เวลาผมนั่งสมาธิ รู้สึกว่าจะจิตสงบแล้ว แต่สักครู่ก็เมือนจิตตกวูบ จะทำย้งไงดีครับ

คุณใช้คำภาวนาอย่างไรครับ ทำมานานหรือยัง

เดินจงกรมบ้างไหม

ถามเจตนาในการทำกรรมฐานหน่อยครับ ว่าจุดหมายในการทำของคุณเพื่ออะไร

กำหนดสติ ทำความรู้อยู่ที่ฐานความรู้เดิม..
อย่าเปลี่ยนฐานความรู้...รู้อยู่ที่รู้...อย่าไปวิตกวิจารณ์ตรึกตรองคิดเด็ดขาด...จะเป็นสัญญา..
กลายเป็นอารมณ์บัญญัติ..เพราะอารมณ์ฟุ้งซ่านจะเข้าแทรกแทน
อย่าตกใจหรือเอ๊ะใจ...ในปรากฏการณ์ที่ปรากฏในขณะนั้น..เด็ดขาด
จะทำให้จิตถอนจากสมาธิ....ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่...

การที่จิตตกวูบนั้น..จิตกำลังดิ่งลงสู่ความสงบ..คือฐานของใจ
สิ่งสำคัญ...กำลังสติ..ตั้งมั่น...ถ้าสติไม่มั่นคงคลาดเคลื่อนจะถอนออกจากสมาธิทันที
อย่าส่งจิตไปรู้ในอาการของจิตที่ดิ่งวูบ..จะเป็นสมุทัย
วางจิตเฉยเป็นอุเบกขา...จะเข้าสู่..สภาวะ..จิตรวม..เป็นหนึ่ง
จิตจะไม่มีเวทนาทางกาย..ตัวตนร่างกายหายไป..ดับหมด..
อย่าตกใจ..ให้กำหนดรู้อยู่ที่รู้..ฐานความรู้เดิม
ทำไป..ติดขัดตรงไหน..แล้วค่อยมาถาม..
บอกไปมากเกินไป..จะเป็นสัญญาอารมณ์..
ดักคิด..ดักรู้..ทำให้เกิดความอยาก..จะกลายเป็นรู้ก่อนทำ

ผมใช้คำภาวนาพุทโธ ทำมานานแล้วครับแต่ไม่คอยเท่าที่่ควร (บ่อยเฉพาะเข้าพรรษา) จุดมุ่งหมายในการทำสมาธิคืออยากให้มีความสงบ สวนการเดินจงกรมเคยเดินตั้งแต่สมัยเป็นเณรน้อย เดี่ยวนี้ไม่เคยครับ (รับราชการไม่ค่อยมีเวลา) เวลาทำสมาธิจะเป็นอย่างนี้มานานแล้วครับ
กระผมขอขอบพระคุณ ท่านกรัชกาย ,ท่านมหาราชันย์ ,ท่านวิสุทโธ ที่ให้ความรู้ความเข้าใจแก่กระผม