อยากจะบอกกับทุกท่านว่า.....สิ่งที่ดิฉันเข้ามาเล่าให้ฟังมันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ มันมีอะไรอีกมากมายที่ดิฉันพบเจอมา.....สิ่งทีดิฉันเล่าให้ฟังเบื้องต้น มันเป็นความจริงทุกประการไม่ได้แต่งเสริมเกินกว่าที่เกิดขึ้นจริงเลยแม้แต่น้อย แต่มันยังน้อยกว่าที่เกิดขึ้นจริงเสียอีก.....มันเป็นความรู้สึกหดหู่ใจ เหนื่อยใจ ทุข์ใจ ทรมารใจอย่างที่สุด.....จึงเข้ามาเว็ปนี้เพื่อขอคำปรึกษาเพื่อจะช่วยให้บรรเทาทุกข์ลงได้บ้าง......อย่างที่บอก "ดิฉัน ไม่เคย แม้แต่คิด นอกใจสามีเลย" นับตั้งแต่รู้จักกัน คบหาดูใจกัน จนแต่งงาน มีลูกด้วยกัน.....ดิฉันเคยบอกให้เขาพาดิฉันไปสาบานด้วยซ้ำ ดิฉันไม่กลัวเลย อยากจะพาไปสาบานที่ไหนก็เชิญ หาให้พอใจ สาบานให้ตายภายใน 3 วัน 7 วันก็ไม่กลัว รู้ตัวดีว่าตายไปก็ไม่ทางตกนรกไปรับเวรรับกรรมศีลข้อ 3 นี้แน่นอน....แต่เขาก็ไม่ยอม ดิฉันบอกแม้แต่ ผีสาง เทวดา ยังรู้ว่าดิฉันไม่เคยเป็นอย่างที่เขาคิดแม่แต่ครั้งเดียว......ดิฉันเคยบอกให้เขามาสืบหาความจริงที่บริษัทฯ เหมือนกันพนักงานมีร่วม 200 คนถ้าดิฉันเป็นอย่างที่เขาคิดคงไม่มีใครมาปิดบังความจริงให้ดิฉันหมดทั้ง 200 คนหรอก.....ดิฉันเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ทำ OT มีงานกินเลี้ยงสังสรรค์ ไม่ว่างานปีใหม่ งานเลี้ยงส่ง งานท่องเที่ยวประจำปี ดิฉันก็ไม่เคยไป......จนหัวหน้าหรือว่าเพื่อนร่วมงาน ตำหนิว่าดิฉันไม่มีสังคม ไม่ให้ความร่วมมือกับบริษัทฯ.....ดิฉัน ก็ไม่สนใจเพราะเขาไม่รู้ถ้าดิฉันอยู่หรือไปร่วมงานด้วย ดิฉันจะมีปัญหาต่างๆ ตามมามากมาย.....ดิฉันไปไหนมาไหนกับเขาตลอดตั้งแต่แต่งงานกัน ไม่เคยไมไหนมาคนเดียว.....ไม่เหมือนกับคู่สามีภรรยาของเพื่อนร่วมงาน....ซึ่งเขาสามารถแยกกันกัน มีความเป็นอิสระบ้าง.......แต่สำหรับดิฉันไม่มีเลย ยิ่งกว่าติดคุกเสียอีก......

สุดท้ายนี้ ดิฉันก็ยังยืนยันว่าสิ่งที่ดิฉันเล่ามาเป็นความจริงทุกประการ.....ไม่ได้เล่าเพื่อให้ใครมาสงสาร หรือเพื่อให้ใครมาตำหนิสามีดิฉัน.....เล่าเพื่อขอคำแนะนำเพื่อว่าจะมีใครที่มีปัญหาเหมือนดิฉันมาแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตของเราดี

แต่ตอนนี้เริ่มมีทางออกบ้างแล้ว..คือยอมรับเรื่องของกรรมเก่าเราอาจจะไปใส่ร้ายใครเขาหาว่าเขามีชู้.....ชาตินี้เจ้ากรรมนายเวรก็เลยทำให้เราได้รับความทุกข์บ้าง โดยการถูกใส่ร้ายว่ามีชู้จากสามีของเราเอง ซึ่งมันเป็นความเจ็บปวดยิ่งกว่าใครๆ ทั้งสิ้น

อยากจะบอกกับทุกท่านว่า.....สิ่งที่ดิฉันเข้ามาเล่าให้ฟังมันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ มันมีอะไรอีกมากมายที่ดิฉันพบเจอมา.....สิ่งทีดิฉันเล่าให้ฟังเบื้องต้น มันเป็นความจริงทุกประการไม่ได้แต่งเสริมเกินกว่าที่เกิดขึ้นจริงเลยแม้แต่น้อย แต่มันยังน้อยกว่าที่เกิดขึ้นจริงเสียอีก.....มันเป็นความรู้สึกหดหู่ใจ เหนื่อยใจ ทุข์ใจ ทรมารใจอย่างที่สุด.....จึงเข้ามาเว็ปนี้เพื่อขอคำปรึกษาเพื่อจะช่วยให้บรรเทาทุกข์ลงได้บ้าง......อย่างที่บอก "ดิฉัน ไม่เคย แม้แต่คิด นอกใจสามีเลย" นับตั้งแต่รู้จักกัน คบหาดูใจกัน จนแต่งงาน มีลูกด้วยกัน.....ดิฉันเคยบอกให้เขาพาดิฉันไปสาบานด้วยซ้ำ ดิฉันไม่กลัวเลย อยากจะพาไปสาบานที่ไหนก็เชิญ หาให้พอใจ สาบานให้ตายภายใน 3 วัน 7 วันก็ไม่กลัว รู้ตัวดีว่าตายไปก็ไม่ทางตกนรกไปรับเวรรับกรรมศีลข้อ 3 นี้แน่นอน....แต่เขาก็ไม่ยอม ดิฉันบอกแม้แต่ ผีสาง เทวดา ยังรู้ว่าดิฉันไม่เคยเป็นอย่างที่เขาคิดแม่แต่ครั้งเดียว......ดิฉันเคยบอกให้เขามาสืบหาความจริงที่บริษัทฯ เหมือนกันพนักงานมีร่วม 200 คนถ้าดิฉันเป็นอย่างที่เขาคิดคงไม่มีใครมาปิดบังความจริงให้ดิฉันหมดทั้ง 200 คนหรอก.....ดิฉันเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ทำ OT มีงานกินเลี้ยงสังสรรค์ ไม่ว่างานปีใหม่ งานเลี้ยงส่ง งานท่องเที่ยวประจำปี ดิฉันก็ไม่เคยไป......จนหัวหน้าหรือว่าเพื่อนร่วมงาน ตำหนิว่าดิฉันไม่มีสังคม ไม่ให้ความร่วมมือกับบริษัทฯ.....ดิฉัน ก็ไม่สนใจเพราะเขาไม่รู้ถ้าดิฉันอยู่หรือไปร่วมงานด้วย ดิฉันจะมีปัญหาต่างๆ ตามมามากมาย.....ดิฉันไปไหนมาไหนกับเขาตลอดตั้งแต่แต่งงานกัน ไม่เคยไมไหนมาคนเดียว.....ไม่เหมือนกับคู่สามีภรรยาของเพื่อนร่วมงาน....ซึ่งเขาสามารถแยกกันกัน มีความเป็นอิสระบ้าง.......แต่สำหรับดิฉันไม่มีเลย ยิ่งกว่าติดคุกเสียอีก......

สุดท้ายนี้ ดิฉันก็ยังยืนยันว่าสิ่งที่ดิฉันเล่ามาเป็นความจริงทุกประการ.....ไม่ได้เล่าเพื่อให้ใครมาสงสาร หรือเพื่อให้ใครมาตำหนิสามีดิฉัน.....เล่าเพื่อขอคำแนะนำเพื่อว่าจะมีใครที่มีปัญหาเหมือนดิฉันมาแนะนำว่าควรจะทำอย่างไรกับชีวิตของเราดี

แต่ตอนนี้เริ่มมีทางออกบ้างแล้ว..คือยอมรับเรื่องของกรรมเก่าเราอาจจะไปใส่ร้ายใครเขาหาว่าเขามีชู้.....ชาตินี้เจ้ากรรมนายเวรก็เลยทำให้เราได้รับความทุกข์บ้าง โดยการถูกใส่ร้ายว่ามีชู้จากสามีของเราเอง ซึ่งมันเป็นความเจ็บปวดยิ่งกว่าใครๆ ทั้งสิ้น

เจ้าจุ๋มน้อยเอ๋ย เราจักบอกความจริงแก่เจ้าว่า มิมีความจำเป็นที่เจ้าจักต้องกังวลดอกว่าผู้ใดจักมองว่าเจ้าโพสต์แต่ความจริงหรือไม่ดอกหนา หากแม้นใจเจ้าบริสุทธ์แล้วไซร้จักต้องกังวลไปใยว่าจักมีผู้ใดครหา มีเพียงเจ้ารู้ ฟ้าดินเป็นพยานก็เพียงพอแล้วหนา หากแม้นผู้ใดครหาเจ้านั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาอันเป็นอัตตาและวิสัยของผู้นั้น อันว่าสมองของมนุษย์นั้นคิดกันไปต่างๆนานา เรามิสามารถไปห้ามเขาได้ดอก ปล่อยให้เขาคิดเอาตามแต่ใจเขาเถิด เจ้ามิต้องนำข้อครหานั้นมาเป็นธุระให้ทุกข์ใจดอกหนา มันมิมีประโยชน์อันใดดอกเจ้าเอ๋ย

อันคำแนะนำของเจ้ากบนอกกะลานั้นแลหนาเป็นสิ่งดีงาม เป็นสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงวางแนวทางไว้ให้มนุษย์โลกได้นำไปปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ เจ้าจงรับไปพิจารณาดูเถิด จักเป็นประโยชน์ต่อเจ้ายิ่งนักแล หากเจ้ามีข้อข้องใจอันใดที่มิกระจ่างในเรื่องอริยสัจ4 ก็จงโปรดบอกกล่าวต่อกัลยาณมิตร ณ ที่แห่งนี้ให้ช่วยไขความกระจ่างต่อเจ้าเถิด

อันว่าตัวเราในเพลานี้นั้นมีกิจธุระต้องไปจัดแจง คงอยู่ช่วยเจ้ามิได้เต็มที่ดอกหนา หากเราเสร็จกิจลงเมื่อใดแล้วไซร้แม้นทุกข์ของเจ้ายังมิคลาย เราจักกลับมาช่วยบรรเทาทุกข์ให้เจ้าในเพลาต่อไป ขอเจ้าจงรักษากายใจให้พ้นจากบ่วงทุกข์เถิดหนา

พี่ๆหลายๆท่านก็ได้ให้คำแนะนำที่ดีกันทุกคน ผมก็ขออนุญาติแบ่งบันบ้างสักเล็กน้อยนะครับ เริ่มจากก่อนอื่นเลยคือ
1. ต้องหยุดการทะเลาะกันก่อน...ขอให้พี่พยายามหยุดการมีปากเสียงโดยใช้ขันติ ความอดทน ถือคติว่า ตบมือข้างเดียวไม่ดัง...ไม่ว่าสามีจะพูดจะกล่าวว่าร้ายแค่ไหนขอให้พี่อย่าได้ตอบโต้กลับไปด้วยอารมณ์โกรธหรือด้วยคำพูดรุนแรง ประชดประชัน...ไม่ว่ายังไงก็ขอให้พี่อย่าไปรับลูกทะเลาะกับสามี ถ้าสามีเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ถ้าอีกฝ่ายเป็นไฟพี่ต้องเป็นน้ำหรืออย่างน้อยที่สุดก็ขอให้อย่าเป็นเชื้อไฟที่ไปโหมไฟให้รุนแรงขึ้น อันนี้เป็นสิ่งที่พี่ต้องพยายามทำให้ได้ก่อน คือต้องหยุดการทะเลาะระหว่างพี่กับสามี โดยไม่จำเป็นต้องไปหาเหตุผลเพื่อหยุดเลยครับ
2. เมื่อทำข้อแรกได้แล้ว ต่อมาผมอยากให้พี่เป็นฝ่ายให้ก่อนเลยนะครับ อาจจะเริ่มที่การพูดขอโทษเค้าที่ทะเลาะที่พูดไม่ดีต่อกันหรือที่ทำให้สามีไม่สบายใจ ถึงแม้พี่จะไม่รู้ว่าพี่ผิดอะไร แต่ก็ขอให้พี่เป็นฝ่ายให้อภัยสามีก่อน และขอให้พี่พยายามเป็นฝ่ายให้โดยไม่ต้องสนใจหรือคาดหวังกับผลหรือปฏิกริยาตอบรับของสามีว่าจะต้องซาบซึ้งหรือดีขึ้น พี่แต่งงานกันมานานน่าจะรู้ว่าสามีชอบอะไรบ้างไม่ชอบอะไรบ้าง ให้พี่พยายามทำเพื่อสามีครับ โดยไม่ต้องหวังว่าเค้าจะทำกลับให้พี่บ้าง หรือพูดง่ายๆคือเอาใจสามีให้มากๆ ถ้ามีเรื่องอะไรหรือสิ่งไหนที่พี่กับสามีชอบเหมือนกันหรือไปทำด้วยกันได้ก็ให้ใช้เรื่องนั้นเป็นจุดเริ่มต้นนั่นแหละครับ ทำเรื่อยๆทำด้วยใจจริง ทุกสิ่งย่อมดีขึ้นครับ
3. วันสำคัญของอีกฝ่ายต้องไม่ลืม คำบางคำถึงดูเลี่ยนแต่ให้ลองเริ่มพูดมันอีกครั้งดูนะครับ การกอดเค้าบ้างไม่ว่าจะตอนนอนหรือตอนอื่นๆก็จะช่วยให้อีกฝ่ายรู้สึกดีได้ วันครอบครัวให้พยายามหาไว้เพื่อไปเที่ยวกันพร้อมหน้าสร้างความสัมพันธ์ให้อบอุ่นครับ
4. ทั้งหมดที่ว่ามาต้องอยู่ในเงื่อนไขที่ว่า ตัวพี่เองยังรู้สึกรักสามีและต้องการอยู่กับสามีและลูกๆอย่างอบอุ่นนะครับ เพราะทั้งสามข้อที่ว่ามา ต้องอาศัยสิ่งสำคัญที่สุดคือ ความรู้สึกที่จริงใจ ครับ ขอให้เอาความดีชนะใจสามีพี่นะครับ
ปล.ที่บอกให้พี่หยุดทะเลาะโดยไม่ต้องไปหาเหตุผลเพราะเมื่อถึงวันที่ทุกอย่างดีขึ้นพี่กับสามีจะรู้ว่าที่ทะเลาะกันมันไม่มีเหตุผลเหมือนกัน
ขอให้ปัญหาทุกอย่างคลี่คลายลงได้ด้วยดีนะครับ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆ เป็นคำแนะนำที่เข้าใจง่าย......แต่อาจจะทำยาก แต่ดิฉันก็จะพยายามทำให้ได้ค่ะ

ทุกวันนี้ดิฉันก็พยายามไม่ตอบโต้เขา พยายามอดทนฟังเขาพูด พูดดีบ้าง พูดไม่ดีบ้าง ส่วนใหญ่จะพูดคำหยาบคาย .....สาเหตุที่เป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าสามีดิฉันเขาติดเบียร์ ต้องดื่มเบียร์ตอนเย็นทุกวัน วันละขวด (หยุดวันอาทิตย์) พอเริ่มดื่มเขาก็จะเริ่มพูดเยอะส่วนใหญ่ก็จะพูดไม่ดี.....เริ่มหาเรื่องดิฉัน ....และสุดท้ายดิฉันก็ทนไม่ไหว....เหมือนกับว่ายิ่งเราเงียบเขาก็ยิ่งพูดเยอะ อาจจะเริ่มเมา.....พูดจนเราทนไม่ไหวก็มีการตอบโต้ไปจนทะเลาะกันเกือบทุกวัน....ดิฉันก็บอกเขาว่าเวลาไม่กินเบียร์ไม่เห็นจะพูดอะไรขนาดนี้เลย พอเริ่มกินเบียร์ก็เริ่มเอานั่นเอานี่มาพูด เขาก็บอกว่าเขาไม่เมา

ดิฉันกับสามีทะเลาะกันเกือบทุกวัน เมื่อวานก็ยังทะเลาะกันต่อหน้าลูกเหมือนเดิม ไม่รู้อะไรกันนักหนา.....
แต่วันนี้ดิฉันจะเริ่มต้นใหม่....ทำตามคำแนะนำที่.....พี่ๆ น้องๆ เพื่อน แนะนำ.....บางท่านอาจจะตำหนิดิฉันบ้างที่เอาเรื่องในครอบครัวมาเล่าให้ชาวบ้านเขาฟัง ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะคนเราถ้ามันหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ มันก็ต้องให้คนอื่นเขาช่วยคิดบ้าง อาจจะมีทางออกที่ดีกว่าคนที่มีปัญหาที่มืดแปดด้านจริงๆ....

เพราะอะไร...รู้มั้ย?

555 พีกบคงเป็นโสดนะครับ เลยไม่รู้ถึงความทุกข์ของคนที่เขามีครอบครัวแล้วมันไม่มีความสุขดังใจปรารถนามันป็นอย่างไร มนุษย์เราก็อย่างนี้แหล่ะครับ อยากมีกันนัก พอมีแล้วก็ไม่เข้าใจ ผมก็หาทางออกแบบง่ายๆสบายๆจบ ไม่ต้องคิดมากหรอกพี่ ธรรมะจัดสรรครับ ผมชี้ทางให้ก็เท่านั้นถ้าคิดเป็น มันอยู่ได้ทั้งสองสถานะครับ มันไม่มีอะไรดีไปกว่าอะไรหรอก มันวนไปวนมาอย่างนี้แหล่ะ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆ เป็นคำแนะนำที่เข้าใจง่าย......แต่อาจจะทำยาก แต่ดิฉันก็จะพยายามทำให้ได้ค่ะ

ทุกวันนี้ดิฉันก็พยายามไม่ตอบโต้เขา พยายามอดทนฟังเขาพูด พูดดีบ้าง พูดไม่ดีบ้าง ส่วนใหญ่จะพูดคำหยาบคาย .....สาเหตุที่เป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าสามีดิฉันเขาติดเบียร์ ต้องดื่มเบียร์ตอนเย็นทุกวัน วันละขวด (หยุดวันอาทิตย์) พอเริ่มดื่มเขาก็จะเริ่มพูดเยอะส่วนใหญ่ก็จะพูดไม่ดี.....เริ่มหาเรื่องดิฉัน ....และสุดท้ายดิฉันก็ทนไม่ไหว....เหมือนกับว่ายิ่งเราเงียบเขาก็ยิ่งพูดเยอะ อาจจะเริ่มเมา.....พูดจนเราทนไม่ไหวก็มีการตอบโต้ไปจนทะเลาะกันเกือบทุกวัน....ดิฉันก็บอกเขาว่าเวลาไม่กินเบียร์ไม่เห็นจะพูดอะไรขนาดนี้เลย พอเริ่มกินเบียร์ก็เริ่มเอานั่นเอานี่มาพูด เขาก็บอกว่าเขาไม่เมา

ดิฉันกับสามีทะเลาะกันเกือบทุกวัน เมื่อวานก็ยังทะเลาะกันต่อหน้าลูกเหมือนเดิม ไม่รู้อะไรกันนักหนา.....
แต่วันนี้ดิฉันจะเริ่มต้นใหม่....ทำตามคำแนะนำที่.....พี่ๆ น้องๆ เพื่อน แนะนำ.....บางท่านอาจจะตำหนิดิฉันบ้างที่เอาเรื่องในครอบครัวมาเล่าให้ชาวบ้านเขาฟัง ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะคนเราถ้ามันหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ มันก็ต้องให้คนอื่นเขาช่วยคิดบ้าง อาจจะมีทางออกที่ดีกว่าคนที่มีปัญหาที่มืดแปดด้านจริงๆ....

ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำดีๆ เป็นคำแนะนำที่เข้าใจง่าย......แต่อาจจะทำยาก แต่ดิฉันก็จะพยายามทำให้ได้ค่ะ

ทุกวันนี้ดิฉันก็พยายามไม่ตอบโต้เขา พยายามอดทนฟังเขาพูด พูดดีบ้าง พูดไม่ดีบ้าง ส่วนใหญ่จะพูดคำหยาบคาย .....สาเหตุที่เป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าสามีดิฉันเขาติดเบียร์ ต้องดื่มเบียร์ตอนเย็นทุกวัน วันละขวด (หยุดวันอาทิตย์) พอเริ่มดื่มเขาก็จะเริ่มพูดเยอะส่วนใหญ่ก็จะพูดไม่ดี.....เริ่มหาเรื่องดิฉัน ....และสุดท้ายดิฉันก็ทนไม่ไหว....เหมือนกับว่ายิ่งเราเงียบเขาก็ยิ่งพูดเยอะ อาจจะเริ่มเมา.....พูดจนเราทนไม่ไหวก็มีการตอบโต้ไปจนทะเลาะกันเกือบทุกวัน....ดิฉันก็บอกเขาว่าเวลาไม่กินเบียร์ไม่เห็นจะพูดอะไรขนาดนี้เลย พอเริ่มกินเบียร์ก็เริ่มเอานั่นเอานี่มาพูด เขาก็บอกว่าเขาไม่เมา

ดิฉันกับสามีทะเลาะกันเกือบทุกวัน เมื่อวานก็ยังทะเลาะกันต่อหน้าลูกเหมือนเดิม ไม่รู้อะไรกันนักหนา.....
แต่วันนี้ดิฉันจะเริ่มต้นใหม่....ทำตามคำแนะนำที่.....พี่ๆ น้องๆ เพื่อน แนะนำ.....บางท่านอาจจะตำหนิดิฉันบ้างที่เอาเรื่องในครอบครัวมาเล่าให้ชาวบ้านเขาฟัง ก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะคนเราถ้ามันหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ มันก็ต้องให้คนอื่นเขาช่วยคิดบ้าง อาจจะมีทางออกที่ดีกว่าคนที่มีปัญหาที่มืดแปดด้านจริงๆ....

เพราะ.....เราไม่รู้อดีต

เพราะ.....เราไม่รู้อนาคต

ปัจจุบัน...จึงทำตามแต่ตัญหา...และ..อุปาทาน.....มันถึงยุ่ง....ไม่เลิก

ยุยงให้ใครเลิกกัน....คือทำตามตัญหา....ไม่ได้แก้ที่เหตุปัจจัย...จึงไม่ใช่คำแนะนำของพุทธบุตร

ต้องทำตามธรรม...ครับ....ความยุ่งเยิงถึงจะลดลงได้...

ควรจะบอกเขาไป...ว่า...ให้ทำใจเข้ามาอยู่ในส่วนของกุศล....เช่น..ให้ทำบุญสุญทาน...รักษาศีล...ปฏิบัติภาวนา...อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร....แผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้สามี...ขอให้เขามีความสุข...ความสุข...หากนี้เป็นกรรมเก่าก็ยอมรับใช้กรรม...และ..อโหสิให้สามี....เพราะเข้าใจพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ที่บอกว่า...ไม่มีอะไรไม่เกิดจากเหตุ....เหตุนั้นเป็นเราทำเองทั้งนั้น...เราถึงมาบำเพ็ญทานการกุศล...สร้างบุญบารมีให้เกิดกับใจเรา...เอาไปใช้หนี้เก่า...และ...สะสมความดีใว้ไม่ให้ต้องไปทุกข์เพราะทำกรรมไม่ดีอีก...

อิอิ....