วัดเชียงทอง ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขงห่างจากลำน้ำคานประมาณ ๓๐๐ เมตร เป็นเพชรเม็ดงามแห่งหลวงพระบาง หรืออัญมณีแห่งสถาปัตยกรรมลาว เป็นทั้งสถานที่ท่องเที่ยวและสัญลักษณ์ของหลวงพระบางที่มีชื่อเสียงมากที่สุด คงจะสร้างขึ้นระหว่างปี พ.ศ. ๒๑๐๒-๒๑๐๓ ก่อนที่พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชจะย้ายเมืองหลวงลงไปนครเวียงจันทน์ เป็นวัดใหญ่และสวยงามที่สุดในหลวงพระบาง ได้รับการอุปถัมภ์จากเจ้ามหาชีวิตของลาวมาทุกยุคทุกสมัย โดยเฉพาะพระเจ้าศรีสว่างวงศ์และพระเจ้าศรีสว่างวัฒนา

พระอุโบสถ (ลาวเรียก พุทธสีมาหรือสิม) เป็นอาคารชั้นเดียว หลังคา ๓ ชั้นลาดต่ำลงมามาก ทำให้ดูมีลักษณะเตี้ย (ลาวเรียกว่าทรงแบบตัวเมีย) แต่กลับเป็นรูปแบบที่ลงตัวอ่อนช้อยงดงามเป็นอย่างยิ่ง รูปแบบนี้เป็นรูปแบบเดียวกันกับโบสถ์ทางภาคเหนือของไทยในสมัยอาณาจักรล้านนา ซึ่งก็ไม่น่าจะแปลกใจเพราะพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชทรง ครองราชย์ที่เมืองเชียงใหม่ ก่อนที่จะมาปกครองอาณาจักรล้านช้าง เพราะพระมารดาของพระองค์คือ เจ้านางยอดคำทิพย์ เป็นธิดาพระเจ้าพรหมราช เจ้าแผ่นดินเชียงใหม่ ที่ทรงอภิเษกกับพระเจ้าโพธิสาร เจ้าแผ่นดินอาณาจักรล้านช้าง

พระบิดาของพระองค์ เมื่อพระองค์เจริญอายุได้ ๑๒ พรรษา พระเจ้าพรหมราชแห่งนครเชียงใหม่สวรรคต ไม่มีโอรสสืบบัลลังก์ พระองค์จึงต้องเสด็จไปครองราชย์อาณาจักรล้านนา และเมื่อพระราชบิดาสวรรคตลง พระองค์จึงต้องกลับมาปกครองอาณาจักรล้านช้างต่อไป เมื่อเสด็จกลับมานั้นได้ทรงนำเอาช่างฝีมือและผู้รู้จากอาณาจักรล้านนามาเป็นจำนวนมาก จึงจะเห็นได้ว่ามีหลายอย่างที่หลวงพระบางเหมือนกับเชียงใหม่