เข้าใจความต้องการของท่านดีครับ..เพราะผ่านมาแล้ว..และ เข้าใจแล้ว

สิ่งใดที่เราทำได้จริงแล้ว..เวลาพูดหรือบอกสอนคนอื่นนี้..มันจะเหมือนมีพลัง..น่าเชื่อถือ..ผู้ฟังจะสัมผัสได้..และผู้ฟังจะได้ผลดีมากกว่า..อย่างที่คุณชาติสยามว่า..บารมี..อันนี้จริง ๆ สัมผัสได้ครับ..ไม่ต้องอื่นไกล..อย่างศิษย์ทั้งหลายของหลวงพ่อ..เอาคำสอนดูจิตของท่าน..มาโพสต์..ผมอ่านยังงัย..ก็ไม่ลงให้ซะที..เถียงด้วย..แต่แค่ผมไปดูไปฟัง..ในเวป์ ที่ท่านเทศน์นะ..ฟังท่านเทศน์นิดเดียวยังไม่จบเลย..สิโรราบเลย...อันหลัง ๆ แทบไม่ต้องฟังแล้ว..เข้าใจแล้ว.(ไม่ใช่รู้แล้วนะครับ)..นี้..บารมี..มันเป็นอย่างนี้..มีประโยชน์มากอย่างนี้..

ที่ครูบาอาจารย์สอนว่า..ต้องเอาตัวของเราพ้นจากล่มก่อนแล้วจึงจะช่วยผู้อื่นได้..(แรก ๆ แอบเถียงนะ..คงเหมือนคุณนี้ละมั้ง แต่ตอนนี้..เข้าใจแล้ว)

อย่างถ้าเรา..รักษาศีล..จนครบได้ดี..เวลาไปบอกใครว่าศีลจะรักษายังงัยจะได้ครบ..พูดได้เป็นต่อยหอย..ทั้งวันก็พูดได้..แต่จะให้สอนการทำโสดาบัน..เอาสัญญาความจำมาพูด..มันก็อ้อมแอ้ม ๆ ..ไม่ได้เรื่อง..เมื่อคนพูดยังพูดไม่ได้เรื่อง แล้วคนฟัง..จะได้เรื่องได้งัย..ดีไม่ดี..อาจทำให้คนฟัง..ปฏิบัติผิด..กลายเป็นหลงทาง..เสียเวลา..เป็นโทษไป..

รวม ๆ ก็เข้าใจคุณนะ...แต่คุณอาจจะต้องผ่าน..ความรู้สึกนี้ด้วยตัวเอง..ละมั้ง..แต่มันเสียเวลานะ..มันไม่อาจจะเรียกได้ว่า...ก็จะเป็นเห็นแก่ตนเกินไป..ลองดูใหม่ซิว่า..เป็นการเห็นแก่กิเลสตน..หรือเปล่า

เราก็เข้าใจเหมือนกันค่ะ... ผู้ปฏิบัติธรรม ที่บางที่ก็แผลงลูกยียวนอย่างคุณ ซุกซ่อนความน่าร๊ากกกก...เอาไว้
อย่างมิดชิ๊ดดดดด....


เพิ่งสังเกตค่ะ ว่าเป็นเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เคยรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ประมาณว่าอ่านยังไงก็ไม่รู้เรื่อง
ดีไม่ดี บางครั้งเหมือนมันจะกลายเป็นขยะไปซะอีกล่ะที่นี้ ต้องมานั่งวุ่นวายกับการปรับพื้นที่ใหม่อีก
ประหนึ่ง ให้นั่งมองกระดาษเปล่าซะยังจะดีกว่า
หรือ ประหนึ่งนั่งอ่าน คำตอบของคุณ อย่างที่คุณเป็นคุณอย่างนี้ ยังดีซะกว่าค่ะ
อย่างน้อยเราก็ได้เห็น ธาตุที่แท้จริงของคน ๆ หนึ่ง
ชอบค่ะ ชอบตำราเดินได้ค่ะ พลิกแพลงน่าสนใจ และมีชีวิตชีวาดีค่ะ
ความคิดที่ออกมาจากใจของคน ๆ นั้น ที่ไม่ได้มีอะไรมาฉาบหน้าเอาไว้ค่ะ...
และสิ่งที่อยู่ในตำรา มันไม่ใช่สิ่งที่เราขุดคุ้ยมาจากตรงนี้หรือคะ
และเราก็รู้สึกว่า ความรู้สึกดี ๆ ที่พวกคุณมีต่อเพื่อนมนุษย์ มันสวยงาม และสัมผัสได้
นุ่มมือเหมือนกำลังนั่งเล่นฟองสบู่ และยิ่งตี ก็ยิ่งฟูซะด้วย
แต่ไม่รู้ทำไมเรื่องชื่นใจ ๆ แบบนี้มันต้องเก็บไว้แสดงออกตอนเผลอ ๆ ด้วยนะ...


เราคิดว่า สิ่งที่จะช่วยผู้อื่นได้ คือใจค่ะ... ใจที่กระทำออกไปภายใต้ความรู้สึกที่เป็นอิสระ...
อิสระจากอะไร ก็คงไม่ต้องบอกค่ะ เพราะขี้เกียจทบทวนค่ะ
แต่กระนั้น การจะยื่นมือลงมาช่วยใคร ก็ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบด้วยเช่นกันค่ะ
อย่างคุณชาติสยาม น่ารักค่ะ
เขาทำตัวเป็นประหนึ่ง ป้ายบอกทางค่ะ... ลาดพร้าวเลี้ยวขวา
และเขาก็ทำตัวเป็นประหนึ่ง ตำรวจจราจร คอยกำกับดูแลรถราในถนน...ปิ๊ด ปิ๊ด ปรี๊ดดดดดด
และประหนึ่งบางทีเขาก็เป็นคนขับแท็กซี่ ที่จอดรับผู้โดยสาร และก็พาผู้โดยสารไปลงคลองเป็นเพื่อนกัน
และเขาก็ทำตัวเป็นประหนึ่ง บุรุษพยาบาล หน้าห้องตรวจโรค... ที่คอย scan คนไข้ว่าจะจับส่งห้องไหนดี
และประหนึ่ง ....เขาก็... สารพัดพระเอกหนังไทยจะเป็นไปได้ค่ะ....


เราก็เข้าใจค่ะ ความรู้สึกหวังดีที่ซุกซ่อนอยู่ในใจของผู้ปฏิบัติธรรม
โดยเฉพาะคุณ กรัชกาย พอเราบอกกำลัง เครียด ๆ หน่อยเดียว
อาจารย์ท่านก็ รีบขุดเอาของบันเทิง ๆ มาโชว์เชียว...

ยังไงการแสดงความคิดเห็น และการรับฟังความคิดเห็น
ก็เป็นสิ่งคู่กันค่ะ
และรู้สึกยินดีมากเลยค่ะ ที่ได้มีโอกาสคุยกับพวกคุณทุกคน

ขอโทษนะคะ ไร้สาระซะยาวเชียว
พอดีเห็นคุณ อ๊บ อ๊บ อ๊บ กระโดด ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ แล้วอยากจับไปทอดให้คุณ ภัทรกร กินค่ะ
ส่วนเราจะมองคุณถูกกินอย่างมีความสุข...
อันนี้หยิกเล่นนะคะ บันเทิงค่ะ บันเทิง
"รักกันไว้เถิด"
คุณ กรัชกาย มีเพลงนี้มั๊ยคะ

อย่าประมาทในธรรมครับตอนที่พระพุทธองค์ตอนตรัสรู้ใหม่ๆท่านน้อมที่จะไม่สอนมนุษย์เพราะธรรมะนั้นอยากที่จะเข้าใจ ขนาดพระพุทธองค์ทรงปัญญาเหลือประมาณยังว่าลุ่มลึกอยากที่จะเข้าใจ แต่ถ้าใครเข้าใจจริงก็อนุโมทนาครับ

แหม มันก็มีบ้าง แต่คงเป็นระดับ"คูข้างตรอก"อะไรเท่านั้นเอง
ไม่ถึงกับ"คลอง" หรอกนะคับ ก็ปุถุชนนี่

เพราะว่าผมก็แค่วนเวียนอยู่กับทาน ศีล แค่นี้แหละ
ชวนคนทำทาน รักษาศีล แล้วก็แนะนำครูบาร์อาจารย์ให้
เรื่องเสียหายอะไรคงไม่มีมาก

เวลาจะพาลงคูก็ดูง่ายจะตายไป คือชาติสยามด่าแสกหน้าไปเลย ชวนวิวาทะอะไรไปอย่างนั้น
ด่าคือด่า ดูง่าย คนที่เขาฟังก็ดูง่าย ไม่มี"ปากปราศัยน้ำใจเชือดคอ" อะไรนี้ไม่มี เพราะเราไม่ชอบ
เวลาด่า ก็ด่าเป้นการเป้นงาน ไม่ต้องแปลยาก

ส่วนคนที่พาคนอื่นเสียหายมากนี้
ประเภทนั่งรถไฟร้อยโบกี้ไปลงห้วงอเวจีมหานรกนี้ สังเกตุง่าย
มักจะวนเวียนอยู่กับนิิพพาน เรื่องวิญญาน อภิญญา การรู้เห็นสิ่งภายนอกต่างๆ
เรื่องอะไรที่มันพิศดารลึกล้ำเกินปุถุชน เรื่องอะไรที่ยังไม่ถึงเวลาสำหรับปุถุชนทำนองนั้น

แล้วก็พวกอรหันต์ตำรานี่ เดี๋ยวนี้มีเยอะ
ผมเคยเป้น อ่านตำราแล้วเอามาอวด ผมรู้ดี
รู้หมดว่าทำยังไงจะสำเร้จ ทำยังไงจะบรรลุ เอามาสอนชาวบ้านเขา
แต่ธรรมะนี้ดีอย่าง ถ้าเขาถึงความจริง จริงๆ มันจะเหมือนกันหมด

อย่างบางคนมาสอนโยนิโสมนสิการ
บอกว่าโยดีๆ โยเก่งๆแล้วจะบรรลุ เอาพระไตรปิฏกมาอ้างเสียดิบดี
เราก้ต้องเบรกเขาไว้ เพราะอะไร
เพราะเขาข้ามของสำคัญ คือจิตตั้งมั่น อ่านพระไตรปิฏกยังกะอ่านการ์ตูน ตกของสำคัญไปหมด

ทำไมกล้าพูด
เพราะผมรู้จักจิตตั้งมั่นแล้ว
เกิดขึ้นเองโดยไม่ตั้งใจ มันจะมามันก็มา เวลามันจะหายไปมันก็หายไปเลย
จะรั้งมันไว้ก็ไม่ได้ พยามจะลองแกล้งสร้างขึ้นก็ไม่ได้
มันมามันไปโดยปราศจากการกระทำกำหนดทั้งสิ้นทั้งปวง แรกๆก้ตกใจเลย

นั่งดูทีวีอยู่ มันจะมาก้มา พอมันมาแล้ว ผมก็จะเหมือนว่า"มีเราอยู่ 2 เรา"
เราตัวนอกนี่มั่นห่อเราตัวในเอาไว้ เราตัวนอกนี่เป้นร่างกายเรา เราตัวในนี้ไม่มีรูปร่าง มันเป้นแค่ความรับรู้รู้สึก แต่ก็มีความรู้ตัวว่ายังเป็นเรา ไม่ใช่คนอื่น
ถ้าไม่ขยับไปไหนนะ มันจะทรงอยู่ แต่ถ้าขยับก้จะหายไป
มาทราบทีหลังว่านี่แหละ "กายในกาย" เป้นอย่างนี้

ถึงเข้าใจแจ่มแจ้งว่า โยนิโสแบบที่เขามาสอนคนให้คิดไปต่างๆนาๆนี่
เอาพระไตรปิฏกมากาง เอาคำพูดน่าเชื่อถือว่าพล่ามไปต่างๆนาๆ บอกได้เลยว่า มันก้แค่คิด
คิดไปจนกระดูกระเหยเป้นไอก็ไม่มีผลอะไร เพราะมันยังไม่เข้าถึงความเป็นจริง
ผมจะเปรียบเทียบอย่างนี้ว่า ถ้าตาบอดอยู่ คิดเรื่องสีสันรูปร่างยังไง
ให้เวลาคิดสักล้านปี ก็ไม่สามารถจะเข้าถึงตัวความรู้จริงๆได้
ไม่สามารถจะไปรู้เห้นสัจจะธรรมในธรรมชาติได้

มันต้องมีตาก่อน จึงจะเข้าใจรูปร่างสีสัน
ตาเปรียบเหมือนจิตตั้งมั่น สีสันรูปร่างก็เปรียบเป้นสัจจะธรรมต่างๆ

บางทีผมต้องเบรกคนพวกนี้ไว้บ้าง เพื่อประโยชน์เขาเอง และประโยชน์คนอื่น
อีกอย่างผมก้ชอบด้วยล่ะ สนุกดีนะ ข่มคนน่ะ หนุกดีจิงๆ

จ้า..ท่านขุนพิเรนทร์

เมื่อวานก่อน..งูตัวใหญ่ยาววากว่า ๆ เลื้อยเข้าห้อง..ทำงาน..ตกใจ..กระโดด เยียบโต๊ะ เต๊อะ ข้าวของกระจาย..ช่วยกันจับไปปล่อย..สบายจั้ย..สบายใจ

เมื่อวาน..หมาจรจัด..แท่ะปลากระป๋องในถังขยะ..กระป๋องติดครอบปาก..ร้องไห้โวยวาย..ติดอยู่ครึ่งวัน..โทรตามหมอหมามา..เป่ายาสลบไป 2 ดอก หมาหลับคนงัดปลากระป๋อง..กับฉีดยากันอัปเสบ..เสียหมอ 700..สบายจั้ย..สบายใจ

วันนี้..มาเห็นเมนู..กบทอดกระเทียมพริกไท..ของกุ๊ก..เอรากอน..อีก..โอ้ว..สบายจั้ย..สบายใจ

ท่าน จขกท และท่านทั้งหลายไม่ลองเอาสภาวะธรรมที่ปรากฎจากการปฏิบัติมาคุยกันละครับ เพราะว่าเป็นสภาวะที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง คราวนี้ก็จะได้รู้ว่าอันไหนถูกผิดประการใด ถ้าโต้แย้งกันแบบการยก หมอ ดิน ฟ้า อากาศ มาเปรียบเปรยคงจบกระทู้นี้ไม่ได้แน่ๆ

ก็ยังดี..ที่มีดีเอาไป..ข่ม..

เจตนาดี..เป็นกุศล..ใช่มัย คุณพลศักดิ์..หน่าย..คุณพลศักดิ์..อยู่หน่าย

สองคนยลต่างช่อง..

ผมก็เห็น..คุณก็เห็น..

สิ่งที่เห็น..แน่ใจหรือว่าจะเหมือนกัน..แน่ใจหรือว่าที่เห็นนะเห็นหมดแล้ว..

ถ้ายังไม่แจ้งแล้ว..แต่อาจหาญตัดสินถูกผิด..

อย่าว่าแต่กระทู้นี้ไม่จบเลย..จะอีกกี่ชาติ กี่ชาติ..มันก็ไม่จบ..

เข้ามาเว็ปธรรมะ..ควรมาปฏิบัติธรรมแค่พอเหมาะสม..แค่พอบันเทิงในธรรม..รสธรรมะไม่ควรเครียด..ความเครียดไม่ใช่ธรรมะ..อยากมากในธรรมก็เกินพอดี..ก็ไม่ใช่ธรรมเช่นกัน..

100 คนก็ ร้อยอย่าง แต่มันก็อาจจะมีสภาวะธรรมหลักๆ ที่จะเหมือนกัน นะครับ และไม่ถึงกับต้องตัดสินถูกผิดก็ได้ ถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ทางธรรมก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร

ใช่ครับ..100 คน ก็ 100 อย่าง..

เอาแค่แลกเปลี่ยน..ความคิดความเห็น..ก็ OK.

ส่วนใหญ่..ไป ๆ มา ๆ จะกลายเป็นแลกหมัด..

อันนี้เห็นด้วย ด้วยประการทั้งปวงคับ แต่ผมก็เห็นว่าหากท่านใดแสดงเหตุผลแบบ แถๆ สุดท้ายก็จะจำนนด้วยคำกล่าวของตัวเองอยู่ดีละครับ คือถ้าพูดกันด้วยเหตุผลจากทางด้านปริญัติ และประสบการณ์ทางปฏิบัติ มันก็น่าจะมีประโยชน์มาก ยกตัวอย่างกระทู้ของท่านจูกัดเหลียง(งับ) เรื่องการเดินจงกลม ที่ท่าน กามโภคี กับท่าน ตรงประเต็นสนทนา กันนะครับ

ขอโทษนะคะ จากความเห็นของคุณ ทำให้เราเกิดแว๊บ...แง่มุมที่ย้อนศรขึ้นมา
นั่นคือคุณเห็นว่า ไม่มีเหตุผล คือ สิ่งที่อยู่บนโลกอย่างไร้ประโยชน์ไปด้วยรึเปล่าคะ
คือเราเองก็เห็นคุณมีแง่มุมดี ๆ เกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ มากมาย
และคิดว่าคุณต้องมีมุมมองดี ๆ เกี่ยวกับเรื่อง ไร้เหตุผล บ้างน่ะค่ะ
จึงถามความเห็นคุณค่ะ


หึ หึ หึ