เกิดปัญหาขึ้นรอบตัวทำให้มีเรื่องไม่สบายใจ แต่ก็ไม่โทษใครหรอก โทษที่ตัวเองไม่สามารถสลัดอารมณ์ที่ตัวเองปรุงแต่งขึ้นได้อย่างเด็ดขาดเหมือนคนตีงูหลังหัก คอยกลับมาทำร้ายใจเราอยู่เรื่อง แต่มาถึงตอนนี้เห็นโทษของการคิดปรุงแต่เป็นอย่างยิ่ง ทำให้จิดใจกลับมามีแต่ความว่าง มีความสูขขึ้น และขอขอบคุณทุกๆความเห็นที่ช่วยในการฝึกใจของตัวเอง ขอบคุณคะ

ถ้ายังมีความรู้สึกว่าเรา ว่าของเรา เดี๋ยวก็ทุกข์อีก

แต่ทุกข์นั่นแหล่ะ เป็นเพชรในหัวคางคก

เมื่อใดที่เรารู้สึกถึงการ มี อินทรีย์5 ที่มีกำลังดีอยู่ อันได้แก่ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา เมื่อนั้นได้แก่สภาวะการเข้าสู่กระแสแห่งธรรม การพร้อม การเรียนรู้ เราย่อมต้องการที่จะรักษากุศลนี้ไม่ให้เสื่อมลง ดังนั้น หากเราว่างจากความทุกข์ใจ ได้ชื่อว่าเป็นกุศล แต่ธรรมที่ลึกซึ้งกว่านี้ยังมีอยู่ เรายังต้องพิจารณาถึงสภาวะธรรม อันเกิดจากธรรมชาติต่อไป เช่นการที่เรายังมีชีวิตอยู่ได้ชื่อว่าแบกทุกข์อยู่ เราจึงยังมีหน้าที่ ที่จะต้องเข้าไปรู้ทันหรือ กำหนดรู้ ทุกข์นั้นต่อไป

ผมว่านะครับ อารมณ์ กับความคิดทั่วๆไป ไม่ได้อันตราย ไม่ได้มีโทษขนาดนั้นหรอกครับ

อันตรายจริงๆมาจากความคิดผิดอันเดียว

คือความคิดที่อยากจะให้สิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นไปตามที่เราอยากให้เป็นครับ