ถ้าเราดูลงไปในใจ
เราจะเห็นเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิดอย่างไร

จิตใจซัดส่าย ไม่สงบ เพราะความอยาก ค่ะ

เพราะคิดถึงความทรงจำเกี่ยวกับที่นี่ ... จึงยังคงเวียนกลับมา



อะไรอะไร ... ในใจ ... ช่างเหนี่ยวรั้งให้หวนแวะเวียนกลับมา เพียบเลย

เพราะรักภพภูมิ ที่ตนเป็นอยู่ ยังสนุกสนานเบิกบานใจ ถึงจะทุกข์ก็ทนได้ ยังไม่อยากไปนิพพานจ้า

นานาจิตตัง ดูไปในใจแต่ละคน ย่อมมีสิ่งที่ปรากฏไม่เหมือนกัน แต่ทั้งหมด นั่นแหละ คือเหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิด เพราะไม่มีสิ่งที่ไม่เกิดไม่ดับ จะไม่ปรากฏการเกิดดับ

4Aขออนุโมทนาสาธุการค่ะ

เหตุแห่งการเวียนว่ายตายเกิดโดยพื้นฐานแล้ว เกิดได้สาระพัด ทุกดวงจิตดวงใจต่างมีกันถ้วนหน้า มีเหตุผล่ต่างๆกัน นันแหละคือเหตุ นานาจิตตัง

แต่เหตุแห่งการไม่เวียนว่ายตายเกิด ลึกลงไปที่ยังไม่มี ก็มีสมควรเสริมสร้าง ควานหามากกว่า
เหตุนั้น มีมากตั้ง 84000 อย่าง

เหตุสำคัญ เหตุแรก คืออาหาร ในทางธรรมคืออาหาร4
ทำให้เกิดกำลังแก่ กาย ใจ แต่อาหารเหล่านั้น ก็มีทั้งคุณที่ไม่ต้องเวียนว่าย และโทษ ที่ต้องเวียนว่ายตลอดกาลนาน

แต่อาหารเหล่านั้น มีทั้งคุณและโทษ เช่นกัน

อาหารเหล่านั้น เป็นกำลังทั้งกาย และจิต สร้างสรีะ สร้างพละ สร้างจิตสังขารให้เข็มแข็ง
ทั้งกุศล อุศล และอัพยา

การจะทำให้ สังขารประกอบจิตที่เป็นกุศล มีกำลังมากขึ้น เพราะอำนาจแห่ง อาหารเหล่านั้น
จึงต้องรับแต่อาหารอันเป็นสัมมาทิฎฐิเท่านั้น
กินอาหารด้วยปัญญา ไม่ใช่ความอยากในรสชาด รสชาดอาหารเหล่านั้น จึงราบเรียบ และไม่อาจกลบ กริยา ความดิ้นรนของจิต
ซึ่งจะยิ่งแสดงออกมาเด่นชัดขึ้นๆ ในความอยากในอาหาร ชนิดกุศลและอกุศล หรืออัพพยา ที่เคยชิน

เหตุต่อมา สมถะ วิปัสสนา สติปัฎฐาน เป็นเหตุ ให้เรียนรู้ ศึกษา ในกริยาความอยาก ความดิ้นรนเหล่านั้น

เมื่อกริยา มีความด่นชัดมากขึ้นๆ กริยาที่จะหาทางรอด หาอาหารบริสุทธิ์ จะเด่นชัดขึ้น กำลังแกร่งขึ้น
แน่วแน่ในอาหารบริสุทธิ์

กริยา จะแข็งแรง จนเป็นมหากริยาในลำดับต่างๆ จนถึงความเป็นมหากริยาจิตของพระอรหันต์ บังเกิด

นั่นแหละ จักเป็นผล