เรื่องมีอยู่ว่า ที่ทำงานของเรามีในกลุ่มที่ต้องทำงานด้วยกันอยู่ 5 คน แต่อยู่ดีๆมีเพื่อนร่วมงาน 3 คนไม่คุยกับเราซึ่งทำให้เราทุกข์ใจมาก ทุกวันนี้ทำงานด้วยความอึดอัด ทุกเช้าตื่นนอนมาไม่อยากจะไปทำงานเลย จะถามเขาว่าโกรธ เกลียด หรือเราทำอะไรไม่ดีกับเขาไหม เราจะได้ปรับปรุงตัว แต่เราก็ไม่กล้าเพราะกลัวเขาจะว่าเราคิดมากไปเอง เราก็พยายามคิดทบทวนว่าเราทำอะไรผิดทำเขาหรือเปล่า ก็คิดไม่ออก ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงดี เราเองก็เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ตอนนี้ก็พยายามดับทุกข์ ดับความเศร้าหมองในใจ ด้วยการนั่งสมาธิบ้าง อ่านหนังสือธรรมะบ้าง แต่ใจของเราก็ยังไม่นิ่งเท่าไร เพื่อนคนไหนมีวิธีทางดับทุกข์ ดับความเศร้าหมองในใจ หรือสถานที่ให้เราไปทำบุญ ปฏิบัติธรรม แนะนำเข้ามาได้นะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้า และขอให้บุญกุศลในครั้งนี้ดลบันดาลให้ทุกๆท่านประสบแต่ความสุขด้วยเทอญ

สวดบทอิติปิโสฯให้มากๆ หรือสวดบทอื่นเพิ่มด้วยก็ดี แล้วแผ่เมตตาให้เพื่อนทั้งสามคนที่ไม่คุยกะเรา
สวดทุกๆวันครับ เขาไม่คุยก้ทำตัวให้เป็นปกติ ไม่ต้องไปอึดอัดมาก ความทุกข์นี่มันเปนเรื่องของตัวใคร
ตัวมัน และก้อย่าเอากลับมาคิดที่บ้านด้วยจะดี จะเครียดครับ ปล่อยวางไว้ที่ทำงานแล้ว กลับบ้านทำใจ
ให้ปกติ ฟังซีดีธรรมะ หรืออ่านหนังสือธรรมะ ถ้าให้ดีก้สวดมนต์บ่อยๆ แล้วแผ่เมตตาให้คนที่เขาไม่ชอบเรา
จะดีมาก ความเศร้าหมองก้ต้องหาทางออกด้วยการทำใจให้สงบ ซึ่งได้จากการสวดมนต์และอ่านหนังสือ
ที่จรรโลงจิตใจจะเป้นที่พึ่งได้ ให้จิตใจคลายจากความทุกข์ที่เกิดจากเพื่อนร่วมงานได้บ้าง

ขอบคุณมากนะคะ จะเริ่มทำตั้งแต่วันนี้เลย

มัวแต่ จะถาม แล้วเมื่อไหร่จะได้ถาม เมื่อไหร่จะรู้เรื่อง
เพื่อนคุณก็เป็นมนุษย์ อยู่ในภพภูมิเีดียวกันอีก ไม่ต้องจุดธูปก็ได้เจอ ได้ถาม

ทำตัวปกติ คุยกันเหมือนเดิม

คนเราทำงานด้วยกัน...ก็อยากให้เป็นที่ยอมรับกันในวงทำงานด้วยกันทั้งนั้น..

หากไม่เป็นที่ยอมรับ..มันก็อึดอัด..มันก็ทุกข์..

ธรรมดามันก็เป็นอย่างนี้...

ก็ควรลองถามไถ่..ใครสักคนในจำนวนนั้นว่า..เรารู้สึกอย่างนี้นะ..เป็นจริงหรือเปล่า..แล้วมันเกิดเพราะอะไร..

แต่อย่าไปคาดหวังกับคำตอบมากไปนัก...คิดว่าเขาไม่ตอบก็ไม่เป็นไร

นี้..ธรรมดาเขาก็ทำอย่างนี้เน๊าะ..

การทำสมาธิ..เขาใช้เป็นฐานของปัญญาเพื่อฆ่ากิเลส....แก้ทุกข์ตรง ๆ ไม่ได้หรอก..แค่ข่มใว้เมื่ออยู่ในสมาธิแค่นั้น..แล้วคุณจะเป็นสมาธิยังงัยได้..ก็เป็นคนคิดมากออกอย่างนั้นนะ
..
หากจะใช้ธรรมะ..มันก็ต้องจี้ไปที่..ตัวทำให้เกิดทุกข์นั้นแหละครับ..

เมื่อเราทุกข์เพราะเขาไม่ยอมรับ..เขาไม่ชอบ...
ก็ต้องถามตัวเราเองกลับว่า...เขาไม่ชอบเราแล้วทำไมเราถึงเดือดร้อน??...เราอยากให้เขาชอบเราทำไมรึ??..เราอยากให้เขาชมเราทำไมรึ???...

เพราะอะไรรู้มั้ย??...เพราะกิเลสมันคิดว่า..มีลาภ..มียศ..มีสรรค์เสริฐ..แล้วจะดีมีความสุข

ดีกับอะไร....ดีกับร่างกายนี้งั้ย
มีความสุขเพราะอะไร...เพราะมันคิดว่าร่างกายนี้คือเรา..งั้ย..มันหลงร่างกาย

สรุป..เราทุกข์เพราะเราหลงผิด..หลงว่าลาภ ยศ สรรเสริฐ..ดี

พิจารณาดูให้ดี..ร่างกายมันใช่เราที่ไหน...เลี้ยงมันดีแค่ไหน...มันก็ตาย..
อาหารดี ๆ นะ..มันยังตาย..แล้วประสาอะไร..กับความยอมรับนับถือจากคนอื่น..

ใครจะเกลียดมัน..ก็ช่างมันเต่อะ..เราทำบุญทำกุศลของที่เอาไปได้ด้วยดีกว่า..ของเอาไปไม่ได้จะแคร์มันทำไมเน๊าะ

บอกตัวเองไปเรื่อย ๆ ..จนใจมันยอมรับความจริง

ปล. การนั่งสมาธิ...ดี...อ่านหนังสือธรรมะ..ดี..แต่ขอให้ทำเพราะอยากรู้ธรรมะ..นะครับผม

ดูก่อนท่านทั้งหลาย.....................

ท่านเอ๋ย....ลองเปิดใจ คุยกับเขาดีๆ ว่าเหตุของการเกิดความทุกข์คืออะไร เพราะอะไรที่ทำให้เกิดความไม่สบายใจกับทั้ง 2 ฝ่าย อาจจะไม่มีอะไรก็ได้น่ะ
วิสัยของปุถุชนเกิดมาต่างกัน แต่เราจะปรับตัวอย่างไรให้อยู่ได้ในสังคม
ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้สั่งสมมาพึงบังเกิดกระแสเมตตาจิตหนุนท่าน ณ.บัดนี้เทอญฯ.

เหมือนเราเลย เราผ่านมาแล้ว เลยอยากจะแนะนำค่ะ
ไม่ทราบว่าคุณจะทำได้ไหม เราก็เหมือนกันที่ทำงานเรามี 13 คน
เขาสามัคคีกันมากเลยค่ะ ที่จะไม่พูดกับเรา 9 คน ในห้องทำงาน
เหมือนไม่มีเราอยู่ด้วย เราพิจารณาแล้วว่าเราผิดตรงไหนบ้าง
เราไม่เหมือนเขาตรงไหน เมื่อหาสาเหตุได้แล้ว ก็เข้าใจทันที
อ๋อ เราไม่เหมือนเขาตรงที่ เราทำงานเก่งกว่าเขา เรากล้ากว่าเขา
เราไม่ส่งส่วยจ้าวนาย เราไม่เลียแข้งเลียขา เราไม่ใจกว้างหน้าใหญ่
เราใจแคบไม่ยอมเลี้ยงเพื่อนๆที่เอาแต่ฟุ่มเฟือย แล้วคอยแต่จะมา
เบียดเบียนเราเรื่องกิน เรื่องยืมเงินเรา เรื่องใช้เราทำงานแล้วเพื่อนๆไป
เที่ยวกัน โยนงานมาให้เราทำพอพูดก็ไม่พอใจ เพ้อเจ้อวันๆเอาแต่นินทา
คนโน้นคนนี้ เมื่อได้สาเหตุแล้วเราก็มาถามตัวเองว่า เออหนอ เราเป็น
ทาสคนพวกนี้ตั้งแต่ชาติไหนหนอ ที่เราต้องยอมเขา เขาไม่พูดกับเรา
เราก็ต้องมานั่งทุกข์ เขาเป็นอะไรกับเรา เราไปขอข้าวเขากินหรือเปล่า
เราไปขอเงินเขาใช้หรือเปล่า ไม่นี่เรากินข้าวหม้อของเรา เงินใช้ของเรา
กะเป๋าเรา แล้วเราจะแคร์เขาทำไม เขาเป็นแม่เราหรือ ก็เปล่า เงินเดือนที่เรา
รับเงินเขาหรือเปล่า ก็ไม่ใช่ เอแล้วเราทำไมต้องทุกข์ด้วย ตอนที่เกิดมาเราก็
ไม่ใช่มีเขา เรายังอยู่ได้ ไม่ได้คุยกับเขาเราตายไหม ไม่ตาย ใช่ ไม่ตายแล้ว
แคร์ทำไม สนทำไม ให้เขาหัวเราะ ทำตัวปกติ ไม่พูดด้วยก็ไม่สน ทำไมต้องง้อ
เรามีเกียรติ มีศักดิ์ศรี มีความเป็นคน เราเป็นมนุษย์เหมือนกัน ท้อทำไม ทำไมต้อง
ท้อ ทำไมต้องทุกข์ เบียดเบียนตัวเองทำไม ทำใจให้ผ่องใส แต่งตัวให้สวยปกติ
ยิ้มแย้มผผผ่องใส ทำเหมือนไม่มีเขาอยู่ในสายตา คนพวกนี้พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า
เป็นคนพาล ไม่ควรคบค้าสมาคมด้วย เพราะฉะนั้นไม่มีเขาเราก็ไม่ตาย อย่าให้ความสำคัญเขา
ทำตัวปกติ เขาจะแปลกใจ และแพ้ภัยเราไปเองละค่ะ ข้อสำคัญหมั่นสวดมนต์ ไหว้พระ
ทำทาน ศีล ภาวนา ทุกวันนะคะ คุณจะพบกับความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่ความสุขจอมปลอมค่ะ
สวดมนต์ ภาวนา นั่งสมาธิ ใส่บาตรไหว้พระนะคะ ผลบุญจะส่งให้ได้ดียิ่งๆขึ้นไปค่ะ ตัวเรานะคะ
เดี๋ยวนี้มีความสุขแล้วค่ะ เพื่อนฝูงมากมายมีแต่กัลยาณมิตร คนพาลพวกนั้นเลิกคบไปเลยค่ะ
มีความสุขแล้ว จึงอยากแบ่งปันค่ะ ขอให้คุณโชคดี มีความสุข ทำงานสบายใจนะคะ

การที่จะดับทุกข์ ก็ให้กำหนดรู้กายรู้ใจ น้อมมาที่กายที่ใจ
ไม่ต้องรีบ ถ้ารีบอยากให้มันดับ มันจะเกิดความโลภ ทำให้เราเป็นทุกข์อีก
จนถึงกับเลิกปฏิบัติไปเลย

ขอบคุณทุกๆท่านมากนะคะ

...1.ให้คิดในทางบวก...การคิดในทางไม่ดีเพราะคิดกังวลไปล่วงหน้า...ไม่มีประโยชน์อะไร...
...2.สร้างสัมพันธภาพกับทุกคนอย่างป็นกันเอง...ในสิ่งแวดล้อมเดียวกันเขาต้องคุยกันอยู่แล้ว...
...ไม่ควรนินทาคนในที่ทำงานเดียวกันกับคนในที่ทำงานเดียวกัน...เพราะเวลาเขาไม่พอใจเรา...
...เขาก็จะเอาเราไปนินทาและเอาเรื่องที่เราว่าร้ายคนในนั้น...ไปเล่าให้กันฟัง...เราก็มีแต่เสีย...
...ถ้าทุกข์ใจควรคุยกับคนภายนอก...ถ้าคุยกับใครไม่ได้...ให้จดบันทึกไดอารี่ระบายความในใจค่ะ...
...3.ไม่ควรคิดในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว...และไม่คิดไปล่วงหน้า...อยู่กับปัจจุบันให้มีความสุข...
...ใครมันไม่รักเราก็ช่างหัวมัน...อย่าเก็บมาใส่ใจไปทุกเรื่อง...คนแต่ละคนก็มีทุกข์ต่างๆกันไป...
...อย่าเอาชีวิตตัวเองไปฝากไว้กับความคิดคนอื่น...เพราะเขาก็ทุกข์ไม่ต่างจากเรา...
...รักตัวเองให้มาก...ดูแลตัวเองทั้งกายและใจ...เพราะชีวิตมีแต่ความไม่แน่นอน...
...ที่แน่นอนคือเราต้องมีชีวิตเตรียมตัวเพื่อต่อสู้กับอุปสรรคต่างๆที่จะผ่านเข้ามา...
...แคร์คนที่รักเรา...เลี้ยงดูเรามาดีกว่า...ไม่มีใครทำอะไรให้ถูกใจทุกๆคนได้...
...แม้แต่ตัวเราเองยังทำไม่ได้อย่างใจต้องการเลย...ประสาอะไรจะให้เขามาชอบเราทุกคน...
...ใช้ชีวิตอยู่ให้มีความสุข...อยากทำอะไรก็ทำ...ทำได้ด้วยการไม่เบียดเบียนตัวเองและผู้อื่น...
...ถ้าอยากผูกมิตรกับทุกคน...ลองซื้อของฝากทุกๆคน...บอกเขาว่าเราไปเที่ยวมามีของเล็กน้อยมาฝาก...
...แล้วสังเกตว่า...แต่ละคนในที่ทำงาน...มีพฤติกรรมกับเราเปลี่ยนไปยังไงบ้าง...อย่าตีตนไปก่อนไข้จ้ะ...