ตุ๊กแกไป ข้าน้อยไม่ไป ตุ๊กแกไม่ไป ข้าน้อยไป
ข้าน้อยกลัวตุ๊กแกกินตับบบอ่ะ .. อิอิ

นิสัยยักษ์ขิณี ยังติดมาข้ามภพข้ามชาติเลยนะครับน้องคง ไม้เบสบอลกับตะบองยักษ์อย่างที่เห็นหน้าวัดแจ้งคงคล้ายๆกัน แต่ไอ้ที่จะเอาไปสอยมะขามนั้นคงเป็นไปไม่ได้กระมังครับ หัวไม้เบสบอลมันทู่ๆ กลมๆ อย่างนั้น

ใจคอจะตีกันด้วยไม้เบสบอลเชียวหรือ โสดาบันน้อย....

จงทำตัวเป็นลูกเบสบอล...

เพราะหากทำตัวเป็นคน...แล้ว...มันจะเจ็บเวลาโดนตี...

ที่เสวนากันมานับ 10 วัน นี่เป็นขยะทั้งนั้นเลยนะครับ......อย่างนี้จะเรียก "ขยะใจ"ตามชื่อกระทู้ได้หรือยังน๊า.......?

ก็ถูกต้องแล้วนี่หน่า ก็กระทู้อโสกะเป็นกระทู้ ถังขยะใจ คุนน้องและท่านอื่นๆก็ได้มาใช้บริการกระทู้ถังขยะ"ใจ" จะได้เห็นสภาวะที่แท้จริง ขยะของใครเป็นอย่างไร

ทีนี้ก็ได้รู้กันทั่วแล้วนะครับว่าใครมีขยะอะไร?..... เหลืออยู่มากน้อยเท่าไหร่?...... จะขจัดหรือชำระสะสางอย่างไร?....จึงจะเป็นไปตามโอวาทปาติโมกข์ข้อที่ 3 .....สมดังเจตนาและเวลาที่ หย่อนลงไปช้อนเอาใจผู้คนมาแฉสู่สากล......ที่เหลือก็เป็นเรื่องของแต่ละคนที่จะรู้หน้าที่ของใครมัน กลับไปทำการบ้านกันให้เสร็จ ตามเจตจำนงปณิธานของกันและกันเทอญ......

ยังจะใช้วิชาแปลงร่างแบบพวกนินจาการ์ตูนอยู่อีกหรือครับ
สลายร่าง.....คือสลายความเป็นเรา...เขา....กู....มึง.....ฉัน....เธอ น่าจะไม่มีอะไรต้องเจ็บนะครับ
น้องคงก็จะมองไม่เห็น ตีไม่ถูกด้วย
b12:

ปล่อยวางกระทู้เสียได้ใจคงจะหมดขยะไปเยอะ
แต่เมื่อไหร่ปล่อย "กู" ได้สำเร็จ ชีวิตนี้คงจะเบาหวิวและสะอาดโล่งโปร่งเบาจากขยะ
ถึงเวาปล่อยกระทู้นี้ละยังน๊า......?

ปล่อยไปเถอะ....กระทู้นะ...

แล้วขยะในใจอย่าเอาติดตัวไปด้วยเสียละ....อย่าเสียดายมันเลย....ปล่อยไปซะ....

เพิ่งจะมีผู้เข้าอ่านเพียง สี่พันกว่าท่าน เป็นห่วงผู้มาใหม่จะไม่ได้อ่าน.....จะปล่อยอย่างท่านกบว่าจะดีรื้อ...?

กระทู้ชื่อถังขยะใจนี้ในลานธรรมเสวนา มีคนสนใจเข้าอ่านตั้งเกือบ 7 หมื่นท่าน มันคงมีอะไรที่เป็นประโยชน์อยู่บ้างกระมังนะครับ เลยปล่อยไม่ลง ทำไงดีครับท่านกบ

ส่วนเรื่องขยะในใจของเจ้าของกระทู้นั้น ชำระทุกวัน ตอนเที่ยงคืนตีหนึ่ง จึงไม่ค่อยมีอะไรตกค้าง ที่ยังเหลือเป็นยางยืดเหมือนใยบัวนั้นก็คือ สงสาร.....มันเอาออกยากจริงๆ ขยะใสเนี่ยะ....คุณกบเอาออกยังไงกิเลสใสช่วยแนะนำหน่อยครับ ขอบพระคุณ....

อ้าววว....ผมจะไปรู้รึ...ก็ท่านเป้นคนบ่นมาเองนี้...


ผมไม่รู้จักดอก...กิเลสใส...นะ....ช่วยบอกหน่อยก็ดี

ว่าแต่ว่า....เอาขยะในใจชำระออกทุกวัน...นี้นะ....ทำยังงัยหรอ?...บอกอีกทีได้รึเปล่า

ไม่รู้แล้วแนะนำให้ปล่อยกระทู้ทิ้งไปไม่ต้องเสียดาย......มาด้วยเหตุผลใดครับ?



อ้อ!....กบยังไม่รู้จักกิเลสใสรึ?......

กิเลสใสได้แก่กิเลสในฝ่ายกุศลทั้งหลาย ซึ่งเจ้าตัวมักจะมองไม่ค่อยเห็น อาทิเช่น ความสุข ความสงบ ฌาณ วิปัสสนูกิเลส 10..สงสาร
กรุณา....มานะทิฏฐิ.....เป็นต้น




มีอยู่ในคำอธิบายกระทู้ในตอนแรกแล้วไงครับ

"ส่วนการทำวิปัสสนาภาวนานั้น เปรียบเหมือนการหันกลับเข้าไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริงคือขยะหรือผลบุญบาปที่มีอยู่ในใจทั้งหมดแล้วหยิบ โกยเอาขยะทั้งหลายนั้นออกทิ้ง
จนกว่าจะหมดสิ้นไปจากถังขยะ หรือเบาลงจนพอจะยกเททิ้งได้ หมดขยะก็หมดภาระ

1 อารมณ์ คือ ขยะ 1 ชิ้น ถ้าสามารถนิ่งรู้ นิ่งสังเกตมันไปโดยไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ จนอารมณ์นั้นและลูกหลานที่เกิดจากอารมณ์นั้น ดับไปต่อหน้าต่อตา ขยะชิ้นนั้น หรืออุปาทานในเรื่องนั้นๆก็จะหายไปจากใจ
ไม่กลับมาเป็นภาระให้ต้องขุดคุ้ย เก็บ โกย อีก

ใครขยันนิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ ไม่ช้าไม่นาน ขยะในใจเขาก็จะลดน้อย เบาบาง จนในที่สุดหมดเกลี้ยง เมื่อขยะหมดหรือใกล้จะหมด เบาพอยกได้แล้ว ก็

ทุบถังขยะ คือความเห็นผิดว่าเป็นตัวกู ใจกู ของกู ทิ้งไปเสีย ก็จะหมดที่จะให้ขยะค้างอยู่ หมดภาระเรื่องขยะกันเสียที"

ขอให้มีความสุข เจริญศีลเจริญธรรม เป็นกำลังช่วยเผยแผ่พระพุทธศาสนาต่อไปนานๆนะครับ

ผมไปได้ข้อคิดมา....ทำให้....อธิบายความคิดของกระผมที่มีต่อ...ขยะในใจ..แบบสั้น..ๆ...แล้วได้ใจความที่สุด...

ที่กระผมไม่เห็นด้วยกะอโสกะเท่าไร...กับการกำจัดขยะ...แบบนิ่งรู้...แล้วอธิบายไม่ได้ว่าทำไม...

คืองี้....

เห็นกายในกาย....ก็ให้เห็น..ทุกข์...เห็นเหตุให้เกิดทุกข์...เห็นความดับทุกข์...เห็นทางดับทุกข์

เห็นเวทนาในเวทนา...ก็ให้เห็น..ทุกข์...เห็นเกตุให้เกิดทุกข์..เห็นความดับทุกข์..เห็นทางดับทุกข์

เห็นจิตในจิต...ก็ให้เห็น..ทุกข์..เห็นเหตุให้เกิดทุกข์...เห็นความดับทุกข์...เห็นทางดับทุกข์

เห็นธรรมในธรรม..ก็เช่นเดียวกัน...

หากบอกไม่ได้....มันก็เป็นสมถะที่กดขยะใว้..เท่านั้นเอง

จากคำพูดของคุณกบ "เห็นกายในกาย(เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม )....ก็ให้เห็น..ทุกข์...เห็นเหตุให้เกิดทุกข์...เห็นความดับทุกข์...เห็นทางดับทุกข์"
นี่คือทฤษฎีเพื่อการปฏิบัติ

แต่ปฏิบัติการจริงๆนั้น ถ้าไปพยายามให้เห็นทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ จะเกิดการใส่เจตนาลงไปในการภาวนา เมื่อมีการใส่เจตนาลงไปค้นหา ก็คือมีอัตตาเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว สภาวธรรมต่างๆที่จะดำเนินไปตามธรรมชาติ ตามกำลังแห่งวิบากหรือเหตุปัจจัย จะถูกบิดเบือนไปด้วยอำนาจของเจตนา คุณจะไม่ได้พบกับความจริงที่แท้จริงตามธรรมดา แต่จะพบกับความจริงที่ปรุงแต่งขึ้นด้วยอำนาจของอัตตาบวกกับสัญญา

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ความเห็นทุกข์ เหตุเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ที่ได้จะเป็นของปลอม เพราะเป็นการเห็นการรู้ด้วยความคิดนึก คาดเดาเอาตามหลักทฤษฎีที่ได้เรียนรู้ บันทึก จดจำมา มรรค ผล นิพพาน ที่ได้จะเป็นของปลอมที่คล้ายของจริงมาก

ตรงกันข้าม ถ้าหากคุณกบเข้าถึงอรรถะหรือความหมายที่แท้จริงของการนิ่งรู้นิ่งสังเกตปัจจุบันอารมณ์ คุณกบจะได้เห็นว่ากระบวนการทำงานของวิปัสสนาภาวนาจะเป็นเพียงแค่การเอาสติปัญญาไปเฝ้าสังเกตการณ์(Only Observing)ธรรมชาติของระบบการทำงานของกายและจิต จนตลอดสายตลอดกระบวนการตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่มีเจตนา อัตตา กู เรา เข้าไปยุ่งเกี่ยวแทรกแซงกระบวนการทั้งหมด ที่สุดของการสังเกตการณ์จะเกิดผลสรุปออกมาให้รู้ที่ใจ ใจจะ อ้อ! คือ "รู้"สภาวธรรมต่างๆตามที่มันเป็นจริงอย่างแท้จริง ความสำคัญผิด เห็นผิดจะถูกทำลาย หรือมลายหายไปจากใจโดยอัตโนมัติ เหมือนความมืดของรัตติกาล หายไปเมื่อแสงอาทิตย์อุทัยสาดส่องฟ้า


คุณกบต้องเพิ่มการนั่งสำรวมอินทรีย์มาเฝ้ารู้เฝ้าสังเกตปัจจุบันอารมณ์ให้จริงๆจังๆดูสักตั้งแล้วจึงจะเข้าใจกระบวนการดังที่กล่าว ด้วยปฏิบัติการ มิใช่การคิดคาดเดาเอาตามหลักทฤษฎี ลองดูนะครับ .....ไม่ใช่สมถะกดทับข่มอารมณ์ไว้อย่างที่คุณกบคาดเดาเอาหรอกนะครับ

ท้ายนี้คุณกบลองพิจารณาหลักปฏิบัติวิปัสสนาภาวนาที่มีผู้สรุปไว้ดังต่อไปนี้ ว่ามีนัยยะสำคัญอะไรซ่อนไว้ให้พิจารณา.......ลองดูซิว่า สติปัญญาและประสบการณ์ขนาดไร้ระดับของคุณกบ จะตีความออกมาถึงนัยยะเชิงปฏิบัติที่ซ่อนไว้ได้หรือไม่ (ผู้มากทฤษฎีอาจจะไม่เข้าใจ แต่จะง่ายสำหรับผู้ที่เคยสัมผัสความจริง ของจริงในกายและจิต

งานและหน้าที่ของชาวพุทธ
สำรวมกายใจมานิ่งรู้ นิ่งสังเกต
ปัจจุบันอารมณ์ จนละความเห็นผิดว่า
กาย ใจ นี้ เป็นอัตตาตัวกู ของกู
พอกพูนความเห็นถูกต้อง ว่ากาย ใจ นี้
เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่ตัวกู ของกู
ทุกวัน เวลา นาที วินาที
ที่ระลึกได้และมีโอกาส

หัวใจวิปัสสนาภาวนา
ใจปัญญาอย่ายอมใจเป็นกู นิ่งดู นิ่งสังเกต พิจารณา
ด้วยวิริยะ อุตสาหะ ตบะ ขันติ
มิยอมถอย
ถ้าสู้ได้ ทนได้ ไม่ตะบอย
กู จะถอยหรือตายดับ ไปจากใจ