หากมนุษย์รู้ตัวว่ากำลังจะตายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

ช่วงเวลาก่อนที่จะสิ้นลมหายใจนั้น มนุษย์ควรตั้งจิตไว้อย่างไร

คนใกล้จะตายควรแนะนำอย่างไร

"..ถ้าป่วยใหม่ๆ อาตมาแนะนำให้ทำดังนี้คือ

๑) ให้นำพระพุทธรูป ผ้าไตรจีวร พร้อมอาหารและของใช้ที่จำเป็น นำไปให้ผู้ป่วยเห็นและให้ตั้งจิตอธิษฐานว่า

"ของทั้งหมดนี้ขอถวายเป็นสังฆทานแก่พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เพื่ออุทิศส่วนกุศลผลบุญทั้งหมดนี้ให้เจ้ากรรมนายเวรของผู้ป่วยได้โมทนาและอโหสิกรรมให้ผู้ป่วยด้วย"
แล้วญาติก็นำของทั้งหมดไปถวายพระเป็นสังฆทาน จิตใจของผู้ป่วยจะได้สบายเพราะได้เห็นพระพุทธรูปและได้ทำบุญ

๒) ถ้าจะให้ดีขึ้นไปอีก ก็ควรนำเงินจะมากหรือน้อยตามแต่ศรัทธา ให้ผู้ป่วยถือเงินไว้และให้ตั้งจิตอธิษฐานว่า
"เงินจำนวนนี้ขอถวายชำระหนี้สงฆ์ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ถ้าเคยไปหยิบหรือนำของสงฆ์มาโดยเจตนาหรือไม่ได้เจตนาก็ตาม"

๓) ในระหว่างที่นอนป่วยอยู่ ควรนำพระพุทธรูปมาตั้งไว้ให้ผู้ป่วยได้มองเห็น อย่าไปตั้งไว้ในที่ผู้ป่วยเห็นไม่ถนัด ผู้ป่วยลืมตาขึ้นมาเมื่อใดก็จะเห็นพระทันที จิตของผู้ป่วยจะได้จับอยู่ที่พระ ใจจะสบายช่วยให้คลายจากทุกขเวทนาได้บ้าง และถ้าตายเมื่อใดก็จะไม่ลงนรก

๔) ถ้าป่วยมากมีทุกขเวทนามาก ควรแนะนำสั้นๆ ให้นึกถึงพระพุทธเจ้า หรืออย่างใดอย่างหนึ่งดีกว่า ถ้าไปแนะนำยาวๆ จะเกิดอาการกลุ้ม

๕) ถ้าต้องการให้ผู้ป่วยตายแล้วไปพระนิพพาน ให้นึกภาวนาว่า "นิพพานัง สุขัง" ถ้าคิดว่าป้องกันไม่ให้ลงนรกก็ให้ภาวนาว่า "พุทโธ" ให้บอกสั้นๆ อย่าบอกยาว

๖) ถ้าผู้ป่วยภาวนาไม่ไหว ก็ให้นึกถึงพระพุทธรูปองค์ใดองค์หนึ่งก็ได้ ให้นึกถึงพระไว้หรือจะนึกถึงพระสงฆ์ก็ได้ อย่าไปแนะนำยาวๆ เพราะเวลานั้นทุกขเวทนามากจะทำให้กลุ้ม ดีไม่ดีจิตใจเขาดีอยู่แล้ว ถ้าแนะนำไม่ดี พูดมากไปเขาจะกลุ้มจะทำให้ลงนรกไป ให้ดูตาคนป่วย ถ้าตาลอยๆ ตาปรือๆ อย่าไปพูดมาก

ฉะนั้น การแนะนำคนป่วยก่อนตาย ต้องระมัดระวังให้ดี.."


คัดลอกมาจากคำสอนของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำนะครับ...

ข้อมูล http://variety.teenee.com/foodforbrain/7598.html

สำหรับความเห็นส่วนตัว

หากท่านเป็นอริยบุคคลก็ไม่ต้องบังอาจไปแนะนำ

หากเป็นปุถุชนอย่างเราๆ ก็...หายใจเข้า พุท หายใจออก โธ...เรื่อยไปๆๆๆๆๆ

หากแน่ใจว่ายังเพียรไม่มากพอก็
อย่าพึงหวังนิพพาน ชาติหน้ายังเร็วไป
พิจารณารอบๆ ตัวแล้ว บารมียังไม่เต็มเปี่ยม เวลายังไม่ถึง สะสมไปเถอะค่ะ สาธุ

คนที่รู้ตัวว่า
เรือที่ตนโดยสารอยู่กลางมหาสมุทร กำลังจะแตกในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
ท่านคิดว่าเขาจะหัดว่ายน้ำได้ทันหรือไม่

บุคคลที่หัดว่ายน้ำได้คล่องแล้วเท่านั้น จึงพอจะมีสิทธิ์รอด

ดูก่อนท่านทั้งหลาย.............................

บุคคลที่ขันธ์5จะดับลง ในชั่วระยะเวลาเพียงน้อยยิ่งกว่าเสี้ยววินาทีนั้น
จิตในบางบุคคลนั้นจะต่างกันไปดังนี้
1. จิตที่มีกุศลสูง มีศรัทธาสูง ระลึกบุญกุศลที่กระทำมาได้ จิตไปยัง ณ.ที่บุคคลส่งจิตไว้
2. จิตที่มีกุศลน้อย มีศรัทธาน้อย ระลึกถึงบาปที่กระทำ จิตก็ไปยัง ณ. ที่บุคคลส่งจิตไป ท่านทั้งหลายเอ๋ย.............บุคคลที่กำลังจะตายนั้นท่านบอกอะไรไว้ เขาเหล่านั้นพึงรู้หรือไม่รู้ ไม่มีใครรู้ได้ อยู่ที่ตัวเขานั้นเอง จะไปที่ดีหรือชั่ว อยู่ที่ตัวท่าน ท่านฝึกสติได้แค่ไหน ผลที่ได้ก็จะได้เท่านั้นเอง..........
ขอให้ท่านพึงพิจารณาเทอญฯ....................

หากไม่เคยเจริญสติมาเลย ...ก็แนะนำให้ฟังธรรม ฟังเสียงสวดมนต์ ระลึกนึกถึงสิ่งที่เป็นบุญกุศลที่เขาได้เคยกระทำไว้...จิตอาจจะสงบจากอาการกลัวตายขึ้นมาบ้าง...


ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม

ขอบคุณทุกคำตอบครับ
คือผมจะเก็บรวบรวมไว้พิมพ์ต่อท้ายหนังสือสวดมนต์ครับ

ผมขอถามเพิ่มเติมอีกหน่อยแล้วกันครับ เพราะภูมิจิตของแต่ละท่านต่างกัน
คนที่ได้อ่านจะได้เลือกนำไปพิจารณาให้เหมาะสมกับตัวเองได้

1. ถ้าท่านรู้ตัวว่าท่านกำลังจะตายภายใน 6 เดือน ท่านจะเตรียมใจไว้อย่างไร
2.วินาทีสุดท้ายก่อนสิ้นใจท่านจะวางจิตไว้อย่างไร

ขอบคุณครับ

ขออนุโมทนาค่ะคุณปล่อยวาง (release)

อนุโมทนาด้วยค่ะ

ตายก่อนตายทำไม (ชยสาโร ภิกขุ)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=6&t=35881

ปัฏฐนฐปนคาถา : คาถาว่าด้วยการตั้งความปรารถนา
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=28&t=36109

เตรียมใจให้ดีในนาทีวิกฤต (หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=28&t=31065

อุปสันตบุคคล :พระอาจารย์มั่น ภูริทัตเถระ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=36137

ขอเก็บลิ้งค์ไว้ครับ
ขอบคุณครับคุณ Bwitch คุณกุหลาบสีชา และทุกท่าน ที่นำกระทู้ขึ้นมาให้

ขออนุโมทนากับกุศลจิตทุกท่านครับ

บุญกุศลที่เกิดแก่ข้าพเจ้า
ขอให้ท่านมีส่วนในบุญกุศลทั้งหมดทั้งสิ้นครับ

จะลองตอบในมุมมองส่วนตัวและสิ่งที่ตัวเองปฏิบัตินะคะ

1. ไม่มีใครรู้หรอกค่ะว่าความตายจะมาถึงเมื่อไหร่ นาทีต่อไปหรืออีก 6 เดือนข้างหน้า
บางคนเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แพทย์บอกอยูได้ไม่เกิน 6 เดือน แต่ปรากฎอยู่มาตั้ง 2-3 ปี
หรืออายุน้อยๆ นอนอยู่ในมุ้ง กระสุนปริศนาตกใส่เสียชีวิตก็มีมาแล้ว
เตรียมใจไว้ได้เลยว่า สักวันเราต้องตาย พยายามระลึกให้ได้ตลอดเวลา..หายใจเข้าครั้งนี้ ถ้าไม่หายใจออกก็ตาย ...หายใจออกครั้งนี้ ถ้าไม่หายใจเข้าก็ตาย..ระลึกได้บ่อยๆ จะทำให้เราเปลี่ยนมุมมองชีวิตและการปฎิบัติต่อผู้อื่นอย่างมีเมตตามากขึ้นด้วยเพราะเขากับเราไม่ว่าใครก็ไม่ต่างกัน มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกัน
สิ่งที่สมควรปฏิบัติที่สุดคือ ตายก่อนตาย ก็คือการปล่อยวาง(Release) ไม่ยึดมั่นถึอมั่นจากสิ่งสมมุติทั้งปวง
อะไรที่สมควรทำก็เร่งรีบทำให้ลุล่วงไม่คั่งค้าง เช่น ร่างกายนี้ก็บริจาคให้ทางรพ.เพื่อเป็นประโยชน์แก่การศึกษา และไม่เป็นภาระแก่ญาติ ต่อมาก็สมบัติทั้งหลาย ก็เขียนพินัยกรรมเสียให้เรียบร้อย

2. วินาทีสุดท้าย ขอตอบสั้นๆ เรื่องการวางจิตไว้ที่ ..พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สรณัง คัจฉามิ...

อ่าน ตายก่อนตายทำไม
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=6&t=35881

ผมจะภาวนาด้วยคำว่า ตาย ตาย ตาย จะได้ไม่กลัวตาย
ผมว่าทุกคนในนี้รู้หมดแหละว่าต้องภาวนายังไง แต่ถ้าถึงเวลาตายจริง
จิตใกล้อาสัญมรณกาลแล้ว มีเวทนาทางกายรุมเร้าแรงมากมาก มันยากเหลือเกินที่
จะกำหนด วางจิต หรือภาวนาให้ได้เหมือนกับตอนที่เรายังแข็งแรงอยู่
เราแทบจะทำอะไรไม่ได้เลย บางทีก้ไม่มีสติคือไม่รู้สึกตัวไปเลยไม่ใช่
เรื่องง่าย ถ้าร้ตัวล่วงหน้าหลายเดือนว่าจะตายจะทำยังไง ตอบสั้นๆว่า
"ให้ทำใจแล้วปลงให้ตก" คนส่วนมากเมื่อรู้ว่าจะตายส่วน
ใหญ่จะกลัวตายๆมากๆควบคุมตัวเองไม่อยู่เลย จะขาดความเป็นตัว
ของตัวเองและยังอาลัยในครอบครัวและสมบัติที่ตนมีอยู่