เหนื่อยไหมล่ะพายเรือ??

งมงายรัก
งมงายโลก
งมงายชื่อเสียง
งมงายตัวเอง
งมงายชีวิต
งมงายความสุขสบาย
แต่อยากเป็นผู้ไม่งมงาย


คนเรามันก็ยังนี้แหละ
รู้ว่ามันงมงาย ก็ยังหลงงมงาย
รู้ว่ามันหลง ก็ยังอยากฝันต่อ ไม่อยากจะตื่น
จมอยู่กับความหลงของตัวเอง
ปล่อยตัวปล่อยใจเผลอไปทั้งวันทั้งคืน
จนเมื่อเกิดทุกข์ ก็เผลอทุกข์ทั้งวันทั้งคืน
หรือเมื่อเกิดสุข ก็ไม่อยากให้มันหายไปไหน

จะดีกว่าไหมที่เราจะมีสติ
สุขก็รู้ว่าสุข
ทุกข์ก็รู้ว่าทุกข์
ไม่ยินดี
ไม่ยินร้าย
ใจเป็นกลาง

จะปฏิบัติให้ถึงฝั่ง ในเมื่อถึงฝั่งอยู่เองแล้ว ด้วยความกลัวไม่ถึงฝั่ง จึงหลงเสาะหาไปจนเลยความเป็นจริง สร้างเหตุให้ไกลฝั่งซะเอง จะแสวงหาหรือไม่แสวงหา ก็เป็นสิ่งที่มีอยู่เองแล้ว



ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/
ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ

สวัสดีครับท่านหลวงจีนงมงาย

ขอให้มีความสุข ณ ลานธรรมจักรแห่งนี้ด้วยครับ

ธรรมะสวัสดีครับ

อ้อออ...ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง....หลวงจีนงมงาย...
ได้เห็นท่าน...เหมือนได้พบหน่วยกู้ภัย พายเรือผ่านมา...
ข้าน้อย...เกาะลูกมะพร้าวลอยคอมานานแสนนาน...คริ คริ...
แม้เจอเรือพาย...ข้าน้อยก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง...
แม้สักวันถ้าได้เจอเรือหางยาว ก็ว๊าว....
แต่เรือใดจะเร้าใจเท่า เรือด่วนแสนแสบหลัง 2 ทุ่ม...

ยินดีที่ได้รู้จักนะ...เจ้าคะ...

ข้าน้อยยังสติ...สตางค์ไม่สมประกอบนัก...
ถ้ามีมือดีอย่างท่านมาช่วยตบแต่ง...ถือเป็นวาสนาข้าน้อยอย่างสูง...

แม้จะยังทำได้เพียงเกาะลูกมะพร้าวลอยคออยู่ในทะเล
แต่ลอยคออยู่ใกล้ ๆ ฝีพายเรื่อแจวลำนี้ ก็สบายหูดีจัง...
ร้องเพลงได้เพราะราวกับเคยผ่านเวทีประกวด...
ท่านใช้พายแจวอยู่บนเรือ
ข้าน้อยขอลอยคอเอาเท้าตัวเองถีบน้ำฟังท่านร้องเพลง...อยู่ใกล้ ๆ...ไปพลาง ๆ
หวังว่าท่านจะไม่เผลอเห็นข้าน้อยเป็นจรเข้..และเอาไม้พายมาฟาดหัวข้าน้อย...นะ...

ฝากถึงหลวงจีนงมงาย ก่อนอื่นขออนุโมทนากับท่านด้วย ได้อ่านในสิ่งที่ท่านเขียนก็พอทราบปฏิปทาการบำเพ็ญไปบ้างแล้ว ขอฝากธรรมะเล็กน้อยๆ สำหรับท่าน
อนิจัง ความไม่ยึดกันนี้ ความความหลุดพ้นอยู่แล้วนี้ ไม่อาจจะสมมุติ ว่าเกิด ขึ้นตั้ง อยู่ดับไปได้ มันเป็นเช่นอยู่เองแล้วตลอด ตัวมันเองไม่เคยสมมุติมันว่าเป็นอะไร จิตหรือสรรพสิ่งก็เช่นกัน จิตเดิมหรือจิตปภัสสรไม่อาจเรียกตัวมันเองว่าเป็นหนึ่ง หรือสองได้ สุญญตา หรืออนัตตา ยอมไม่ใช่หนึ่งหรือสองแน่นอน ที่ยังมีหนึ่งก็เพราะมีอุปทาน ซ้อนรู้ ยังไม่ปลงรู้ จึงยึดรู้แล้วบอกว่าหนึ่ง หากเมื่อ ไม่เอา วิชา อวิชา เมื่อนั้นละจึงปภัสสร จะข้ามโคตรปุถุชนก็ตรงที่ ปลงรู้ ไม่ยึดรู้ ไม่อะไรกับอะไรกับรู้ สักแต่ว่า เข้าใจ ไม่เข้าใจก็ไม่เอา ไม่ใช่ตามรู้เห็น รู้เดิมแท้คือไม่รู้ ว่าง อนัตตา สุญญตา อยู่เองแล้ว

ขอเชิญศึกษาธรรมบรรลุฉลับพลัน จบโลก จบธรรม จบกรรม การปฏิบัติ โดยหลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต วัดร่มโพธิธรรม จ.เลย ที่บอร์ดสนทนาทั่วไปขอรับ หรือ http://www.rombodhidharma.com/
ขอให้ท่านมีส่วนในความ ไม่ติด ไม่ขัด ไม่ข้อง ไม่คา แจ่มแจ้งในสัจธรรม ลุล่วงพ้นทุกข์ ตามองค์พุทธะ พระอรหันต์ พระโพธิสัตว์ หลวงพ่อโพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต นั่นเทอญ