อนิจจา ไม่เที่ยงแท้

[color=#FFBFFF]ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไป

แห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวงที่ ๔ ปรากฏ เพราะอาทิตย์ดวงที่ ๔

ปรากฏ แม่น้ำสายใหญ่ ๆ ที่ไหลมารวมกันเป็นแม่น้ำใหญ่ คือ

แม่น้ำคงคา ยมุนา อจิรวดี สรภู มหี ทั้งหมดย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ

ฉันใด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สังขารทั้งหลายก็ฉันนั้น เป็นสภาพ

ไม่เที่ยง... ควรหลุดพ้น.

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในกาลบางครั้งบางคราว โดยล่วงไป

แห่งกาลนาน พระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ เพราะอาทิตย์ดวงที่ ๕

ปรากฏ น้ำในมหาสมุทรลึก ๑๐๐ โยชน์ก็ดี ๒๐๐ โยชน์ก็ดี ๓๐๐

โยชน์ก็ดี๔๐๐ โยชน์ก็ดี๕๐๐ โยชน์ก็ดี๖๐๐ โยชน์ก็ดี๗๐๐

โยชน์ก็ดีย่อมงวดลงเหลืออยู่เพียง ๗ ชั่วต้นตาลก็มี ชั่วต้นตาล

ก็มี ๕ ชั่วต้นตาลก็มี ๔ ชั่วต้นตาลก็มี ๓ ชั่วต้นตาลก็มี ๒ ชั่ว

เพียงเอว เพียงเข่า เพียงแต่ข้อเท้า เพียงในรอยเท้าโค ดูก่อนภิกษุ

ทั้งหลาย น้ำในมหาสมุทรยังเหลืออยู่เพียงในรอยเท้าโคในที่นั้น ๆ

เปรียบเหมือนในฤดูแล้ง เมื่อฝนเมล็ดใหญ่ ๆ ตกลงมา น้ำเหลืออยู่

ในรอยเท้าโคในที่นั้น ๆ ฉะนั้น เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ

เปรียบเหมือนในฤดูแล้ง เมื่อฝนเมล็ดใหญ่ ๆ ตกลงมา น้ำเหลืออยู่

ในรอยเท้าโคในที่นั้น ๆ ฉะนั้น เพราะพระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ


นี้แหละคือความจริง ที่เราควรรู้[/color]

อย่าเห็นกงจักร เป็นดอกบัว
อย่ามี มิจฉาทิฏฐิ
มนุษย์ สัตว์ พืช มีการหายใจ เป็นธรรมดา จะหายใจเข้า หรือหายใจออก ก็เป็นธรรมดาของ มนุษย์สัตว์พืช
มนุษย์ มีความไม่เที่ยง ไม่คงที่ แห่งสังขาร เป็นธรรมดา
มนุษย์ มีความเป็นทุกข์ ภาวะที่คงอยู่ไม่ได้ เป็นธรรมดา
มนุษย์ มีความเป็นอนัตตา คือ ไม่ใช่ตนไม่ตัว เป็นธรรมดา
ลักษณะที่ให้เห็นว่าเป็นของมิใช่ตัวตน ได้แก่ ๑) เป็นของสูญ คือ เป็นเพียงการประชุมเข้าขององค์ประกอบที่เป็นส่วนย่อยๆ ทั้งหลาย ว่างเปล่าจากความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา หรือการสมมติเป็นต่างๆ ๒) เป็นสภาพหาเจ้าของมิได้ ไม่เป็นของใครจริง ๓) ไม่อยู่ในอำนาจ ไม่เป็นไปตามความปรารถนา ไม่ขึ้นต่อการบังคับบัญชาของใครๆ ๔) เป็นสภาวธรรมอันเป็นไปตามเหตุปัจจัย ขึ้นต่อเหตุปัจจัย ไม่มีอยู่โดยลำพังตัว แต่เป็นไปโดยสัมพันธ์ อิงอาศัยกันอยู่กับสิ่งอื่นๆ ๕) โดยสภาวะของมันเอง ก็แย้งหรือค้านต่อความเป็นอัตตา มีแต่ภาวะที่ตรงข้ามกับความเป็นอัตตา
(จากพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับพระธรรมปิฎกฯ) ลักษณะที่กล่าวไป เป็นเรื่องธรรมดา
ในเมื่อเรารู้แล้วว่า ความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นเรื่องธรรมดา แล้วเหตุใด เราจึงมานั่งคิดนั่งพิจารณาให้เกิดความเศร้าหมองในจิตใจ โดยไม่รู้ตัว โดยหลงผิดคิดว่าจะทำให้หลุดพ้น ฉะนี้

ก็แลกเปลี่ยนความรู้กันนะครับขอบคุณครับๆ

พอกล่าวถึงความไม่เที่ยง ก็นึกถึงอนิจจสัญญา เจริญให้ดีถึงวิมุตติหลุดพ้นได้

สันธิตเถรคาถา
สุภาษิตสรรเสริญอนิจจสัญญา

" เราเป็นผู้มีสติ ได้อนิจจสัญญาอันสหรคตด้วยพุทธานุสติ อยู่ที่โคน
อัสสัตถพฤกษ์อันสว่างไสวไปด้วยแสงแห่งไฟและแก้วมณี และผ้ามีสี
เขียวงาม ความสิ้นอาสวะเราได้บรรลุแล้วเร็วพลัน เพราะสัญญาที่เรา
ได้แล้วในครั้งนั้นในกัปที่ ๓๑ แต่ภัททกัปนี้ไป. "

อนิจจัง คือ มีการเปลี่ยนแปลง ไม่คงทนถาวร มีเกิดขึ้น มีแตกสลาย สรรพสิ่งในจักรวาลนี้หนีไม่พ้นความไม่เที่ยง มีสิ่งเดียวที่เที่ยงคือ (ความไม่เที่ยง)

มาอ่านเพิ่มเสริมความรุ้คับ