เข้าใจให้ตรงต่อความเป็นจริง ย่อมเข้าถึงความจริงอันประเสริฐ
ที่เรียกว่าปรมัตถ์
นับได้ทางตาเป็นอันแรกขณะที่เห็นนั้นเป็นการเห็นสีต่างๆ ทางตา
ส่วนตานั้นจะไม่เห็นอะไรเลย
ตาเป็นส่วนหนึ่งหรือเป็นปัจจัยอันหนึ่งที่ทำให้เกิดการเห็น
และสิ่งที่เห็นนั้นเป็นจิต ซึ่งจะมิใช่ตาเห็น เพราะตาเป็นรูปธรรม
เป็นที่อาศัยหรือเป็นปัจจัยให้วิญญาณเกิดเพื่อรับรู้สีที่เกิดขึ้นได้ทางตา
เมื่อตากระทบกับสี วิญญาณมารับรู้สี จึงเกิดวิถีของจิตที่ตาลงสู่มโนทวาร
เกิดจิตตสังขารปรุงแต่งรับรู้สีเป็นเรื่องราวต่างๆให้เกิดขึ้นว่านั่นว่านี่
ว่าเป็นนั่นเป็นนี่
จึงมีบัญญัติขึ้นว่า นั่นหญิง นั่นชาย เป็นต้น จิตเป็นปรมัตถ์เกิดขึ้น
ทางตาก็จะรับรู้สี
เกิดขึ้นทางหูก็ไปรับรู้เสียง เกิดขึ้นที่จมูกก็ไปรับรู้กลิ่น เกิดขึ้นที่ลิ้น
ก็ไปรับรส เกิดขึ้นจึ้นที่กายก็ไปรับสัมผัส เย็นร้อนอ่อนแข็ง
เกิดขึ้นทางใจก็ไปรับรู้เรื่องราวต่างๆ

ผู้บอดแต่กำเหนิด ปรมัติยาอมเกิดได้เฉดเช่นกัน

มาอธิบายต่อ ว่า ผู้มีนัยตาบอดมาแต่กำเหนิด จิตปรมัตถ์เกิดได้อย่างไร ?

ผู้บอด ย่อมทุกข์ เกิดทุกข์จึงหน่าย
หน่ายนักจึง วาง วางได้เลิก ยึด
ไม่ยึด จึงพ้นจากกิเลสทั้งปวง

ปรมัติ > บรม+มติ
ปรมัตถ์ > บรม+อรรถ

เอาหลักฐานความรู้มาแต่ไหนว่า
ผู้บอดมาแต่กำเหนิดบรรลุธรรมได้

เขาเกิดด้วยอเหตุกวิบาก จึงเกิดเป็คนพิกล พิกาล
บ้าใบ้บอดหนวก ปัญญาอ่อน ไม่สามารถบรรลุธรรมได้เลย

สอนแบบนี้แย้งคำสอนของพระพุทธเจ้าครับ

555
ลุงหมาน อย่าฟันธงว่า คนตาบอดแต่กำเนิดต้องเกิดด้วย อเหตุกวิบาก ทุกคน
กลับศึกษาพระอภิธรรมให้ละเอียดนะ

อีกประการแม้จะเกิดด้วยอเหตุก ฟังคำสอนนี้ของเราก็มีแต่ ประโยชน์ไม่มีโทษ มีแต่จะส่งผลให้ถึงซึ่งพระนิพพานได้ในชาติต่อๆไป

อโสกะ....ไปเปลี่ยนชื่อมาใหม่มันก็ไอ้ฟรอมเดิมๆ

ตอนแรกไม่พูดยังงี้นี้ครับ..

แต่พูดว่า..

พูดตอนแรกแล้วพูดผิดตรงไหน ในเมื่อคนบอดแต่กำเนิดแต่เป็นบุคคลที่มีปัญญาย่อมทำได้

ส่านที่พูดทีหลัง ให้ทราบว่าแม้เป็นบุคคลที่เป็นอเหตุก. ก็ได้ประโยชน์ในกาลภายหน้า

ทำมา นี่แสนรู้จริ๊งจริง ไว้ให้ อโสกะ มาปฎิเสธเองละกัน อิอิ...

พูดตอนแรก....บอกว่า..บรรลุธรรมได้เลยหากไม่ยึด..

แต่..อันสอง..บอกว่า..แม้เกิดด้วยอเหตุก..ฟังคำสอน..มีประโยชน์..มีแต่จะส่งผลให้ ถึงนิพพานได้ในชาติหน้า..

คือพูดอันแรก..กับ..พูดอันที่สอง..ไม่ตรงกัน...

กระผมไม่ได้บอกว่าอันไหนผิดอันไหนถูก..เลยจักกะนิด..แค่บอกว่าพูดไม่ตรงกัน..เท่านั้น..

แต่..แค่นี้ก็พอจะรู้แล้วละว่าผู้พูดไม่มั่นใจ...เลยพูดแบบแทงกั๊ก...จึงทำให้พูดสองครั้งแบบไม่ตรงกัน..

ผู้บอดสนิท โดยกำเนิด
มีสองประเภท ประเภทหนึ่ง ไม่อาจบรรลุธรรมได้เลย
อีกประเภทหนึ่ง บรรลุธรรมได้

พวกที่ไม่อาจบรรลุธรรมได้ เลย คือ พวกที่กำเนิดด้วย อุเบกขาสันตีรณกุศลวิบากจิต
พวกที่บรรลุธรรมได้ คือ พวกที่ กำเนิดด้วย มหาวิบากจิต จำพวกติเหตุก แต่เนื่องจากมีอกุศลกรรมที่ทำไว้มาตัดรอนจักขุปสาทในปวัตติกาลไม่ให้มีขึ้น คนตาบอดประเภทนี้ฉลาด เรียนรู้ธรรมะเข้าใจธรรมะได้ บรรลุธรรมได้ครับ