ศีลแค่ 5 ข้อ ยังรักษากันได้ยากเลย รู้หรือไม่ว่า คนที่ใช้ computer ส่วนใหญ่ ผิดศีลข้อ 2 กันแทบทุกคน น้อยมาก ที่จะไม่ทำผิดศีลข้อนี้ สำหรับชาวไทยพุทธแล้วเราได้เรียนรู้ศีล 5 กันมาตั้งแต่ยังเด็กแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นการเรียนในวิชา พระพุทธศาสนา หรือว่า การเข้าวัดฟังธรรม หรือว่าจากที่ต่างๆ แต่ว่ามีคนไม่เยอะหรอกครับ ที่สามารถรักษาศีล 5 ได้อย่างดี ไม่มีด่างพล้อย ด้วยความรู้ก็ดี ไม่รู้ก็ดี เราก็ต่างทำผิดกันมาบ้าง

หลายคนสงสัย ว่าแค่ ศีล 5 ข้อเท่านั้น ทำไมคนส่วนใหญ่จึงรักษาไม่ได้ อันนี้ก็ว่าด้วยเรื่องของกิเลสครับ คือ ความอยากต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น อยากเห็น อยากเป็น อยากมี อยากได้ ทุกอย่างเลยที่เกิดมาจากความอยาก ล้วนทำให้เราทำผิดศีลกันได้ทั้งนั้น

แต่คราวนี้ ผมก็จะไม่ได้มาสอนธรรมมะ ศีล 5 กันหรอกนะครับ แต่จะมาบอกกล่าวกันมากกว่าว่าเล่นคอมมันผิดศีลยังไง เพราะว่า คนที่ใช้คอมพิวเตอร์นั้น มักจะทำผิดศีลโดยที่เราไม่ได้รู้ตัวเลย (หรือบางคนรู้แต่ยังทำ?)

เรื่องของเรื่องก็คือ พระธรรมคำสั่งสอนนั้นเกิดมานานมากแล้ว ตั้งแต่โลกเรายังไม่มีอุปกรณ์ electronic ใดๆเลย แน่นอน ว่าคำว่า โปรแกรม หรือ software ก็ยังไม่ถือกำเนิดมาหรอกครับ ดังนั้นคำสั่งสอน ไม่ได้ว่ามาถึงเรื่องในปัจจุบันและอนาคตเลย แต่หากว่ายังครอบคลุมเรื่องการกระทำอยู่ แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปก็ตาม

ศึลข้อที่สอง เป็นข้อที่คนใช้คอมพิวเตอร์ มักจะทำผิด มากที่สุด เพราะว่าศีลข้อที่ 2 ก็คือ พึงละเว้นจากการลักขโมย เรื่องนี้ถ้าเราเอามาตีความก็คือ การไปเอาของ ของคนอื่นที่เค้าไม่ยินดี หรือ ยินยอมที่จะให้ เราก็ผิดศีลแล้ว เพราะว่านั่นก็ไม่ต่างจากการลักทรัพย์เลย ทีนี้ ในโลกของ computer แน่นอนว่ามี hardware ก็คือ อุปกรณ์ และ software ก็คือโปรแกรมที่ทำงานต่างๆ ตามที่เจ้าของเค้าได้เขียนเอาไว้ และคอมพิวเตอร์ ก็ต้องใช้ program ในการทำงาน เริ่มตั้งแต่ Windows เลย ที่มีเจ้าของคือ บริษัท Microsoft เค้าสร้างขึ้นมาเพื่อให้คอมพิวเตอร์มันฉลาด และใช้งานได้ง่าย หากใครไม่ต้องการ เสียเงินเพื่อซื้อ Windows มาใช้ ก็สามารถ ใช้ Linux ได้ทดแทน แต่ว่า จะใช้งานได้ยากกว่า แต่ก็ฟรี

เริ่มตั้งแต่ Windows เลย สำหรับใครที่ใช้ Windows จากแผ่น ราคา 150 บาทหรือว่า Windows ที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ที่มาจากร้าน โดยที่ไม่มี Key มาให้ (ไม่ใช่แบบ OEM) นั่นก็คือ ท่านกำลังลักทรัพย์บริษัท Microsoft อยู่นั่นเอง เพราะว่าเค้าขาย Program แต่ว่าเราไม่ได้ซื้อมาใช้ หรือไม่ได้ใช้แบบที่ถูกต้อง ก็เป็นการเอามาโดยที่บริษัทเค้าไม่ได้ยินยอมอยู่แล้ว แต่เท่านั้นยังไม่พอ สำหรับใครที่ฟังเพลง MP3 โดยที่ได้ไฟล์มาโดยการ Download ตาม internet นั่นก็เหมือนกัน ล่าสุด บริษัท Grammy ออกมาประกาศห้ามเอาผลงาน ของบริษัท ไปเผยแพร่ใน youtube นั่นเป็นเพราะว่าคนเหล่านั้นกำลังละเมิดลิขสิทธิ์ ของบริษัท หรือกำลังขโมยผลงานของบริษัทไปนั่นเอง เพราะเค้าไม่ยินยอม รวมไปถึง การ download ภาพยนตร์มาดูด้วย ก็ผิดเช่นกัน (เว้นภาพยนตร์ที่สร้างเพื่อการศึกษา หรือยินยอมให้เผยแพร่) หรือว่าการ copy ต่อๆกันมาเป็นทอดๆ เพราะว่าเรื่องเหล่านี้ทำได้ง่ายมากในระบบ computer ทึ่ทุกคนกำลังใช้งานอยู่แต่ทำให้เราผิดศีลได้ง่ายด้วยเช่นกัน

บางคนอาจจะปลอบใจตัวเองว่า บริษัทเหล่านี้ใหญ่โตมีเงินมหาศาล เราใช้เครื่องเดียวบริษัทเค้าไม่ขาดทุนหรอก หรือบางคนบอกว่า ละเมิดมาก็ไม่ได้หาผลประโยชน์ให้ส่วนตน แต่ทำเพื่อส่วนรวม ให้เราลอง คิดมุมกลับกันครับ ว่าถ้าหากเรา เป็นคนที่สร้างผลงานอะไรขึ้นมาใหม่สักชิ้นหนึ่ง แล้วเราภูมิใจกับมันมาก และเราสามารถหาเงินจากสิ่งเหล่านั้นได้ แต่สุดท้ายถูก copy ไปโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตจากทางเรา และเราไม่ได้เงินจากการ copy ไปนั่นเลย เราจะรู้สึกอย่างไรครับ

การทำผิดศีล ข้อนี้ ผลกระทบที่ได้รับก็คือ ทำมาค้าขายไม่ขึ้น ไม่ร่ำรวยเงินทอง ได้มาก็หมดเร็ว เก็บไม่อยู่ มีเหตุให้เสียทรัพย์ มีคนมาลักของเราไป หรือว่าเป็นคนที่ชอบลืมของทิ้งขว้าง ของหายเป็นประจำ หาเงินได้ยาก การเงินฝืดเคือง สูญเสียสิ่งที่รัก เป็นต้นครับ

เรื่องนี้เราแก้ไขได้ไม่ยากเลยครับ ก็คือ หันมาใช้ของลิขสิทธิ์ครับ เพราะว่าทุกอย่างล้วนมีต้นทุน ไม่ว่าจะเป็น Windows ที่เราใช้งานก็มีต้นทุน เพราะเค้าต้องใช้ วิศวกร ในการสร้างมันขึ้นมา กว่าจะสร้างเสร็จ ก็หมดมันสมอง หลายสิบคน เป็นเวลาปีๆ ในแต่ละ version เมื่อเสร็จขั้นนั้นแล้ว ยังไม่จบ ก็ต้องผลิต ก็มีต้นทุน ก็ต้องจัดจำหน่าย ก็มีต้นทุน ก็ต้องบริการหลังการขาย ล้วนแต่มีต้นทุน เราจะมองว่า เค้าเสียเวลาแค่ทำเสร็จ แล้วขาย ไม่เท่าไรหรอก นั่นไม่ได้ เพลง เกม หนัง ทุกอย่างครับ มีต้นทุนทั้งนั้น แล้วเราเอามาฟรีๆ นั่นก็ไม่ถูกครับ

วันนี้ ท่านลองได้สำรวจเครื่อง computer ของท่านเองหรือยัง ว่ามีโปรแกรมมากเท่าไร เพลงแค่ไหน หนังเท่าไร ที่ได้มาโดยไม่ได้ซื้อมาอย่างถูกต้อง

แน่นอนครับ ทุกคนที่อ่านเรื่องนึ้ จะย้อนคำถามนี้กลับมาหาผมทันที แล้วผมล่ะ ทำถูกหรือยัง ก่อนจะมาบอกคนอื่น?
ผมก็พูดตรงๆเช่นกัน เพื่อไม่ให้ผิดศีลข้อ 4 ที่ว่าด้วยการ ไม่พูดเท็จ ว่าผมเอง ยังมีเพลง หนัง เกม โปรแกรมละเมิดลิขสิทธิ์ ครับ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมทยอยทำในสิ่งที่ถูกต้องมาเรื่อยๆ ไม่ได้พลิกดำเป็นขาวในข้ามคืน ปัจจุบัน computer ที่ผมใช้ทุกเครื่อง ใช้ Windows 7 และ Microsoft Office ลิขสิทธิ์ถูกต้องทุกเครื่อง และเครื่องหลักที่ผมใช้งานตอนนี้ โปรแกรมส่วนใหญ่เป็น Freeware หรือ Open source ครับ เท่าที่จะเป็นไปได้ เท่าที่สำรวจเครื่องตัวเองตอนนี้ (เครื่องหลักที่ใช้งานอยู่) มีเพียงโปรแกรมสอนภาษาอังกฤษ ที่ติดตั้งเมื่อสัปดาห์ก่อนเท่านั้น ที่ละเมิดลิขสิทธิ์ และผมกำลังจะลบออกวันนี้ รวมทั้งหาซื้อโปรแกรมของแท้ที่ขายตามท้องตลาด มาใช้แทนครับ (แต่คนละโปรแกรมกัน เพราะโปรแกรมที่มีตอนนี้เป็นของต่างประเทศครับ) ส่วนเรื่องของ เพลง ผมก็กำลังจะลบออกเช่นกัน (ส่วนใหญ่เป็นเพลงสากล ต่างประเทศ เพลงไทยมีแต่เพลงเก่า อายุ 5 ปีขึ้นไปทั้งนั้น) เรื่องหนังก็เช่นกัน กำลังจะลบออกตามกันไป ถ้าหมดตรงนี้ก็ไม่มีอะไรละเมิดแล้วครับ

ทั้งนี้ ต่อจากนี้ ผมก็จะไม่ Download เพิ่ม รวมทั้ง ระวังการ download มาด้วย ว่าเป็นการ ไปลักขโมยของใครมาหรือเปล่า เพื่อไม่ให้เป็นการกระทำผิดศีลอีกต่อไป

หลายคนอาจจะค้าน แล้วบอกว่า ก็ไม่ได้รวย จะทำให้ถูกต้องทั้งหมด ไม่ได้หรอก เพราะว่าต้องใช้เงินเยอะมากเลย สำหรับประเด็นนี้ ผมก็พูดตรงๆว่า ผมก็ไม่ได้รวย ถ้าเราหาเงินได้น้อย เราก็ต้องสะสมไงครับ เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของที่ถูกต้อง ตามที่เราควรจะได้ หรือถ้าไม่ไหวจริงๆแล้วเนี่ย เราก็ต้องลดกิเลสของเราเองครับ เมื่อเราลดความอยากได้ อยากมีลง เราก็จะทำผิดศีลน้อยลงด้วย เป็นเรื่องที่ผูกพัน กันไปครับ เราไม่ควรอ้างว่า เป็นของที่หาซื้อยาก หรือว่า ราคาแพง เลยไม่ซื้อ เพราะว่าถ้าทำผิดศีล ยังไงก็คือผิดครับ การหาข้ออ้างมาลบล้าง หรือเพื่อยกตนให้ดูดีขึ้นนั้น ไม่ได้ช่วยหักล้างการผิดศีลเลย เพราะว่าเป็นคนละเรื่องกัน ผิดก็คือผิดครับ เหมือน Robinhood ที่ปล้นคนรวยช่วยคนจน นั่นก็ผิดศีล ในการลักทรัพย์ ปล้นทรัพย์ ถึงทรัพย์ที่ได้จะไปช่วยคนจน แต่ก็ไม่ได้บุญเลย เพราะว่าทรัพย์ที่ได้มานั้นไม่บริสุทธ์นั่นเองครับ

เชื่อผมครับ กรรมก็คือการกระทำ หากใครที่ยึดมั่นถือมั่นในการทำกรรมดีแล้ว ก็ย่อมได้รับแต่สิ่งที่ดีเช่นกันครับ

ในโลกที่สับสนขึ้นเรื่อยๆ บางทีก็ต้องเจอเหตุการณ์ที่ รับซื้อของที่คนขโมยมา เช่น โปรแกรมคอม เราไม่ได้เป็นบุคคลแรกที่ตั้งใจขโมย แต่เรารับซื้อต่ออีกที ซึ่งก็คือผิดศีลนั่นเอง ยอมรับครับผม

ศีล ถ้ายึดแน่นเกินไป กลายเป็น พรต

ศีลถ้ารับแล้วไม่ยึดถือปฏิบัติ ปล่อยตามใจตามกิเลสตัณหา เป็น ปรามาส

ศีลถ้าประกอบด้วยปัญญา เป็นรากฐานสนับสนุนการปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา พาให้บรรลุธรรม


คิดวิตกเรื่องขโมยใช้โปรแกรมวินโดวส์และซอฟแวร์เถื่อน คิดอย่างงี้ได้ ก็ให้คิดถึงตัวอย่างสำคัญอย่างท่านองคุลีมาล ท่านสันตติอำมาตย์ ว่าท่านบรรลุธรรมจนถึงความเป็นพระอรหันต์ได้อย่างไร ทั้งที่ที่ฆ่าคนมานับพัน ดื่มเหล้าเมาหยำเปทุกวันทั้งที่เป็นอำมาตย์ใหญ่

เพราะอะไร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ?

ของเล็กน้อย.....ถ้าเอาแต่คิดถึงมัน.....ก็กลายเป็นของใหญ่โตได้....

แล้วมันก็มามีอิทธิพลกับเราเองในที่สุด...

ยังงี้...เราควรจะฉลาด..หรือ...จะโง่....กับความคิดของเราดี???

เห็นว่าเล็กน้อย.....เลยมองข้ามจนลุกลาม.....กลายเป็นของใหญ่โตได้....

แล้วพอมันขยายวงกว้างก็พากันรับไม่ได้ กลายเป็นว่าโทษยุคโทษสมัย โทษไปว่าใจคนต่ำลงตามยุคสมัย...เพราะการมองข้ามสิ่งเล็กน้อย ปล่อยมันเป็นไป ไม่รู้จักปรับปรุงความผิดพลาดที่คิดว่าเล็กน้อย ปล่อยให้มันหมักหมมจนขยายวงกว้างจนเป็นปัญหาใหญ่

การโขมยคือการเอารัดเอาเปรียบ ฉกฉวย เห็นแก่ตัว.....แต่บางคนกลับมองว่าการฉกฉวยของคนอื่นเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ

ยังงี้...เราควรจะฉลาด..หรือ...จะโง่....กับความคิดของเราดี???

ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกย่อมมีจุดที่เหมาะสม ที่พอดี อยู่ที่สติปัญญาในการมองของแต่ละคนว่าจะมองบวกหรือมองลบ มองด้วยสติปัญญาของตนหรือคอยให้คนอื่นจูงจมูก คอยเดินตามความคิดของคนอื่น ทำตามความคิดของคนอื่นโดยไร้หลักไร้จุดหมาย

องคุลีมาลย์ฆ่าคน ทำตัวไม่ดี เพราะความเข้าใจผิด เมื่อรู้ว่าตัวเองผิดแล้วกลับตัวกลับใจ ทำในสิ่งที่ถูก
เมื่อคิดถูกทำถูกจึงเห็นทาง บรรลุมรรคผล เป็นอรหันต์ แต่ถ้ารู้ผิดแล้วยังทำ องค์คุลีมาลย์จะมีวันบรรลุ
อรหัต์ได้อย่างไร ผู้มีปัญญาจะพิจารณาตรงจุดนี้ และเข้าใจได้ไม่ยาก และจะไม่ถามคำถามเดิมๆตลอดไปว่า

เพราะอะไร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ถ้าซื้อโดยไม่รู้ก็คงไม่ผิดมาก เพราะเราไม่รู้ ไม่มีเจตนา แต่ถ้าสนับสนุนทั้งๆที่รู้ ก็ผิดเต็มๆ

การซื้อของที่ละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาของผู้อื่นโดยไม่รู้ก็คงไม่ผิดมาก เพราะเราไม่รู้ ไม่มีเจตนา แต่ถ้าสนับสนุนหรือฉกฉวยเอาของเขามาโดยมิชอบทั้งๆที่รู้ว่าละเมิดก็ผิดเต็มๆ

บางคนไม่มีความเข้าใจ ก็หลงคิดไปว่า การเอารัดเอาเปรียบ ฉกฉวย แย่งชิง เป็นเรื่องธรรมดา
เรื่องเล็กน้อย นับเป็นเรื่องน่าเศร้า ที่มนุษย์ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ประเสริฐรู้จักใช้ตรรกะ มีความคิดหลงผิดไม่เข้าใจเหตุผลในเรื่องนี้ คิดผิดเข้าป่าเข้าพง คงคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย จึงมองข้ามมันไปโดยไม่รู้จักแก้ไข ไม่ว่าเรื่องใดๆก็ตาม จนปัญหาเหล่านั้นหมักหมมกลายเป็นปัญหาใหญ่แล้วเพิ่งมารู้สึกตัวเมื่อสาย เพราะการมองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆนี่เอง หนำซ้ำบางคนดื้อด้านหัวชนฝา มีผู้หวังดีออกมาเตือนไม่ฟังจนสายเกินเยียวยา

หากแนะนำได้และยอมรับฟังก็จะแนะนำว่า การเลือกซื้ออาหาร กับ การใช้คอมเป็นคนละเรื่องกัน เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้

การใช้คอมพิวเตอร์(ตามกระทู้)ในทางมิชอบ เป็นการผิดศีลข้อ2 คือการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาของผู้อื่น

ส่วนที่คุณยกตัวอย่างนั้นเป็นปาณา คือการฆ่าสัตว์เป็นการผิดศีลข้อ 1 มันเป็นคนละเรื่องกัน

การซื้อเนื้อสัตว์มารับประทานไม่ได้เป็นการละเมิดทรัพย์สินทางปัญญา เพราะเนื้อสัตว์ไม่ได้เป็นทรัพย์สินทางปัญญา จึงนำมายกตัวอย่างไม่ได้นั่นเอง

การละเมิดทรัพย์สินทางปัญญาก็คือการโขมยของผู้อื่นมาผิดข้อ2 ส่วนการรับประทานเนื้อสัตว์คือการส่งเสริมให้มีการฆ่าผิดข้อ1 คนละเรื่องกันครับ

ส่วนการรับประทานเนื้อสัตว์ก็อย่างที่คุณว่าก็ไม่ผิดครับ แต่ก็ต้องดูเจตนา(อันนี้เป็นเรื่องนานาจิตตัง งดอธิบายครับ)

ทำถูก....ก็ดีแล้ว...

แต่..ถูก..หรือ..ผิด....นี้...ใครบอก...?

ถ้าถูกผิด...เป็นเรื่องที่โลกกำหนด....ไม่ว่าเราจะเอาข้างไหน...เราก็ได้โลกด้วยทั้งนั้น

อันหนึ่ง...ได้..สุคติโลกสวรรค์....
อีกอัน....ได้...ทุคติภูมิ...โลกอบาย...

ดังนั้น...เราควรฉลาด...

เข้าจั้ยยมั้ย..???

อิอิ..

ถูกหรือผิด เรารู้ได้ด้วยสามัญสำนึกของเราเอง คุณธรรมอยู่ในใจคน หากไม่มีคุณธรรมก็เป็นคนแต่เพียงร่าง จิตใจไม่ใช่ สิ่งใดถูกสิ่งใดผิดไม่ต้องอ้างว่าใครกำหนด หากเป็นคนที่มีคุณธรรม เราก็จะรู้ได้ด้วยปัญญาว่าอะไรที่เรียกว่าถูก อะไรที่เรียกว่าผิด โดยไม่อ้างเหตุผลเข้าข้างตัวเองเพื่อปัดความรับผิดชอบ

ใครอยากจะซื่อบื่อ....เป็นทาสความยึดมั่นถือมั่น....ก็ตามใจ...หุหุ...

ผิดเพียงครั้งเดียว....ก็เฝ้าแต่พะวงอยู่แต่กับบาปอันนั้นอยู่นั้นแหละ....เรียกว่า..เป็นการกระทำที่เป็นอกุศล...

คือ...ไม่ฉลาด...เรียกแบบกระแทกใจว่า..ซื่อบื่อ...

กุศล..แปลว่า..ฉลาด...ฉลาดที่จะไม่ทำให้ใจเศร้าหมอง...

อิอิ...ไม่ได้ว่า...ผิดแล้วดี...

แต่..ผิดแล้ว..ก็ให้ฉลาด...อย่ามัวแต่ซื่อบื่อ...หมกหมุ่นครุ่นคิดจมแช่แต่ในสิ่งเศร้าหมอง...อิอิ...เข้าจ๊ายย...

เอิ๊ก....เอิ๊ก....