ต้องการนั่งสมาธิเพื่อให้จิตใจสงบ เพราะตอนนี้รู้สึกไม่อยากทำอะไร เบื่อหน่าย กับปัจจุบันมากเลยครับ
คือ อยากทราบว่าก่อนนั่งสมาธิ จำเป็นต้องรู้อะไรก่อนบ้าง นั่งแบบไหนที่ถูกวิธี ต้องมีครูรึป่าว ต้องทำอะไรยังครับ
แนะนำชี้นำหน่อยครับ (นั่งที่บ้าน)

จำเป็นครับ ต้องเป็นผู้ที่รักษากาย วาจา ใจด้วยศรัทธา
ต่อพระรัตนตรัย วิธีการในการนั่งคือมีสติระลึกรู้กับปัจจุบัน
ดำรงตนเฉพาะหน้าไม่คิดย้อนหลังในอดีตที่ผ่านมาแล้ว
ไม่คำนึงถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง หายใจเข้าก็รู้ หายใจออกก็รู้
หายใจอยาบก็รู้ หายใจละเอียดก็รู้ ครับผม

ตอนนี้รู้สึกไม่อยากทำอะไร เบื่อหน่าย กับปัจจุบันมากเลย

ธรรมชาติของจิตมันกลับกลอกท่านเปรียบเหมือนนักมายากล คิดนั่นนี่ทุกวันเวลานาทีทุกลมหายใจเข้าออก ตัวอย่างเช่น เดี๋ยวก็คิดเบื่อหน่าย เดี๋ยวก็คิดอยากทำนั่นทำนี่ เดี๋ยวก็คิดไม่อยากทำ (ขี้เกียจ) อะไร

ตอนนี้แนะนำขั้นหยาบๆยังไม่ต้องลงลึกถึงขั้นละเอียด (เดี๋ยวไปกันใหญ่) เอาหยาบๆก่อน หมายความว่า ไปหางานอะไรก็ได้ทำ ตั้งใจมุ่งมั่นอยู่กับงานนั้น เดี๋ยวความคิดก็เปลี่ยน หากยังไม่เปลี่ยน เพราะรู้สึกเบื่อหน่ายแรง (เพราะหวังอะไรแล้วไม่ได้ดั่งใจ) เช้า-เย็น ออกวิ่ง เอาความรู้สึกอยู่เท้าซ้ายขวาที่สลับไปมาทัน ไม่หลง เดี๋ยวความคิดเดิมก็เปลี่ยน

เพิ่งตั้งกระทู้ถามครั้งแรก ไม่แน่วันนี้ความคิดความรู้สึกเบื่อๆเซ็งๆดังว่าเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ และความคิดที่อยากทำสมาธิก็เปลี่ยนไปอีก

เชื่อว่า...มีผู้รู้มากมาย...สามารถแนะนำท่านได้

แต่อยากจะฝากใว้นิดว่า...ก่อนทำสมาธิ...ให้ทำความเห็นประมาณนี้ว่า

เรามีความตายอยู่ที่สุดปลายทางแน่ ๆ

ร่างกายนี้ก็มีแต่น้ำเลือดน้ำหนองมีแต่ของไม่สะอาด..สุดท้ายก็แตกสลาย

หาความเป็นตัวเราจริงก็ไม่ใช่...

ทำให้ปลงใจในข้อพิจารณาข้างต้นอย่างจริงใจ...แล้วค่อยเริ่มทำสมาธิ

เลียนแบบครูบาอาจารย์มา...นะครับ

ขออนุญาตแชร์ ความคิดเห็นของผม ดังนี้ครับ
ขอสนับสนุน คุณstudent คุณกรัชกาย และคุณกบฯ เป็นอย่างยิ่งครับ ผมเคยมีเรื่องทุกข์ใจและพยายามจะใช้หลักสมาธิภาวนามาระงับสิ่งที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า (ผมเป็นเพียงผู้เริ่มปฎิบัติ) และได้ถามผู้รู้ถึงสิ่งที่เราทำว่าถูกต้องหรือไม่ต้องทำอย่างไร ท่านแนะประมาณว่า อย่าพยายามเอาเครื่องมือทางภาวนาไปฝืนหรือระงับ ความทุกข์ในเรื่องนั้นๆเกินไป แต่ให้วางใจไว้เป็นกลางๆ ค่อยๆ พิจารณาไปตามเหตุผลที่เราใคร่ครวญได้ตามประโยชน์และโทษของมัน .... ที่คุณ tae28 บอกว่า "ตอนนี้รู้สึกไม่อยากทำอะไร เบื่อหน่าย" ผมเดาว่าคงเป็นความรู้สึกประมาณเซ็งๆกับหลายๆอย่างในชีวิต ก็เลยนึกถึง หลักสมาธิขึ้นมา .. แต่หากคิดว่าหันเข้าหาสมาธิภาวนา เพราะเซ็งกับสิ่งที่เกืดขึ้นเต็มทน และอยากจะหนีไปให้พ้นด้วยสมาธิเพียงเท่านั้น (ผมเดาเอานะครับ) เห็นจะไม่เหมาะสมนักครับ .. แต่ก็ขออนุโมทนายินดีด้วยที่ท่านเห็นทางนี้เป็นทางพ้นทุกข์
ถ้าสิ่งที่ผมเดาเกี่ยวกับคุณ tae28 นั้นถูกต้อง กลัวว่าจะเป็นคล้ายๆกับผมน่ะครับ ผมเป็นเพียงผู้เริ่มปฎิบัติมาตลอดตั่งแต่เด็ก งงไหมครับ ^ ^ คือเริ่มทำหลายครั้งแต่ไม่เคยทำต่อเนื่องเลย คือพอมีทุกข์หรือช่วงที่สนใจอ่านธรรมแล้วอินมาก ก็หันเข้าหาทางนี้ ทีนี้พอทำไปได้ แต่ไม่ถึงสมาธิ เป็นเพียงมีจิตใจร่มเย็นขึ้นเล็กน้อย สดใสขึ้น ประมาณนึง เสร็จแล้วพอสบายใจ ก็กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม สนุกสนานเฮฮาเรื่อยเปื่อย แต่ไม่ปฎิบัติให้จริงจัง เป็นทุกข์ใหญ่ๆครั้งนึงก็หันมาปฎิบัติ ก็เลยกลายเป็นเพียงผู้เริ่มปฎิบัติตลอดมา - -"
ที่คุณ tae28 ถามถึงการเริ่มต้น ผมเห็นด้วยตามที่ท่านทั้งสาม ได้ตอบไว้ก่อนหน้านี้เลยครับ คือใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นปรกติ ทำอย่างมีความสุขตามหน้าที่ตามความสำคัญต่อการดำรงชีวิต พยายามรักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ จากนั้นเมื่อเสร็จจากการงาน และท่านได้ช่วงกำหนดเวลาไว้สำหรับทำสมาธิ ให้ท่านปลงใจ แบบที่คุณกบฯแนะนำครับ เพื่อขัดเกลาใจตัวเอง ผมเคยเห็นจากตำราหลายตำรา ท่านมักให้พิจารณาถึงสัจธรรม หรือโทษภัยจากอกุศลต่างๆเสียก่อน แล้วจึงลงมือปฎิบัติสมาธิภาวนา เช่นพิจารณาถึงโทษของความโกรธ ก่อนที่จะเจริญเมตตาภาวนา เป็นต้น ก่อนที่จะเจริญสมาธิภาวนา ควรสวดมนต์ไหว้พระก่อนครับ จากประสบการณ์เป็นผู้เริ่มต้นหลายครั้งของผม - -" พบว่าถ้าเราสวดมนต์ไหว้พระระลึกถึง พระรัตนตรัยจิตใจจะสบาย เป็นผลดีต่อการเจริญสมาธิภาวนาต่อไป (หลายครั้งผมขี้เกียจสวดมนต์ก่อน พบว่าไม่ค่อยดีเท่าไรครับสำหรับผู้เริ่มต้นแบบผม) อันที่จริงการสวดมนต์ไหว้พระระลึกถึงพระรัตนตรัยก็เป็น การเจริญสมถภาวนานะครับ แต่ในที่นี้หากท่านไม่เข้าใจบาลี ก็ไม่เป็นไรใช้ท่องไปนั่นแหละครับ แต่ให้มีใจระลึกถึงคุณ พระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ พอเสร็จแล้ว จึงเจริญสมาธิ ในที่นี้ผมเห็นด้วยกับหลัก อานาปานสติ คือการกำหนดลมหายใจ ตามที่คุณ student แนะนำไว้ครับ .... ผมขอแชร์ความคิดเห็นไว้เพียงเทานี้ ส่วนรายละเอียดมากไปกว่านี้ ยังมีผู้รู้อีกมากมายครับ ขอท่านพยายามค่อยๆศึกษาต่อไปครับ สำหรับคำถาม ที่ว่าต้องมีครูรึป่าว ผมเห็นว่าควรมีครับ ผมเองก็ยังไม่เคยไปปฎิบัติกับครูอาจารย์ท่านใดเลยแต่ก็อยากไปครับ เข้าใจว่าจำเป็นนะครับ ... ทั้งหมดที่เล่ามาผิดพลาดประการใดขออภัยอย่างสูงครับ