พิธีตักบาตรเทโว (วันพระเจ้าเปิดโลก)
มีปรากฏในอรรถกถาธรรมบทว่า
ในขณะนั้นพระพุทธเจ้าจำพรรษาอยู่ในนครสาวัตถี พรรษาที่ ๒๕
ผู้คนในชมพูทวีปหันมาเลื่อมในพระพุทธศาสนา
ทำให้นักบวชของนอกศาสนาอิจฉา เพราะเขาเหล่านั้นเดือดร้อน
ในการขาดผู้ค้ำจุนดูแลและขาดลาภสักการะ
จึงทำการกลั่นแกล้งพระพุทธศาสนาโดยประการต่างๆ
โดยเฉพาะในเรื่องฤทธิ์พระองค์และเหล่าสาวกของพระองค์เอง
ศาสนาอื่นปลุกปั่นจนพระองค์ทรงห้ามเหล่าสาวกทั้งหลายแสดงฤทธิ์
พระองค์ก็งดแสดงฤทธิ์เช่นกัน
จึงทำให้ศาสนามีจุดที่จะทำให้ศาสนาอื่น
เช่น อาจารย์ทั้ง ๖ และศาสนาเชน ทำการโฆษณาชวนเชื่อว่า
พระพุทธศาสนานั้นมีพระพุทธเจ้า และสาวกสิ้นฤทธิ์หมดแล้ว
อย่าไปนับถือเลยสู้พวกตนไม่ได้ยังมีฤทธิ์เหนือกว่าควรจะมานับถือพวกตนดีกว่า
พระพุทธเจ้าทรงเห็นว่า ขืนปล่อยไว้เฉยต่อไปโดยไม่ตอบโต้บ้าง
อาจเป็นผลเสียต่อพระพุทธศาสนา
ดังนั้น วันเพ็ญอาสาฬหะ
สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ คือแสดงฤทธิ์เป็นคู่ๆ
ซึ่งก็มีปรากฏเพียงครั้งเดียวในครั้งนั้นทำให้ผู้คนที่เคลือบแคลงสงสัย
หันมานับถือศาสนาอย่างมั่นคงอีกครั้ง
ในวันรุ่งขึ้นแรม ๑ ค่ำ เดือนอาสาฬหะ เป็นวันอธิฐานเข้าพรรษา
พระพุทธเจ้าทรงประกาศจำพรรษาที่สรรค์ชั้นดาวดึงส์
ตามธรรมเนียมที่พระพุทธเจ้าทำกันมาเมื่อพระพุทธเจ้าทรงลาบริษัท
แล้วก็เสด็จไป ณ ดาวดึงส์เทวโลก เพื่อโปรดพุทธมารดาด้วยพระอภิธรรม ๗
พอครบเวลา ๓ เดือนของการโปรดพระพุทธมารดาด้วยพระอภิธรรมทั้ง ๗
ในวันเพ็ญเดือน ๑๑ ก็เสด็จกลับลงมายังโลกมนุษย์ ณ ที่ประตูเมืองสังกัสสนคร
ท้าวสักกเทวราชพร้อมด้วยบริวาร
ตามส่งเสด็จทางบันไดสวรรค์จนถึงขั้นพิภพ
พระพุทธเจ้าจึงทรงใช้อิทธิฤทธิ์บันดาลให้โลกทั้ง ๓
มีเทวโลก, มนุษย์โลก, ยมโลก มองเห็นกันทั้งหมด
จึงเรียกวันนั้นว่า วันพระเจ้าเปิดโลก
พอวันรุ่งขึ้นเป็นวันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑
ผู้คนในชมพูทวีปพากันมาใส่บาตรพระสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข
การตักบาตรในครั้งนั้นมิได้นัดหมายกันมาก่อนเลย
ต่างคนก็ต่างมาด้วยศรัทธาจึงทำให้คนมามากมาย
เมื่อมีมามากทำให้ไม่ถึงบาตรพระภิกษุสงฆ์
จึงเอาข้าวของตนห่อหรือปั้นเป็นก้อนโยนใส่บาตรพระ
ด้วยเหตุนี้ต่อมาภายหลังจึงนิยมทำข้าวต้มลูกโยนใส่บาตรพระในวันเทโวณหณะ
(มีต่อ)
