หลายๆท่านอาจเคยได้ยินคำว่า สตรีเป็นเพศแห่งมารดา เป็นเพศแห่ง
การให้กำเนิดชีวิตในยามที่อยู่ในครรภ็เธอก็เฝ้าฟูกฟักชีวิตน้อยน้อย
ความถนอม มีเมตตากรุณา กระทั่งเมื่อชีวิตน้อยๆได้ลืมตาตื่นขึ้นมา
ดูโลกเธอก็เฝ้าทนุถนอมเลี้ยงดูขัดเกลามิว่างเว้น พยายามสอนให้
เด็กน้อยนั้นหัดบิน จนเด็กน้อยๆค่อยๆเจริญวัยปีกกล้าขาแข็งพร้อมที่
จะบินไปสู่โลกกว้าง แต่เด็กน้อยในวันวานคนนั้นเมื่อมีกำลังกล้าแข็ง
ก็บินไปไกลจนลืมหันกลับมาดูผู้เป็นมารดาว่าขณะนี้มารดาของตน
อ่อนแรงลงเพียงใด จากที่เคยสอนให้เด็กน้อยบิน เคยบินนำหน้า แต่
เมื่อพากันบินไปเรื่อยๆ เด็กน้อยก็เริ่มเพลิดเพลินกับการบิน

เด็กน้อยเริ่มบินไกลห่างออกไปด้วยความลำพองว่าตนเองสามารถ
บินได้เก่ง บินได้ไกล จนทิ้งให้ผู้เป็นมารดารั้งท้ายห่างออกไปเรื่อยๆ
โดยมิเคยหันกลับมาดูสตรีผู้เป็นมารดาเลยแม่แต่น้อย คงทิ้งให้ผู้
เป็นมารดาให้บินรั้งท้ายไกลออกไปเรื่อยๆ

ฝ่ายสตรีผู้เป็นมารดานี้เมื่อเห็นเด็กน้อยบินได้ไกลก็ได้แต่เพียงเฝ้า
ชื่นชมอยู่ไกลๆด้วยความเหงาหงอย เดียวดาย ห่วงหาอาวรณ์
เด็กน้อยผู้เป็นลูกไม่หันกลับมามองไม่หันกลับมาสนใจตนเองก็ไม่
เป็นไร ขอเพียงให้เด็กน้อยบินไปให้ไกล บินไปอย่างเข้มแข็ง ราบ
รื่น ไม่พบอุปสรรคขวากหนาม เป็นคนที่ดีของสังคม เท่านี้เธอก็พอ
ใจแล้ว แม้เธอต้องบินรั้งท้ายอยู่ไกลแสนไกลจนเด็กน้อยแทบมองไม่เห็น

แต่เธอก็พร้อมจะบินอยู่คนเดียว เหงาหงอย เดียวดาย จนหมดแรงที่
จะบินต่อไปและร่วงลงมาในที่สุด โดยที่ไม่ตำหนิเด็กน้อยแม้เพียงนิด
เดียวที่ไม่เคยหันหลังเหลียวมามองเธอเลย

เธอล่วงลงมาจากฟ้ากฟ้าและขาดใจด้วยรอยยิ้มละไมเมื่อรู้ว่าเด็กน้อย
ในวันนี้แข็งแกร่งและบินได้สูงอย่างมั่นคงเพียงใด

นี่คือสตรีผู้เรียกว่ามารดา ใครว่าผู้หญิงอ่อนแอ ถ้าร่างกายน่ะใช่ อ่อนแอ
แต่จิตใจของอิสตรีนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่าบุรุษเป็นร้อยเท่า พันเท่า

หลายท่านคงเคยได้ยินผู้หญิงตัดพ้อว่า ผู้ชายก็เหมือนกันหมด
ส่วนจะเหมือนอย่างไรก็สุดแล้วแต่ท่านจะจินตนาการกันไป

แต่คงมีผู้หญิงไม่มากที่เคยได้ยินผู้ชายสวนกลับมาว่า ผู้หญิงก็
เหมือนๆกันหมดน่ะแหล่ะ

ผู้หญิงไม่ชอบผู้ชายดื่มเหล้า เจ้าชู้ ใช้ความรุนแรง ผู้หญิงมัก
เหมือนกับเด็ก อยากให้ผู้ชายเอาอกเอาใจ ให้ความอบอุ่น เพศ
หญิงเป็นเพศที่ต้องการการปกป้อง เป็นเรื่องธรรมดา

ส่วนเพศชาย ต้องการเป็นผู้นำ ชอบสั่งการ ชอบตัดสินใจ บาง
ครั้งก็ถึงกับบงการ รักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่ง แต่จะเป็น
ฝ่ายสั่งซะมากกว่า

สาเหตุของการหย่าร้าง ส่วนมากก็จะเป็นเพราะว่า ผู้หญิงโดยมาก
มักมีนิสัยด้านลบซึ่งผู้ชายมักจะยอมรับได้ยาก นั่นก็คือ ความเอาแต่
ใจ จู้จี้ ขี้บ่น ชอบบงการ ชอบควบคุม ขี้ระแวง

และผู้ชายเองก็มีพฤติกรรมต่อต้าน คือไม่ชอบง้อ ไม่อยากฟังผู้หญิงบ่น
ไม่อยากให้ใครมาเซ้าซี้ ไม่ชอบให้ใครมาสั่งการ เพราะการออกคำสั่งมัน
คือนิสัยของผู้ชาย ต้องการให้ภรรยาเชื่อมั่นในตัวผู้ชาย หากระแวงมาก
ถือว่าไม่ไว้ใจ ไม่ให้เกียรติ

เมื่อ 2 ขั้วไม่สปาร์คกัน มันจึงไปกันได้ยาก จริงมั้ยครับ

เป็นลักษณะเพียงเล็กน้อยที่พุทธคุณได้จากการสังเกต อยากให้ท่าน
สมาชิกวิเคราะห์ดูว่าจริงอย่างที่พุทธคุณกล่าวมามั้ย

สิ่งที่ทำให้สตรีน่าสรรเสริญคือ สตรีโดยมากนั้นเสียสละมากมาย
เพื่อให้บุรุษได้ทำหน้าที่ผู้นำ โดยการที่เธอดูแลสารพัดเพื่อให้บุ
รุษได้มีเวลาในการทำหน้าที่การงานอย่างอื่น

บุรุษเรารบศึกนอก แต่อิสตรีเธอรับศึกใน

ที่กล่าวเช่นนี้ ก็ด้วยเหตุที่ว่าบุรุษนั้น ในขณะที่ออกไปทำงานนอกบ้าน
งานในบ้านทุกอย่าง รวมทั้งการเลี้ยงดูลูก ทั้งกวาดบ้าน ถูบ้าน ทำกับ
ข้าว ซักผ้า หุงหาอารหาร จ่ายตลาด ในหลายๆครอบครัว นอกจากสตรี
ยังทำหน้าที่แม่ศรีเรือนแล้ว เธอยังหารายได้พิเศษด้วยการขายของเล็กๆ
น้อยๆอยู่บ้าน เพราะถ้าหากเธอไปลุยงานนอกบ้านเหมือนสามี แล้วใคร
ล่ะที่จะเลี้ยงลูก จะจ้างคนอื่นเลี้ยงแล้วแน่ใจได้ยังไงว่าลับตาคุณแล้วเขา
จะไม่รังแกลูกคุณ

อีกอย่างนั้น เมื่อคุณทำงานมาเหนื่อยๆ เธอก็จะคอยให้กำลังใจ บางครั้ง
คุณไปลุยนอกบ้านมา พอกลับมาบ้านเห็นหน้าภรรยาแล้วก็ชื่นใจ หายเหนื่อย
เป็นปลิดทิ้ง นี่คือคุณของอิสตรี บุรุษมากมายที่ประสพความสำเร็จ เจริญ
ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน มีหน้ามีตา เป็นที่เคารพในสังคม ต่างย่อมต้อง
มีสตรีผู้หนึ่งยืนอยู่เบื้องหลังเสมอ ผู้ที่ให้ความเคารพต่อสตีเพศย่อมเป็นบุคคล
ที่จะประสพความสำเร็จในชีวิต ผู้ที่ดูถูกอิสตรีนั้นเจริญยาก

มีสตรีที่ดีอยู่เคียงข้าง เหมือนมีแม่คอยชี้ทางสว่างไสว

บางท่านอาจคิดว่าแหม พูดมาซะดูดี แล้วความเป็นจริงมันมีที่ไหน
พุทธคุณเชื่อว่าสตรีดีๆยังมีอยู่มากมาย เพียงแต่ไปอยู่กับคนที่ทิฐฐิ
พอๆกัน ก็เลยพลอยทำให้ไม่ลงรอย ไม่ยอม ต่างอยากจะเอาชนะ
ก็เลยไปไม่รอดทั้งคู่ เลยเลิกรากันไป ยิ่งคู่ในยุคปัจจุบัน ต่างคนต่าง
ก็เอาเรื่องสิทธิ เรื่องความเสมอภาคเป็นใหญ่ ต่างคนต่างมั่น ก็เลย
กลายเป็นว่า ฉันไม่ง้อ เธอไม่ง้อ ก็จบกัน ฉันไม่แคร์ ประมาณนี้

แต่ถ้าหากวันนึงเราเจอคู่ของเราเมื่อไหร่ สิ่งดีๆก็จะตามมาเองแน่นอนครับ

ท่านพุทธคุณ พูดได้ดีจังคะ

เท่าที่ตัวเองเห็นมาเจอมา...ผู้ชายที่ศึกษาธรรม-ปฏิบัติธรรมภาวนา ส่วนใหญ่มักละเอียด มีคุณธรรม เข้าใจผู้อื่น-ผู้หญิง มีน้ำใจ ยืดหยุ่น รู้จักให้อภัย มากกว่าผู้ที่ไม่ไ่ด้ศึกษาธรรม-ปฏิบัติธรรมภาวนาคะ

อนุโมทนาครับ

เมื่อกล่าวถึงมารดามารดาเป็นผู้ให้กำเนิด และเลี้ยงดูบุตร เพราะฉะนั้นเราก็ควรที่จะตอบแทนบุญคุณท่านโดยการเลี้ยงดูท่านเมื่อยามแก่ชรา และวิธีการตอบแทนคุณบิดามารดาได้ดีที่สุดคือ การที่ให้ท่านได้เข้าถึงพระรัตนตรัย และถ้าให้ดีกว่านั้นให้ท่านได้บรรลุถึงแก่นธรรมของพระพุทธศาสนานั้นเองถึงเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ดีที่สุด