:b12: คุณกาลเวลา

...เยี่ยมค่ะ เก่งมาก อยู่กับเรื่องจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า อนาคตคือสิ่งที่มองไม่เห็น
วันนี้ เดี๋ยวนี้ คุณเจ็บอย่างไร เรียนรู้เสียให้ซึ้งในหัวอก

แม้ขณะ ก้าวถอยออกมาพักใจยามนี้ ใจอยู่กับเรื่องจริง นั้นเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
เขานั้น ไม่ติดต่อมา ก็สุดแต่เขาเถิด หากจะติดต่อมาแค่ภาระที่ค้าวคากัน ก็ยังดีกว่าทิ้งภาระทั้งหมดไว้

ส่วนตัวเขา เมื่อพร้อรับความจริงที่ก่อไว้เมื่อใด ก็จะกลับมาเอง จะมาเริ่มต้นใหม่ หรือมาตัดขาด
ก้อยู่ที่วาสนาที่ร่วมกันมา ขอโปรดปลงใจไว้บ้าง

สิ่งที่เหลือต่อเขาในใจเรา เก็บงำไว้ให้อยู่เพียงใจเรา จากวันนี้จะมีเพียงเรื่องลูกในฐานะ พ่อ-แม่
ที่ยังต้องพูดคุยกัน

และเรื่องความรู้สึกที่มีต่อเขา ขอคุณกาลเวลาเรียนรู้ที่จะเก็บทุกอย่างไว้ในหัวใจ
ความรักเป็นเรื่องสวยงาม แม้รักนั้นเป็นเพียง การแอบรักเขาข้างเดียว

[quote="ดอกจำปี"]:b9: คุณกาลเวลาคะ

อะไรหนอ...ที่ทำให้คุณเก่งกาจได้มากถึงเพียงนี้...........
อ่อ..ความสาหัสทางใจที่ได้รับนั่นเอง

นี่แหละค่ะ ประสบการณ์ที่ช่วยสอนใจ

ขอบคุณค่ะ คุณดอกจำปี ฉันไม่ได้เก่งกาจ อะไรหรอกค่ะ อ่อนแอเสียมากกว่า เพียงแต่ตอนนี้ กำลังต่อสู้กับใจของตัวเอง เพื่อที่จะเอาชนะใจต้นเอง ที่ยังแกว่งไปแกว่งมา ให้ยอมรับความจริง ว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ในตอนนี้ยังแคร์สังคม แคร์หัวโขนที่สวมอยู่ ว่าวันไหนทุกอย่างมันจะเปิดเผยออกมา แล้ววันนั้นฉันจะมีความรู้สึกอย่างไร ทุกวันนี้ยังไม่มีใครรู้เรื่องของฉัน แม้แต่เพื่อนร่วมงาน ทุกคนยังคงมองว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่น และน่าอิจฉาของใครหลายๆคน และนี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ใจฉันไม่นิ่งแก่วงไป แกว่งมา แว๊ปเข้ามาในความรู้สึกให้คิดถึงตอนเราอยู่พร้อมหน้าพ่อแม่ลูก แต่ก็พยายามสลัดมันออก และบอกตัวเองว่ามันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
เมื่อคืน พ่อกับแม่ ถามฉันว่า คิดดีแล้วหรือ ที่จะให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้ ใจฉันเป็นอย่างไรในตอนนี้ คิดว่าตัดเขาได้ไหม แต่ถ้าฉันคิดดีแล้วก็แล้วแต่ฉันจะตัดสินใจ แต่ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่อยากเห็นครอบครัวลูกเป็นอย่างนี้ ถ้าต่างฝ่ายต่างไม่ยอม และจะเอาชนะกัน มันก็ต้องมีแต่พังกับพัง คนที่รับกรรมก็คือลูก ถ้ายอมได้ก็ยอมคิดเสียว่าทำเพื่อลูก เพราะเราเป็นแม่ อย่างน้อยเขาก็ยังมีดีอยู่บ้างที่ยังส่งเสียลุกอยู่ ท่านบอกว่าให้ฉันเอาไปนอนคิดดู ทุกอย่างแล้วแต่ฉันจะตัดสินใจ ท่านเพียงอยากใ้ห้ฉันคิดดีๆ จะได้ไม่ต้องมาเสียใจทีหลัง
ฉันเลยถามตัวเองว่า จะให้ฉันยอมทั้งที่เขาไม่ได้รักฉันสักนิดอย่างนั้นหรือ คำตอบคือ มันน่าจะพอได้แล้วกับความเจ็บปวด ถ้าหากเขายังรัก ยังแคร์ฉันบ้างสักนิด ฉันอาจจะอดทนต่อไป เผื่อว่าวันนี้เขาคิดได้ มาถึงวันนี้ทุกอย่างมันอาจจะสายเกินไปแล้ว ถ้าจะให้ฉันกลับไปง้อและอดทนเหมือนที่ผ่านมา เพราะฉันคิดว่าฉันทนมามากพอแล้ว และทำดีที่สุดแล้ว แต่ถ้าหากวาสนามีต่อกันจริงๆ หากเขาคิดได้และตัดขาดจากเด็กคนนั้นได้ เราคงได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แต่สำหรับตอนนี้ ถ้าจะให้ฉันกลับไปทำแบบเดิมง้อหงอนและให้ความสำคัญกับเขา ยอมเขา เเล้วฉันต้องทนทุกข์และร้องไห้อีก ฉันเลือกที่จะเดินเจ็บออกมาแบบนี้ดีกว่า แม้ยังตัดขาดจากเขาไม่ได้ ยังคิดถึงเขาบ้าง แต่เวลามันคงทำให้ฉันทำใจได้ในสักวัน[/quote]

อนาคตไม่แน่นอนค่ะ อย่างไรเสียก็มีลูกด้วยกัน ก็คงหนีกันไม่พ้นยังต้องเจอหน้ากัน ยังต้องวนเวียนมาเจอหน้ากันอีกค่ะสามีของคุณเค้าดีมาำกๆ ค่ะ ที่ส่งเสียเงินให้ คิดว่าเค้าคงน่าจะต้องคิดถึงลูกกับคุณอยู่นะคะใจเย็นๆ ค่ะ บัวตัดแล้วก็ยังเหลือใยนะคะ

คุณ SOAMUSA ค่ะ ยอมรับว่าเขาเป็นคนมีความรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่าย เสมอต้นเสมอปลายมาตลอด บางครั้งก็ปากร้าย แต่ใจดี ขี้สงสาร ด้วยเหตุผลนี้ จึงมีแต่คนรักใคร่เขาแม้แต่ พ่อ แม่ ของฉันเอง และวันนี้เขาก็ได้โทรมาหาพ่อของฉัน แต่ไม่โทรหาฉันกับลูก หลังจากที่ไม่ได้ติดต่อกันจะสามอาทิตย์แล้ว เขาก็ถามถึงลูกว่าเป็นไงบ้างและจะเปิดเรียนตอนไหน เหมือนไม่มีอะรเกิดขึ้น ระหว่างฉันกับเขา ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก คิดถึงลูก รู้สึกผิด หรือคิดได้ ทั้งที่เขาอยู่ด้วยกัน ฉันพยายามที่จะไม่ฟังในสิ่งที่พ่อพูดพ่อเล่าถึงเขา เพราะกลัวตัวเองจะใจอ่อนลงอีก เพราะตั้งใจว่าจะเอาชนะใจตัวเองให้ได้ในคราวนี้ ถ้าเขาจะรู้สึกผิด หรือกลับมา มีครอบครัวอีกครั้ง ทุกอย่างจะต้องไม่เหมือนเดิม เหมือนที่คุณดอกจำปีเคยบอก ฉันจะต้องเข็มแข็งให้ได้กว่าเดิม

แน่นอนนะคะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนๆ ในยุคสมัยนี้ที่ทนยิ้มแย้ม สร้างจิตผ่องใสได้