ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมที่ไม่ควรมนสิการเหล่าไหน ที่อริยสาวกไม่มนสิการ? เมื่ออริย-
*สาวกนั้นมนสิการธรรมเหล่าใดอยู่ กามาสวะก็ดี ภวาสวะก็ดี อวิชชาสวะก็ดี ที่ยังไม่เกิดขึ้นย่อม
เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมเจริญขึ้น ธรรมที่ไม่ควรมนสิการเหล่านี้ ที่อริยสาวกไม่มนสิการ.
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่ควรมนสิการเหล่าไหน ที่อริยสาวกมนสิการอยู่? เมื่ออริยสาวก
นั้นมนสิการธรรมเหล่าใดอยู่ กามาสวะก็ดี ภวาสวะก็ดี อวิชชาสวะก็ดี ที่ยังไม่เกิดขึ้น ย่อม
ไม่เกิดขึ้น ที่เกิดขึ้นแล้ว ย่อมเสื่อมสิ้นไป ธรรมที่ควรมนสิการเหล่านี้ ที่อริยสาวกมนสิการอยู่
อาสวะทั้งหลายที่ยังไม่เกิดขึ้น จะไม่เกิดขึ้น และที่เกิดขึ้นแล้ว จะเสื่อมสิ้นไปแก่อริยสาวกนั้น
เพราะไม่มนสิการธรรมที่ไม่ควรมนสิการ และเพราะมนสิการธรรมที่ควรมนสิการ.

เวลาจิตฟุ้งซ่านนึกถึงแต่สิ่งไม่ดี เราก็ให้นึกย้อนไปว่าเราเคยทำความดีอะไรบ้าง เลือกมาซัก1อย่าง เพื่อเป็นฐานสว่างให้จิตเข้าไปอยู่ แล้วกำหนดพุท โธ เข้าไปตลอด เมื่อสงบ บริกรรมหายไป ก็จะเกิดแสงสว่าง สว่างน้อยสว่างมาก เราก็ไม่ไปตามแสงนั้น แค่รับรู้ก็พอ เมื่อสงบเข้าไปอีกแสงสว่างหายไป ก็จะเกิดตัวรู้ เกิดญาณเบื้องต้นขึ้นมา