จริงๆแล้วก็รูว่าการฆ่าสัตว์เป็นบาปผิดศิลข้อ 1 แต่มันจำเป็นต้องฆ่า อย่างที่บ้านมีหนูมากมาทำความเดือดร้อนกัดกินนั่นกินนี่ ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงใช้ย่าเบื่อให้กินเพื่อฆ่ามัน การฆ่าหนูอย่างนี้ก็รู้ว่าเป็นบาป อยากถามว่าเป็นบาปมากไหม อย่างไร

...ให้ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตจัดการ...มีเหยื่อก็ต้องมีผู้ล่า...
...จำเป็นก็เลี้ยงแมว...แต่ห้ามเชียร์แมวฆ่าหนู...

ไม่บาปนะคะใช้เจตนาเป็นเครื่องตัดสินค่ะ เจตนาไม่ใช่อยู่ที่ทำเพราะความสนุกคะนองนี่คะ

...พระพุทธเจ้าทุกพระองค์สอนให้แผ่เมตตาตนเองเพื่อให้สอนตนว่าตนรักชีวิต...
...และให้แผ่เมตตาสรรพสัตว์...เพราะมีเกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมชาติวนสูงๆต่ำๆ...
...ดิรัจฉาน...เป็นภพภูมิสัตวโลกที่ไม่สามารถปกป้องภัยอันตรายแก่ตนเองได้...
...และจำเป็นต้องดำรงชีพให้รอดในธรรมชาติ...ผู้แข็งแรงกว่าย่อมล่าผู้อื่นแอ...
...และต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดระแวง...และคอยระมัดระวังภัยจากการถูกล่า...
...การเป็นผู้ล่าและผู้ถูกล่าจึงจัดสรรให้ได้ผจญภัยสลับไปสลับมานับภพชาติไม่ได้...
...เช่นเสือ สิงโต ล่าม้าลาย กวาง เพื่อเป็นอาหารก็คือทำบาปโดยธรรมชาติจัดสรร...
...แม้เสือ สิงโต ก็กลายเป็นเหยื่อของมนุษย์ผู้ชอบล่าสัตว์...ผู้เห็นภัยจึงงดเว้นปาณาติบาต...
...โดยเฉพาะมนุษย์ที่ฉลาดกว่าสัตว์...จงระมัดระวังการฆ่าสัตว์ด้วยคิดว่าสัตว์นั้นเป็นอาหาร...

...ผลกรรมแรกที่มันแสดงออกมาอย่างทันตา
...คือความทุกข์ใจ..กังวลใจกับสิ่งที่ใด้ทำลงไป
...เมื่อทำอะไรลงไปแล้วมันก็ต้องมีผลที่ตามมาแน่นอน
...ไม่อาจหลีกเลี่ยงใด้
...บ้านที่เราอยู่เราก็ว่ามันเป็นของเรา
...แต่พวก..หนู นก มด ปลวก นั้นถึงคราวผลกรรมที่ทำไว้ส่งผลต้องมาเกิดเป็นดิรัจฉานมีเวรมีกรรม..ไม่มีความคิดปัญญาเทียบเราได้
มันคงไม่รู้หรอกว่ามันเป็นบ้านหรือเป็นอะไรของใคร
...มันก็อยู่อาศัยไปตามธรรมชาติของมัน
...แต่เราผู้มีความคิดมีปัญญามากกว่าเกิดมามีโอกาสได้สร้างบุญสร้างกุศล
ก็ไปฆ่ามัน..ก็ลองพิจารณาดู
...ความมีเมตตากรุณาสงสาร..ต่อผู้อื่น
...เป็นสิ่งที่สร้างความสุขสงบร่มเย็นแก่ตนเองและผู้อื่น
...ลองทำความเมตตาสงสารต่อเพื่อนร่วมโลกให้เกิดขึ้นในจิตใจดูครับ
...บางทีความทุกข์ใจที่มีอาจบรรเทาลงไปได้บ้างไม่มากก็น้อย
...เราหิว..เขาก็หิว
...เราหากิน..เขาก็หากิน
...ก็อยากให้ลองพิจารณาดู
...ความเห็นนี้..อาจจะไม่ถูกใจนัก
...จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ไล่โดยใช้คลื่นรบกวนประสาทหูของหนู น่าจะดีกว่า แต่นานไปหนูก็จะชิน
หรือจะใช้ยาฉีดกันแมลง ฉีดตามทางที่หนูผ่าน (ไม่โดนตัวหนู)
ฉีดบ่อยๆ ให้ฉุน หนูไม่ชอบก็หนีไป แต่นานๆ ก็จะกลับมา ก็ฉีดซ้ำอีก

การฆ่าสัตว์มันก็ผิดศีลข้อ 1 อยู่แล้ว
ที่บ้านก็เยอะเหมือนกันโดยเฉพาะบนหลังคาบ้าน
วิ่งกันเล่นยังกับเป็นสนามเด็กเล่นเลย..
แต่ทำใจค่ะ..ลองใช้วิธีแผ่เมตตาซิค่ะ
ไม่ทราบว่าจะเชื่อหรือเปล่า..แต่ลองทำดูก็ไม่เสียหายอะไร
ได้ความสบายใจด้วยค่ะ..ขอบคุณค่ะที่ให้ออกความคิดเห็น..

บ้านเราก็เหมือนกันมีหนู แต่เราไม่ได้ใช้วิธีเบื่อนะ เราใช้กรงดักหนูดัก เมื่อได้แล้วเช้าวันรุ่งขึ้นก็นำไปปล่อยที่ไกล เป็นป่าไม้โกงกางน่ะ เราคิดว่านี่คงจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว เพราะถ้าเราไม่ดักมันก็จะขึ้นบ้านกัดกินข้าวของ
ทำให้เกิดความเสียหายและสกปรกตามมา