ขอต่อความจากกระทู้เดิมข้างล่างนี้นิดนึงครับ
ขอเล่าความให้ฟังคือ
ผมเป็นโรคเครียดเริ่มเป็นตั้งแต่วัยเด็กคือ จากโรงเรียนเดิมตอนอนุบาลที่แสนสบายมาเข้าชั้นประถมโรงเรียนใหม่ที่เข้มงวด ก็เริ่มเครียดขึ้นเพราะมีทักษะต่างๆไม่ทันเพื่อน
พอผมย้ายมาเข้าโรงเรียนมัธยม เริ่มหนักเลยครับทีนี้ ปวดหัวมากพอหายแล้วรู้สีกไม่ชัดเจนเหมือนเดิม อย่างนี้เรียก สติขาดหรือเปล่า ผมจำได้ตอนนั้นชอบวิ่งแข่งกับเพื่อน พอวิ่งเร็วมากๆ แล้วควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนกำลังลอยไป บอกไม่ถูกว่าเกิดอะไรกับผม เวลาผ่านไปๆ ยิ่งเป็นปัญหามากขึ้นๆ เครียดง่าย โกรธง่าย พาล พอมาถึงจุดนี้แล้ววิธีเจริญสติยังจะใช้ได้ผลอีกไหมครับ ทุกวันนี้ก็อาศัยหลีกเลี่ยงการพบปะผู้คน หลบสถานการณ์ที่ทำให้เครียดไปเรื่อยๆ เวลาพักก็นั่งพักนอนพักไม่ดูทีวี ไม่ดูหนัง ไม่ชอปปิ้ง ก็เพราะกลัวจะไปสร้างอุปาทานใหม่ๆ ใ้ห้เป็นทุกข์อีก ผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันตอนนี้
เคยถามกระทู้นึง พี่ๆเขาแนะนำให้ผมเจริญสติ ผมก็ลองดู ปัญหาที่พบคือ ผมไม่รู้จักว่า อารมณ์ขณะนั้นมันอารมณ์อะไรกันแน่ มันรำคาญ มันฟุ้งซ่าน หรือมันกังวล มันปนๆกันน่ะครับ และจะปล่อยวางไปอย่างไร ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ

อิ อิ สงสัยเจ้าคะ ว่าตัวข้างล่างนี่ หมายถึงอะไร
คุณกำลังบอกว่าคุณเป็นคนอารมณ์แปรปรวนหรือคะ...

ประมาณนั้นครับกลัวไม่เห็นภาพ

จ้า....

เวลาสับสนปั่นป่วน ก็เข้ามาเสวนาธรรมบ่อย ๆ เจ้าค่ะ...
มาหากระทู้ หาบทความที่ช่วยกล่อม ช่วยให้คุณได้ผ่อนคลายลงบ้างหง่ะ...

เวลาที่เกิดสภาวะตึง ๆ คุณลองหาวิธีผ่อนคลายตัวเองลงให้ได้

เรื่องนี้มันก็แล้วแต่เทคนิคนะคะ....

บางคนเมื่อรู้ว่าตนเป็นเครียดง่าย ขี้โมโหง่าย...
และยังไม่มีวิธีที่จะ ชะโลมใจให้ตัวเองเย็นลงได้ด้วยกำลังจิตของตัวเอง
เขาก็จะมีตัวช่วย....

อย่างการฟังเพลงเย็น ๆ ...

การหาภาพเย็น ๆ ตามาติดไว้ในที่ ๆ มองเห็นก็ได้ ...

หรือการลองเป็นจิตรกรสมัครเล่น ...

ลองปลูกถั่วงอก...

อิ อิ ต้นถั่ว ตอนที่มันกำลังงอกขึ้นต้น มันสวยนะคุณ ...

คือ ทำอะไรก็ได้ ที่แตกต่างไปจากเดิม เพื่อเปิดช่องทางทัศนะใหม่ ๆ

เช่นการตื่นแต่เช้ามืด มาสูดอากาศดี ๆ มองพระอาทิตย์กำลังขึ้น ...

การเอาของเก่าออก นั่นส่วนหนึ่ง
แต่การเริ่มเปิดทัศนะในการรับสิ่งใหม่ ๆ นี่สิ่...
จริง ๆ ลองดูค่ะ...
คนบางคน มืดมาทั้งชีวิต แต่เพียงช่วงเวลาแค่เสี้ยววินาทีเดียวที่เขาได้เห็นอะไรบางอย่างที่
สะดุดตาสะดุดใจ มันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เขาพลิกโฉมตัวเองไปอย่าง
หน้ามือ เป็นหลังมือได้อย่างฉับพลัน...