ธรรมจักรกัปปวัตนะ...ไม่มี
แต่.ธรรมจักร..มีในพระไตรปิฎก..หรอ??...

พูดอย่างเดียว..ผมไม่เชื่อนะ....เอามาให้ดูหน่อยซิคับ...จึงจะเชื่อ

ที่ถาม..นะ..ผมรู้ว่าเอามาให้ดูไม่ได้..หรอก

"ความรู้สึกเข้มแข้งขึ้น

ความเข้มแข็งมีอยู่ 2 ด้านด้วยกัน นั่นคือ ด้านพลังงาน และด้านความตั้งมั่นอันเด็ดเดี่ยว

คุณทำให้มันเข้มแข็งขึ้นได้ ด้วยการหายใจเร็วขึ้นสักเล็กน้อย
หรือกระชับกล้ามเนื่อหัวไหล่คุณเข้ามาสักหน่อย
คล้ายกับว่ากำลังตั้งท่าเตรียมกำลังจะแบกอะไรหนัก ๆ

พยายามทำความคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อเหล่านี้ที่เกี่ยวข้องกับความเข้มแข็ง
มันมักจะเป็นอะไรที่จับต้องได้ยากอยู่สักหน่อย
เหมือนกับว่าการแสดงสีหน้าเพื่อแสดงถึงอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งจะไปทำให้ความรู้สึกนั้นเข้มข้น
การใช้การเคลื่อนไหวกล้ามเนื่อที่เกี่ยวข้องกับความเข้มแข็งจะไปช่วยเพิ่มประสบการณ์
ความเข้มแข้งของคุณ

ขอให้พยายามฝึกนิสัยที่จะตั้งใจเรียกความรู้สึกเข้มแข็งขึ้นมา
ไม่ใช้เพื่อไปข่มขวัญใครหรืออะไรทำนองนั้น แต่เพื่อเติมไฟให้กับเจตนาของคุณ

ใช้แกนประสาทส่วนกลางทั้งหมดเพื่อเพิ่มพลังประสบการณ์ความรู้สึกเข้มแข้งของคุณ
ตัวอย่างเช่น ให้ลองนึกถึงความรู้สึกที่มุ่งมั่นเข้มแข็งแบบกล้ามเป็นมัด ๆ
อย่างที่ออกมาจากสัญชาตญาณดิบ ๆ เพื่อกระตุ้นก้านสมองให้ส่งสารนอร์เอพิเนฟริ
และโพพามีนให้พุ่งขึ้นไปเหมือนน้ำพุไปยังสมองส่วนที่เหลือส่วนอื่น ๆ
เพื่อที่จะไปกระตุ้นและส่งแรงขับ
จากนั้นกระตุ้นให้ระบบลิมบิกทำงาน โดยจดจ่อไปที่ความรู้สึกว่าความรู้สึกเข้มแข็งนั้นดีเพียงใด
เพื่อที่คุณจะได้ถูกดึงดูดเข้าหาความเข้มแข็งมากยิ่งขึ้นอีกในอนาคต
ปิดท้ายด้วยการเพิ่มพลังของภาษาในระดับคอร์ติคัลด้วยการพูดถึงประสบการณ์นั้น ๆ
กับตัวคุณเองว่า ฉันรู้สึกเข้มแข็ง การรู้สึกเข้มแข็งนี้เป็นความรู้สึกดีจริง ๆ

ลองสังเกตดูว่าคุณมีความเชื่ออะไรบ้างหรือเปล่าว่า การมีความเข้มแข็งนั้นเป็นสิ่งที่เลวร้ายหรือผิด
ถ้ามีก็กำจัดความเชื่อนั้นด้วยการคิดสวนกลับไปว่า
ความเข้มแข็งช่วยให้ฉันได้ทำสิ่งที่ดี ๆ ฉันมีสิทธิ์ที่จะเข้มแข็ง
พยายามให้เจตนาในทุกระดับของแกนประสาทส่วนกลางของคุณพุ่งไปในทิศทางเดียวกัน
เมื่อได้สัมผัสกับความรู้สึกเข้มแข็ง ไม่ว่าคุณจะเรียกมันขึ้นมาด้วยความตั้งใจ
หรือมันเกิดขึ้นในใจของคุณเองแล้ว ให้คุณตั้งใจรับมันเข้ามาด้วยสติ
เพื่อที่มันจะทิ้งร่องรอยที่ลึกขึ้นในความทรงจำแฝงเร้น
และเพื่อที่มันจะได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของคุณ

จักร แปลว่า กงล้อ จักกัปปวัตนะ แปลว่า ขอบเหล็กที่หุ้มรอบกงล้อ

นี้แปลเอาเอง...หรือมีหลักการแปลอย่างไรรึ..

ที..จัก...ยังเขียนว่าจักกัปปวัตนะ...แล้วทำไมไม่เขียนว่า..จักรกัปปวัตนะ...ด้วยละ?

:b32:

เรามาดูชาวโลกธรรมดา ๆ ที่ ...



คัดลอกบางส่วนมาจากหนังสือ Buddha's Brain
ซึ่งเขียนโดย ดร.ริค ฉอนสัน และ นพ.ริชาร์ด แมนดิอัส
ดร.ณัชร สยามวาลา แปล

...

:b32:

เรามาดูชาวโลกธรรมดา ๆ ที่ ...



คัดลอกบางส่วนมาจากหนังสือ Buddha's Brain
ซึ่งเขียนโดย ดร.ริค แฮนสัน และ นพ.ริชาร์ด แมนดิอัส
ดร.ณัชร สยามวาลา แปล

...

ขอบคุณคุณเอก้อนที่หาอะไรดีๆมาเสริมคุณค่าของกระทู้นี้
อ่านแล้วมันตีความไปได้หลายอย่างผมเลยไม่แน่ใจว่าจะชี้ชัดไปทางไหน กรุณาสรุปเป็นภาษาชาวบ้านแบบเว้าซื่อๆให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ

ขอบคุณมากครับ

:b32:

เรามาดูชาวโลกธรรมดา ๆ ที่ ...



คัดลอกบางส่วนมาจากหนังสือ Buddha's Brain
ซึ่งเขียนโดย ดร.ริค แฮนสัน และ นพ.ริชาร์ด แมนดิอัส
ดร.ณัชร สยามวาลา แปล

...

พื้นที่ทำงานส่วนกลางของความรู้สึกตัว

อีกแง่มุมหนึ่งของอุเบกขา คือ พื้นที่ทำงานส่วนกลางของความรู้สึกตัวที่กว้างขวางเป็นพิเศษ
พื้นที่ที่ว่านี้ได้แก่ องค์ประกอบในส่วนของระบบประสาทของความรู้สึกทางใจ
ที่ให้ความรุ้สึกเหมือนกับว่ามีพื้นที่อันกว้างใหญ่โอบอุ้มสิ่งต่าง ๆ
ที่เข้ามาในกระแสความตระหนักรู้ของคุณนั่นเอง
สิ่งนี้อาจเกิดขึ้นจากการที่เซลล์ประสาทจำนวนพัน ๆ ล้านตัวส่งกระแสประสาทออกไป
เป็นจังหวะเดียวกันในคลื่นแกมมาที่มั่นคง และแผ่ขยายออกไปเป็นวงกว้าง
ครอบคลุมบริเวณต่าง ๆ จำนวนมากในสมอง โดยยิงออกไปเป็นจังหวะพร้อม ๆ กัน
ประมาณ 30 ถึง 80 ครั้งต่อวินาที

สิ่งที่น่าสนใจก็คือ รูปแบบที่ไม่ธรรมดาของคลื่นสมองนี้เกิดขึ้นในพระภิกษุชาวธิเบต
ที่มีชั่วโมงการเจริญภาวนามาเป็นเวลานาน และมีจิตที่เป็นอุเบกขาสูงด้วย

วิปัสสนากับควอนตัม

วิปัสสนาเป็นวิธีมองโลกที่ช่วยให้เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
คือสอนให้ใช้จิตมองจิตของเรา การมองจะมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเรา
เราสามารถปลี่ยนความคิดให้บริสุทธิ์ขึ้น นั่นคือทำจิตให้บริสุทธิ์ผ่องใสเป็นสจิตปริโยทปนะ
คือทำจิตของเราให้ผ่องใส
เราจะทำจิตผ่องใสได้ก็ต่อเมื่อผู้มองมีผลกระทบต่อกระแสจิตที่ถูกมอง...

ฟิสิกส์ควอนตัมศึกษาความจริงที่คนทั่วไปยากที่จะเข้าใจ....
เพราะโครงสร้างอะตอมนั้นเล็กมากขนาดที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
พระพุทธศาสนาก็เช่นเดียวกัน คือ ศึกษาเรื่องจิตที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
ซึ่งยากที่จะเข้าใจถ้าไม่ฝึกปฏิบัติ

การค้นพบของฟิสิกส์ควอนตัม
ช่วยสนับสนุนหลักคำสอนของพระพุทธศาสนาในเรื่องของอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เมื่อเรามองเห็นสิ่งต่างๆ ว่าไม่แน่นอนเช่นเดียวกับหลักการแห่งความไม่แน่นอน
เราจะไม่ยึดมั่นถือมั่น ...
แม้แต่คนที่เราคบหามานานก็ต้องเปลี่ยนไป
เพราะมีเหตุปัจจัยมากมายที่ทำให้เขา เปลี่ยนไป เมื่อเราไม่สามารถที่จะรู้เหตุปัจจัยเหล่านั้นทั้งหมด
เราก็ต้องทำใจยอมรับความไม่แน่นอน ตามหลักการแห่งความไม่แน่นอน นั่นคือตามหลักอนิจจัง
คือความไม่เที่ยงในพระพุทธศาสนา

เหตุนี้คำสอนของพระพุทธศาสนาในหลายเรื่องจึงมีลักษณะเป็นเงื่อนไข
เราไม่อาจฟันธงลงไปว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เวลาที่เรามองเห็นสรรพสิ่งเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้
มันเป็นอย่างนั้นในตัวของมันเองหรือเราคิดไปเอง
บางทีสรรพสิ่งที่เราเห็นนั้น มันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดหรือเราเข้าใจ
มุมมองของเราต่างหากไปจัดให้มันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้...

ในฟิสิกส์ควอนตัม เมื่อมองในมุมหนึ่ง
เราจะเห็นว่าส่วนประกอบของอะตอมเป็นอนุภาค(Particle)
เมื่อมองในอีกมุมหนึ่ง เราจะเห็นเป็นคลื่น(wave)
ของสิ่งเดียวกันจึงมีสองลักษณะตามมุมมองของเรา

ในทำนองเดียวกัน สิ่งที่เราเห็นในปัจจุบันอาจจะมีทั้งคุณและโทษก็ได้
นั่นขึ้นอยู่ที่ว่าเรามองสิ่งนั้นในมุมไหน

โลกเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา
ความจริงจึงเป็นเรื่องสัมพัทธ์ มันไม่ได้จริงในตัวมันเอง มันสัมพันธ์กับมุมมองของผู้มอง
ดังที่ทฤษฎีสัมพัทธ์ของไอน์สไตน์ถือว่ากาลเวลาขึ้นอยู่กับจุดของผู้สังเกตการณ์
เหมือนกับที่เราพูดถึงองค์ประกอบของอะตอมว่าเป็นอนุภาคหรือคลื่นก็แล้วแต่
มุมมองของเรา เพราะฉะนั้นโลกที่เรารับรู้จึงไม่ได้เป็น “ปรวิสัย”ทั้งหมด
บางอย่างเป็น ”อัตวิสัย” คือเป็นโลกแห่งประสบการณ์ที่เราสร้างขึ้น....
ดังที่พระพุทธเจ้าตรัสกับโรหิตัสสะเทพบุตรว่า
“เราบัญญัติโลก เหตุให้เกิดโลก ความดับโลก ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับโลก ในกายอันยาววาหนึ่ง มีสัญญา มีใจครอง”
ในพุทธพจน์นี้ โลกก็คือโลกแห่งประสบการณ์ของแต่ละคน...

ในปรัชญาปรากฏการณ์วิทยา (Phenomenology) เราเรียกโลกแห่งประสบการณ์ว่า
“Lived World” คือโลกที่เราอยู่ หมายถึงโลกแห่งประสบการณ์ของเรา
ไม่มีโลกแบบปรวิสัย มีแต่โลกที่เกิดจากความสัมพันธ์ระหว่างเราผู้มองกับสิ่งที่ถูกมอง
เราให้ความหมายแก่โลกรอบตัวเราต่างกันไป ความหมายสำหรับโลกของเรา
ย่อมต่างจากความหมายที่คนอื่นให้แก่โลกของเขา
ดังเช่น ภูเขาสวยงามสำหรับนักท่องเที่ยวอย่างเรา
แต่ภูเขาเดียวกันนั้นเป็นความท้าทายสำหรับนักปีนเขา
หรือเป็นขุมทรัพย์สำหรับ พวกต้องการระเบิดหินไปสร้างถนน

เพราะฉะนั้น หน้าที่ของจิตก็คือการให้ความหมายแก่โลก (Meaning-giving activity)
และข้อสำคัญก็คือ เราจะให้ความหมายแก่โลกภายนอกตัวเราอย่างไร นั่นขึ้นอยู่กับตัวเราเอง
โลกภายนอกเป็นอย่างไรไม่สำคัญสำหรับเรา ที่สำคัญคือเราตีตราหรือกำหนดความหมายให้คุณค่าแก่มันอย่างไรต่างหาก ถ้าเราตกอยู่ใต้อำนาจกิเลสตัณหา เราก็ตีค่าสถานการณ์ไปทางหนึ่ง แต่ถ้าเรามีธรรมประจำใจ เราก็ให้ความหมายแก่โลกไปอีกทางหนึ่ง...

ธรรมะประจำใจช่วยสร้างกรอบในการมองโลกและให้ความหมายแก่โลกในทางสร้างสรรค์
ถ้าเรามองโลกด้วยเมตตา (ความรัก) และกรุณา (ความสงสาร) เราก็สามารถที่จะมองคนในแง่ดี
และอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้
ดังเช่นคนที่กำลังมีความรักย่อมมองโลกสดใสงดงาม
แต่คนที่มองโลกด้วยความโลภ ความโกรธและความหลง โลกของเขาก็จะมีแต่ความเร่าร้อน
...

ดั้งนั้น “สุข” หรือ “ทุกข์” จึงชึ้นอยู่กับวิธีที่เรามองโลกหรือให้ความหมายแก่โลกแห่งประสบการณ์ของเรา ดังบทกลอนที่ว่า

สุขและทุกข์อยู่ที่ใจมิใช่หรือ
ถ้าใจถือก็เป็นทุกข์ไม่สุขใส
ถ้าไม่ถือก็ไม่ทุกข์พบสุขใจ
เราอยากได้ความสุขหรือทุกข์นา

ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธศาสนาเถรวาทของเราที่สอนเรื่องวิปัสสนา
หรือเป็นพระพุทธศาสนามหายานที่สอนสมาธิแบบเซน ต่างก็บอกวิธีมองโลกแบบเดียวกัน
คือมองโลกให้เห็นศูนยตาหรือความว่างในสรรพสิ่ง
ศูนยตาในมหายานก็คืออนัตตาในเถรวาทนั่นเอง
สรรพสิ่งเป็นอนัตตาคือไม่มีแก่นสาร ก็เพราะมันเป็นศูนยตาคือว่างจากแก่นแท้ ถาวร
เมื่อใดจิตใจของเราหยุดปรุงแต่ง เราก็จะเห็นความว่างในจักรวาล
ปริศนาธรรมหรือโกอานของพระพุทธศาสนานิกายเซนสอนให้เรามองโลกแบบศูนยตา
คือ ว่างจากการปรุงแต่งที่ใจเราสร้างขึ้น
พระพุทธศาสนาเถรวาทเรียกการมองโลกแบบนี้ว่า ยถาภูตญาณทัสสนะ
แปลว่ารู้เห็นตามความเป็นจริง...

พระธรรมโกศาจารย์(ประยูร ธมฺมจิตฺโต)
อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย