สวัสดีเพื่อนๆ กัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ เพิ่งเป็นสมาชิกใหม่ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ

คือเราเป็นคนไม่ชอบพูดค่ะ แต่ชอบคิดค่ะ
ในสมองจะมีแต่ความคิดตลอดเวลา วันนึงเชื่อว่าเกิน 1008 เรื่อง

ฟุ้งซ่านจัดมาก อย่างเมื่อคืนนี้นอนไม่หลับเลยเพราะความคิดมันวิ่งวนอยู่ในหัวตลอดเวลา

พยายามแล้วที่จะไม่คิด เช่นสวดมนต์ ทำสมาธิ
แต่ขนาดว่ากำลังสวดมนต์อยู่ เราก็ยังคิดอีกนะ จิตไม่ได้จดจ่ออยู่กับบทสวดเลย
หรือพยามยามตามลมหายใจก็ ได้แค่แป๊บเดียวเสี้ยววินาที กลับมาคิดอีกแล้ว

เหมือนกับว่าพอยิ่งพยายามที่จะไม่คิด มันเครียดค่ะ คือมันอึดอัดมาก

แล้วก็เป็นคนขี้กลัวด้วยค่ะ แต่คนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนมั่นใจนะ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราสร้างภาพให้เราดูมั่นใจ
เชิดๆ เริ่ดๆ แต่จริงๆ แล้วภายในจิตใจนี่หวั่นไหวมาก กลัวว่าจะทำอะไรออกมาไม่ดี กลัวความล้มเหลวค่ะ
ก็เลยเป็นกังวลตลอด รวมไปถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง เราก็กังวลสารพัด ...

เคยไปอ่านเจอบทความธรรมะ เรื่อง มานะ หรือความยึดมั่นถือมั่น เราคิดว่าเราเป็นคนประเภทนั้นอ่ะค่ะ
ไม่อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้เลย กลัวว่าตัวเองจะเป็นบ้าไปในวันใดวันหนึ่ง

ขอคำแนะนำจากพี่ๆ เพื่อนๆ ในลานธรรมจักรด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

สวัสดีครับผม
การที่เราคิดก็แปลว่ายังมีห่วง ยังมีอะไรยึดมั่นถือมั่น หรือไม่งั้นก็แปลว่าจิตใจไม่มีจุดมั่นคง
คุณบอกว่าแม้พยายามสวดมนต์ พยายามทำสมาธิก็ยังมีคิดวอกแวก
นั่นเป็นการแสดงว่าคุณยังพยายามไม่พอครับ
พยายามฝึกไปเรื่อยๆครับ อย่าเพิ่งไปท้อ อย่าเพิ่งถอย แรกๆอาจลำบากครับ แต่อย่าท้อถอยเด็ดขาด
เมื่อผ่านพ้นจุดนี้ไปแล้วก็จะเป็นหนทางที่สะดวกสบายแล้วครับ
แต่อย่าลืมนะครับ ต้องพยายาม อย่าท้อ อย่าถอย

สวัสดีครับ คุณปลายอุโมงค์ ..

อ่านจบก็เห็นใจครับ ผมว่าจริตของคุณน่าจะเป็น "วิตกจริต" คือคิดไม่ตกวนเวียนไปมา
กรรมฐานที่เหมาะคือ กำหนดลมหายใจ หรือ นับ 1 2 3 4 .. 10 วนกลับไปมา เช่น

ลมเข้านับ 1 ลมออกนับ 2 ลมเข้านับ 3 ลมออกนับ 4
กลับมานับ 1 ใหม่อีก .. ทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ

หัดทำใหม่ ๆ เอาแค่ 1- 4 วนอยู่แค่นี้ก่อน ลองดูนะครับ

ถ้าจะคิดต้องบังคับให้คิดอยู่ในกรอบ เช่น กรรมฐานห้า คือ
เกสา โลมา นขา ทันตา ตโจ ฯลฯ คิดให้เห็นความสกปรก
สุดท้ายต้องลงที่ อนิจจัง ทุขัง อนัตตา เสมอ ..

ที่แรกก็ยาก ต่อไปก็จะค่อย ๆ ง่ายขึ้น ..

คิดมาก ก็ทุกข์มาก เป็นธรรมดา
จริตแบบนี้ควรปฏิบัติภาวนาแบบ อานาปานสติ คะ

ไม่ใช่ทุกข์เรื่องครอบครัว แต่เป็นทุกข์เพราะความคิด

อันที่จริงหลักธรรมปฏิบัติพระพุทธเจ้าบอกไว้ชัดแล้ว เช่นว่า

กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน

เวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน

จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน

ธัมมานุปัสสนาสติปัฏฐาน


4 ข้อย่นย่อให้เหลือ 2 คือ กาย กับ ความรู้สึกนึกคิด (กาย+จิตใจ)

เราก็เอาความคิดแต่ละขณะๆ นั้น เป็นอารมณ์ของสติสัมปชัญญะเป็นต้นเสียสิครับ แล้วความคิดที่เจ้าตัวบอกว่า จะเป็นบ้าเพราะมันเข้าสักวันไม่วันใดก็วันหนึ่ง ก็จะนึกขอบคุณเจ้าความคิดนั่นว่า แหมๆ ถ้าฉันไม่ได้แกฉันไม่มีวันนี้

พูดเพื่อจะชวน จขกท. สนทนาสะหน่อย หายไปเลยนะครับนะ

ขอบคุณทุกท่านสำหรับคำแนะนำค่ะ

จะพยายามไปปฏิบัตินะคะ

ถึงแม้ว่าจะลุ่มๆ ดอนๆ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้เริ่มใช่มั๊ยคะ

จิตของคนเรามันเร็วมากเนอะ เร็วจนเราจับมันไม่ทัน แสดงว่าสติ ยังไม่ดีพอใช่ไหม

หวังเพียงสักวันนึง... เราจะไ้ด้พบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์นั้น เราจะพยายามค่ะ

สวัสดีคุณวิริยะค่ะ เกศา โลมา นขา ทันตา ตโจ อันนี้ปฏิบัติอยู่ค่ะ

เพราะรู้สึกว่า เราจะสามารถอยู่ได้นานกว่า พุทโธ หรือยุบหนอพองหนอ

ถึงแม้ว่าจะหลุดเป็นระยะๆ ก็ตาม แต่อย่างน้อยก็พอจะพยุงจิตตัวเองได้บ้างค่ะ

สวัสดีคุณ กรัชกายค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ พอดีมีงานเข้ามาในวันนั้นเลยไม่ได้ตอบ ขออภัยด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ McArowana

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ

เราเป็นคนจิตใจไม่มั่นคงจริงๆ แต่จะพยายาม อาจจะท้อบ้าง แต่จะไม่ถอยค่ะ

สวัสดีคุณ น้องพลอยค่ะ

ใช่ค่ะ คิดมาก ก็ทุกข์มาก แต่มันก็หยุดคิดไม่ได้เสียที

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ

เหมือนกันเลยค่ะ ต้องทำตัวให้ดูแข็งแกร่ง แต่จริงๆ