ขอน้อมนบ แด่ครู ผู้สั่งสอน
คอยอบรม บ่มวินัย ให้รู้นอน
กับคำสอน ล้ำค่า แสนสำคัญ

ศิษย์น้อมกราบ ขอบพระคุณ คุณครูเหลือ
ที่คอยเกื้อ เจือจุน หนุนใจฉัน
ทุกสิ่งดี ที่บัดนี้ มีทุกวัน
ก็เพราะครู ผู้เลอสรรค์ บันดาลมา

มีเพียงคำ กล่าวเอ่ย เผยให้รู้
แด่คุณครู ผู้ชี้ทาง การศึกษา
ศิษย์วันนี้ ดีได้นั้น ด้วยปัญญา
ที่คุณครู ผู้ชี้ฟ้า นำข้าไป


อันความกรุณาปราณี จะมีใครบังคับก็หาไม่

หลั่งมาเองเหมือนสายฝนอันชื่นใจ จากฝากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน

ประทีป ส่องแสง

แรงแห่ง ปัญญา

ลบอวิชชา ไม่รู้หลับฝัน

โลกอยู่ ร่มง่าย

สบายด้วยกัน

ทุกสิ่งแบ่งปัน เรียนรู้ เข้าใจ

(แด่คุณครูด้วยหัวใจ......จาก : ข้าพเจ้า)

พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง


โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี


นรชาติที่วางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์


สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกาฯ.
พระธรรมที่พระองค์ทรงแสดงเป็นความจริงทุกประการ และไม่พ้นไปจากปกติชีวิต

ประจำวัน ทั้งทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ ผู้ที่ท่านรู้แจ้งอริย-

สัจจธรรมนั้น ท่านก็รู้แจ้งอริยสัจจธรรมในชีวิตประจำวันตามปกติ ซึ่งต้องเป็นปัญญา

เท่านั้น จึงจะสามารถรู้ความจริงของสภาพธรรมได้ เมื่อไม่ใช่ปัญญาก็ไม่สามารถที่

จะรู้ความจริงในขณะนี้ได้

ชีวิตประจำวันของคุณครูทั้งหลาย ซึ่งมีเมตตาอย่างมาก มีความเป็นมิตร หวังดีแก่เด็ก

มีความกรุณา ยามเด็กๆมีความทุกข์กายไม่สบาย ก็คอยดูแล จัดหายาให้ เฝ้าไข้ด้วย

ความปรารถนาให้หายจากไข้ มีมุทิตา เมื่อเด็ก ๆ เติบใหญ่ได้การงานทำก็มีความยินดี

เมื่อเด็กๆมีความสุขความเจริญ และประการสุดท้ายคือ อุเบกขา เมื่อคุณครูทำดีที่สุด

แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นไปตามเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาได้ มีความวาง

เฉยเพราะความเข้าใจ นั่นคือพรหมวิหาร ๔ ฟังแล้วรู้สึกซาบซึ้งมาก

ไม่มีใครเลือก

เกิดได้ เพราะเป็นผลของการกระทำดีและไม่ดีในอดีตไม่มีใครสามารถรู้ได้ แต่

เมื่อได้เกิดมาแล้ว เลือกที่จะทำความดีได้

เด็กดี ๑๔ ประการ" มีดังต่อไปนี้


๑ ไม่โยกเก้าอี้

๒ ไม่หนีการเรียน

๓ ไม่เขียนข้างฝา

๔ ไม่ด่าครูสอน

๕ ไม่นอนตื่นสาย

๖ ไม่หน่ายการเรียน

๗ ไม่เพียรทำผิด

๘ ไม่คิดมุ่งร้าย

๙ ไม่อายการงาน

๑๐ ไม่ผลาญเงินตรา

๑๑ ไม่ซ่าส์หาเรื่อง

๑๒ ไม่เคืองโกรธกัน

๑๓ ไม่หันหาอบายมุข

๑๔ ไม่คลุกกับเกม



ปกติแล้วในชีวิตประจำวันมีแต่ความไม่รู้ เพราะฉะนั้นในแต่ละวันจึงมี

แต่อกุศลเกิดมาก เพราะมีแต่ความไม่รู้... มีหนทางเดียวก็คือ เป็นผู้มีปกติฟังพระธรรม

ให้ค่อยๆ เข้าใจความจริงของสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ (เป็นปกติ ไม่ใช่ไปทำอย่างอื่น

ให้ผิดปกติ หันหลังให้กับสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏอยู่ขณะนี้)



เอาบุญมาฝากได้ถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน กำหนดอิริยาบทย่อย และแม่และคนในครอบครัวก็ได้ถวายสังฆทาน แทบทุกวัน แต่ถ้าบางวันคุณแม่ไม่ไหวก็ไม่ได้ถวาย แต่คุณแม่เจริญภาวนาทุกวันเลย และได้บูชาพระธาตุทุกวัน นี้คือบุญของคุณแม่ และก็มีงานบวช

พระ 2 รูป ในงานมีผู้มาร่วมงาน ประมาณ ร้อยคน และภายในงาน มี

การจัดเลี้ยงผู้คนในหมู่บ้านทั้งหมู่บ้าน และวันนี้ตั้งใจทีจะ สวดมนต์ นั่ง

สมาธิ เดินจงกรม กำหนดอิริยาบทย่อยตลอด และเมื่อคืนนี้ได้เจริญภาวนาพร้อมกับคุณแม่ขอให้อนุโมทนาบุญด้วย

อนุโมทนาครับ