก็ว่ากันไป แต่เหมือนกันหมดทุกคนก็คือ ทุกคนเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาเหมือนกันหมดทุกคน ทุกคนจะเหมือนกันหมด หากไม่ผิดมาก่อน ก็จะไม่รู้ว่าถูกเป็นอย่างไร หากมีการกระทำที่ไม่ดีมาก่อน เมื่อสำนึกก็จะรู้ว่าการกระทำดีเป็นอย่างไร

ไม่มีใครตัดสินให้ได้ นอกจากตนเองเท่าเองเท่านั้น ผู้แนะแนวทางก่อนที่จะดี จะถูก สมควร ก็ล้วนแล้วแต่มีประสบการณ์ในการหลงไม่ดี หลงไม่ถูก หลงไม่สมควรมาทั้งสิ้น ก็ว่ากันไป.....ธรรมดาโลกหนะ.....การตัดสินขึ้นอยู่การกระทำกรรมของแต่ละบุคคลไม่ใช่ใครที่ไหน.....

เจริญในธรรม

มณี ปัทมะ ตารา

ผู้เยี่ยมชม

พระสารีบุตรท่านตัดสินอย่างนี้ครับ

1. เรื่องอะไรก็ตามที่ทำแล้ว ร้อนทั้งเขา ร้อนทั้งเรา เรื่องนั้นไม่ควรทำ เช่น ทะเลาะวิวาท

2. เรื่องอะไรก็ตามที่ทำแล้ว เย็นเรา แต่ร้อนเขา เรื่องนั้นก็ไม่ควร เช่น ขโมยของผู้อื่น

3. เรื่องอะไรก็ตามที่ทำแล้ว เย็นเขา แต่ร้อนเรา เรื่องนั้นก็ไม่ควร เช่น ฆ่าไก่ไปทำบุญ

4. เรื่องอะไรก็ตามที่ทำแล้ว เย็นทั้งเรา เย็นทั้งเรา เรื่องนั้นสมควรทำน่ะครับ

ผู้เยี่ยมชม

ดูง่าย ๆ อย่างนี้ก่อน

สมมุติว่า ถ้าลูกเราไปชกต่อยกับคนอื่นหน้าตาบวมปูดมาเราจะเข้าข้างใคร ลูกเราฆ่าคนตายเราจะเข้าข้างใคร ฯลฯ

ถ้าใครตอบว่า ลูกเราผิดก็ว่ากันไปตามผิดไม่เข้าข้าง ใครถูกก็ว่ากันไปตามข้อเท็จจริง ความคิดก็เป็นปกติ ไม่หวั่นไหว นั่นเป็นจิตใจของพระอริยะ ถูกก็ว่าถูกผิดก็ว่าผิด