เวลาผมนั่งสมาธิผมใช้การเจริญเมตตาคือการแผ่ไปหาตัวเอง คนที่เคารพ คนที่รักใคร่มาก คนที่วางใจเป็นกลาง คนที่เป็นคู่เวร พอผมทำสีมสัมเภทได้คือการทำเมตตาให้เท่ากันผมก็เข้าขั้นอุปจารสมาธิพอหลังจากนั้นเหมือนกับว่าตัวเองลอยแต่จริงๆไม่ได้ลอยแล้วเหมือนไม่สนอารมณ์ภายนอกพอออกจากสมาธิก็นอนไม่ค่อยหลับเป็นเพราะอะไรมันคืออะไรครับทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับบางทีพออกจากสมาธิกลายเป็นว่าเรื่องกามฉันทะผมแถบไม่สนใจความโกรธมีบ้างแต่ให้อภัยได้นะครับ

น่าจะฌาณ 2 เกิดการรับรู้แปลกๆ

อ้อ อย่าเครียดเกิน ทำจิตปกติบ้าง คือทำอะไรสนุกบ้างๆ

ฟังมาว่า อาการที่เป็นๆ เขาเรียกว่าเป็น ปิติ ครับ
เช่นโยก โคลง เบา อะไรต่างๆนาๆพวกนี้ คือองค์ประกอบของฌาน
หรือเรียกกันว่า องค์ฌาน

มี "วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข เอกัตคตา"
ลำดับตามนี้เลยนะ

ลองศึกษาเพิ่มจาก
- หลวงปู่เทสก์ เทสก์รังสี

ถ้าอ่านแล้วยังยากอยู่ ก็อ่าน - หลวงพ่อพุธ ฐานิโย

อันนี้เป็นเรื่องปกติครับ ไปทำื่สมถะกองอื่นถ้าจิตสงบระดับหนึ่งก็เหมือนมีตัวลอยได้ครับ


อันนี้แปลกอยู่เหมือนกัน เพราะว่าถ้าทำเมตตาเท่าที่เคยเจอและเกิดกับตัวผมเองจะทำให้หลับง่าย แต่อาจจะหลับน้อยลงเพราะการทำสมาธิจิตและร่างกายก็ได้การพักผ่อนดีระดับหนึ่งแล้ว ท่านน่าจะลองสังเกตุอาการดูว่าที่นอนไม่หลับนั้นรู้สึกอ่อนเพลีย หรือรู้สึกว่านอนไม่พอหรือไม่ครับ ถ้ายังรู้สึกสดชื่นอยู่ก็น่าจะปกติครับ



กามฉันทะ นี้หมายถึงเรื่องความรู้สึกทางเพศใช่ไหมครับ อันนี้เป็นอานิสงน์ของการทำสมถะครับ ที่จะกดทับนิวรณ์ไว้แต่อย่าเพิ่งตายใจครับเมื่อไรท่านพักหรือหยุดมันโผล่มาแน่นอน แต่ถ้าตามที่ผมเข้าใจยังมี รูป เสียง กลิ่น รสโผฏฐัพพะ อีกนะครับ ก็ลองสังเกตุดูว่ายังอยากอาหารที่ชอบเท่าเดิมไหม ยังชอบฟังเพลงไหม ทนร้อนทนหนาวได้โดยไม่หงุดหงิดได้ดีขึ้นไหม ฯลฯ ตอนผมทำเมตตาใหม่ๆ ผมก็แปลกใจทำไมมันอารมณ์ดีจังพอเผลอสติเมื่อไรอารมณ์ดีเข้ามาแทนที่ทันที ผมก็ลองไปนั่งเจริญเมตตากลางแดดตอนเที่ยงเพื่อจะทดสอบดูว่ามันยังจะอารมณ์ดียิ้มได้อีกไหม นั่งไปได้ซักประมาณชั่วโมงกว่า เมื่อมาดูความรู้สึกทางกายปรากฎว่าแสบแดดไปทั้งตัว แต่พอเจริญเมตตาต่อก็ยังยิ้มได้อยู่ดี อันนี้ผมเห็นว่าเมตตานั้นมีอานิสงฆ์มากครับ หากเจ็บไข้ไม่สบายก็สามารถหลบเข้าไปในเมตตาได้ครับ

อันนี้เป็นอานิสงฆ์ของการเจริญเมตตาครับ ถ้าท่านยิ่งทำท่านจะมีความโกรธน้อยลง ผมเปรียบเมตตาภาวนาเหมือนกับฟองน้ำครับเมื่อมีอารมณ์ที่ไม่ชอบใจมากระทบแรกๆ มันจะยังรองรับไว้ได้ดีครับแต่ถ้ามาบ่อยๆ แรงๆ บางทีอาจจะรองรับไว้ไม่ไหวครับ สิ่งที่ป้องกันได้ดีที่สุดนั่นก็คือสติ ผมเปรียบเหมือนกำแพง เอาน้ำมาสาดเท่าไรก็ป้องกันไว้ได้หมดครับ สตินี้่สามารถฝึกได้จากการเจริยสติปัฏฐานสี่ ครับ

เจริญธรรมครับ