ก็ต้องเริ่มด้วย รู้ซื่อๆที่กริยากาย เป็นฐานของสติ สัมปชัญญะ สู่วิปัสสนา ใช่มั้ยครับ

ครับรู้วางเฉยที่กาย ตัวรู้คือจิต เห็นความคิดปรุงแต่งที่เป็นตัวปัญหาโผล่มา(จริงๆมีอยู่แล้วแต่ไม่เห็นชัดแยกไม่ออก)

ขยายความยิ่งๆขึ้นไปเถอะครับ

ทุกตอนที่มีผัสสะภายในครับ เช่นคิด นึก จำ เห็นการคิดฯต่างๆนั้นดำเนินไปตามกระบวนการของมัน

เช่นการคิดทางโลก บวกเลข พูดคุย แต่ไม่ปรุงกระเพื่อมแรงด้วยอารมณ์หรือเวทนา ถ้ารู้สึกสุขทุกข์ด้วยความคิดนั้นก็เห็นเป็นเพียงเวทนา

ก็จะเห็นความคิดนั้นเมื่อหมดหน้าที่ก็ค่อยๆดับไปเป็นธรรมดา เวทนาต่างๆก็ด้วย

แต่ถ้าสติมีกำลังปัญญาไว มันรู้ชัดว่าเป็นมายาไม่เป็นประโยชน์มันตัดชั๊บเลยไวมาก

แต่ถ้าความคิดมีประโยชน์หรือพิจารณาธรรมมันจะพาปัญญาพาธรรมมาด้วยช่วยกัน

พอเสร็จมันก็วางลง ไม่มีปัญหามาก

ลองอ่านที่ท่านสอนไว้จะดีกว่าครับ อ่านทำความเข้าใจแล้วลองทำดูจะตรงกว่าhttp://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=36657
ในเว็ปนี้ก็มี อีกหลายหัวข้อ