สำหรับเราตอนนี้ จะเป็นความรักแบบพิศดาร
หรือความรักแบบส้มตำ
เราไม่สนใจแล้วค่ะ
ตอนนี้เราขอสนใจแต่อาหารที่อยู่ในถาดแล้วค่ะ

คุณน้ำ หาสูตรอาหารลดน้ำหนัก หรือเพื่อสุขภาพมาให้บ้างจิ๊ (ข่อยอ้วนจะตายอยู่แล่ววววววววว)

กินน้อย..ตายยาก

กินมาก..ตายง่าย

กินทีละนิด..จิตแจ่มใส

เหตุที่น้ำต้องคอยควบคุมนน. เนื่องจากด้วยอาชีพด้วยค่ะ
ไม่อยากตัดชุดใหม่ ค่าตัดแสนจะแพง ค่าชุดตกพันกว่าบาท

ก็เลยตามใจปากเป็นพักๆ แบบถ้าอยากนัก ก็สวาปามแบบให้สะใจไปเลย
หลังจากนั้น ก็ให้อยู่ในสภาพปกติ ไม่มากไม่น้อยเกินไป
นน.เลยไม่กระฉูดเหมือนเมื่อก่อน

ของต้องห้ามสำหรับน้ำคือ ขนมเค้กกกกกค่ะ
ชอบมากๆ แต่ต้องพยายามห้ามใจตัวเอง บางครั้งขอสักอาทิตย์ละชิ้นก็ยังดี
บางทีก็อาศัยไปเดินบิ๊กซี เขามีให้ชิมฟรีได้ ทานแค่เสี้ยวหนึ่งพอแล้วค่ะ หายอยาก
ส่วนข้าวปลาอาหารนั้น ตอนนี้ตามสะดวกค่ะ

เนื่องจากทานเจต่อเนื่องไม่ได้ อุปทานมันเยอะ เจอแต่ผี
แถมไปเหม็นกลิ่นสาบคนอื่นๆที่เขาเพิ่งหม่ำอาหารกันมา
แหมมม .. มันอะไรจะเหม็นขนาดนั้นก็ไม่รู้นะคะ กลิ่นคาว กลิ่นผักชี แทบจะอาเจียน

ลองเจริญสติในการทานอาหารโดยใช ตะเกียบ นะคะ ได้ผลจริงๆ
ทั้งทางโลกและทางธรรมค่ะ เลิกทานเค้กได้ก็เพราะกลัวอ้วนนี่แหละค่ะ

เรื่องอาหาร..นี้เป็นที่หนักใจ..ของคนโสด ๆ..เหมือนกันนะครับ

จะทำเอง..ก็ดูจะมากไปสำหรับ..คน ๆ เดียว..
จะหาซื้อ..ก็เจอแต่ของเดิม ๆ ..จำเจ..แต่ก็ต้องซื้อ

เมื่อถึงเวลาจะต้องกิน...เอ๋..มื่อนี้..กินอะไรดีหน่อ??

พาลเบื่ออาหารไปเลย..

แต่ไม่ยักกะผอมลงแฮะ

เคยคิดมาตั้งแต่เด็ก ๆ ..ทำไมร่างกายมันหิวถึงวันละ 3 เวลา..นะ..มันจะหิวแค่เวลาเดียวไม่ได้หรอ??

ถ้าพูดถึงเรื่องอาหารนี่
ตั้งแต่เราเรียนจบมาจนปัจจุบัน เราแทบจะไม่ได้ทานอาหารถึง3มื้อเลยค่ะ

ยิ่งตอนนี้อาหารเช้า แทบไม่มีโอกาสจะได้ทานเลย
บางครั้งก็มานั่งคิดนะ เหมือนคนมีเวรมีกรรมยังไงไม่รู้สิ

นิสัยของเราตั้งแต่เด็กๆ จะชอบช่วยเหลือคน
ทุกวันนี้ยังจำได้เลยค่ะ เราเรียนชั้นป.5 เราจะชอบขโมยข้าวสาร
-น้ำมัน-หมู เราจะเอาไปให้คนที่เค้าจนๆ
มีลูกหลายคน คือสงสารเด็กน่ะค่ะ
จะช่วยคนตลอด

พอมาถึงตอนนี้ พอตื่นเช้าขึ้นมา ก็วุ่นวายกับพวกบรรดาลูกๆ
ที่คนอื่นเค้าคลอดมาให้ ต้องป้อนขนมปังให้สุนัข
(สุนัขของเรากินอาหารเองไม่เป็นค่ะ
กินข้าวก็ต้องใช้ช้อนตักให้กิน ต้องเดินตามเค้าเหมือนเด็กๆน่ะค่ะ)

ต้องเอาขนมปังไปให้ไก่กิน ไก่ก็เช่นกันค่ะ ถ้าไม่ฉีกขนมปังให้เป็นชิ้นเล็กๆ
พวกเค้าก็จะมองหน้าแล้วมีเสียงอือๆอาๆ
พอเสร็จจากให้อาหารไก่

ทีนี้นกค่ะ เป็นพวกนกกระจอก ถ้าเราช้าหรือเลยเวลา
พวกเค้าจะร้องจิ๊บๆกันดังมากๆ ค่ะบางครั้งตกใจคิดว่ามีอะไร
บางตัวก็บินมาเกาะที่โต๊ะกินข้าว ร้องจิ๊บๆ พอเราพูดบอกว่า
"เออๆแม่รู้แล้วแม่จะเอาข้าวไปให้กินแล้ว"

พวกเค้าก็เงียบค่ะ แล้วพวกเค้าก็บินไปเกาะที่ต้นมะละกอ
กว่าจะเสร็จธุระจากเรื่องของพวกเค้า ก็เกือบ4โมงเช้า
ก็ต้องรีบทำงานบ้านทำกับข้าว พอดีทานมื้อเที่ยงค่ะ

คือจริงแล้ว ตัวเราเองก็หิวน่ะ แต่สงสารพวกเค้า
ตัวเราก็เลยอด เราก็รู้น่ะการอดอาหารเช้าบ่อยๆไม่ดี
ก็ได้แต่คิด แบบคุณทักทายน่ะแหละค่ะ
คือคิดว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ เราจะเริ่มทานอาหารเช้า
แต่ก็ได้แต่คิดคำว่าพรุ่งนี้ ก็ยังไม่รู้เลยค่ะ
ว่าคำว่าพรุ่งนี้จะมาถึงเมื่อไหร่

อ้อ!ขอถามด้วยน่ะค่ะ ที่เราขโมยข้าวสารของคุณแม่
ไปให้คนที่เค้าลำบากกินนี่บาปมากหรือปล่าวค่ะ
ทุกวันนี้เวลาตักข้าวสารมาหุง
แล้วมีความรู้สึกว่าเรานี่แย่จริงๆ

คุณน้ำค่ะ วันนี้เราขอคุยเรื่องการนั่งวิปัสสนาบ้างน่ะค่ะ
คือเราเคยโทรคุยกับเพื่อนที่เมืองไทย
เค้าคุยให้เราฟังเราก็ยังงงๆอยู่เลยน่ะ

คือเพื่อนของเราคนนี้ เค้าจะเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่อง
การนั่งสมาธิแล้วก็การสวดมนต์
แต่เค้าจะตักบาตรทุกวันแล้ว
ก็เป็นคนที่ชอบช่วยคนที่เค้าลำบาก

จนมีวันหนึ่ง มีญาติของเค้ามาชวน
ให้เค้าไปนั่งวิปัสสนา เพื่อที่จะได้เห็นอดีตชาติของตัวเอง
เค้าก็ไปค่ะ เพราะเค้าไม่เชื่อ เค้าบอกว่าการนั่งวิปัสสนานี่
จะไม่เหมือนการนั่งสมาธิ

การนั่งวิปัสสนาจะต้องมีอาจารย์คุมอยู่ด้วย
เค้าบอกว่าจะนั่งแบบท่านั่งสมาธิ แต่จะมีอาจารย์คือหลวงพ่อน่ะค่ะ
นั่งสูงกว่าเค้าหน่อยหนึ่ง แล้วทุกๆคนที่นั่งวิปัสสนา
จะสวดตามหลวงพ่อ แต่หลวงพ่อจะเริ่มสวดช้าๆก่อน

แล้วก็สวดเร็วขึ้น เพื่อนเราเค้าก็สวดตามไม่ทัน
เค้าก็หยุดสวด แล้วทีนี้เค้าก็เห็นตัวเค้าเองเป็นนางรำละคร
ไปรำอยู่หน้าองค์พระ(เราจำไม่ได้แล้วค่ะว่าหน้าองค์พระอะไร)

แต่ก็มีญาติของเค้าที่ไปด้วย พูดให้เค้าฟังว่า ตัวเค้าเองลุกขึ้นมารำ
ญาติของเค้าก็งงน่ะค่ะ ว่าทำไมเค้ารำเป็นด้วยเหรอ บอกว่าเค้ารำสวยมาก

เพื่อนของเราก็บอกกับเราว่า เมื่อชาติก่อนเค้าเป็นนางรำละคร
แล้วเค้าบอกว่าตอนนี้เค้าเชื่อเรื่องนี้100%

คุณน้ำพอจะอธิบายเรื่องนี้ ให้เราฟังบ้างได้มั๊ยค่ะ
เพราะเราไม่เห็นในเว็ปนี้
คุยเรื่องนี้เลยค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณน้ำ