การเข้าถึงสมาธิเป็นอย่างไรคะ ฝึกนั่งสมาธิมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะ ก็สามารถนั่งได้ครั้งละ 1-2 ชั่วโมง แต่มีความรู้สึกว่าเข้าไปไม่ถึงค่ะ ก็เลยอยากทราบว่าผู้ที่เข้าถึงสมาธิเป็นอย่างไรค่ะ

จขกท. พิจารณา ตัวอย่างต่อไปนั้น ตัดๆมา แต่สาระไม่เสีย กำหนดจับใจความ
เองแล้วถือเอาแต่สาระ



ก่อนหน้า ไม่เคยปฏิบัติธรรมจริงๆจังๆเลย จนกระทั่งไม่นานมานี้ วาสนาพาให้ได้พบกับพระสงฆ์ไทยรูป
หนึ่ง ผมได้ถามท่านว่า ทำอย่างไรจึงจะพ้นทุกข์
ท่านก็ไม่ตอบอะไร ยื่นหนังสือของท่านให้สามเล่ม เป็นหนังสือเกี่ยวกับการปฏิบัติตามแนวทางใน
อานาปานสติสูตร

หนังสือสามเล่มนั้น ผมก็อ่านแค่เล่มแรกก่อน ใจความ คือ ให้กำหนดรู้ลมหายใจให้ตลอด ในชีวิต
ประจำวัน จะทำกิจกรรมอะไรก็ให้กำหนดรู้ลมหายใจไปด้วย ยกเว้นเวลาขับรถ หรือ เวลาอ่านหนังสือ
แต่ก็ให้มีสติรู้อยู่ว่า เราทำอะไรอยู่
ท่านว่า ให้กำหนดรู้ลมหายใจเสมือนว่า ลมหายใจเป็นกัลยาณมิตร

หลังจากนั้นผมก็พยายามกำหนดรู้ลมหายใจในชีวิตประจำวัน

หลังจากนั้น มีวันหนึ่ง เกิดนึกอยากนั่งสมาธิขึ้นมา ผมก็เลยนั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ
ในการนั่งสมาธิครั้งนี้ สามารถรับรู้ลมหายใจได้ตลอดสายเป็นเวลานาน ฯลฯ
กำหนดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
รู้สึกว่ากายขยายไปทุกทิศ จนรู้สึกว่ากายหายไป คือไม่มีกาย ความรู้สึกเหมือนจุ่มอยู่ในปิติ
มีแต่ความสุขไปหมด
ผมก็คิดขึ้นมาว่า "มีความสุขขนาดนี้ในโลกด้วย หรือ ความสุขนี้ ดีกว่า
ความสุขในโลกที่เราเคยพบมาทั้งหมด โอ ความสุขนี้แค่นั่งก็ได้แล้ว คนทั้งโลก (ส่วนใหญ่) มัว
แต่วุ่นวายทำอะไรกันอยู่
บางคนทำทุจริตต่างๆ เพื่อหาเงินมาสนองความสุขตน ทำไปทำไมนะ มันเทียบกับความสุขที่เกิดจาก
ความสงบนี้ไม่ได้เลย ความสุขนี้ไม่ต้องไขว่คว้ามาก อยู่กับตัวเองแท้ๆ คน (ส่วนใหญ่) ในโลกกลับไม่รู้"

จากนั้นผมก็สังเกตลมหายใจ ก็รู้สึกว่า ลมหายใจตอนนี้มันละเอียดมาก ถึงค่อยเข้าใจคำว่า ลมหายใจหยาบลมหายใจละเอียดว่า เป็นยังไง ก่อนหน้านี้เข้าใจว่า คือ ลมหายใจแรงๆ เบาๆ ซะอีก :

ความรู้สึกจากการเกิดสมาธิครั้งแรกนี้ มันเหมือนจุ่มค้างอยู่ปิติ ค้างอยู่ แต่ไม่เห็นนิมิตอะไรทั้งสิ้น แต่รู้สึกจิตเวลานี้ไม่มีนิวรณ์เลย คือมีความรู้พร้อมอยู่

จากนั้น ผมก็รู้สึกยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วคิดไปเรื่อยว่า "นี่คือปฐมฌานหรือเปล่านี่ ปฐมฌานเกิดกับเรา
หรือ" จนจิตเริ่มไม่เป็นสมาธิ เริ่มปั่นป่วน
หลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงห้องข้างๆ ตะโกนเสียงดัง (คาดว่าน่าจะดูบอล) ผมก็เลยหลุดออกมา
จากสภาวะนั้น
ฯลฯ

จะเข้าสมาธิระดับไหนเอาให้ดีนะงับ


เช่น ขนิกสมาธิ เข้าทุกวันอยู่แล้ว อุปจารสมาธิ เมื่อเกิด ปิติ สุข อัปปนาสมาธิ จิตรวม มัคคสมาธิ ผลสมาธิ

ผมนั่งแล้วสบายตัวสบายใจ

บางทีตัวก็หายไป

บางทีก็อยู่แต่กับลมหายใจไม่ได้สนใจอย่างอื่นครับ

สรุป สบาย ๆ ครับ

ไม่รู้ใช่อย่างนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าสมาธิ

ขอบคุณทุกท่านค่ะที่ให้ความรู้ค่ะ ก่อนหน้านี้เคยมีคนบอกว่าเมื่อเข้าถึงสมาธิจะได้เห็นสิ่งต่างๆที่ไม่เคยเห็นจึงทำให้อยากเห็นบ้าง แต่เมื่อนั่งสมาธิแล้วกลับไม่เคยเห็นอะไรเลยจึงทำให้รู้สึกโมโหตัวเองคิดว่าตัวเองนั่งไม่ถูกวิธี แต่ตอนนี้ก็พอจะเข้าใจแล้วค่ะ

นั่งสมาธิ ควรมีคำบริกรรมภาวนาด้วยนะ ถึงจะดี อย่างผมชอบ ยุบหนอ พองหนอ ผมก็ภาวนาว่า ..."พองหนอ ยุบหนอ"ไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าไม่ชอบ ก้ใช้พุท*โธ ก็ใช้พุท ลมเข้า โธ ลมออก หรือคล่องมากแล้ว ก็พุท ลมเข้า ลมเริ่มเข้าที่ปลายจมูก สุดปลายลมเข้าที่ท้อง ในทางกลับกัน
โธ ลมออก ลมเริ่มออกที่ท้อง สุดปลายลมออกที่ปลายจมูก แบบนี้ก้ได้

ทำไปได้สักพัก ถ้าตัดความคิด ตัดกังวลได้มากแล้ว กายกับใจ จะเริ่มเบา ไม่หนัก

การที่คิดนั่งสมาธิเพื่ออยากโน่นเห็นนี่นั้น มันเป็นกิเลสค่ะ สมาธิคือความสงบ คือความว่างเปล่าเราต้องหยุดคิด ตัวอยากมันเป็นมารขัดขวางเรา แต่ก็อย่างที่ว่า "มารไม่มี บารมีไม่เกิด"

สาธุๆนะค่ะ