ดิฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับจิตดวงสุดท้ายว่า หากในขณะนั้นเรามีจิตเป็นกุศล ก็จะส่งผลให้เราได้ไปในที่ๆดี แต่หากจิตเป็นอกุศลก็อาจต้องไปเสวยกรรมในภพภูมิที่ต่ำได้
แต่ดิฉันเอง ก็เคยได้ยินมาอีกว่า อาจิณณกรรมที่ทำไว้ ก็จะมาส่งผลในขณะจิตดวงสุดท้ายเช่นกัน
ซึ่งก็ทำให้สงสัยว่า แล้วอาจิณณกรรม กับกรรมในขณะจิตใกล้ดับ อันไหนที่จะทำให้เราไปในที่ๆดี

ขอผู้รู้ช่วยให้คำชีแนะด้วย และขอขอบคุณทุกท่านมาล่วงหน้า ณ โอกาสนี้

สวัสดีครับ คุณ aqua2500

การพูดว่า ทำจิตดวงสุดท้ายให้ดี ก็จะไปดี
เป็นการพูดในทางอุดมคติ มากกว่า
เพราะในทางปฏิบัติแล้ว ย่อมทำไม่ได้แน่นอน
ขนาดตอนที่ดีๆ อยู่
ทั้งสุขภาพ ทั้งสติสมาธิก็แจ่มใส สมบูรณ์พร้อมพอสมควร ยังทำ
ให้ใจว่างจากโลภะ โทสะ โมหะ สักชั่วครู่ชั่วยามไม่ได้เลย

อาจินณกรรม ถ้าเป็นตัวพาไปเกิดใหม่จริง ..........น่าจะแน่นอนกว่า

ฟันธง

เห็นด้วยกับคุณ โกวิท 2552 ครับ

หากจิตดวงสุดเป็นกุศล ก็จะส่งผลให้เราได้ไปในที่ๆดี ..นั้นจริง

แต่..เหตุที่ทำให้จิตสุดท้ายเป็นกุศล..ได้นั้น.

อาจินณกรรม ...มีอิทธิพลมากที่สุด

การพยายามทำจิตสุดท้ายเป็นกุศล...ทั้งที่ไม่ค่อยจะได้ทำมาก่อน..ก็เหมือนมาอ่านหนังสือหน้าห้องสอบแหละครับ...ต้องคอยลุ้นเอาว่าข้อสอบจะออกตรงที่เพิ่งอ่านไปมั้ย??

ชีวิตเราทั้งชีวิต...ต้องมาลุ้น..กับ..ไปดีแน่ไม่ต้องลุ้น..นี้..เราจะเลือกเอาอะไรดีละครับ

เอาชัวร์ ๆ ดีกว่าเป็นไหน ๆ เน๊าะ

ขอบคุณทุกท่านนะคะที่ช่วยชี้แนวทางให้

แต่ก็ยังมีข้อสงสัยว่า หากเราหมั่นปฎิบัติธรรม เจริญสติอยู่เนืองๆ และวันหนึ่งเราเกิดเป็นโรคหัวใจแล้วมีเหตุทำให้เกิดโทสะขึ้น ซึ่งมีผลทำให้โรคกำเริบเกิดตายในขณะนั้น
หากมีเหตุการอย่างนี้ อาจินณกรรมที่เราหมั่นทำอยู่เนืองๆ จะมาทันไหมคะ

ขอผู้รู้ช่วยชี้แนะอีกครั้งนะคะ

ไม่มีอะไร..ไวเท่าจิต..มั้งครับ
ดูซิ..โรคกำลังกำเริบแท้ ๆ ยังมีอารมณ์ไปโกรธอีกเน๊าะ...เหลือเกินจริง ๆ

ถือว่าสมมุติก็แล้วกันนะ..สมมุติว่าทำดีมาตลอด..แต่ตอนจะสินใจดันมีอารมณ์โกรธ..แล้วเจ้ากรรมดีจะมาช่วยไหม??

ตอบแบบคนไม่รู้นะ..ว่า..ไม่แน่

แต่คุณไม่ต้องกลัว..เครื่องบินเติมน้ำมันนิดหนึ่งบินไปไหนได้ไม่ไกลหรอกเดียวก็ต้องลงจอด..ความโกรธที่มีนิดหนึ่งก่อนตายพาเราไปทุคติภพได้ไม่นานหรอกเดียวก็ต้องกลับมาที่ที่มันควรจะเป็น

อันที่จริงแล้ว..อารมณ์โลภ..อารมณ์โกรธ..มันหยาบ..ถ้าไม่ทำจนชินแล้วนะ..ตอนจะตายมันไม่คิดถึงหรอก..อารมณ์หลงมันละเอียดกว่า..ใกล้จะตายมักห่วงนั้นห่วงนี้..ใจมันข้องกับอะไรมันก็เกิดวนเวียนกับสิ่งที่มันข้องมันห่วงนั้นแหละ