มีสติในปัจจุบันขณะ

ในชีวิตจริงเมื่อมีสติเกิดขึ้นระลึกรู้ในปัจจุบันขณะ แล้วสัมปชัญญะพิจารณาอะไรจึงจะเกิดกุศลจิตเกิดปัญญา อยากถามท่านที่ปฏิบัติว่าพิจารณาธรรมอะไร?และอย่างไร?ในชีวิตจริงๆ

ขณะที่เดิน มีสติรู้ว่าเดิน ควรจะพิจารณาว่าเดินทำไม? เพื่ออะไร? มีประโยชน์อะไร? มีโทษอย่างไร?
เหตุปัจจัยอะไรทำให้เดิน? ใครเดิน?

ขณะที่เดิน มีสติรู้ว่าเดินปัญญาควร ควรจะพิจารณาว่าเดินทำไม? (ไปสุขา) เพื่ออะไร? (ป้องกันทุข์เวทนาทางกาย) มีประโยชน์อะไร? (รู้เวทนารู้กาย รู้เหตุทุกข์ รู้สมุทัย) มีโทษอย่างไร? (อวิชชาปิดบังทุกข์)
เหตุปัจจัยอะไรทำให้เดิน?(ธาตุลม)(โทสะ กลัวทุกข์) ใครเดิน?
(ไม่มีผู้เดิน มีแต่เหตุปัจจัย อวิชชา+นามรูป)

ขณะที่กินอาหาร มีสติระลึกรู้ สัมปะชัญญะพิจารณาว่ากินทำไม? ( หิว)
เพื่ออะไร? (ความอยาก เสพย์รส) มีประโชน์อะไร? (ป้องกันทุกข์ บำรุงกาย) มีโทษอะไร? (ยึดติดรส
กินมากไปเกิดโรค) ใครกิน? ( ไม่มีตัวตนกินมีแต่ขันธ์5โลภะ กิเลส นามรูป)

ขณะที่ฟังธรรมมะ มีสติระลึกรู้ พิจารณาว่าฟังไปทำไม? (เพิ่มความเข้าใจถูก ) เพื่ออะไร?
(เพื่อเกิดศรัทธา) มีประโยชน์อะไร? (กำจัดอวิชชา) เหตุปัจจัยอะไรทำให้ฟังธรรม (ศรัทธา+ฉันทะ)

ใครพิจารณาธรรมในแง่มุมไหนกันบ้าง ใครมีธรรมมะใดเป็นเครื่องอยู่ เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวในชีวิตจริงๆ
ช่วยเอามาแชร์กันบ้างครับ หลายคน หลายมุมมอง หลายประโชน์
อย่าเอาธรรมมะมาโฆษนาว่าฉันรู้ถูก รู้มากกว่า รู้ละเอียดกว่า คนอื่นรู้ไม่จริง
เอาธรรมมะมาปฏิบัติกันเถิด เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ในชีวิตจริงๆดีกว่า น่าสรรเสริญกว่า
จะตรงต่อความต้องการของพระพุทธเจ้าที่ทรงสอนไว้ มาเปลี่ยนความคิดกันเถิด

ขอเชิญทุกๆท่านแชร์ความเห็นในทางปฏิบัติกันเถิดครับ

แชร์ก็แชร์

https://www.youtube.com/watch?v=thuSgMwRhvE

เริ่มต้นก็พูดไม่รู้เรื่องเสียแล้ว คำว่า"มีสติในปัจจุบันขณะ" เป็นคำพูดที่พร่ำเผื่อหาเหตุผลไม่ได้
ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะผู้พูดขาดซึ่งความเข้าใจใน"พุทธบัญญัติ" อย่างเช่น"สติ"ที่จขกทเอามาอ้างพูดเป็นต้น
หรือแม้แต่ คำว่า"พิจารณาธรรม"ก็เช่นกัน ยกขึ้นมาพูดด้วยความเข้าใจผิดในหลักธรรม


การเดินหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับจุดมุ่งหมาย เดินเพื่ออะไรจะต้องกำหนดรู้ด้วยอิทธิบาท
ต้องมีอิทธบาทเป็นหลัก การเดินเปรียบเหมือนองค์มรรคของอิทธิบาท

อย่างเช่น เราต้องการไปสถานที่แห่งหนึ่ง เราเลือกที่จะเดินไป การเดินไปสถานที่ๆเรากำหนดจนสำเร็จ
ท่านเรียกว่าอิทธิบาท ส่วนการเดินเป็นองค์ประกอบในอิทธิบาทนั้น...ท่านเรียกองค์มรรคแห่งอิทธิบาท
ซึ่งในความเป็นองค์มรรค(องค์ประกอบ) จะต้องอาศัย..สติสัมปชัญญะและสมาธิ องค์มรรคจึงจะเกิดขึ้นได้


ในขณะที่เดินไม่ใช่มาพิจารณาว่าเดินทำไม ......ทุกอย่างจะต้องพิจารณามาก่อนที่จะลงมือปฏิบัติ(เดิน)
งานที่ทำ(อิทธิบาท)มีจุดมุ่งหมายอะไร ทำอย่างไรจึงจะสำเร็จผล ทุกอย่างจะต้องพิจารณามาก่อน..
ท่านเรียกว่าการกำหนดรู้ธรรมหรือการกำหนดรู้อิทธิบาท

...จขกทยกเอาเรื่องที่จขกทเข้าใจผิดมาตั้งเป็นประเด็น
พูดให้ชัดก็คือ เอาสมมติฐานผิดๆมาตั้งเป็นกระทู้ชวนสนทนา
จะบอกให้ครับว่า เนื้อหาของกระทู้มันผิดหลักธรรม พุทธบัญญัติก็ใช้ผิด ความเข้าใจในการปฏิบัติก็ผิด
สรุปก็คือ มันไม่มีเนื้อหาชวนสนทนา มันเป็นเนื้อหาที่ต้องให้ผู้รู้มาแก้ไขความไม่เข้าใจของจขกทครับ

คำถามที่ตั้งขึ้นมานั้นรู้ได้ทันทีว่ามาจากสาย อ.แนบ มหานีรานน อ. วรรณสิทธิ ไวยทยะเสวี พระ อ. มหาแสวง และ อ. นืยม ฤทธิ์เสือ
อยู่ที่พุทธมณฑลสาย ๕ ต. บางกระทึก จ.นครปฐม ถ้าจำไม่ผิด

อนุโมทนาครับ

มีสติคือละ (ไม่โหยหา)อดีตที่ผ่านมาแล้ว

มีสติคือ ละ(ไม่พะวง) อนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ดำรงตนเฉพาะหน้า

การสังเกตุอริยาบท เพื่อ รู้ความเป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ของขันธ์5 คือนามรูป

อย่างคุณโฮฮับที่บอกว่า เดินด้วยจุดมุ่งหมาย คืออธิบาท หรือองค์มรรค

เช่นเดียวกับการกิน

พูดบ้างสิโฮฮับ จะให้ตีความเองรึไง

ใครที่ปฏิบัติหรือลงมือทำ ต้องควบคุมจิตใจให้อยู่กับงาน อยู่กับสิ่งที่ทำ ณ ขณะนั้นๆ ยก ตย.ให้เห็นภาพ สมมุติ เราจะทำบันไดสักอันหนึ่ง ไม้ที่ใช้ทำมีแล้ว อีกทั้งตนเองก็รู้วิธีทำทำเป็น ตอกตาปูได้ตอกเป็น ...ถึงขั้นลงมือทำเลย ควบคุมจิตใจให้อยู่กับงานซึ่งกำลังทำ แค่นี้ธรรมะหรือจะเรียกอะไรเข้าครบ งานก็สำเร็จด้วยดี


แต่ถ้ามือก็ตอกตาปูฉึกๆๆ ใจก็คิดเรื่องนี้เรื่องนั่น เมื่อเช้าทะเลาะกับเมีย แหมกวนจริงๆยายนี่ คิดไปตอกไป ฆ้อนทุบหัวแม่มือบวบ ตาปูกระเด็นเข้าตา งานก็ไม่สำเร็จ ฉันใด

การปฏิบัติกัมมัฏฐาน หรือเรียกปฏิบัติธรรมก็ ฉันนั้น เพียรพยายามควบคุมให้จิตใจอยู่กับลมหายใจเข้า ลมหายใจออก อยู่กับอาการท้องพอง-ท้องยุบ อยู่กับการเดิน ตามดูรู้เท่าทันมันทุกๆขณะ แค่นี้ธรรมะเข้าโดยไม่ต้องเรียกร้องหามัน

แต่ถ้าทำไปคิดแยกแยะยังงี้เป็นสติ แบบนี้เป็นสัมปชัญญะ ท่านี้เป็นสมาธิ แบบนี้เป็นวิปัสสนา ฯลฯ เรียกฟุ้งซ่านธรรม ไม่ใช่ปฏิบัติธรรม

เพื่อไม่ให้ยึดติดชื่อเรียก จะเรียกชื่อหลายๆชื่อ: ปฏิบัติทางจิต, ฝึกจิต, ปฏิบัติธรรม,ภาวนา,ทำกรรมฐาน,บำเพ็ญสมถะ,ปฏิบัติวิปัสสนา ทำสติปัฏฐาน 4 หรือเรียกชื่ออื่นๆนอกจากนี้ ขอย้ำว่า ไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ใช่หมูๆ ชีวิตจิตใจเป็นธรรมชาติที่ละเอียดอ่อนลึกซึ้งเข้าใจยากมากๆ ผู้ปฏิบัติทางจิตต้องอาศัยการสังเกตการทำงานของมัน อีกทั้งได้ผู้รู้เข้าใจแนะนำ

สังเกตสองตัวอย่าง

คนเรากลัวจิต (คือความคิด) ตัวเอง เหมือนเด็กกลัวเงาตัวเอง เพราะเหตุไร

https://www.youtube.com/watch?v=3yJvQi5roYg

เพราะดังที่พระพุทธเจ้าตรัสในปฐมเทศนาที่ว่า "สังขิตเตน ปัญจุปาทานนักขันธา ทุกขา"

เห็นด้วยกับโฮ...ลุงกรัชกายนี้เลอะเทอะ..

เลอะเทอะยังไงอ่ะ

2 คนช่วยกัน เลอะเทอะยังไง ว่าปาย แม่ฮ่องสอน คิกๆ

ภูกระดึง..เลย...กำลังฮอตกว่า...

ไม่มีต้นทุนเรยย บอกให้ไปศึกษาๆๆ จะได้เลิกมั่วเสียที

download/file.php?id=67283

รู้เดี๋ยวนี้ทันทีที่มีสิ่งที่กำลังปรากฏให้รู้ได้ตรงปัจจุบันทันสมัยทุกขณะจิตที่เกิดดับทุกขณะ
ในชีวิตจริงเมื่อมีสติเกิดขึ้นระลึกรู้ในปัจจุบันขณะต้องเริ่มจาการฟังให้เข้าใจความจริงก่อน
เพราะพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุืทธเจ้าทรงสละสมบัติจักรพรรดิ์เพื่อตรัสรู้ความจริง
ตรัสทุกคำที่เป็นสัจจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเข้าใจได้ขณะที่กำลังฟังรู้จิตตนทันที
ถ้าไม่ค่อยๆฟังความจริงที่กำลังมีให้เข้าใจเพื่อละคลายความหลงผิดยึดมั่นในภาพลวงตาแล้ว
จะได้ปัญญาดับอวิชชามาจากไหนเพราะต้องค่อยๆฟังไปทีละคำไม่ใช่เข้าใจรวดเดียวแบบอ่าน
ฟัง+คิดตามคำที่ได้ยินเพื่อการแสวงหาบารมีที่พร้อมด้วยปัญญาที่สละละคลายความยึดมั่นถือมั่น

https://www.youtube.com/watch?v=4Oxr_U3-GcY