การกำหนดรู้ธาตุไฟในช่วงนี้ก็ถือปฏิบัติควบคู่กันไปกับการปฏิบัติด้วยการระลึกมีสติอยู่ที่ตัว ด้วยการพิจารณาว่าเพราะมีรูปจึงปรากฎธาตุไฟ จึงเป็นปัจจุบันอารมณ์อีกทางหนึ่งครับผม คือผัสสะที่เกิดจากรูป รูปอาศัยอยู่ได้เพราะอาศัยธาตุ จึงเป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้

เมื่อคืน ได้นั่งสมาธิตอนเที่ยงคืน ซึ่งเป็นเวลาปกติของทุกวันจนกระทั่งออกจากสมาธิ การกำหนดรู้มีวิญญาณอยู่ที่หน้าออก หายใจเข้าออกตามธรรมชาติโดยไม่ได้ติดตามลมหายใจ เกิดผัสสะที่หน้าอกเป็นการกำหนดรู้นามรูปตามปกติ แล้วนอนตามปกติจนกระทั่งตื่นขึ้นมาตอนตี3 จึงคิดไปว่าไหนๆก็ตื่นแล้วนั่งสมาธิหน่อยก็คงดี

พอนั่งสมาธิก็มีวิญญาณอยู่ที่หน้าอก ผัสสะเกิดจากลมหายใจเข้าออก ด้วยเวทนาเกิดจากหน้าอกพองก็รู้สังขารเิกิดแล้วสงบลงก็รู้ เวทนาเกิดจากหน้าอกแฟบลงก็รู้ สังขารเกิดขึ้นแล้วสงบลงก็รู้ สักระยะเิกิดสมาธิด้วยความละเอียดของลมหายใจเข้าออก มีการเคลื่อนวิญญาณมาที่ใบหน้า พิจารณาโพลงจมูกที่เหลือกระดูก เคลื่อนวิญญาณมาที่เบ้าตา กระโหลกศรีษะ และฟันตามลำดับ เกิดสมาธิที่สงบยิ่งขึ้น เคลื่อนวิญญาณไปตามกระดูกร่างกายแล้ววกกลับเข้ามากำหนดรู้หน้าอก สมาธิที่สงบยิ่งเริ่มปรากฎความชัดเจนของนามตั้งแต่มีวิญญาณที่ชัดเจน มีเวทนาที่ชัดเจน กำหนดรู้สังขารที่ชัดเจน จนกระทั่งรูปดับลง

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ตัวผมมีประสบการณ์นี้ คือไม่ปรากฏว่ามีรูป เหลือแต่นาม นามในที่นี้ขออธิบายว่าเป็นขันธ์5ครับ ไม่ใช่นิมิต ไม่ใช่มโน แต่เป็นญาณหยั่งรู้การกำหนดรู้นามแต่เพียงฝ่ายเดียว จึงได้พิจารณาการเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไปของนาม ไม่ว่าจะเป็นเวทนาที่มีเหตุคือรูป(ไม่ใช่อารมณ์)มีวิญญาณที่กำหนดรู้ทั่วทั้งขันธ์เหมือนรู้ทั่วทุกจุด ขันธ์5นี้ชัดเจนแต่นาม จึงพิจารณาสังขารว่าแม้มีคนเอามีดมาจ่อที่ขาตอนนี้แล้วสับลงอย่างแรงก็ไม่ปรากฏถึงอาการหวาดเสียวแต่อย่างไร จึงมาพิจารณารูปว่าความเสื่อมลงของรูปคือการเหี่ยวลง เปาะลง แต่ไม่แน่ใจตัวเองว่าเห็นความเป็นอนิจจังของรูปหรือปล่าว แต่เห็นความทุกข์ของนาม จึงยังไม่อาจกล่าวได้ว่า เห็นทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ตามความเป็นจริง แม้เราจะกำหนดเห็นแต่นามแต่เพียงฝ่ายเดียวก็ตามแต่


ขอน้อมกราบพระพุทธเจ้า คุณพ่อแม่ และครูอาจารย์ ในธรรมทั้งปวงที่ได้เรียนรู้ ณ ที่นี้ ผมจะตั้งหน้าทำความเพียรต่อไปไม่ขอหยุดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ท่าน อโศก
ท่านลองมาดูตรงนี้สิ่

ท่านมองออกมั๊ยว่า ท่าน student กำลังอยู่ในสภาวะใด



และจะแนะนำยังไง

ตอบยังไงจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติที่สุด

eragon.....
ตอบยังไงจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ปฏิบัติที่สุด
eragon_joe

หัวข้อกระทู้:

Re: เรียนอาจารย์ทุกท่าน รายงานผลการปฎิบัติค่ะ
ท่าน อโศก
ท่านลองมาดูตรงนี้สิ่

ท่านมองออกมั๊ยว่า ท่าน student กำลังอยู่ในสภาวะใด?

asoka.....
วิเคราะห์จากสิ่งที่คุณ student เล่ามา คุณstudentเข้าถึงภาวะที่สมาธิที่มีกำลังมาก ความรับรู้ทางรูปจึงดับไปเหลือแต่ความรับรู้ทางนามคือเหลือขันธ์อยู่เพียง 4 ขันธ์ ความเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จึงเป็นการเห็นในส่วนนามขันธ์ คือการเกิดขึ้น ...ดับไป ของ วิญญาณ เวทนา สัญญาและสังขาร ก็สามารถจะทำให้เกิดนิพพิทาญาณหรือความเบื่อหน่ายในธาตุขันธ์ได้เช่นกัน ถ้ามีสติปัญญาคมกล้าเข้าใจแยกแยะจำแนกธรรม

ความเห็นไตรลักษณ์ชัดเจนนั้นเกิดขึ้นได้ทั้งที่รูปและที่นาม แต่ที่รูปจะเห็นได้ง่ายกว่าเพราะรูปเป็นของหยาบ ส่วนการจะเห็นและซึ้งในไตรลักษณ์ที่นามธรรมนั้น ผู้ปฏิบัติภาวนาต้องมีสติปัญญาคมกล้ามากกว่าและรักษาระดับของสมาธิได้พอดี ที่วิตกวิจารณ์จะทำงานได้ไม่ให้เข้าลึกจนเกินไป

ปฏิบัติภาวนาไปบ่อยๆไม่ช้าคุณstudentก็จะชำนาญและแยกแยะรายละเอียดได้เองครับ

รูป - กองลม

หน้าอก ใบหน้า โพลงจมูก กระดูก เบ้าตา กระโหลกศรีษะ และฟัน

กองรูป

http://www.watpitvipassana.com/index.ph ... &Itemid=91

จริง ๆ เอกอนอธิบายไม่ค่อยเป็น
แต่ search ไปเจอการสอบอารมณ์ของที่นี่ น่าจะเป็นประโยชน์ค่ะ

"ญาณนี้อย่าปล่อยให้ผ่านเร็วมากนัก ให้ใจเย็นๆ สอบให้ละเอียดๆ ถ้าจะไปเพิ่มบทพระกรรมฐานเข้าไป จะเกิดความฟุ้งซ่าน ถ้าผ่านแล้วก็เพิ่มบทจงกรมเข้าไปอีก ญาณจะผ่านช้าหรือเร็วแล้วแต่บารมี"

ท่าน student เป็นผู้ที่มีความตั้งใจ มุ่งมั่นต่อการปฏิบัติ

ท่านควรจะมีอาจารย์คอยสอบอารมณ์ให้ท่าน นะคะ

เอกอนนั่งอ่านบทความของท่าน
พยายามคิดว่าจะใช้คำพูดกับท่านว่าอย่างไรดี
เพราะเอกอนก็ผู้ปฏิบัติธรรมดา ความรู้ก็เพียงงู ๆ ปลา ๆ
ใช้ศัพท์ทางกรรมฐานไม่ค่อยถนัด

บังเอิญได้มาเจอพระอาจารย์องค์นี้กล่าว
ปรากฎว่า ใกล้เคียงตรงใจที่สุด โดยเฉพาะ

"ญาณนี้อย่าปล่อยให้ผ่านเร็วมากนัก ให้ใจเย็นๆ สอบให้ละเอียดๆ ถ้าจะไปเพิ่มบทพระกรรมฐานเข้าไป จะเกิดความฟุ้งซ่าน ถ้าผ่านแล้วก็เพิ่มบทจงกรมเข้าไปอีก ญาณจะผ่านช้าหรือเร็วแล้วแต่บารมี"

ตรงนี้จริง ๆ ดูเหมือน บัญญัติจะเริมแสดงความเป็นอุปสรรคต่อท่านแล้ว
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ จิตต้องอาศัยความสงบ วิเวก พอควร (ความระงับสังขาร)
เพื่อ "สอบสภาวะให้ละเอียด" เพื่อให้เห็นธรรมชาติจริง ๆ ไปตามลำดับ

ขอบคุณท่านเอกอนที่มีคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ ก็เข้ามาอ่านตลอด ติดที่ต้องทำงาน3วันติดต่อกันจึงยังไม่ได้เข้ามาตอบ แต่ต้องขอบคุณด้วยใจจริงที่เอ่ยเรื่องสภาวะธรรมและแนวทางในการเดินหน้าต่อไปอย่างถูกหลัก รวมทั้งท่านasokaที่เข้ามาแสดงลักษณะของญาณวิปัสสนา ประสบการณ์ใหม่นี้ถือเป็นก้าวใหม่อีกก้าวหนึ่งของผม ที่จะเป็นศรัทธาต่อการสานต่อไปเรื่อยๆโดยที่ เต็มใจและขอบคุณทุกท่านที่ให้คำแนะนำ คุณเอรากอนก็ได้ชื่อว่าเป็นครูผมคนหนึ่งที่ผมก็เก็บเอาเรื่องหลายเรื่องที่สอดแทรกธรรมะให้คิดและนำมาพิจารณา เพราะคุณเอกอนอยู่ในบอร์ดนี้นานกว่าผมย่อมมีแนวคิดและคำแนะนำกระจายทั่วไปให้ได้อ่าน

ตัวผมยอมรับว่าไม่มีพระครูอาจารย์สอบอารมณ์ แต่ก็อาศัยความรู้ทุกที่นั่นแหละครับ มาพิจารณาขันธ์5เป็นแนวทางกำหนดรู้เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องตัวเราเอง แต่ขันธ์5ก็เกี่ยวพันกับธรรมทุกบทอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นปฏิจจสมุปบาทที่เป็นเรื่องที่สลับซับซ้อนยากที่จะพิจารณาตามหากไม่เกิดปัญญาจริง

หากมีคำแนะนำ ก็ขอบคุณมากๆ ก็รับมาเพื่อนำมาฝึกฝนตัวเองครับ ผมยังเป็นนักเรียนอยู่ย่อมต้องตั้งใจเรียนต่อไปครับผม

เห็นด้วยครับ ยังคงต้องรักษาระดับนี้ไว้ให้ได้เสียก่อน ก็ฝึกทั้งวันแหละครับ รวบรวมสติให้มากที่สุด แล้วเวลานั่งจะรู้สึกถึงอารมณ์สานต่อไม่ต้องเริ่มไกลหรือรวบรวมทั้งสติ สมาธิใหม่

ผมไม่ได้เล่าต่อว่าหลังจากออกจากสมาธิคืนนั้น ยังเห็นความชัดเจนของนามเหนือรูป ยังนอนกำหนดรู้ต่อจนหลับไป พอตื่นขึ้นมาก็ปรากฏความเป็นธรรมดาเช่นเดิม

ในวันที่เอกอนใส่ใจกับการปฏิบัติ
ตำรายังไม่เกลื่อน เน็ตยังไม่แพร่หลาย
เอกอนปฏิบัติ เจอ สิบวันก็สิบอย่าง
วันละหลายอย่าง
สงสัย แต่ก็ไม่รู้จะไปถามใคร
ก็ต้องตัดกังวลในเรื่องการที่จะรู้สภาวะความเป็นไป
ตัดกังวลในเรื่องว่า เราทำนั้นถูก หรือผิด
ตัดกังวลในเรื่องความก้าวหน้าไปเรย

เพราะไม่รู้ เอกอนจึงค่อนข้างใส่ใจในทุก ๆ รายละเอียดที่จิตเคลื่อนไปในวิถี
ในอิริยาบทต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน
รูป-นาม รูป-นาม รูป-นาม
นาม-รูป นาม-รูป นาม-รูป

การจงกรม ทำไมจึงต้องมีระยะ ทำไมจึงมีการกำหนดระยะ
การทำความรู้สึกกับการหายใจก็เช่นกัน
แต่ละก้าวระยะก็ต่างกัน แต่ละระยะความรู้สึกก็ต่างกัน
แต่ในความต่าง มันเป็นพิมพ์เขียวฉบับเดียวกัน

ผู้ปฏิบัติทุกคนมีสติรู้ตลอดสาย แต่ เห็นมั๊ย
มันจะคล้าย ๆ เหมือนช่างปั้นดิน เข้ารู้สึกอยู่กับดิน/มือ
ส่วน ในทัศนะเขา เห็นหม้อ



ทั้งการทำความรู้สึกอยู่กับขันธ์ และ ทัศนะที่เห็น
ก็ตกอยู่ใน พิมพ์เขียวฉบับนั้น