มิจฉาทิฏฐิ....ความเห็นผิด...ที่ผูกขึ้นในจิตที่โง่เขลาด้วยอวิชชา นั่นแหละ คืออัตตา

มิจฉาทิฏฐิ เป็นธรรม หรือเปล่า ท่านอโศกะ

สัพเพธัมมาอนัตตา .............................................. อย่าลืม

มันก็น่าคิดนะ..ถ้าเรายกให้มิจฉาทิฐิ..เป็นธรรมเป็นอนัตตา...แล้วใยเราต้องศึกษาปฏิบัติเพียรในโพธิขยธรรมทั้งหลายให้เมื่อยตุ้ม

ใช่อยู่ว่า...สักวันมันก็ต้องสลายตัว...แต่มันสลายตัวได้ด้วยตัวมันเองมั้ย?

ถ้ามันสลายได้เอง......ผมจะได้นอนรอ...

ถึงจะอนัตตา...ก็อยู่ภายใต้กฎของแรง....

รวมตัวกันก่อขึ้นมา....ก็ด้วยแรงของaction
สลายตัวไปใจที่สุด...ก้ด้วยแรงของreaction.

ก่อตัวขึ้นมาใหม่อีก...ก็ด้วยแรงของaction..อีก...แล้วก็วนกันไปเรื่อย...จบตรงไหนละ

แรงaction...reaction นี้คือกฎของกรรม..คือ..การกระทำ

การที่จะทำใจเราไม่action...กับอะไรทั้งหมดเลย...ใจต้องรู้ต้องเข้าใจเหตุผลกลไกทั้งหมดนี่ก่อน...ใจจะเข้าใจได้...มันก็ต้องมีaction อะไรไปบ้าง....

จิตส่งออก..จิต action....มีผลคือเวียนว่ายตายเกิด....แต่จะหยุดได้ก็ต้องใช้ความคิดอยู่บ้าง....ไม่ได้เป็นไปเอง

ความคิดผม ความเป็นอนัตตานั้น เป็นไม่ใช่จะเห็นได้ด้วยความคิดที่เป็นมโน แต่อาศัยวิปัสสนาญาณเข้าไปเห็น คนจะพิสูจน์หาหน่วยที่เล็กที่สุดเช่นอะตอม หากไม่มีวิปัสสนาญาณก็ยังเห็นอะตอมในรูปแบบของอัตตาอยู่ดี น้ำแข็งที่ละลายกลายเป็นน้ำ เพราะเคยเห็นเป็นน้ำแข็งมาก่อนจรึงเชื่อว่าน้ำแข็งเป็นอัตตา เพราะเคยเห็นน้ำมาก่อนจึงเชื่อว่าน้ำเป็นอัตตา ทั้งนี้เพราะมีเหตุคือกิเลสหรือ อวิชชา เมื่อจิตไปตั้งอยู่ที่น้ำแข็งแต่ไม่รู้เหตุเกิดของธรรมคือกิเลสที่ดึงเอาความสนใจในน้ำแข็งขึ้นมาเพราะเคยเห็นน้ำแข็งมาก่อน จึงเชื่อว่าน้ำแข็งเป็นอัตตา แม้จะละลายเป็นน้ำ กิเลสก็เปลี่ยนไปสนใจในน้ำนั้น ซึ่งก็เห็นน้ำเป็นอัตตาอยู่ดี

ใช่ครับ....ไม่ใช่ความคิดที่เป็นสังขารล้วน ๆ...แต่มันก็คล้าย ๆกัน...จิตในจิต....ธรรมในธรรม..ครับ

สังขารเป็นอนิจจัง ทุกขัง การจะเป็นอนัตตาหรือไม่ มันขึ้นอยู่ที่ว่า
เราจะปล่อยวาง สังขารหรือความเป็นอนิจจัง ทุกขังนั้นหรือไม่

ถ้าเราไม่ปล่อยสังขารก็เป็น อัตตา
ถ้าเราปล่อยวางสังขาร มันก็เป็นอนัตตา

ดังนั้นสังขารไม่ใช่อนัตตา

ครับทุกอย่างล้วนเป็นอนัตตา แต่ธรรมชาติภายในกายใจเรา
มันไม่ยอมรับความเป็นอนัตตาครับ มันก็เลยเป็นอัตตาอยู่

นี่คุณเอาธรรมชาตินอกกายใจมาปนเปกับธรรมชาติภายในกายใจครับ
คำศัพท์ที่คุณกล่าวมาทั้งหมด เขาเรียกสมมติบัญญัติครับ
สมมุติบัญญัติเขาตั้งขึ้นมา เพี่อใช่เรียกสิ่งที่เป็นสัจจะธรรมครับ
สัจจะธรรมที่ว่าก็คือ สมมุติสัจจะกับปรมัติสัจจะ

ก่อนอื่นคุณต้องเข้าใจความหมายของ สัจจะก่อนว่า มันหมายถึง
ความมีอยู่จริงในธรรมชาติ สมมุติสัจจะก็มีอยู่จริง แต่มีอยู่จริงในลักษณะ
ของธรรมชาตินอกกายใจ
ไม่ว่าคนหรือหมา โดยธรรมชาตินอกกายใจมันก็มีอยู่จริง แต่เราจะทำอย่างไร
ให้รู้ถึงความมีอยู่จริง นั้นก็คือต้องใช้สมมุติบัญญัติใช้เรียกสิ่งที่มีอยู่เพื่อสื่อให้รู้ถึงความมีอยู่

ส่วนที่ว่า ไม่ใช่สัตว์บุคคล ตัวตนเราเขา มันมีความหมายในแง่ของ...ปรมัตถ์ธรรมหรือปรมัตถ์สัจจะ
ธรรมชาตินอกกายใจมันเป็นจริงตามสมมุติสัจจะ นั้นก็คือมีสิ่งที่เรียกว่า หมา หรือคนอยู่จริง
แต่ถ้าในความเป็นปรมัตถ์ นั้นคือสมมุติสัจจะในสิ่งที่เรียกว่าหมาหรือคน เมื่อผ่านเข้ามาในกายใจเรา
สิ่งที่เรียกว่าคนหรือหมา จะไม่มีอยู่จริง สิ่งที่เป็นจริงก็คือปรมัติสัจจะที่เกิดแล้วก็ดับไป

สรุปโดยรวมก็คือ การพิจารณาธรรมทั้งมวล
เราต้องแยกสมมุติสัจจะและปรมัตถ์สัจจะออกจากกัน เพราะทั้งสองมีอยู่หรือเกิดขึ้นจริง
แต่ถ้าเราเอาสมมุติสัจะมาปนกับปรมัตถ์สัจจะ สมมุติสัจจะ จะไม่มีอยู่จริงในปรมัตถ์สัจจะ

ละมิจฉาทิฏฐิได้ก็เป็น....อนัตตา.....เพราะมิจฉาทิฏฐิก็บังคับไม่ได้ ก็ลงตัวแล้วนี่ครับ คุณโกวิท 2552

โพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการนั้นก็เพื่อทำลาย

มิจฉาทิฏฐิ....ความเห็นผิด.....สักกายทิฏฐิ

และ มานะทิฏฐิ.....ความยึดผิด

จำเป็นต้องศึกษาและปฏิบัติ เพราะ ถ้ายังทำลายความเห็นผิดยึดผิดไม่ได้....ความที่เราว่ามันจะสลายเป็นอนัตตาไปเองนั้นก็เป็นเพียงอนัตตาที่กลับกลอกเปลี่ยนกลับไปกลับมา ไม่เป็นอนัตตาชนิดดับขาด

จะละได้หรือละไม่ได้ ก็เป็นอนัตตา ครับคุณอโศกะ

ไม่มี ....... อัตตา

ไม่ใช่ว่า อนัตตา แล้วจะทำอะไรไม่ได้ นะครับคุณกบ

อนัตตา แล้วยัง ร้องเพลงได้ เต้นแร้งเต้นกาได้ ยืน เดิน นั่ง นอน เกิด แก่ เจ็บ ตาย หัวเราะ ร้องไห้ ได้เหมือนเดิม

ยังคงปฏฺิบัติธรรม แล้วบรรลุธรรมได้ ........... เหมือนเดิม

แต่ ทุกสิ่งทุกอย่าง ล้วนเป็นอนัตตา

คือขึ้นอยู่ กับเหตุปัจจัย 24 ที่พระพุทธองค์ ทรงแสดงเอาไว้ดีแล้ว .......... นะครับ

อนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร คนใด
แต่อนัตตา เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย เช่นกัน

ยกตัวอย่าง มีใครสั่งให้ข้าวออกรวงได้บ้าง จงออกรวงมาเถอะ จงออกรวงมาเถอะ
แต่สิ่งที่คนทำได้ก็คือ ปลูกข้าว แล้วรถน้ำพรวนดิน ใส่ปุ๋ย พอถึงเวลา ข้าวก็ออกรวงมาเอง

แม้กระนั้น ข้าวนั้น อาจไม่ออกรวง ................. ถ้าน้ำท่วมนาจนข้าว ตายไปซะก่อน

ชี้ให้เห็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ทั้งสิ้น

ถ้าจะว่าตามจริง อะไรๆก็เป็นอนัตตาทั้งนั้นแหละ

ปัญหาคือใจเรามันไม่เห็นแบบนั้นเท่านั้นเอง

ถูกเผงเลย

อัตตา...ไม่มีอยู่จริง......แต่ความเห็นผิดเป็นอัตตา ตัวกู ของกู มีอยู่จริงในจิตของปุถุชนทุกๆคน

อนัตตาของปุถุชน จึงเป็นอนัตตาที่คิดเอาตามหลักทฤษฏี.....พอโดนด่าหรือถูกสบประมาททุกที ก็มี...กู...ขึ้นมาโกรธหรือขุ่นมัว ไม่พอใจอยู่ร่ำไป

เมื่อไหร่ถูกด่า หรือสบประมาทสักแค่ไหน ก็ไม่มีจิตหวั่นไหวหรือตอบโต้...นั่นแหละถึงจะ...อนัตตา...จริงๆ

คุณโกวิทโดนด่าหรือสบประมาทแรงๆ ยังโกรธ หรือขุ่นมัวอยู่บ้างไหมครับ?

ถ้าจะใช้...สัพเพ..ธรรมาอนัตตา....กับ..ตัวอนัตตาเสียเอง...จะเป็นยังงัยหนอ!!!

เมื่อความอนัตตา..เป็นอนัตตา..คือสลายตัวลงไป....ความเกิดอีกก็ย่อมไม่มี..อิอิ

แสดงว่า...ละอัตตา...ด้วยอนัตตา
แล้วก็ต้องละอนัตตา...ด้วยอนัตตา...ถึงจะไม่เกิดอีก

เอ่อ...บ้าดี...

ท่านกบ จะเล่นงูกินหางหราฮับ