วันที่ 261


งไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

เสร็จแล้วค่ะพี่ รอบแรก 60/40

เริ่มต้นเดินกำหนดยืนหนอการรู้ตัว รู้ได้แบบไม่ทั้งตัว มีความคิดหรืออารมต่างๆเข้ามา
ก็รู้แบบยังไม่ชัด หลังๆ ในช่วงท้ายๆ ของเการเดินเริ่มกำหนดยืนหนอชัดขึ้น
มีสมาธิในการกำหนดยืนหนอได้ติดต่อมากขึ้น
การเดิรู้เท้า และคั่นด้วยคงามคิด + ความอยาก เห็นแล้วผ่อนเบาลง

มีความพอใจ รู้สึกทำได้ดี ซึ่งเห็นว่าเกิดจากการปรุงแล้วก็หายไป
จากนั้นก็มีความรู้สึกว่าทำได้ไม่ถูกใจไม่ดี เห็นตัวความรู้สึกนี้ แบบแวบขึ้นมาแล้วก็เบาลง
อกุศลจะขึ้นยังไม่ขึ้น 3 ครั้ง

การนั่ง
รู้กายนั่ง + หลับใน จะไม่ยอมรู้ตัอยากหลับ +ออกมารู้กายนั่ง สลับกันจนจบ

รอบสอง 40/30
กำหนดยืนหนอรู้กายได้ไม่ชัด เดินตอนที่รู้เท้าก็รู้ชัด แต่จะไม่ต่อเนื่อง วอบแวบโน่นนี่
เลยเกิดความอยากเป็นตัวบังคับ จะให้รู้สึกตัวชัดๆ แบบต่อเนื่องแล้ว มีความไม่พอใจ
เห็นความไม่พอใจแล้วเบาลง มีหลงไปคิดเรื่องต่างๆ ที่ไม่ชอบ เกิดความทุกข์ตามหลังก็รู้ไป
แล้วมาดูเท้าต่อ หลังๆหลงๆไปคิดเรื่องอื่นๆ ไม่ค่อยสนใจกาย

มีมดกัด 2-3 ครั้ง มีความไม่พอใจสภาวะ ปรามาสจะเกิด 3 ครั้ง ยังไม่ได้เกิดชัดเจน
เริ่มจากเป็นความคิดอคติรางๆ มีจิตหยาบๆ อยู่ในนั้นด้วย

นั่งรู้กายนั่ง รู้ท้อง แล้วมีเรื่องที่คิดว่าลืมไปแล้วขึ้นมา 2 เรื่อง เป็นเรื่องที่คิดว่าไม่ใส่ใจตอนเกิด
แต่พอ เกิดตอนนั่งก็ไปเกิดอคติ กับเรื่องนั้น กับคนที่อยู่ในเรื่อง สักพักก็ละไป แล้วก็ไป
เหมือนไปพัก สลับกับรู้ตัว คือเอาจิตมาจับที่ท้องบ้าง กะเงียบไปไม่ยอมมารู้สึกตัวบ้าง สลับกันไป

สุขที่แท้จริง says:
เห็นความไม่เที่ยงได้เมื่อไหร่ เลิกงอแง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ก็ทำไปเรื่อยๆ ค่ะ ดูตามความเป็นจริง
รวมถึงอารมณ์ไม่พอใจต่างๆที่เรามักจะปฎิเสธมันด้วยสินะคะ พอเราปฎิเสธมัน มันเลยไม่ได้ดู

สุขที่แท้จริง says:
blog/walaiporn/index_b-474.html

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
โห อเมซิ่ง พอเกิดคำถาม ก็พี่น้ำโพสพอดีเลย ดีจังหมูจะเก็บไในกระทู้

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ รู้ว่าต้องถาม พอดีมีคนถามดักหน้าไว้แล้ว

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
นั่นสิพี่ ทราบได้ไงคะ คุยกะพี่ตั้งนาน แล้วเพิ่งรู้สึกอยากถามวันเนี้ย

สุขที่แท้จริง says:
ทำมาตั้งนาน ยังมีอยากจะถามอีกเหรอ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
มีค่ะ พอดี 2 วันนี้ มันเหมือนมันเบื่อความอยากน่ะค่ะที่ทำให้ทุกข์แล้ทุกข์เล่า
ก็เลยสภาวะคล้ายๆว่าจะ ค่อยฟึดฟัดมาก

ไม่ค่อยฟึดฟัดมาก แล้วมันก็รู้สึกว่า เห็นบางอย่าง ตอนที่ปลง
แต่ยังจับอะไรได้ไม่ชัดแล้ก็เกิดความรู้สึกเรื่องนี้น่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จะมีอะไรล่ะ ความคาดหวังไง ความอยากไง เมื่อไม่เป็นดังใจ ก็เลยฟึดฟัด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะไอ้นั่นก็เห็นน่ะค่ะ แล้วมันก็หายไป แล้วก็เลยผุดเรื่องนี้น่ะค่ะ แต่ก็ไม่แน่นอนอะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
เห็นความไม่แน่นนอแบบจะๆเมื่อไหร่ มันจะวางไปได้เอง นี่มันแค่แว่บๆ แต่ใจยังไม่ปลงใจเชื่อ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ มันแว่บๆ ก็ช่าง ทำไปเรื่อยน่ะค่ะ 2 วันนี้แหม
ก่อนหน้านี้คิดในสิ่งที่ไม่เคย คือรู้สึกพอใจกับปัจจุบันของตัวเอง แล้วเหวี่ยงกลับมาอยากรวยอีกแล้ว
คิด ว่าถ้ามีเงินเยอะๆจะสร้างที่ปฎิบัติธรรม แล้วให้พี่น้ำเลย ไว้วิเวก อะไรๆก็ไม่แน่นอนจริงๆ

สุขที่แท้จริง says:
ปรุงยาวเลยย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ใช่ค่ะ ยาววเลยค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
พยามอยู่กับปัจจุบัน การดู ฟังดูเหมือนง่าย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
...ประโยคนี้
เห็นด้ยล้านเปอเซนเลยค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ ไม่ทำเอง ไม่รู้หรอก ว่าที่ว่าดูน่ะ ดูจริงๆเขาดูกันยังไง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
จะขึ้นดู จริงๆ ก็ต้องสั่งสมสติกะสมาธิมากพอด้วย ไม่งั้นปฎิเสธหมดอะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ใช่ค่ะ ฟุ้งเล่นงานก่อน ก็แล้วแต่คนนะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แบบไม่เอาสภาวะนี้ จะเอาสภาวะนั้น เอ๊ะแบบนี้ถูกไหม อ่วมๆ

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละฟุ้ง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ตอนนี้รู้จักนิวรครบแล้วค่ะ จากที่เคยแต่อ่าน

สุขที่แท้จริง says:
ดีไม่ดี ล้วนเกิดจากเราไปให้ค่าให้ความหมายต่อสิ่งที่มากระทบ
เพียงหมั่นทำต่อเนื่อง วันนี้อาจจะไม่ทัน แต่มันจะเริ่มทันขึ้นไปเรื่อยๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เอาแค่ลดกรรมดำที่จะเกิดเวลากระทบทุกครั้ง นี่ก็บุญมหาศาลของการเจริญสติแล้วนะคะ

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละค่ะ พยายามคิดให้ได้อย่างนั้น

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แบบช่วยได้เยอะมากเลยค่ะพี่ จิตใจกระวนกระวายน้อยลง รับฟังคนอื่นมากขึ้น
ทำให้คนเสียใจน้อยลง หรือถ้าทำไปแล้วก็พร้อมปรับปรุงไม่รู้สึกว่าจะต้องไม่ยอม
นี่ก็ดีใจแล้วค่ะที่ได้มาเจริญสติ

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละ ตัวเราบอกตัวเราเองได้ แต่ก็ยังสงสัยได้เนืองๆนะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ใช่ค่ะ มาเรื่อยๆค่ะ แล้วก็ไป แล้วก็มา

วันที่ 262

ลงย้อนหลังของวันศุกร์ 7 พฤษภาคม 53 60/40
ก่อนหน้านี้ทำที่บริษัทไปแล้ว รอบหนึ่ง แต่ไม่ได้จดไว้

60/40
เดินมีความคันตามจุดต่างๆของกายกำหนดรู้หนอลงไป จิตใจหงุดหงิดกำหนดรู้ใจที่หงุดหงิด
การเดินจึงหยุดเดินเพื่อกำหนดบ่อยๆ

การรู้เท้าสามารถรู้ได้ ความคิดก็กำหนดรู้หนอไปด้วย มีคามสงสัยต่อการปฎิบัติกำหนดสงสัยหนอไป
สงบลง

นั่งกึ่งเหมือนกึ่งหลับในกึ่งรู้ แล้มันตัเอนๆจะล้มบ่อย มีบางช่วงที่ไม่รู้ตัวแต่อีกสักพักก็จะรู้ตัว
มารู้กายนั่งรู้ท้องได้ แล้วก็เหมือนหลับในอีก แล้วก็รู้อีก จนจบ


วันที่ 263

ทำกระปิดกระปรอย
เช้าทำไป ประมาณ 30 นาที นั่งอย่างเดียวจำได้ว่ามีมดกัด ตอนหลงไปคิดเพลินๆ
มดกัดทีก็มารู้กายที ที่ท้อง พอหลงไปอีก ก็มดกัดอีกที่เดิม พอมารู้มดกัดก็หายกัด
สลับกัน 3 ครั้งได้ นอกนั้นจำไม่ได้

แล้วต่อมาทำที่ร้านวดรอลูกค้าคนเก่าออกไป ระหว่างนั้นก็นั่งกะเดิน น่าจะสัก 20 นาที

แล้วกลับมาก็เดินกะนั่งกับแตงกวาน่าจะสัก 10 นาที

แล้วมาทำอีก 1 ชั่วโมง เดินประมาณ 35 นั่ง 20 นอน 5
เดินก็มีอยาก มีความไม่พอใจสภาวะ เพราะไปคิดว่าไม่ดี มันคิดของมันเอง แล้วก็คลาย

มีหยาบคายจะว่าคนอื่น นั่งก็ง่วง มีรู้กายบ้าง ตอนหลังขี้เกียจเลยนอนดูก็มีคงหลับไปมั้ง
แล้วมารู้กายอีก ตอนใกล้หมดเวลา


ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ ขอส่งรอบสองก่อนนะคะ รอบสองค่ะ 20/20
เดินช่วงต้นฟุ้ง มีความไม่พอใจแล้ทุกข์ตีขึ้นมากำหนดรู้หนอไป แล้วก็เดินต่อ

เดินดูเท้าดูความคิดแล้เกิดการวิจารณ์คิดธรรมขึ้น ว่าเห็นการกำหนดมันไม่มีอารมณ์ที่ต่อเนื่อง
เป็นหนึ่งเดียวกันเลย อย่างรู้เท้าอยู่ 1 ครั้ง ก็แวบไปมีความคิด แวบไปมีความรู้สึก

แล้วพอมารู้เท้าก็แวบไปรู้อย่างอื่นส่วนอื่นของกาย แล้วก็มากำหนดรู้เท้าอีก
มันไม่เคยกำหนดรู้เท้าต่อเนื่องแบบนานๆ เป็นอารมณ์เดียวได้เลย

คนอื่นที่เขาสมาธิดีๆเขาเป็นยังไง กำหนด แล้วต่อเนื่องเป็นอารมณ์เดียวได้หรือเปล่า
หรือจริงๆแล้ว มันก็เป็นแบบนี้กัน หรือจริงๆนี่แหละความจริงนี่คือความไม่เที่ยงหรือเปล่า
แล้วก็รู้สึกฟุ้งก็เลบกำหนดรู้หนอ ไปแล้วตั้งใจเดินต่อ

ความคิดปรามาส หรืออกุศล มีขึ้นต้นๆรางๆ ก็กำหนดคิดหนอรู้หนอ มีความไม่พอใจ
รู้ไปแล้วก็เปลี่ยน มีความอยาก็กำหนดรู้หนอ แล้วก็เปลี่ยน ความไม่พอใจสภาวะ มีแล้วรู้ลงไปก็คลายลง

ดูความทุกข์หรือความเคลื่อนไหวของใจ โดยลองดูความไม่พอใจว่าถ้าไม่ทำอะไรกับมัน
มันยังอยู่ไหม มันก้อหายไป

พอมานั่ง ก็สวดขอขมาในใจแล้วตั้งใจดูว่าเป็นยังไง ก็รู้กายไปด้ย แล้วใจไปคิดไร้สาระ
แล้วก็มารู้กายอีก แล้วก็ไร้สาระอีก สลับไป จนจบ

ต่อด้วยรอบแรก 60/30 ค่ะ
เดินรู้เท้า รู้ยืน มีความคิดคั่นระห่างรู้เท้า หรือเดิน ก้อรู้ว่าามี แว่บก็หายไป
มีภาพแวบขึ้นมาแล้วหายไป ความไม่พอใจเกิดขึ้นเรื่อยๆวอบแวบๆ แล้วคลายไปเรื่อยๆ

มีความยินดีพอใจในสภาวะแล้วเห็นลักษณะของจิตนั้น กำหนดรู้หนอลงไป 3 ครั้งแล้วรู้การเดินต่อ
ตอนรู้เท้ารู้ทีละก้าวก็ชัด พอเกิดความคิดหรือยินร้ายขึ้นมาแทรกก็รู้ลงไป หายแล้วมารู้เท้าต่อ
ทำแบบนี้จนจบเดิน

นั่งรู้ท้องขยับ
สักพักจิตก็เริ่มเคลิ้มมีความคิดเลื่อนลอย ก็มารู้ท้องใหม่
บางทีก็รู้ท้องด้วย จินกฌมีอาการเคลิ้มลอยๆนิดๆคู่กันด้วย

ก็มาตั้งใจจับท้อง ก็เหมือนจิตจะผงะแต่เบาๆ มีเหมือนจะเอนตัวลง 1 ครั้ง
หลังๆจิตเคลิ้ม สลับกับรู้กายนั่ง รู้ท้องจจบ ตอนจบเสียงนาลิกาดัง คำบริกรรมเสียง ขึ้นอัตโนมัติ
จบแล้วค่ะรอบแรก

สุขที่แท้จริง says:

จ้ะ ทำต่อไปค่ะ สงสัยอะไรให้ถาม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ตอนนี้สงสัยเรื่องสมาธิน่ะค่ะ ปกติสมาธินี่ที่เคยได้ยินมามันจะมีสว่าง ปีติ เอคัตตา
หมูก็นั่งแล้วเงียบลงกะรู้ท้องได้ มันไม่รู้สึกว่ามันสว่างปีติเอคัตตาอะค่ะ
มันคนละสภาวะกะที่หมูเป็นใช่ไหมคะ

สุขที่แท้จริง says:
คนละสภาวะ จะเอาแบบนั้นเหรอ
ถ้าหมูต้องการแบบนั้น สภาวะที่หมูมีอยู่ก็จะหายไป
สิ่งที่หมูสงสัยและอาจจะอยากได้น่ะ ไม่ได้ทำให้กิเลสลด มีแต่เพิ่มกิเลส เอาไหม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ้าวเหรอคะ

สุขที่แท้จริง says:
ทำไม่ยากนะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ไม่เอาๆ ไม่เอาค่ะ กิเลสเพิ่มไม่เอาอะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
หมูเองก็ทำเองได้ ถึงไม่มีพี่หมูก็ทำได้ เพราะพื้นฐานสมาธิมี

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ที่หมูทำก้มีสมาธิเหมือนกันแต่คนละสภาวะ
คือเคยคุยกะพี่น้ำแล้วหมูถามเรื่องสมาธิแล้วพี่น้ำบอกว่าหมูยังแยกสมาธิไม่เป็น
เลยเลยงงว่าตกลงสมาธิเป็นไง แค่นั้นน่ะค่ะ นึกว่าต้องเป็นแบบ ปีติ สุข เอคคัตตา
ทุกคนถึงจะเรียกว่าสมาธิ ก็เลยคอยดูว่าเป็นไง แค่นั้นเองน่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
สมาธิมีสัมมาสมาธิกับมิจฉาสมาธิ
มิจฉาสมาธิจะขาดความรู้สึกตัว
แต่สัมมาสมาธิจะมีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลา

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ปีติ สุข เอคคัตตา แบบนั้นไม่รู้สึกตัวเหรอคะ ขอโทษนะคะ ขอทราบนิดหนึ่ง

สุขที่แท้จริง says:
นั่นคือ ปฐมฌาน หมูน่ะเลยสิ่งเหล่านั้นมาแล้ว เพียงแต่หมูไม่รู้ พูดไปมีแต่สงสัย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เอ้อ ค่ะพี่งั้นพอแล้วค่ะ ไม่ได้ทำให้กิเลสลดก็พอดีกว่า

สุขที่แท้จริง says:
เพราะหมูแค่ผ่าน แต่ไม่ได้เกิดจนรู้แบบชำนาญ สามารถทำตามใจนึกได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ้อ ... คนชำนาญสมาธินี่ จะรู้รายละเอียดเยอะมากเลย
จริงๆ เข้าใจแล้วค่ะ เหมือนคนขับรถแล้วรู้แยกโน้นนี่ หมูแค่นั่งรถเมล์ผ่านแล้จำไม่ได้

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ ประมาณนั้น พี่ถึงบอกไง อธิบายไปก็เท่านั้น มีแต่ไปเพิ่มความสงสัย กิเลสแท้ๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ เข้าใจแล้วค่ะ ดูพี่น้ำ นิ่งขึ้นเยอะมากจริงๆ

สุขที่แท้จริง says:
มันแค่รู้แล้ววางได้ไวขึ้น ไม่ไปเกาะเกี่ยวนานแบบเมื่อก่อน

สุขที่แท้จริง says:
อยู่ที่เราสร้างเหตุน่ะหมู สำคัญมากๆ
ปัจจุบันมุ่งทำแต่เหตุดี อดีตไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ชดใช้กันไป

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ หมูก็จะยึดเป็๋นแบบอย่าง

สุขที่แท้จริง says:
ไม่มีใครช่วยเราได้หรอกหมู นอกจากตัวของเราเอง
ต่อให้ได้ครูบาฯที่เก่งกาจสักแค่ไหนก็มาช่วยอะไรไม่ได้หรอก ถ้าไม่ลงมือทำเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ไม่ประมาทอกุศล ไม่ประมาทความดี เก็บเล็กเก็บน้อยไป... เข้าใจที่พี่น้ำบอกนะคะ
ทำไปเรื่อยๆ หมูคงปล่อยวางความยึดถือใน ครูบา ได้ เหลือคามนับถือ ศรัทธา แบบ ไม่ทำให้ทุกข์

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละจ้ะ ไม่ยึด ย่อมไม่ทุกข์ การมองโลกตามความเป็นจริง
ทุกสรรพสิ่งล้วนมีผลเป็นของๆตนเอง ตามเหตุที่กระทำมากัน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่...

วันที่ 264



ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ดีจังค่ะได้อ่านบล็อกพี่แล้ว มีที่ปฎิบัติธรรมติดแอร์ด้วย

สุขที่แท้จริง says:
ใช่เลยยยย เห็นไหมล่ะ อยากได้ ก็มีจัดให้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แล้วจ่ายเพิ่มไหมคะ

สุขที่แท้จริง says:
ไม่ค่ะ ค่าน้ำค่าไฟแล้วแต่เราจะทำบุญ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะแต่ช่วยวัดหน่อย

สุขที่แท้จริง says:
เดินเลยคณะ 5 ไปท้ายสุดเลยค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ดีจัง ไว้ไปทำที่นั่น จะได้ไม่ร้อนมาก

สุขที่แท้จริง says:
อีกหน่อยคงได้ไปทุกวันอาทิตย์ เขามีอาหารกลางวันเลี้ยง เป็นมังสวิรัติ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
วันนี้ยังคิดเลยว่า โห ร้อนขึ้นทุกวัน พี่น้ำทำไงเนี่ย กุศลนะคะ มาถูกเวลาเลย

สุขที่แท้จริง says:
พี่ทำงานห้องแอร์

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
วันหยุดไงคะ

สุขที่แท้จริง says:
นี่ไง จัดใส่พานมาให้เลย ดีใจมั่กๆพอเขามาส่งข่าว ว่ามีที่ปฏิบัติห้องแอร์

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แถมที่วัดมหาธาตุซะด้วย

สุขที่แท้จริง says:
ใช่เลยยย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ 60/30 ค่ะพี่
รอบนี้ปรามาสจะขึ้นค่ะหลายครั้ง ก็มีเผลอไปคิดอคติกับครูบ าเปรียบเทียบ โดยไม่รู้ตัว ก็หยุด
พอรู้แล้วกำหนดรู้หนอ แล้วก็ขอขมาท่านในใจ แล้วก็เดินต่อ

ก็หลังๆก็มีภาพของพระที่นับถือน่ะค่ะ ปรากฎผุดมาก็รีบกำหนด กลัวไปปรามาสท่าน
ก็จิตหนึ่งก็จะไปปรามาส อีกจิตก็ห้ามไว้ แล้วด่าตัวเองแทน กำหนดคิดหนอๆ รู้หนอๆกักไว้ค่ะ

ตอนจะปรามาสนี้จะมีสภาวะซ้อนติดๆ เช่นมดกัด หรือแปลบๆสลับกันคะ เห็นแบบนี้ 2 ชุดน่ะค่ะ
วันนี้สังเกตว่าไม่ได้มีความไม่พอใจ หรือความอยากเพราะคอยระวังปรามาส

แล้วก็การรู้เท้าก็รู้ชัดค่ะ สลับกับรู้จิตอกุศล มีเปรียบเทียบกับคนอื่น
แวบๆ ตอนเดินค่ะ แว่บ หาย แว่บขึ้นมาใหม่แล้วระลึกว่านั่นเปนความคิดอกุศลแล้วก็ปล่อยไป

เวทนาทางกาย มีแปลบๆเย็น มีมดกัด มดกัดมาไม่เยอะค่ะ
มาแล้วหายเร็วมีเจ็บเป็นจังหวะที่กาย เคยเป็นแล้ว วันนี้ก็เห็นว่ามันขึ้นหลายครั้งค่ะ
กำหนดรู้ลงไป 3 ครั้ง แล้วยังเป็นอยู่ก็ดูอยู่มันก็ขึ้นเรื่อยๆเลยไปเดินต่อ
พอเริ่มเดินสักพักมันก็หายไปเอง

ตอนนั่ง
ก็มีความกลัวจะปรามาสแล้วก็จิตมันขยับจะไปปรามาส แต่เฝ้าดู ก็เลยยังขึ้นพยายามอยู่กะกาย
แล้วก็รู้กายสักพัก จิตมันเคลิ้มๆ นิดหนึ่งแล้วมันเหมือนวูบเบาๆก็รู้ตัวค่ะ
แล้วก็ดูมันว่าจะเป็นไง ก็รู้กายนั่งค่ะ ไม่ได้จับท้องแต่มีความนิ่งปนอยู่

แล้วก็สักพักก็รู้ท้องขยับสลับกับเหมือนหลับใน ก่อนหน้าที่จะไปวูบ
มีความคิดเกิดขึ้นแบบไม่ค่อยมีแรงแล้วความคิดดับ วับ มีสีขาวขึ้นมาไวมากบางๆแล้วก็รู้สึกกาย

จากนั้นค่อยจิตเคลิ้มค่ะ แล้วก็สลับกันแล้ว ระหว่าง เหมือนหลับในกับมารู้กาย โดยรู้ที่ท้องขยับ
แล้วก็มีเหมือนวูบอีก แล้วก็สลับกันอีกค่ะ หลับใน กะรู้ท้องค่ะพี่ จบแล้วค่ะ รอบแรก

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ การปรามาสนี่มีเหมือนกันทุกๆคนเลยนะ แต่จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ทุกคนเลยเหรอคะ

สุขที่แท้จริง says:
ใช่จ้ะ เท่าๆที่คุยๆมานะ แต่ว่าจะมากหรือน้อยเท่านั้น พี่เองสมัยก่อนก็เคยเป็นแต่เป็นน้อย

งไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่40/20 ค่ะ
เดินก็จะปรามาสก็มีภาพต่ำขึ้นมากำหนดรู้หนอไป ก็เหนื่อยหน่อยค่ะ มีความกลัวก็กำหนดยิบๆน่ะค่ะ
แล้วก็ความคิดปล่อยไม่ได้ต้องคอยกำหนดรู้ว่าเรื่องอะไรแล้วมาอยู่ที่เท้าต่อ

มีจิต ห ยาบคายจะขึ้นคำ ห ยาบๆกำหนดอีกค่ะ หลังๆก็คลายลง ไม่เกร็งเท่าตอนแรก
มีเวทนาคัน มดกัด มีฟุ้ง การรู้เท้าก็ยังรู้ได้ค่ะ

มีความอยาก ขึ้นมาบางๆ ไม่รุนแรงก็รู้ลงไป ค่ะ
มีมดกัด มีคัน คันนี่เกาค่ะ ทนไม่ไหว หลังๆเบื่อ

พอมานั่งก็
รู้กายนั่ง แล้วก็มีคันก็เกา ตอนนั่ง นี่จำไม่ค่อยได้แล้วค่ะ หมดแล้วอะค่ะพี่
แต่รู้สึกว่านั่งนานทั้งที่ 20 นาทีเอง

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ นานเพราะคิด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ้อ นึกออกแล้ว มันเป็นเวทนา แบบแก้มสั่นๆพวกนั้นน่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ไม่เป็นไร นึกไม่ออกก็ไม่เป็นไร เผลอ ก็ให้รู้ว่าเผลอ
จะบอกว่า ใครที่ปฏิบัติแล้วคิดว่า ดี หรือ ไม่ดี ก็ตาม ขอแค่ให้รู้ แต่อย่าไปกังวล
สภาวะเขามาสอนเรื่องความไม่เที่ยง ไม่ให้ไปยึดติดในการปฏิบัติทั้งที่คิดว่าดีและไม่ดี

สภาวะแปรเปลี่ยนตลอดเวลา เพียงแค่รู้ จะได้ไม่ไปสงสัยว่าเป็นอะไรหรืออย่างไร จริงๆแล้วได้นะ
ได้การสะสมหน่วยกิตทั้งสติ สัมปชัญญะและสมาธิมาตลอด ไม่มีเสียเลยนะ มีแต่ได้กับได้


บางทีอาจจะมองดูว่าเหมือนวนๆไม่ไปไหนเลย หรือ อาจจะมองว่ามีแค่นี้เองหรือ
อย่าไปสนใจใดๆเลย มันแค่สภาวะ มันไม่เที่ยง แค่รู้อยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ่านแล้วค่ะพี่ โดนใจเลยค่ะ เข้าไปอ่านในบล็อกพี่มาค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
เราจะรู้ว่าได้ ก็ต่อเมื่อ ถูกทดสอบจากกิเลสหรือตัวผัสสะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แบบเกาะเกี่ยวน้อยลง หรือไม่ทุกข์เท่าเดิม

สุขที่แท้จริง says:
คือ ไม่ไปทุกข์แบบก่อนๆ เบาบางลงไปเรื่อยๆ ไปเรื่อยๆ ไม่กดดัน ไม่เปรียบเทียบ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อืมมค่ะพี่ แบบเครียดกะการปฎิบัติน้อยลง สิคะ

สุขที่แท้จริง says:
สบายๆน่ะหมู แต่รู้ ไม่ใช่ปล่อยสบายๆแบบนั้น

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
พอจะเข้าใจค่ะ ความไม่พอใจต่อสภาวะลดลง

สุขที่แท้จริง says:
ใช่ เพราะไม่ได้สนใจว่าจะได้อะไร รู้แค่ว่าทำแล้ว ชีวิตดีขึ้น ถ้าไม่ทำ ชีวิตเหมือนเดิมคือทุกข์ตลอดกาล
ตอนนี้ทำเพราะไม่อยากทุกข์ ต่อๆไป ทำเพราะต้องทำ ไม่ใช่เพราะไม่อยากทุกข์
สภาวะจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ความรู้ที่เกิดขึ้นจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อืมๆๆ ค่ะพี่ ตอนนี้จะกลัว บาปมาก แบบอกุศล น่ะค่ะ จะสำรวมได้มากขึ้นระวังมากขึ้น
ก็ฝึกตัวเองต่อไป ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ระวังนะคะ เจ้าตัวสำรวมและระวัง จะไปบีบบังคับตัวเองให้เครียด เพราะไจ้องมัน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ก็มีเครียดๆจริงๆค่ะ มันกลัว

สุขที่แท้จริง says:
พอเกิด ให้กำหนด ทันไม่ทัน ไม่เป็นไร กำหนดบ่อยๆจิตจะบันทึกเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ได้ค่ะพี่ จะทำตามนั้นค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ไม่ต้องไปจดจ้องกับสภาวะให้แค่รู้ว่ามี

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ... ขอบคุณค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ไม่เป็นไรค่ะ พี่เข้าใจ กว่าจะเข้าใจสภาวะได้ รู้ค่ะว่าเป็นยังไง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ ระวังมากไปก็กดดันตัวเองอีก

สุขที่แท้จริง says:
ใช่ไง พี่ถึงบอกว่าอย่าไปจ้องจับ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
แหม มันไม่ตรงกลางเสียทีนะคะ สุดโต่งตลอด ค่ะ ถ้าไม่ทักมาเสร็จแน่เลยค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ
viewtopic.php?f=2&t=29959&start=345
อ่านอันล่างสุด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ แปปนะคะ

สุขที่แท้จริง says:
คำตอบเดียวกับสิ่งที่หมูเจอ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
งืมๆ ค่ะกำลังไล่อ่านอยู่ เขาเห็นสภาวะตัวเองชัดดีนะคะ เหมือนเขาจับประเด็นตัวเองถูก

สุขที่แท้จริง says:
แล้วแต่หมูจะคิด คิดยังไงก็ได้ค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
คำนี้ของพี่น้ำ ลึกจัง

สุขที่แท้จริง says:
มันเป็นเรื่องจริงนะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เราเชื่อยังไง ก็เป็นไปตามที่เราเชื่อสินะคะ ความเชื่ออันนั้นก็ฌป็นตัวตนขึ้นมา

สุขที่แท้จริง says:
คิดว่าเราดีกว่าเขา ใจก็ฟู คิดว่าเราแย่กว่าเขา ใจก็แฟ่บ แค่อ่านๆ มันก็ไม่ฟูไม่แฟ่บ
อ่านแค่รู้ว่า เจอเหมือนกันแฮะ คำพูดที่พี่ใช้ไม่มีแตกต่าง นี่แหละสภาวะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ อ่านเพื่อให้เข้าใจว่า มันก็คือสภาวะที่เราเจอเหมือนกัน

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เขาสงสัยเหมือนหมูเลยนะคะ

สุขที่แท้จริง says:
จะได้ไม่มีทั้งฟูและแฟ่บ แต่แค่รู้ อ่านแล้ว ดูตามความเป็นจริง อย่าเอาเราที่มีอยู่ลงไปวิจาร
ดูคลิปหรือยังล่ะ เด็กหูหนวกที่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ยังเลยค่ะ เด๋วกดอ่านต่อนะคะ

สุขที่แท้จริง says:
ข้าวเขาส่งมาให้ตอนออนเอ็ม คลิปน่ะดูแล้วเข้าใจ คำพูดของคนที่สอนเด็กคนนั้นเขาพูดถูก
ทำไมเราต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ ให้เราหลับตาลงแล้วเล่นไวโอลินด้วยใจ

เหมือนการปฏิบัติ ใครจะเป็นยังไงเรื่องของเขา ให้เราอยู่ในกายและจิตของเรา
การอ่าน อ่านได้ เพื่อศึกษาแนวทางคนอื่นๆ แต่อย่านำไปเปรียบเทียบ
เพราะเหตุแต่ละคนสร้างแตกต่างกัน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ...ขอบคุณค่ะ โฆษณา ซึ้งจัง

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ เป็นโฆษณาที่ดี

วันที่ 265

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

40/30 ค่ะ
ตอนเดิน กำหนดยืนหนอ รู้ตัวว่ายืน และมีความคิด
เห็นความคิดด้วย รู้ตัวด้วย แล้วก็ มีตัววิจารย์ รู้แล้ว มันไม่วิจาร์ต่อเนื่อง ก็มารู้ที่การเดิน
แล้วก็จะแทรกตัววิจาร์ รู้แล้วก็หยุดแล้วมารู้การเดินต่อ แต่มันเกิดสลับกัน ไปอย่างนี้บ่อย

ความ อยากมีเปนความคิด รู้ว่าความคิดนี้ทำให้อยาก แล้วก็หยุดไป แล้วก็เกิดอีก แล้วก็หยุดไป
สลับกับรู้เดิน ความไม่พอใจ จะเกิดแผ่วๆ คลอเคลียกะความ อยากและหายไป

ตัวกูรู้ กูพอใจ กูเก่ง กูได้อะไร และตัวจ้องมองสภวะ
สภาวะ มีก็รู้อีกแล้วมาตั้งใจอยู่กะกายต่อ กำหนดรู้หนอไปด้วยค่ะ
มีหลงไปคิดเรื่องงาน เรื่องเพื่อน เรื่องอื่นๆแล้วไม่รู้ตัวพักหนึ่ง
แล้วกลับมาชัดที่การเดินต่อ มีเห็นอารมณ์ ความคิด เลือนหายไปแล้วเป็นกายชัด

กลับมาอยู่กะปัจจุบันเป็นความคิด มาเป็นความกังวลเรื่องศีลตนเองว่าพร่องไหม
ทำแบบนี้วิบากจะขวางกั้นไหม แล้วก็กำหนดรู้หนอ แล้วจงใจละไปดูกายเดินต่อ

พอมานั่ง
มีรุ้กาย นั่งกะรู้จิตคิด มันไม่ได้จับกายที่อวัยวะใด
แต่รู้ว่ากำลังนั่งอยู่ และเห็นจิตที่มัน คิด อะไรสักอย่าง แล้วมันจะ ลงไป
แล้วก็คอยควบคุม ไม่ให้มันลงไป คุมอยู่ตลอด จนจบเวลาค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ทำต่อไปค่ะ ความอยาก ยากยิ่งนัก
อยากมาก ทุกข์มาก ไม่อยาก เบาสบาย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่น้ำ ก็ใช้กำหนดค่ะ

สุขที่แท้จริง says:

ทำแบบปกติ ไม่คิดอยากได้อะไร ดูตามความเป็นจริง สิ่งที่เกิดกับหมูจะเบาลงไป
หมูมีหน้าที่คืะดู แต่อย่าเอาเราที่มีอยู่ลงไปมีส่วนร่วม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ... คือช่วงนี้รู้สึกไม่เครียดเท่าก่อนหน้านี้แล้ว แต่คือมันแค่ช่วงนี้ เท่านั้นค่ะ ต้องคอยระวังตัวเอง
และทำตามหน้าที่อย่างที่พี่แนะนำไปค่ะ ขอบคุณมากค่ะเริ่มจับหลักได้

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ ถ้าแค่รู้ว่ามีนะ มีมาก มีน้อย แต่ไม่ไปจดจ้องหรือให้ค่าใดๆ หมูจะไม่เครียด
แค่รู้ว่า สิ่งเหล่านี้ยังมีอยู่ เราไม่ปฏิเสธ แล้วไม่ต้องไปใส่ใจ กลับมารู้ที่กายต่อ อยากคิดอะไร แค่ดู

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
จำสภาวะความรักของพี่ ที่พี่ลงไว้ได้ไหม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
จำได้ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
แน่ใจเหรอ งั้นลองพูดมาสิ พี่ทุกข์เพราะอะไร

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ก็เป็นเกี่ยวกับความทุกข์ต่างๆ ตอนนั้นพี่น้ำทุกข์เพราะรู้สึกผิดต่อเขานี่คะ ที่ทำให้เขาก่อเหตุ

สุขที่แท้จริง says:
เพราะจับจุดไม่ได้ไง เลยทุกข์

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ้าว ที่คิดแก้ไขใช่ไหมคะ

สุขที่แท้จริง says:
เพียงแพี่แค่รู้ แล้วดูความรู้สึกนั้นไป ไม่คิดแก้ไข สภาวะยังไงย่อมจบด้วยตัวเอง
เพียงเรายอมรับว่า เออ อารมณ์ประมาณนี้มีนะ แต่ไม่ไปเกาะเกี่ยวขึ้นมา ไม่ไปเคล้าเคลียด้วย
แค่รู้ พี่ก็ไม่ไปทุกข์

เหมือนหมูน่ะ สภาวะหลักๆจริงๆของหมูนั้น ไม่มีอะไรเลย
มีแค่สภาวะมดกัดเท่านั้น วันไหนหมูฟุ้งมาก อย่างวันนี้ฟุ้ง สภาวะมดกัดจางไปเลย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ่อ ใช่ค่ะ คือไม่มีเลย

สุขที่แท้จริง says:
นอกนั้นที่หมูพูดๆมาน่ะ แค่ความคิดเท่านั้นเอง ความอยาก
ความอยากสามารถปรุงได้ยืดยาว จนลืมที่จะมองตามความเป็นจริง

จริงๆแล้ว ความคิด ไม่ต้องไปคุมอะไรเลย เขาอยากคิด ปล่อยไป อย่าไปจ้องฟังหรือดูว่าคิดอะไร
ให้แค่รู้ ว่ามีความคิด แล้วกลับมารู้กาย รู้ลมหายใจ แล้วมันจะไม่ฟุ้ง
รอบต่อไป เดิน 20 นั่ง 10

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ได้ค่ะพี่
เสร็จแล้วค่ะพี่ ก็เดินก็มีความไม่พอใจ ก็รู้แล้วก็หายไป มาเรื่อยๆค่ะ
แล้วก็ มีมดกัด ขึ้นแล้วหายไป มาประมาณ 2 ครั้งค่ะ
มีคัน มีแปลบๆ ตามกาย แล้วหายไป

พอมานั่งก็
รู้ท้องบ้าง มีเวทนา เหมือนอะไรมาย่ำๆ ที่แก้ม เหมือนมีอะไร มาไต่ๆ ที่แขนกะตัว เบาๆ
หมดแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ขืนให้เดินยาว หมูปรุงยาว เป็นวันๆน่ะหมู ต้องดูสภาวะเรา ถ้าไหลรื่นดี ทำยาวได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อ่าสารภาพนะคะ คือว่า

สุขที่แท้จริง says:
พูดได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ดูไม่ออก คือนึกว่ารู้ดีแล้วอะค่ะ ตอนต้น แบบเพราะว่าพอคิดก็หยุดได้มาอยู่กะกายต่อ อยากก็หายไป
แบบนี้ก็เลยนึกว่า วันนี้น่าจะโอ ดันฟุ้งซะนี่

สุขที่แท้จริง says:
นั่นแหละ การคาดเดา อย่าไปคิดล่วงหน้า กิเลสมันจะเล่นเอา

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

อืมๆ ค่ะ ว้า ยังดูไม่เป็นเลย ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ทำไมต้องไปมีแบบการดูด้วยล่ะ ดูของจริงสิหมู
ฟุ้งใช่ป่ะ เวลาเขียนมารู้นี่ ยาวยืดเลย มีแต่เรื่องภายนอก รู้ว่าฟุ้ง

รอบสองทำน้อยลง ฟุ้งหาย เพราะไม่ไปเกาะเกี่ยวความคิดนาน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อืมๆ จะค่อยๆ สังเกตไปค่ะ ตัววิจาร์ย ตัวความคิด อยาก พวกนี้คือฟุ้ง

สุขที่แท้จริง says:
เอาแค่ว่าถ้าหมูไปตามความคิด แล้วไม่กลับมารู้กาย นั่นคือฟุ้ง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ตอนนี้เขียนจบจำไม่ได้แล้ว เอ้อ ...ไว้ครั้งหน้าเอาใหม่ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ อย่าไปจ้องล่ะ เด๋วเครียดอีก
ความคิดเกิด รู้แค่ว่าความคิดเกิด ให้กลับมารู้ที่เท้า รู้ที่กาย
http://solno07.exteen.com/20100508/entry-3

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ เอ้อหมูก็ไม่ได้สังเกตเลยว่า มันไม่รู้กาย
เด๋วกดลิงค์ดูก่อนนะคะ
พี่น้ำชอบเนื้อหาของมาลีฮวนน่าหลายเพลงนะคะ

สุขที่แท้จริง says:
ใช่ค่ะ เพราะมันตรงกับความจริงนะ ตามสภาวะที่ผ่านๆมา
เวลาใครมีความทุกข์ ถึงได้เข้าใจเขา ต่อให้เขาเจอในสิ่งที่ว่าเขาคิดว่าเขาเลวแค่ไหนก็เข้าใจเขา
ไม่มีใครอยากผิดพลาด ไม่มีใครอยากเป็นคนเลวหรอก ทุกคนอยากเป็นคนดี เราอยากดีทุกคน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ใช่ค่ะ เวลารู้สึกว่าตัวเองไม่ดีนี่ทุกข

สุขที่แท้จริง says:
แต่เพราะชะตากรรมจากเหตุที่เราทำไปด้วยความไม่รู้ต่างหาก ที่ทำให้เราต้องเป็นแบบนี้

วันที่ 266

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ 40/20 ค่ะ
ตอนเดินก็ รู้เท้า มีความ อยาก ความคิดแบบชวนคิดเปรียนเทียบ
ก็ตั้งใจมาอยู่กะกาย มันก็ก้าวแล้วคลอๆความคิด
มีมดกัด มีเจ็บแปลบๆเย็นๆชาๆ อ้อมีอกุศล ด้วยค่ะ ก็ห้ามไว้ก่อนขึ้นชัดเจน 1 ครั้งน่ะค่ะ


สุขที่แท้จริง says:
รอบ 2 เดิน 20 นั่ง 10 พอ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ เดิน 20/10
ก็รู้เท้า มีความทุกข์ แน่น ที่ใจ ตั้งใจรู้การเดินต่อไป
มีมานะ มีความไม่พอใจ ก็รู้แล้วก็ตั้งใจดูเท้าไปค่ะ

พอมานั่ง
ก็รู้กายขยับ ตามแรงหายใจ สักพักก็กายชยับเบาลงๆ ก็มีความอยาก เป็นความไม่พอใจ
ก็ดูกายนั่งต่อค่ะ จนจบค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ไม่พอใจตัวเอง ไปอ่านทำไม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เอ่อ ค่ะ เอ้อ...ไม่คิดว่าจะขนาดนี้

สุขที่แท้จริง says:
ความอยากน่ะหมูเอ๊ยยย ไม่ปราณีใครหรอก
อ่านแล้วทำใจไม่ได้ แต่หารู้ไม่ว่า รู้แค่ไหน เวลาอ่านน่ะกิเลสปรุงแหลกลาน
บางทีเจ้าตัวเขายังไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดด้วยซ้ำ แต่เราไปรุงเอง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ พี่... ทีนี้พอหมูมีความทุกข์ หรือความไม่พอใจ หมูรู้แล้ว ตั้งใจรู้เท้าต่อ
มันก็ทำได้มากที่สุดเท่านี้ เพราะมันอยาก ก็จะเลิกอ่านน่ะค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จริงๆแล้ว เขาอาจจะไม่ใช่ในแบบที่หมูคิด
แต่หมูอ่านแล้วไปปรุงเอง
แหมมม กะแล้วเชียว อ่านก่อนปฏิบัติสะด้วย โดนกิเลสลากไปเลย

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เปล่าหรอค่ะพี่ หมูน่ะ รู้สึกว่าแค่ฟุ้งก็ยังดูไม่ออก ก็เลยรู้สึก ไม่พอใจตัวเองน่ะค่ะ
พออ่านของเขา เลยตอกย้ำมั้งคะ

สุขที่แท้จริง says:
เอาเถอะค่ะ คงห้ามไม่ได้หรอกเรื่องการเปรียบเทียบ ให้ค่า เป็นเหมือนกันหมด ทำต่อไปค่ะ
รู้ตรงไหนทำให้ฟุ้ง จะบอกว่าห้ามอ่าน ยิ่งอยากมากขึ้นอีก อยากรู้ว่าเป็นยังไงบ้าง
หาทุกข์ในตัวเองแท้ๆเลย

พี่ถึงบอกไง ดูตามความเป็นจริง
ดูของตัวเอง ไม่ใช่ไปดูของคนอื่นๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เอ้อ ตรงนี้ด้วยนะค่ะ คือหมูก็ยังไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไร นแง่ของการปฎิบัติ
รู้สึกว่ายังดูตามความเป็นจริงไม่ได้ ตอนนี้ทำได้มากสุดคือรู้กาย รู้คิด

สุขที่แท้จริง says:
กาย เวทนา จิต ธรรม แล้วหมูจะไปรู้อะไรอีก รู้ในนะ ไม่ใช่รู้นอก รู้ในตัวเอง
ที่หมูคิดๆอยู่น่ะ เขาเรียกไปรู้นอกตัว วางศัพท์ทั้งหมด ทิ้งไปเลย ทำอย่างเดียว

ให้จิตรู้อยู่กับกายของตัวเอง ทำเท่านั้นพอ
เดินจงกรม นั่งกำหนด เจริญสติในอริยาบทย่อย ทำเท่าที่ทำได้ คำศัพท์ทิ้งไปให้หมด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ยังงี้ก็ได้ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
เอาแค่เดินให้รู้เท้า รู้กายเคลื่อนไหว รู้ได้ชัดไม๊ มากน้อยแค่ไหน ตอบตัวเองได้มั๊ย
นั่ง รู้อยู่กับกาย รู้ลมหายใจ รู้ท้องพองยุบ รู้ที่กายตรงๆ มีแค่นี้เอง
พี่เคยบอกหลักๆให้กับหมูไปแล้วนะ จำได้ แต่หมูชอบเอาเรื่องต่างๆมาเกาะเกี่ยวในตัวเอง

อย่าไปฟึดฟัดกับตัวเองนักเลย เหตุสร้างมาแตกต่างกันไป
มันไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้เลย ทำได้มั่ง บางทีก็ไปคิดว่าไม่ได้อะไร ทั้งๆที่จริงได้
อย่างน้อยยังเป็นการสะสมอนุสัยไป ดีกว่านอนหายใจทิ้งไปวันๆ ใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ พี่ ก็พยายามเท่าที่ทำได้ ค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
พี่ใช้เวลามากี่ปี นานมากกว่าหมูอีก กว่าจะเข้าใจได้น่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อืมม ค่ะ หมูก็จะตั้งใจรู้กายไป ความอยากอะไรพวกนี้ถ้ายังห้ามไม่ได้ ก็จะพยายามรู้กายไป

สุขที่แท้จริง says:
พี่เข้าใจนะ
เหตุแต่ละคนสร้างมาไม่เหมือนกัน ทั้งๆที่รู้มาตลอดว่าทุกอย่างมันไม่เที่ยง
ความอยากยังไงก็เอาไม่อยู่ อยากจะยึดเอาไว้ ปล่อยไม่ได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
วันนี้เดินน่ะ รู้ที่เท้าได้ชัดมั่งไหม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
รู้ค่ะพี่ เพียงแต่มันจะมีความไม่พอใจแทรก
ก็ยังรู้เท้าได้ และก็ชัดแต่ขาดตอนไปกะ ความไม่พอใจ แล้วก็ตั้งใจมารู้ใหม่

สุขที่แท้จริง says:
แล้วตอนนั่งล่ะ รู้กายได้มั่งไหม

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ได้ค่ะ ก็รู้ท้องขยับเบาๆตามการหายใจ แล้วก็มีความไม่พอใจแทรก แล้วก็รู้ท้องแผ่วๆ

สุขที่แท้จริง says:
แค่นี้แหละจ้ะ รู้แต่ตัวเองยังไม่รู้เท่านั้นเอง
สักวันพอรู้ จะร้องอ๋อ เพราะมัวไปรู้ไปสนใจชาวบ้าน เลยพลาดของตัวเองไป

วันที่ 267

งไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
รอบแรกเลยนะคะ 60/40
เดินก็รู้เท้า มีความคิด อยาก อารมณ์สับสน วุ่นวายแทรก ตั้งแต่ต้น
ก็เดินไปแล้วตั้งใจรู้กาย มันก็รู้เท้า ได้ปกติ ใจก็มีอารมณ์ต่างๆ
สักพักใหญ่ก็เริ่มสงบลง ความวุ่นก็หายไป ก็รู้เท้าต่อไป

มีมดกัด หลายจุด มี เหมือนแมลงแผ่วๆ เต้นๆ อยู่ที่ผิวคอบ้าง ขาบ้าง หลายครั้ง
มีร้อนผ่าวแวบเดียวแล้วหาย ไปเลย มีเจ็บ เป็นจังหวะที่เท้า มาเป็นหนๆไป
แล้วก็นอกจากนี้ก็คือรู้เท้าด้วย มีฟุ้งแทรก มีความไม่พอใจ ความอยากแทรก ระหว่างรู้
แต่ก็ยังเห็นเท้าได้อยู่

พอมานั่ง
ก็มีง่วงข้างนแล้วเหมือนไปหลับใน แล้วก็หลังๆ ก็ค่อยออกมารู้กาย
เอาจิตรุ้ท้องขยับสลับกับง่วงๆข้างใน แล้วก็มารู้ท้องอีก จนจบค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
นั่ง 30 พอนะหมู อย่าเพิ่งเพิ่ม


ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้ว ค่ะ 60/30 ค่ะพี่
ก็รู้เท้า รุ้กายยืน ช่วงที่กำหนด รู้เท้า ก็ชัด บ้าง มีความคิดแทรก บ้าง อารมณ์ต่างๆแบ้าง
แต่ก็ยังรู้ที่เท้าได้ มีอกุศลจิต ประมาณ 1 ครั้ง กำหนดรู้หนอไป

เปลี่ยนมาจับอิริยาบถ ไปตากผ้าก็รู้กายเคลื่อนไหว กะ มือ ที่ทำโน่นนี่
มีหลงไปคิด รวดเร็วแล้วก็กลับมารู้กายต่อ

มีมดกัด มีกายแปลบๆ มีเหมือนแมลงเต้นแผ่วๆบนผิวกาย
ผุดคำพูดขึ้นมา ว่าสภาวะถ้ารู้เฉยๆก็ดับ ถ้าไม่รู้เฉยๆก็กลายเป็นกิเลส แล้วก็เดินต่อ

หลังๆ มีความโกรธ จิตไประลึกเรื่องที่ถูกคนอื่นกระทบ แล้วไม่พอใจ คนเหล่านั้น ตั้งใจมารู้กาย
แต่ยังวนเวียนเกาะเกี่ยว กำหนดรู้หนอ ยังมีอารมกรุ่นๆ ไม่พอใจพร้อมจะปรุงใหม่สักพักใหญ่ก็เริ่มจางลง

พอมานั่ง
รู้กายนั่งไม่จับท้องและมีมดกัดบ้าง จากนั้นมีคนมาเคาะประตู แล้วกลับมาเดินแปปหนึ่งค่อยนั่งต่อ
คราวนี้มีจิตระลึกถึงเพื่อน หรือคนที่เคยสนิทด้วยแล้วทุกข์
คนที่เราผูกพันแล้ว เริ่มจะไม่ได้ติดต่อกัน ก็ทุกข์ใจ ก็ดูไป

ก็ระลึกถึงความทุกข์ที่เกิดจากความผูกพันธ์ ล้วนเกิดจากการ ยึดในผู้อื่น
ทั้งคนที่มากระทบให้เราโกรธ กับคนที่เรารัก
ก็เกิดคำถามตัวเองว่า จะทุกข์อย่างนีหรือ
แล้วก็ค่อยๆ ปล่อยอารมณ์นั้นไป

แล้วก็หลังๆ เริ่มหลงไปคิดไร้สาระ ไม่ค่อยดูกาย
ก็รุ้แล้วมาดูกายต่อ สลับกับไปไร้สาระอีก จนจบค่ะ

วันที่ 268

งไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

เสร็จแล้วค่ะพี่
60/30
รู้กาย รู้เท้าเดิน มีความทุกข์จิตไประลึกถึงภาพของสัตวที่เราเคยทำร้ายตั้งแต่สมัยเด็กๆ
กรรมไม่ดี จิตใจก็เป็นทุกข์ ระหว่างที่มันขึ้นเป็นภาพระลึกถึงเหตุการณ์ย้อนหลังก็รู้เท้าอยู่

แล้วก็พอเหตุการณ์เหล่านั้นทบทวนขึ้นมาจบแล้วก็รู้เท้าต่อไป มีมดกัดจางๆ หลายจุดของกายขึ้น
จุดละครั้งแล้หายไป มีคามคิดผุดขึ้นมาแล้วต่อด้วยทุกข์แล้วสักพักก็หายไป
จากใจแน่นๆก็เบาขึ้น มีบางครั้งฟุ้งซ่านไป พอรู้ตัก็กลับมารู้การเดินใหม่

นั่งไม่จับพองยุบ จับได้ที่ลมหายใจ กับก้นที่โดนพื้น จิตใจมีคามคิดไร้สาระก็ตั้งใจรู้ที่กายใหม่
ก็รู้กายนั่งได้ ต่อ สลับกับ ไปคิด เบาๆอีก มีคามง่งข้างในลึกๆ มีจะเอนล้มลง แต่ยังไม่ล้ม
มีมดกัดจางๆ บางส่วนของกาย จบรอบแรกค่ะ

รอบสอง 40/20
เดินรู้เท้า ก็ชัด มันเงียบๆ แต่มีภาพ หรือเหตุการณ์ในอดีตที่เป็นปมด้อย
ที่เป็นความทุกข์ใจ ไม่ชอบใจ ปรากฎขึ้นมา เป็นระยะ ตามการก้าวเดิน
ก็รู้แล้วก็ทุกข์ในจิต คู่กะรู้การเดิน มองลงไปที่ความทุกข์ในจิตเพื่อพิจารณา ว่าเกิดจากอะไร
แต่แล้วมันหายไป ก็เลยรู้เท้าต่อไปเลย มีมดกัด เจ็บแหลมๆปนคันๆ ยิบๆ เบาๆ ไม่ชัด

พอนั่ง รู้กายนั่ง รู้กายขยับได้แผ่วๆ บางช่วงก็ไม่จับกายแต่รู้ว่ากำลังนั่ง
กะไปคิดด้วย รู้ว่ากำลังนั่งด้วย จนจบ จบรอบสองค่ะพี่

สุขที่แท้จริง says:
เริ่มจับสภาวะได้เป็นมากขึ้นนะหมู

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
อืม หมูยึดตามหลักก่อนค่ะ รู้กายไว้ เท่านี้

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ เอาหลักไว้ ฟุ้งๆจะได้ไม่มีหรือไม่ก็มีแต่น้อยลงหรือไม่ก็มี แต่สนใจน้อยลง

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ วันนี้ฝั่งสมุทรปราการเป็นไงคะพี่

สุขที่แท้จริง says:
ที่ทำงานของพี่เฉพาะเขตพระราม 4 ยาวไปเลย ปล่อยตั้งแต่บ่าย 3 ส่วนพี่เลิกปกติ
ก็ได้แต่แผ่เมตตาให้ทั้งสองฝ่ายนะ เพราะวิบากกรรมเขามีต่อกัน
ทำมาแล้วหลายชาติต่อหลายชาติ ตราบใดที่ยังไม่รู้ ก็จะเป็นแบบนี้แหละ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ เราก็คงเกี่ยวด้วย เลยอยู่ในที่เดียวกัน

สุขที่แท้จริง says:
คนไหนเกี่ยวข้องมาก รับผลมาก
มีทางเดียวเท่านั้นแหละค่ะ อภัยและแผ่เมตตาให้กับเขาทั้งหมด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:

ค่ะ ก็แผ่เมตตาไป

วันที่ 269

May 16
16 พฤษภาคม 53 ระหว่างวัน 40/20 และ 60/30
รอบ 2 ทำ 40/20
เดินแล้วผุดเรื่องงานขึ้นมาเกิดความทุกข์และเครียดมาก ทุกข์ก็ดูเท้าต่อยังหนักแต่ไม่เพิ่มขึ้น
หลักๆคือรู้เท้าได้ และก็มีเรื่องทีผุดขึ้นมาและเครียด

นั่งรู้กายนั่ง รู้ลม ไม่พองยุบ แต่รู้ว่านั่ง หลังๆ รู้ท้องขยับแผ่วมาก
ในขณะที่ผุดความคิดขึ้นมาด้วยไม่ได้ลงไปคิดร่วมกับความคิดรู้ว่ามี แล้วไปจับกายที่ขยับแผ่วๆ

รอบแรก 60/30
ไปนวดให้แม่ แล้วกับมาทำไม่ได้ทำยาว เดินมีฟุ้งซ่านเข้ามา รู้กายแล้วมีภาพหรือความคิดผุดแทรกก็รู้เท้าไป รู้กายยืนไป มีมดกัดบางๆ แปลบๆเย็นๆ บ้าง พอมานั่งก็ง่วงข้างใน เหมือนจะเอนตัวไปข้างหน้า

ตอนเริ่มๆนั่ง หลังจากนั้นก็รู้กำลังนั่งอยู่ แต่ไม่จับกาย + ง่วงๆข้างใน

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ 60/20 ค่ะ

ก็รู้เท้าค่ะ มีความคิดแล้ว ก็มารู้ที่เท้าต่อ ตอนนี้ก็จะเป็นความคิดที่เป็นปัญหามาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ที่ทำให้ทุกข์ซ้ำซาก และแก้ไม่ตกตั้งแต่ก่อนเจริญสติ ก็มาจับที่เท้าไม่ขัดขืน
มันก็ทุกข์บ้างเบาบ้าง แล้วนานเข้าก็เปลี่ยนไป เป็นความเรื่องอื่นๆแทน ก็รู้เท้าต่อไปไม่าจะเป็นเรื่องไหน

บางทีฟุ้งไป นานหน่อยถ้าเป็นเรื่องที่ชอบ ก็มารู้เท้าต่ออีก
การรู้เท้า ก็ชัดค่ะเวลารู้ มีมดกัด มีแปลบๆ ไม่เยอะค่ะ

พอมานั่ง
ก็รู้ลมบ้างรู้ท้องบ้างแต่ไม่ค่อยจับท้องจะรู้ว่านั่งอยู่มากกว่า มีความคิดก็รวบรมสติมารู้กาย
มีเทนาเหมือนอะไรมายิบๆที่หน้า ที่แขน ก็สัก 10 นาที ทนไม่ไหวก็เกา ลืมตาแล้วนั่งต่อ
มีนิมิตสีม่วง ก็ไม่ได้สนใจก็สนใจว่ากำลังนั่ง จนจบค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ เหนื่อยหรือคะ เหมือนหงุดหงิด

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ไม่ได้เหนื่อยน่ะค่ะ แต่ก็ เหมือนเรื่องที่เรายึดถือน่ะค่ะ
มันมาช่วงนี้ อย่างเรื่องเพื่อน เรื่องงาน ก็เลยไม่ค่อยสงบมั้งคะ

สุขที่แท้จริง says:
ชีวิตมีแค่นี้แหละค่ะ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
มีแค่นี้

สุขที่แท้จริง says:
ทำมาหาเลี้ยงชีพ วุ่นวาย เพราะเราไปวุ่นวายกับมันเอง ไปเกาะเกี่ยวมันเข้ามาเอง นี่แหละชีวิต
ทำต่อไปค่ะ สักวันหนึ่ง เราจะพ้นจากวังวนเหล่านี้ได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะ ก่อนหน้านี้เมื่อปฎิบัติธรรมแล้วจะไม่เหงาเลย ไม่รู้สึกว่าขาดเพื่อน
แต่ก่อนปฎิบัติ เป็นตลอดติดเพื่อนมาก

พอมา 2 - 3 วันนี้อะค่ะ
มันตีขึ้นมาอารมณืสมัยก่อนที่เราไข่าคว้าหาเพื่อน หรือกลัจะสูญเสีย แล้วต้องอยู่คนเดียว
ก็เลยกระนกระวายหน่อยแต่พอรู้เท้าไปก็ดีขึ้นค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
รู้อยู่กับกายได้มากเท่าไหร่ ความวุ่นวายภายนอกจะกล้ำกรายเข้ามาในจิตเราไม่ได้

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ 38/22 ค่ะรอบสอง

รู้เท้า แต่ไม่ค่อยมีสมาธิเพราะ SMS จากบริษัทเข้าตลอดค่ะ
ก็มีฟุ้ง แต่ก็ยังกลับมารู้เท้าได้ มีมดกัดบ้างแต่ไม่ชัด

พอมานั่ง
มีจะคิดปรามาส กำหนดไว้ก่อน แล้วก็รู้กายนั่ง แต่จับกายยาก ไม่ได้หลง
หลังๆก็จับกายหายใจแผ่ที่ท้องขยับได้บางๆ

แล้วก็มีมดกัดจางๆ มีแปลบๆชา มีแสบผิว มีตึงที่แก้มที่หน้า ที่หัว
ที่ตึงนี่เป็นตังแต่รอบแรกแล้ค่ะทั้งเดินและนั่ง บางครั้งก็หายไป จบแล้วค่ะพี่

วันที่ 270


งไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
เสร็จแล้วค่ะพี่ 60/27 ค่ะ
เดินก็ฟุ้ง คือมีภาพขึ้น ตลอด และจิตคิดตลอด งึมงำๆ ค่ะ
แต่ก็พยายามรู้เท้า ก็รู้เท้าได้ค่ะ

มีเจ็บ แบบเหมือนอะไรทิ่มๆเป็นจังหวะ มีแสบผิวกายเหมือนเป็นแผลถลอก
แล้วก็หลังๆ การรู้เท้าก็รู้ได้ชัดขึ้น แนบกับคำบริกรรมมากขึ้น
มีความ อยาก ไม่พอใจสภาวะมดกัดผุดขึ้น เป็นความกลัวไม่ก้าวหน้า ก็รู้แล้วก็ละไปรู้เท้าต่อ

พอมานั่ง
ก็รู้ท้องขยับค่ะ ตรงเหนือสะดือ มีตึงๆที่จมูก มีเวลาไม่จับท้องก็จะรู้กายนั่ง หรือผิวที่เสียดสีกะผ้า
หลังๆก็เบื่อค่ะ มีนิมิตสีม่วงจางๆ ไม่สนใจมาสนใจกายก็หายไป จบแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
กลัวไม่ก้าวหน้า กับอยากก้าวหน้า แตกต่างที่ตัวอักษร

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ก็ยึดรู้กายตามหลักพี่น้ำบอกน่ะค่ะ ปล่อยมันไป...งั้นเด๋วหมูไปทำอีกรอบนะคะ


เสร็จแล้วค่ะพี่
40/20 ค่ะ ตอนแรก มีคนมาขัด ก็เลยต้อง ตั้งเวลาเริ่มใหม่
การเดินรอบนี้ มี ฟ้งซ่าน มี ความอยาก ก็มารู้เท้า ก็รู้ได้

มีชาๆ แปลบๆ เย็นๆที่ผิว มีมดกัด แต่ตอนเดินมดกัดไม่เยอะค่ะ
มีร้อนผ่าว วูบเดียวจางๆ แล้วหายไปเลย

พอมานั่ง
ก็รู้กายนั่ง รู้ท้องขยับ มีตึงๆทีแก้มและหน้า มีมดกัดหลายจุด หมดแล้วค่ะ

สุขที่แท้จริง says:
จ้ะ ทำต่อไปค่ะ เข้าไปอ่านบล็อกได้นะ พี่เพิ่งอัพ เรื่องอย่าอยาก

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ อ่อรอบแรกก่อนโดนขัดจังหวะ ความอยากมา แล้วก็ไม่ได้ฝืนมัน มารู้เท้า
อยากก็อยากไป แล้วก็รู้เท้า ไม่ไปคิดหยุด ความอยาก
มันก็ เบาค่ะ ไม่เครียด ไม่ได้อยากตลอด

สุขที่แท้จริง says:
viewtopic.php?p=202660&thanks=202660&to_id=13820#p202660

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
จบแล้วค่ะพี่
กิเลสทุกประเภท เกิดแล้วรู้แล้วมาอยู่กับกาย เหมือนกัน ไม่เว้นแม้ความ อยาก

หมูขอสรุป..ทีเข้าจน่ะค่ะ
การอย่าอยาก หรือหยุด อยาก....ใช้ความคิดไม่ได้

รู้แล้ว ก็ดูกายต่อ ไม่ไปคิดห้ามมัน ปล่อยไป
แค่นี้ก็พอแล้ว

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ แค่ดู แล้วรู้ว่ามันมี ไม่ปฏิเสธ ไม่บังคับ ให้กลับมารู้ที่กายต่อ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ จะทำตามหลักนี้แหละค่ะ

เมื่อก่อนพี่น้ำพูด นี่ ประโยคเดิมนะคะ แต่ไม่เข้าใจเลย
ตอนนี้หัวเราะ ว่าประโยคเดิม ทำไมไม่เข้าใจ ตอนนี้ชัดขึ้น เข้าใจขึ้น แล้วรู้สึกว่า
ทำไมเมื่อก่อนไม่เข้าใจฟะ

สุขที่แท้จริง says:
เรื่องปกติค่ะ ชัดเมื่อไหร่ ถึงจะเข้าใจ

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
ทำไมคนถึงอ่านหนังสือ สภาวะครูบาแล้ว ไปตีความผิด

เพราะยังงี้จริงๆ 1 ประโยคที่ดู ง่ายๆ แต่ไม่มีวันเข้าใจได้เลยจริงๆ ถ้าไม่ผ่านมาแล้ว
มันอยาก จนไม่รู้จะอยากยังไง ทุกข์จนไม่รู้จะทุกข์ยังไง จนปลง

หมูยังไม่ได้ ผ่านความอยากหรอกนะคะ ยังมีผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เอาแน่นอนไม่ได้
แต่ว่าเชื่อมั่นในหลักที่พี่พูดมากขึ้น จากที่แต่ก่อนคอยค้นหาไม่ได้ทำตามพี่น้ำบอก
เพราะกิเลสมันไม่ยอมเชื่อ

สุขที่แท้จริง says:
ค่ะ พี่ถึงบอกไงคะ ทำต่อไปเรื่อยๆ อย่าคาดเดา อย่าคาดหวัง อย่าหวังผล

ถึงไม่ใช่งูพิษ แต่ก็ไม่คิดจะเป็นกระต่ายขนฟ says:
คาดเดา นี่ก็ไม่เข้าใจเลย จนกระทั่งวันนั้นน่ะค่ะ ที่พี่บอกว่านี่แหละคือการคาดเดา
หงายเงิบเลย ค่ะ ทุกคำพูด เป็นสภาวะหมดเลยนะคะ

May 17

เจริญสติ ปฎิบัติให้ต่อเนื่องไป แล้วสภาวะเขาจะนำทางเอง
แล้วหมูจะได้คำตอบทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องเชื่อคำพูดใคร



" เจริญสติ ปฎิบัติให้ต่อเนื่องไป แล้วสภาวะเขาจะนำทางเอง
แล้วหมูจะได้คำตอบทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องเชื่อคำพูดใคร"


ประโยคนี้ คือประโยคที่พี่น้ำพูดย้ำกับเราบ่อยๆ จนขึ้นใจ
ช่วงที่เราเริ่มปฎิบัติกับพี่น้ำใหม่ๆ ตอนนั้นไม่เข้าใจอะไรเลย

อะไรคือจะได้คำตอบทุกอย่างด้วยตัวเอง แล้วจะรู้ได้ยังไงถ้าไม่มีใครบอก
สภาวะนำทางคืออะไร อะไรคือสภาวะ มีแต่ เรื่องไม่เข้าใจทั้งนั้น

แต่เราก็ปฎิบัติเรื่อยมา ทำน้อยบ้าง มากบ้างตามแต่สถาณการณ์จะอำนวย
แต่ไม่เคยทอดทิ้งสักวันเดียว

ถึงจะรู้สึกว่าล้มเหลว ทำไม่ได้ ไม่ได้ผล ถอยหลัง หรือไม่ก้าวหน้า เราก็ยังทำ....
แล้วเราก็เริ่มรู้สึกเข้าใจมากขึ้น โดยไม่มีคำอธิบาย จากการเจริญสติ

ถามว่าเข้าใจอะไร จะอธิบายก้อยาก เอาเป็นว่านี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น

1. ถ้าเป็นสมัยก่อน ต้องสบายใจถึงจะปฎิบัติได้ ต้องรอให้ทุกอย่างพร้อม ไม่มีคนกวน เงียบ
มีเวลาไม่ติดงาน ไม่มีเรื่องเครียด แต่ก่อนถ้าหงุดหงิดแล้วจะปฎิบัติไม่ได้เลย

บางทีไม่หงุดหงิด ปฎิบัติแล้วก็หงุดหงิดจนเลิกไปเอง แต่ตอนนี้เมื่อเรามีปัญหา
ความเครียด หรือความทุกข์ ทันทีที่เราปฎิบัติ เหมือนธรรมมะจะช่วยบำบัดสภาพจิตใจของเรา
ให้เข้าที่และปลอดโปร่ง ช่วยเราแก้ไขปัญหาที่ว่าเครียดๆนั้นได้
คือให้ปล่อยวางไปเลย อย่างน้อยก็ช่วงนั้นๆ

เพราะฉะนั้นยิ่งมีปัญหายิ่งต้องรีบปฎิบัติ แล้วจะแก้ไขปัญหาได้เอง
ไม่ได้หมายความว่า ได้ไอเดียบรรเจิดอะไร แต่สำหรับเราคือเบาใจ
สบายใจขึ้น ไม่เก็บมาเครียดมากๆต่อเนื่อง

แต่ก่อนคือต้องหาอะไรทำเพื่อลืม หรือว่าปล้ำกับความคิดที่จะไม่คิดถึงเรื่องนั้น
แต่ยิ่งห้ามก็กลายเป็นยิ่งคิดจนบางที อยากหลับแบบไม่ตื่น

2. ไม่เหงา ไม่ต้องการใครมาเติมเต็มจิตใจ เหมือนแต่ก่อน

3. สิ่งที่เคยทำให้เราทุกข์ แต่เราไม่รู้จักมัน เริ่มวนกลับมาให้เราเห็น อย่างตอนนี้ 4 วันแล้ว
ที่เราทุกข์เรื่องเพื่อน อ่านแล้วอาจจะขัดแย้งกับข้อสอง แต่จริงๆแล้ว มันเป็นสภาวะ

หมายถึงก่อนหน้านี้เราไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยนะ กับเพื่อน ยังคงเหมือนเดิมคือการติดต่อ
ก็ไม่ได้ติดต่อกันบ่อยๆ อยู่แล้ว แต่มีรักษาระยะ ไม่ได้ใกล้ชิด แต่ก็ไม่ได้ลืมกัน
แล้วอยู่ๆ ก็กลับมารู้สึกว่าคิดถึงเพื่อน อยากคุยกับเพื่อน กลัวเพื่อนหาย

ซึ่งเป็นความทุกข์อย่างมากของเราตอนสมัยก่อนก่อนที่จะรู้จักพี่น้ำ แต่เราลืมไปแล้ว
ตั้งแต่เริ่มมาปฎิบัติมันไม่ได้รู้สึกแบบนี้อีก ยกเว้นนานๆครั้ง

แล้วอยู่ๆ ครั้งนี้มันก็เกิดขึ้น เป็นความรู้สึกเหมือนสมัยก่อน คิดแต่วางไวกว่า ตัดไวกว่า
คือทุกข์น่ะแหละ แต่ไม่หนักเท่าแต่ก่อน สมัยก่อนรุนแรงมาก จะกลัว กังวล เที่ยวโทรหาเพื่อน
และคิดเรื่องนี้ตลอดทั้งวันเลย (ออกแนวโรคจิตนะนี่ )
คือสรุปแล้วอะไรที่เป็นปัญหาของเรา ที่เป็นกิเลสหลักๆ

แล้วทำให้เราทุกข์ เราจะได้เจอมัน จะได้เรียนรู้มัน เพื่อที่จะได้ปล่อยวางมัน
นี่คือความหมายของสภาวะ ซึ่งแต่ละคนไม่เหมือนกัน

เพราะมี ปัญหา คือความยึดติดที่แตกต่างกันตามการสะสมของกิเลส ....
นี่คือความเข้าใจที่เกิดขึ้นเอง ถึงแม้พี่น้ำจะพุดให้ฟังบ่อยๆ แต่เราไม่เข้าใจแบบนี้ ไม่ได้รู้สึกได้แบบนี้

4. สภาวะความอยาก ความอยากนี่บางครั้งง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
คือเห็นแสงสว่างแล้วปล่อยวางได้เลย แต่วินาทีถัดไปก็พลิกกลับมาโจมตีได้ใหม่

ตอนเดินวันนี้มีความอยาก แล้วเรารู้แล้วไม่ขัดขืนมัน ไม่อะไรกับมันทั้งนั้น
รู้เท้าต่อไปหน้าที่คือรู้เท้า รู้กาย มันก็เบาสบาย

แต่อีกแค่ไม่กี่นาทีมันกลับมาแผลงฤทธิ์อีกแล้ว แล้วก็พยายามคิดว่าให้รู้เท้ารุ้กาย
ไม่ต้องอะไรกับมัน แล้วใจก็แน่นขึ้น ก็รู้เลยว่าเสร็จมัน ต้องหายใจยาวๆกำหนดรู้เพราะสติไม่พอ
ไปแก้ไขมัน การไปแก้ไขใดๆ กับความอยาก มันคืออยากนั่นแหละ

ถ้าถามตอนนี้ว่างั้นต้องทำไง คำตอบก้อคือไม่ต้องทำอะไรเลย ไม่ต้องทำจริงๆ
ไม่ต้องคิดว่าจะทำไงกับมัน ไม่ต้องคิดว่าต้อง รู้เท้ารู้กาย ไม่ต้องคิดว่าห้ามคิดทำอะไรกับมัน
ไม่ต้องห้าม ไม่ต้องหา และไม่มีอะไรผิด ก็แค่รู้เท้าต่อไปรู้แค่ไหนนั่นก็คือรู้
แต่ที่รู้สึกว่าไม่รู้ รู้ไม่ถูก นั่นเพราะหลงอยาก


5. ทุกสิ่งทุกอย่างไม่คงที่ ทั้ง 4 ข้อ ที่พูดมาข้างต้น คือความรู้สึกช่วงนี้ จะจริงหรือไม่จริง
ถูกหรือไม่ถูก ถ้ายึดถือก็คือกับดักของความทุกข์
จะเป็นการสร้างกรอบของความถูกต้องมากักขังตัวเอง ผลคือความทุกข์