ทำไมถึงบรรลุ อนาคามี หรือ อรหันต์

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ผู้ใดผู้หนึ่ง พึงเจริญสติปัฏฐานทั้ง ๔ นี้
อย่างนี้ ตลอด ๗ ปี เขาพึงหวังผล ๒ ประการอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ
พระอรหัตผลในปัจจุบัน ๑ หรือเมื่อยังมีอุปาทิเหลืออยู่ เป็นพระอนาคามี ๑


ทำไมถึงไม่พูดถึง โสดาบัน และ สกิทาคามี ละครับ

แล้ว..ทำไมต้องพูด...ด้วยละคับ...

ท่านว่า..7 ปี มี 2 อย่าง...ก็ 2 อย่างตามท่านซิคับ

เมื่อมีการเจริญสติปัฏฐาน ๔ ก็เป็นการเจริญในทางสายเดียว ไม่มีเส้นทางอื่น และค่อนข้างแน่นอนว่าจะต้องบรรลุธรรม
แต่ที่กล่าวว่า ๗ วันบ้าง ๗ เดือนบ้าง ๗ ปีบ้าง เพราะเหตุว่าบางคนเป็นมันทบุคคล บางคนก็เป็นติกขบุคคล
คือบางรู้ช้า บางคนรู้เร็ว บางคนเป็นติกขบุคคลก็อาจแค่ ๗ วัน บางคนเป็นมันทบุคคลก็ย่อมถึง ๗ เดือนบ้าง
ถึง ๗ ปีบ้าง โดยสรุปแล้วก็เป็นการกล่าวโดยรวมเอาไว้
ที่กล่าวแบบนั้นท่านนับเอาผู้ปฏิบัติในสติปัฏฐานทั้งหมด
ไม่ได้นับตั้งแต่พระอนาคามีขึ้นไป

เพราะว่าจะมีผลแน่นอนถ้าปฎิบัติต่อเนื่อง แม้แต่ปฎิบัติเช้าก็ได้เย็น ..กำหนดรู้ทันทีก็ได้ทันที เพราะเธอรู้ทันอยู่ซึ่งต้น กลาง สุด เห็นต้นเหตุ.. จะเอาโสดาหรืออรหันต์ก็ได้..เพราะจิตดวงเก่าดับไปแล้วจิตดวงใหม่เกิดขึ้น รู้ต้นกลางสุดของจิตแค่นี้ก็หลุดพ้นแล้ว..ปราถนาหลุดพ้นก็ได้หลุดพ้น ปราถนาชาญก็ได้ชาญ เพราะรู้ทันต้นเหตุแห่งจิต จะคิดดับๆ ถ้าดับสงสัยก็เป็นโสดาบัน ถ้าดับความโกรธก็อนาคามี ถ้าดับความถือตัวก็อรหันต์ จะคิดดับๆ
จากสายสืบสั่งสอนนิสัยศาสตร์