เมื่อประมาณเดือนกว่าที่ผ่านมาผมนั่งสมาธิแล้วเกิดอาการอย่างนี้ครับ
นั่งไปรู้สึกว่าแขนตัวเองหาย...ก็ ok กำหนดจิตต่อว่าหาย
สักพัก มีความรู้สึกเหมือนร่างกายมีแสงเรื่องๆ ที่ผิว ขาวนวลและเป็นละอองฝุ่นผงเล็กๆๆ ฟุ้งขึ้นไปในอากาศลอยขึ้นไป เรื่อยๆๆ กำหนดจิตรู้สึก ร่ายกายช่วงลำตัวกับแขนหายไป....ลำตัวกลวงโป๋ แต่รู้สึกเย็นวาบขนลุก .....ลมเย็นพัดสอบจากรอบๆร่ายกายแล้วพุ่งขึ้นศรีษะอย่างเร็ว แรง และเย็นมากเหมือนอยู่ในห้องเย็น ขนลุกไปทั้งตัว ความรู้สึกพยายามกำหนดรู้ครับ
แต่.....รู้สึกกลัวมาก.....เหมือนลมเย็นจะพัดเราลอยขึ้นจากพื้น..
ใจหนึ่งก็คิดว่าเป็นไงเป็นกันวะ...ตายเป็นตาย ตายในสมาธิเท่จะตาย
อีกใจก็กลัวมาก...กลัวที่สุดในชีวิตครับ ชนิดที่คิดบทสวดมนต์ยังไม่ออกเลย
จนคิดถึงหลวงปู่ทวด และคิดถึงหลวงพ่อทอง พระอาจารย์ที่พระธาตุจอมทอง เชียงใหม่
เลยกำหนดขอออกจากสมาธิ

ผลคือใช้เวลา เกือบเดือน จึงกล้าที่จะนั่งสมาธิใหม่ครับ
และสภาวะที่ติดมาคือ อยากตายมาก......มันเบื่อโลก...เบื่อทุกอย่าง....ไม่อยากเจอคน เซ็งกับทุกสิ่งที่อยู่บนโลกใบนี้ จิตตกไปเลย
ไม่นั่งสมาธิ สวดมนต์ เป็นเดือน เซ็งจัด

พึ่งจะเริ่มมานั่งใหม่ได้ อาทิตย์ สองอาทิตย์
ครั้ง สองครั้งแรก กลัวๆๆ เลยไม่ค่อยได้อะไร ก็ทำเรื่อยๆๆ

พอมาเมื่อคืนครับนั่งๆๆไปมีความรู้สึกว่าเห็น เปลวไฟสีเขียวเกิดรอบๆร่างกายเปลวใหญ่ครับ ไม่นึ่งเหมือนใน MV หรือหนังต่างประเทศอะครับ ที่ทำเป็นภาพ slow สวยๆๆ แต่เป็นเปลวสีเขียวใหญ่ และที่สำคัญขนลุก รู้สึกเย็นวาบๆๆ แต่ไม่รุนแรงเหมือนครั้งก่อน

ถาม

ผมอยากแก้สภาวะเซ็งจิต เพราะทุกวันนี้ นอนไม่หลับ ต้องมาสวดมนต์ ตี 2 ทุกคืน เช้าต้องทำงาน มันเพลีย นะครับ ลองกลั้นใจตั้งใจจะไม่สวดมนต์นอนเลย ก็ พลิกตัวไปมา หลับ ตี 3 เหมือนเดิม ทำไงดี และสภาวะเบื่อ เฉื่อย ขี้เกียจ ไม่กระตือรือร้น ปลง จะแก้ไงครับ แต่พอนั่งสมาธิปับ กระปี๋กระเปล่าเหมือนเมาม้า....ตี 3 ตี 4 ไม่หลับไม่นอน

ไม่ต้องตกใจอะไรมากนะครับ อาจเป็นของเก่าที่ติดมาจากอดีตชาติ
วิธีแก้ง่ายๆ ให้กำหนดลมหายใจยาวๆจากจมูก ไปจนถึงปลายสะดือหายใจยาวๆ (ขึ้น-ลง)ลึกๆ สบายๆ
แล้วก็ตั้งสติระลึกก่อน กำหนดรู้หนอๆๆๆ ตรงบริเวณลิ้นปี่(อยู่ตรงกลางใต้ราวนม แถวๆกระบังลม) กำหนดรู้หนอๆประมาณ5-10 ครั้ง คงต้องทำบ่อยๆแล้วละ อาการอย่างงี้ถึงจะหายไปได้(เกิดอาการแบบนี้เมื่อไรก็ต้องกำหนดให้ได้ทุกครั้งๆไปอย่าเพิ่งไปกลัวครับ)

สิ่งที่เกิดเหล่านี้เมื่อเราเพิกเฉย ไม่สนใจ มันจะค่อยๆหายไปตาม หมดอำนาจของมันเข้าสู่หลักเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และค่อยๆหายไป (หลักของการปฏิบัติคือมีสติและตามจิตให้ทัน)

เมื่อจิตกลับคืนมามีสติดีแล้ว ก็ให้กำหนดอารมณ์ตามที่คุณเคยปฏิบัติมาจะเป็นพุทโธ หรือยุบหนอพองหนอ หรือสัมมาอะระหัง ก็ได้ จิตของคนเราเมื่อมีสมาธิมากๆ ต้องเอาสติไปตามจับให้ทันโดยสติกับสมาธิควรมีอย่างละครึ่งๆให้พอดีๆกัน

สวัสดี หลานอวบฯค่ะ
ป้าแมวขาวฯ ก็มีอาการเซ็งจิตมาเมื่อเดือน 2 เืดือนที่แล้ว แต่ไม่เฉื่อยนะคะ เป็นแบบ เบื่อหน่ายร่างกายนี้น่ะค่ะ รำคาญรู้สึกมันเป็นภาระรุงรัง อยากตาย ตายไป ไม่อยากได้กายใหม่แล้ว แต่มาเข้าเนตเจออ.ดร.สนอง วรอุไรท่านกล่าวไว้ใน VDO มีเนื้อหาว่า โอกาสในการเกิดเป็นคนนั้น ยากขนาดสมมติว่ามีมหาสมุทรกว้างใหญ่ มีขอนไม้ 1 ท่อนมีช่องเล็กๆ ตรงกลาง ลอยไปมาตามแรงลมไปเหนือ ใต้ ออก ตก แล้วมีเต่าตาบอดเพียง 1 ตัว ที่จะโผล่ขึ้นมาที่ผิวมหาสมุทร ปีละครั้ง แล้วโอกาสที่เต่าจะโผล่ขึ้นมาแล้วผ่านช่องที่ขอนไม้นั้น ว่ายากนักหนาแล้วแต่โอกาสที่จะเกิดเป็นคนยากกว่านั้นอีก... เลยได้คิด ... การได้เกิดนี่เป็นบุญหนักหนาแล้ว อย่าให้เสียที่ที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนาเลย

พยามยาม ตามดูกายดูจิตให้ลึกให้ละเอียด ขวนขวายศึกษาพระธรรมคำสอนให้เต็มสติเต็มกำลัง พึ่งพาท่านผู้รู้ผู้มีใจเ็ป็นกุศล แนะนำสั่งสอน ให้กำลังใจ จัดทัพเสร็จจะได้เริ่มรบกับกิเลสได้...

ทำความเข้าใจพร้อมปฏิบัติไปตามขั้นตามตอน ติดขัดก็ถอยกลับมาดู ไม่ตะแบง ดันทุรัง เอาถูกจริตแต่อย่างเดียว บางครั้งต้องขัดใจกันมั่งปรามๆขู่ๆกิเลส จะได้ไม่เหลิงค่ะ (ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ)กำลังอ่าน
กาย เวทนา จิต ธรรม
จิต เจตสิก รูป นิพพาน ทำความเข้าใจอยู่ค่ะ

ขออนุญาตแบ่งปันวิธีที่กระผมเองปฏิบัติเวลาเซ็งจิต เบื่อโลก ครับ....

เป็นสภาวะที่ต้องพิจารณาครับ เพราะอาการดังกล่าวต้องมีเหตุแน่นอนครับ พิจารณาอารมณ์เหล่านั้นให้ถี่ถ้วนแล้วหาเหตุให้เจอครับ ถ้าเจอเหตุก็ดับที่เหตุครับ แต่มันยากครับมันละเอียดกว่าสภาวะที่เกิดขึ้นตอนฝึกใหม่ๆเยอะเลย....

เท่าที่ผมรู้นะครับ สิ่งที่เจอเหมือนประตูที่อีกประตูนึงที่ผู้ปฏิบัติทำต้องผ่านไป วิธีผ่าน ก็กำหนดรู้เท่าทันปัจจุบัน (เหมือนเดิม) ไ ม่ว่าจะเป็น เบื่อหนอ เซ็งหนอ ก็ว่ากันไปครับ^^'

เรารู้แต่ว่า ที่เธอเป็นคงเป็นกิเลสพวกความหลงครับ คือ คนไหนที่สะดุ้งหวาดเสียว กลัวตายในสมธิ คือความหลง
ส่วน วิธีแก้แก้เบื่อเซง โลก ลองพิจารณาธรรม สองส่วนดูซิครับ ส่วนสูขกับส่วนทุกนะครับ ลองอาศัยเมตตาซิ เราใช้วิชานี้ทีไร
รู้สึกเป็นสูขยังกับเทพ เลยย อิๆ